S.O.S εκπεμπουν οι οικολόγοι για το κόκκινο ελάφι

Κινδυνεύει με αφανισμό έπειτα απο 12.000.000 χρόνια

Η υπέυθυνη δασικών προγραμμάτων WWF Ελλάς κα. Εύη Κορακάκη μιλά στο Πινάκιο για τους κινδύνους που διατρέχουν οι μικρές πληθυσμιακές ομάδες των κόκκινων ελαφιών που ζουν στη χώρα μας. Η Βασικότερη αιτία σύμφωνα με την κα. Κορακάκη είναι το λαθραίο κυνήγι.

Η εμφάνιση του στον πλανητή γη υπολογίζεται τα τελευταία....12.000.000 χρόνια και όμως αυτή τη στιγμή κινδυνεύει με αφανισμό. Ο λόγος, μα φυσικά για το κόκκινο ελάφι το οποίο αποτελεί σημαντικό κρίκο της διατροφικής αλυσίδας στη χώρα μας. Η κυριότερη πατρίδα του ελαφιού είναι οι μύθοι, τα παραμύθια και οι συμβολισμοί που του έχει δώσει ο άνθρωπος. Ωστόσο, από τη θεά Αρτεμη που τα είχε σύμβολό της, μέχρι τον Αγιο Βασίλη, που τα επέλεξε για να σέρνουν το έλκηθρό του, πολλά έχουν αλλάξει. Ο άλλοτε ισχυρός δεσμός του ανθρώπου με το πανέμορφο αυτό ζώο κινδυνεύει σήμερα να χαθεί. Αιτία δεν είναι άλλη από την απειλητική ανθρώπινη παρουσία, που οδηγεί το κόκκινο ελάφι -ένα από τα τρία είδη που συναντώνται στην Ελλάδα- στο να δίνει σήμερα τον πιο κρίσιμο αγώνα για την επιβίωσή του. Η υπέυθυνη δασικών προγραμμάτων WWF Ελλάς κα. Εύη Κορακάκη μιλά στο Πινάκιο για τους κινδύνους που διατρέχουν οι μικρές πληθυσμιακές ομάδες των κόκκινων ελαφιών που ζουν στη χώρα μας. Η Βασικότερη αιτία σύμφωνα με την κα. Κορακάκη είναι το λαθραίο κυνήγι. Επίσης η Υπεύθυνη δασικών προγραμμάτων WWF Ελλάς μας εξηγεί τις επιπτώσεις που θα αποφέρει στην τροφική αλυσίδα ο αφανισμός του κόκκινου ελαφιού ενώ παράλληλα μας δίνει συμβουλές τι μπορούμε να κάνουμε για την προάσπιση του.

Το κόκκινο ελάφι βρίσκεται στις πληθυσμιακές ομάδες της πανίδας της χώρας μας που κινδυνεύει άμεσα με εξαφάνιση. Ποιοι είναι οι παράγοντες που οδήγησαν στην κατάσταση αυτή;

Το ελάφι ζούσε κάποτε σε ολόκληρη σχεδόν την κεντρική και βόρεια Ελλάδα και στην Εύβοια. Μέσα σε λίγες δεκαετίες οι πληθυσμοί του συρρικνώθηκαν σε τέτοιο βαθμό ώστε το είδος βρέθηκε στην κατηγορία των απειλούμενων ζώων της χώρας. Ως τα τέλη του ’60 τα ελάφια είχαν περιοριστεί στην χερσόνησο της Σιθωνίας, στην ορεινή περιοχή της Ροδόπης και στην Πάρνηθα. Η μείωση συνεχίστηκε καθώς την δεκαετία του ’90 αφανίστηκε και ο πληθυσμός των ελαφιών της Σιθωνίας εξαιτίας της διάνοιξης ορεινών δρόμων που διευκόλυναν το έργο των λαθροκυνηγών.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι που διατρέχει σήμερα που μιλάμε;

Το λαθραίο κυνήγι είναι η κύρια αιτία που περιορίζει την εξάπλωση του είδους στη χώρα. Η απώλεια βιοτόπων εξαιτίας της εντατικοποίησης της γεωργίας και της επέκτασης των οικιστικών εκτάσεων περιορίζει τα διαθέσιμα ενδιαιτήματα (δάση/δασικές εκτάσεις) για το είδος ενώ εμποδίζει και τη φυσική διασπορά του σε νέους βιότοπους. Εγκαταλελειμμένα σκυλιά επίσης οδηγούνται συχνά στην απελπισμένη επιλογή θήρευσης ελαφιών στην περιοχή του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας.

Σε ποια μέρη της χώρας μας το συναντάμε πλέον;

Ο πιο ακμαίος πληθυσμός βρίσκεται στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας, ο οποίος σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε το WWF Ελλάς απαριθμούν τα 600 περίπου ελάφια. Ένας μικρός φυσικός πληθυσμός 20-30 ατόμων βρίσκεται στη Ροδόπη, κοντά στα σύνορα µε τη Βουλγαρία ενώ περίπου 10 ζώα από προηγούμενη εισαγωγή επιβιώνουν οριακά σε παρόχθια περιοχή του ποταμού Άραχθου στο Ν. Ιωαννίνων. Ζώα που έχουν προέλθει από τον πληθυσμό της Πάρνηθας έχουν μεταφερθεί στα Κρατικά Εκτροφεία: Κοζάνης, Χρυσοπηγής Σερρών, Μονής Αγάθωνος Φθιώτιδας, Καλουσίου Πατρών.

Σε περίπτωση που αφανιστεί το κόκκινο ελάφι, τι επιπτώσεις θα έχει αυτό στην τροφική αλυσίδα;

Το κόκκινο ελάφι είναι το μεγαλύτερο φυτοφάγο ζώο της Ελλάδας. Ως αναπόσπαστο στοιχείο της ελληνικής φύσης μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο στη διαμόρφωση και την εξέλιξη των οικοσυστημάτων, ειδικά στις μέρες µας όπου η ελεύθερη κτηνοτροφία σταδιακά εγκαταλείπεται. Το ελάφι ως φυσικός βοσκητής, έπαιζε πάντα σημαντικό ρόλο στη βάση της τροφικής πυραµίδας. Μεγάλα αρπακτικά και γύπες –που σήμερα απειλούνται επίσης µε εξαφάνιση- θα μπορούσαν να στηρίζουν την επιβίωσή τους στην ύπαρξη των ελαφιών.

Πως μπορούμε εμείς ως ενεργοί πολίτες να αποτρέψουμε τον αφανισμό του κόκκινου ελαφιού;

Καταρχήν χρέος όλων μας είναι να καταδικάζουμε οποιαδήποτε πράξη λαθραίου κυνηγιού και να μην γινόμαστε αποδέκτες των προϊόντων λαθραίου κυνηγιού (κρανίο, κ.α.). Επίσης, η καλή διατήρηση της ποιότητας των βιοτόπων των ελαφιών είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ευζωία τους και αυτό επιτυγχάνεται με την αποφυγή ρύπανσης των υδάτων και απόρριψης σκουπιδιών. Τέλος, το τάϊσμα και η κοντινή επαφή με τα ελάφια θα πρέπει να αποφεύγεται καθώς πέραν των απρόβλεπτων ατυχημάτων που μπορεί να συμβούν, τα ζώα που εξαρτώνται από την ανθρώπινη ελεημοσύνη μπορεί να ζημιώσουν και τη βλάστηση αλλά και να ζημιωθούν τα ίδια εάν εξοικειωθούν με την ανθρώπινη παρουσία, ιδιαίτερα στην περίπτωση που αυτή είναι κακοπροαίρετη.

Το μεγαλύτερο μη οικόσιτο θηλαστικό

Το κόκκινο ελάφι, από τα μεγαλύτερα του είδους σε μέγεθος, προτιμά τα δάση το χειμώνα, ενώ το καλοκαίρι επιλέγει μεγαλύτερο υψόμετρο όπου η τροφή αφθονεί. Είναι μηρυκαστικό (τρέφεται με κλαδιά και φύλλα δέντρων όσο και με διάφορες πόες) και σε κάθε οπλή έχει τον ίδιο αριθμό δακτύλων, όπως οι καμήλες, οι κατσίκες και τα βοοειδή. Το αρσενικό φτάνει τα 2,30 μ. σε μήκος, τα 240 κιλά σε βάρος και το 1,05 - 1,20 μ. σε ύψος, ενώ το θηλυκό δεν ξεπερνά τα 2,10 μ., με μέγιστο βάρος τα 170 κιλά. Το αρσενικό δεν θεωρείται ιδιαίτερα πιστό, μια και σε κάθε ενήλικο αναλογούν 8 - 10 θηλυκά - εξ ου και ο χαρακτηρισμός Δον Ζουάν ή Σουλτάνος, που του αποδίδεται!
Η απόλυτη στιγμή εγρήγορσής του, νωρίς την αυγή ή το δειλινό, συμπίπτει με την «ώρα μουγκρίσματος» - που είναι και το κάλεσμα για τη συγκέντρωση του εκάστοτε χαρεμιού। Με την ίδια κραυγή, αλλά και πραγματοποιώντας παράλληλους βηματισμούς, εκφοβίζει τους αντιπάλους του, διεκδικώντας το δικαίωμα στην αναπαραγωγή, η οποία αρχίζει κάθε Αύγουστο και σταματάει το χειμώνα. Το κάθε αρσενικό οριοθετεί μια περιοχή ως δική του επικράτεια και αρχίζει το επίμονο φλερτ. Μετά από τουλάχιστον 12 ερωτικές επαφές, η ελαφίνα μένει έγκυος και κυοφορεί για περίπου 8 - 9 μήνες. Γεννάει συνήθως ένα μωρό με άσπρες βούλες, τις οποίες χάνει μόλις μεγαλώσει. Το μικρό ενσωματώνεται στο κοπάδι δύο εβδομάδες μετά τη γέννησή του, απογαλακτίζεται ύστερα από δύο μήνες ενώ μένει κοντά στη μητέρα του για περίπου έναν χρόνο.Η γρηγοράδα του κόκκινου ελαφιού, η ευλυγισία, η χάρη και η ομορφιά του, το υγρό του βλέμμα, σε συνδυασμό με μια ήρεμη δύναμη που αποπνέει, προκαλούν το θαυμασμό του ανθρώπου.

Σερίφηδες- Νταβάδες- Πολιτικοί Σωτήρες

Στην ευθεία για το ....Χάος

Πριν από λίγες ημέρες είχα δώσει ραντεβού με μια πολύ καλή μου φίλη έξω από την εφημερίδα που παλιά εργαζόμουν। Το ραντεβού ήταν στις 9...κάτι προέκυψε κι άργησε λίγο και έτυχε να κατεβαίνει μαζί με τον εκδότη απο το ασνασέρ. Ανυποψίαστος για το τι είχε συμβει καθόμουν και περίμενα στην πόρτα. Εκεί ένα τζιπ πολυτελέστατο και έξω απο αυτό δύο ψηλοί γεροδεμένοι άντρες. Με πλησιάζει ο ένας με σχεδόν απειλητικό τρόπο και μου μίλησε με ένα ύφος που παρέπεμπε σε εποχές συνταγματαρχών.....Τι θες εδώ ρε....μου αποκρίθηκε. Δεν έπιασα το γάντι που μου πέταξε δεν είχα άλλωστε όρεξη και για διαπληκτισμούς, απλώς του είπα πως περίμενα μια φίλη μου. Θα πας πιο πέρα. ΟΚ....πήγα και εγώ. Όταν κατέβηκε η φίλτατη τι ρώτησα ποιοι ήταν αυτοί οι δύο τύποι...Οι αστυνομικοί που τον φυλάνε μου απάντησε και Γιατί ρώτησα με αφέλεια εγώ. Μα δεν το ξέρεις πως είναι θύμα τρομοκρατικής επίθεσης....
Πέρασαν τρεις μέρες από εκείνο το βράδυ, σήμερα το πρωί που είχα βγει με το ταξί να δουλέψω, παίρνω μια κοπέλα όμορφη, που πάμε τη ρώτησα। Στο γήπεδο του Ατρομήτρου και λίγο γρήγορα αν θέλετε γιατί έχω αργήσει στη δουλειά μου। Γιατρός είστε την ρώτησα, όχι αστυνομικός....μου απάντησε.Σκεφτόμουν όπως οδηγούσα και πέρναγα απο τις γειτονιές της Αθήνας, γειτονιές που άλλωτε έσφιζαν απο ζωή, εγκατελλειμένες, βρώμικες τώρα πια.
Στο πίσω μέρος του μυαλού μου αυτό που είχε γίνει στο κτίριο της Νομικής την εβδομάδα που μας πέρασε.

Αθήνα....μια πόλη χωρισμένη σε αποικίες

Καθώς σκεφτόμουν και σταμάταγα στα φανάρια εκεί περίμεναν αλλοδαποί που με ένα δεκάλεπτο ή εικοσάλεπτο σου καθάριζαν το τζάμι του αυτοκινήτου। Κι αυτοί δυστυχισμένοι άνθρωποι χωρίς πατρίδα χωρίς μέλλον। Τι κάνουμε όλοι εδώ; Αυτή η σκέψη στριφογύριζε στο μυαλό μου. Γειτονιές που έχουν γίνει γκέντο, μια Αθήνα παραδομένη και χωρισμένοι σε αποικίες. Μια κατάσταση που δεν οδηγεί πουθενά ή μήπως η κατεύθυνση της είναι προς την ευθεία του χάους.Κανείς δεν είναι ρατσιστής από την νέα γενιά που έρχεται στην προσκήνιο αλλά ο φόβος γεννά άλλες αντιλήψεις πέρα από το εγώ μας και το πιστεύω μας.
Η δυτική Αθήνα και το κέντρο έχουν κατακληστεί από λαθρομετανάστες. Άνθρωποι που κοιμούνται σε χαρτόκουτα τρώνε από τα σκουπίδια και περιμένουν λίγα λεπτά του ευρώ για να ζήσουν. Άνθρωποι που η πείνα τους οδηγεί στην κλεψιά ή σε ακραίες συμπεριφορές ακόμη και στα ναρκωτικά. Φαντάζομαι πως κανείς όταν γεννιέται δεν θέλει να ζει κάτω από αυτές τις συνθήκες που προανέφερα.

Τρώτε ακόμη λαμόγια

Την ίδια ώρα οι Έλληνες πολίτες διανύουν μια εποχή οικονομικά δύσκολη, μια εποχή που τίθεται θέμα επιβίωσης για όλους μας και δεν μπορούμε να συντηρήσουμε τα νοικοκυριά μας, από τις αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ (που σε αυτά υπάρχουν φυσικά των λαμογιών των Δήμων αλλά και των άλλων λαμογιών της ΕΡΤ που ο κόσμος δεν έχει να φάει και αυτοί οι μαλάκες διοργανώνουν πάλι Eurovision), των φόρων, των τελών κυκλοφορίας, των καυσίμων που οι τιμές τους έχουν πάρει φωτιά και δεν μιλάει κανείς παρασύροντας στο χορό των ανατιμήσεων και όλα τα άλλα προϊόντα και τις υπηρεσίες ενώ την ίδια στιγμή οι δουλειές χάνονται και οι απολυμένοι αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο।

Οι πολιτικοί συνεχίζουν σκληρό πόκερ πάνω στις πλάτες μας και παρουσιάζονται ή αν θέλετε καλύτερα τους παρουσιάζουν ως ήρωες μα τι γράφω ως σωτήρες του Έθνους και κάνουν τα πάντα για να μας σώσουν.

Μα ποιους νομίζουν ότι κοροϊδεύουν πραγματικά; Στις προηγούμενες εκλογές το 70% του πληθυσμού απείχε και αυτοί βγήκαν στα μπαλκόνια και μιλάγανε για νικητές και χαμένους. Αλλάξανε οι καιροί κύριοι μη κρύβεστε πίσω από τα προσωπεία και τις μάσκες σας...Δεν αναφέρομαι μόνο στους πολιτικούς, αλλά και στους παρατρεχάμενους τους, τους φίλους τους τους μεγαλοδημοσιογράφους και τις μικρές παρέες που κυβερνούν αυτόν το τόπο.

Φυλάνε μεγαλοδημοσιογράφους και οι γειτονιές στο έλεος των κακοποιών

Μα από που και ως που αστυνομικοί να φυλάνε το κάθε μαλάκα που νομίζει πως είναι θύμα τρομοκρατικής επίθεσης। Κάτι έκανε προφανώς...Γιατί να μην έρθουν να πειράξουν εμένα και εσένα που διαβάζεις τώρα αυτές τις γραμμές που γράφω. Γιατί οι αστυνομικοί δεν κάνουν περιπολίες στις γειτονιές που έχουν βρωμίσει και έχουν κατακλιστεί από ναρκωτικά και πουτάνες από όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Γιατι ο ρόλος της Αστυνομίας είναι αυτός του παράλυτου...που σε γράφει μόνο αν δεν φοράς κράνος ή ζώνη ή αν πάτησες μες στη λεωφορειολωρίδα με το ταξί για να αφήσεις τη γιαγιά που δεν μπορεί να περπατήσει.

Η ανάπτυξη κύριοι και η άνθηση ξεκινά από τις γειτονιές...Έτσι δεν έλεγαν οι δήμαρχοι πριν τις εκλογές...Που είναι όλοι αυτοί τώρα; Τώρα στα αρχίδια τους βγήκανε, θα φάνε και από εδώ πάνε κι άλλοι. Δεν μου λέει εμένα τίποτα ο Καλλικράτης όταν ένας γονιός φοβάται να στείλει το παιδί του να κατέβει στο περίπτερο αν μένει στην Πατησσίων και δεν μιλάω για Κυψέλη, για Άγιο Σπυρίδωνα στο Αιγάλεω, για Βοτανικό, για οδούς Αχαρνών και Λιοσίων, για Αττική, για Μεταξουργείο.

Που είναι οι δήμαρχοι και οι βουλευτές όταν δεν είναο προεκλογική περίοδος;

Οι κ। Δήμαρχοι έκαναν ποτέ βόλτα στην πόλη τους, ή οι βουλετές που εκλέγονται; ε; δείχτε μου έναν που περνάει πεζός από την Ομόνοια, έναν ρε παιδιά। Εμείς είμαστε αυτοί που πέφτουν θύματα κλοπής. Είχα πάρει μια κυρία στο ταξί, καθαρίστρια που με 400 ευρώ ζει -αν το διαβάζετε μαλάκες πολιτικοι και λοιποί παρατρεχάμενοι- και τις τα έκλεψαν στο ηλεκτρικό. Μιλάτε για ανάπτυξη εε; Πείτε όταν αυτή η γυναίκα δεν έχει να δώσει στον άλλον που πεινάει στα φανάρια τι θα την κάνει αυτός ; Διαβάστε και τα αστυνομικά δελτία πόσες περιπτώσεις άγριου ξυλοδαρμού έχουν καταγραφτεί τον τελευταίο χρόνο....Δείτε πια πόσους ανθρώπους μπορούμε να αντέξουμε και αντιγράφτε το πρόγραμμα που είχε η Γερμανία. Φτιάχτε περιοχές βιομηχανικές κια βιοτεχνικές και βάλτε τους να δουλέψουν. Ένα μεροκάματο ζητάνε και αυτοί τίποτα άλλο...Όσο αφήνετε την κατάσταση τόσο χειροτερεύει. Μα τι γράφω. Εσείς ζήτε στο Διόνυσο, στη Δροσιά, στο Καστρί, δεν ξέρετε απο αυτά. Μένετε μακρυά, έτσι δεν είναι;
Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί οι αστυνομικοί πρέπει να φρουρούν πολιτικούς και δημοσιογράφους. Απαντήστε επιτέλους. Μένω κοντά στο Άλτερ...κάθε βράδυ έξω από τον τηλεοπτικό σταθμό πάντα υπάρχουν δύο ή και τρια περιπολικά με ανοιχτούς τους φάρους και την ίδια ώρα ρημάζουν τα σπίτια στα διπλανά στενά. Ο τηλεοπτικός σταθμός ή ποδοσφαιρική ομάδα δεν είναι Α.Ε; Τότε δεν μπορούν να διαφυλάξουν την περιουσία τους μόνοι τους; Πρέπει να το κάνει η αστυνομία που πλήρωνεται από τον Έλληνα φορολογούμενο;

Καταπατήσατε ανθρώπινες ψυχές

Σε ότι αφορά για τους δήθεν ειρηνιστές που προάσπιζαν τα αιτήματα και τα δικαιώματα των ανθρώπων που κουβάλησαν στην Νομική, είναι οι πιο αισχροί για μένα.Πέξανε με τις ψυχές και τις ζωές των ανθρώπων αυτών επενδύοντας μικροκομματικές σκοπιμότητες। Δεν μπορεί αυτοί οι σαραντατόσοι άνθρωποι να ξύπνησαν ένα πρωί και να είπαν πάμε να καταλάβουμε τη Νομική. Κάποιοι προφανώς τους φούσκωσαν τα μυαλά. Και αφού αυτοί οι κάποιοι το παίζουν ειρηνιστές και φιλέσπαχνοι γιατί δεν τους πήραν σπίτι τους; Ε; Πραγματικά.
Ωστόσο αυτή η ιστορία έδειξε τη γύμνια των ελληνικών Πανεπιστημίων. Έναν πρύτανη που ήταν εκτός....που δε συνέβαλε στην ομαλή λύση του θέματος που ξέσπασε, εκμεταλλευόμενος και αυτός τη δημοσιότητα των ημερών. Ωραίοι θεσμοφύλακες....Μπουρδέλο όλα. Αλλά εμείς δεν μασάμε, τα όνειρα μας και τα πιστεύω μας έχουν θέση στην κοινωνία που ζούμε και δεν συμβιβαζόμαστε με σερίφηδες μπάτσους, με νταβάδες εκδότες και πολιτικούς άντρες σωτήρες.

Στέλιος Κάτσαρης: Οι άνθρωποι είναι υπέροχοι....όταν το θέλουν

Μια γενιά που έχει μεγάλη διάθεση να επαναστατήσει αλλά δεν έχει πρόταση


Η δουλείά η δική μας δεν είναι να βγούμε στην σκηνή και να παίξουμε απλά το ρόλο μας και να φύγουμε. Εμείς πρέπει να βρούμε διέξοδο ακόμη και σε ένα δύσκολο ή αν θες ακόμη και σε ένα κακό κοινό να βρούμε τρόπους να επικοινωνήσουμε.



Το τηλεκοντρόλ στα χέρια του σύγχρονου ανθρώπου εξελίσσεται σε ένα άχρηστο εργαλείο γιατί δεν ξέρει να το χρησιμοποιεί. Κάθεται επί δύο ώρες και βλέπει ένα talent show κατηγορώντας το βλέπωντας το. Δεν το κλείνει , απλά το βλέπει. Την επόμενη μέρα όμως ξέρει να σου πει τι έγινε.

Ο Στέλιος Κάτσαρης είναι ένας καλλιτέχνης αυθεντικός που πιστεύει πολύ σε αυτό που κάνει και υπηρετεί. Βγάζει ενέργεια όταν βρίσκεται στη σκηνή σε κάνει να γελάς αλλά και να προβληματιστείς παράλληλα. Τον είχα γνωρίσει μέσα από τα βιντεάκια του youtube και μου άρεσε πολύ....Την περασμένη Κυριακή χτύπησε το τηλέφωνο μου και ήταν στην άλλη άκρη του ακουστικού μια πολύ αγαπητή φίλη και μου πρότεινε να πάνω να γνωρίσω τον Κάτσαρη και να του πάρω συνέντευξη για το Πινάκιο. Στην αρχή το έπαιξα δύσκολος γιατί ήταν μακρυά και δεν κατάλαβα για ποιον μου έλεγε, μόλις διαπίστωσα ποιος ήταν άρχιζα να ετοιμάζω της ερωτήσεις. Δεν ξέρω τον πήγαινα πολύ...Μόλις τον είδα είχε πρόβα πριν από την παράσταση στην Ηλιούπολη. Ήταν αγχωμένος, φυσικό και επόμενο καθώς την ημέρα ή αν προτιμάτε τη βραδιά που πήγα είχε την πρεμιέρα του. Μου μίλησε λίγα λεπτά πριν την παράσταση, είπα από μέσα μου πως δεν το κάνουν πολλοί αυτό, σχεδόν κανείς, συνήθως τελείωνει το πρόγραμμα σε αφήνουν να ξεροσταλιάζεις και μετά σου δίνουν μια δήλωση Με το Στέλιο δεν έγινε έτσι κάθε άλλο. Βλέπετε δε και συνομίληκοι. Μου μίλησε για την τηλεόραση-καθώς η το σόου του έχει τίτλο ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΞΗΜΕΡΩΣΗΣ- και τους ανθρώπους της που ζουν σε μια εικονική πραγματικότητα μακρυά από την αληθινή ζωή μας. Μου μίλησε επίσης για τη γενιά του, τη δική μας γενιά πως δεν έχουμε ιδεολογικό υπόβαθρο και απόλυτο δίκιο φαίνεται πως έχει προς την πλειοψηφία, ενώ μου απάντησε –κάτι το οποίο και δεν περίμενα- για το βιντεάκι με τη σημαία που είχε φτιάξει πριν από ένα περίπου χρόνο μαζί με τον Πάνο Μουζουράκη. Δε σας δίνω την απάντηση από το πρόλογο για να έχετε και λίγη αγωνία......Καλή ανάγνωση

Από τα 19 σου αποφάσισες να κάνεις αυτό που πρόσταζε η καρδιά σου, να ακολουθήσεις το δρόμο της μουσικής και της τέχνης. Που σε έχει βγάλει αυτό το ταξίδι μέχρι σήμερα και που μπορείς να φτάσεις;
«Ξεκίνησα απο πολύ μικρός με τη συγγραφή αλλά και από τη γραφή κειμένων και συνθέσεων. Θα ήθελα να φτάσω σε ένα σημείο που θα μπορέσω να επικοινωνήσω με τον κόσμο με διαύλους δικούς μου για να του μεταφέρω μηνύματα και προβληματισμούς. Μέχρι στιγμής το ταξίδι αυτό πάει καλά ο κόσμος αντιδρά στα δικά μου μηνύματα και αυτό μου δίνει δύναμη για να συνεχίσω αυτό που βγαίνει μέσα από τη ψυχή μου».



Που και με ποιους ήταν οι πρώτες σου εμφανίσεις;
«Ο πρώτος μου σταθμός και ίσως ο σημαντικότερος αισθητική μου σε πολλά επίπεδα ήταν τρία χρ’ονια σε μια μπουάτ στην Πλάκα, όπου εκεί έμαθα να ακούω και να αγαπάω τον Χατζηδάκη, τον Ξαρχάκο κ.α Ο δεύτερος σημαντικότερος σταθμός μου, ήταν πέρυσι με τον Μίλτο Πασχαλίδη όπου βελτίωσα ακόμα περισσότερο την αισθητική μου και πήγα ακόμα πιο βαθιά στην τέχνη. Ο Μίλτος είναι εξαιρετικός δάσκαλος


Το κυρίως κοινό είναι η γενιά σου. Μια γενιά που έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με πολλά προβλήματα. Σαν καλλιτέχνης εσύ πως αντιδράς αυτή την περίοδο;
«Νομίζω πως η γενιά η δική μας μιλάει πολύ και κάνει λίγα και αυτό που σου λέω το πιστεύω. Δηλαδή συζητάμε πάρα πολύ περί των προβλημάτων και έχουμε θέση και αντίδραση για όλα αλλά δεν έχουμε...πρόταση. Είναι μια γενιά που έχει μεγάλη διάθεση να επαναστατήσει αλλά δεν έχει πρόταση. Δεν υπάρχει κάποιο αντίβαρο που θα μας ωθήσει σε μια νέα τάξη πραγμάτων


Ο κόσμος είναι δύσκολος;
Η άποψη η δική μου είναι Χατζηδακική...δεν υπάρχει κακό κοινό αλλά ανεκπαίδευτος καλλιτέχνης. Η δουλείά η δική μας δεν είναι να βγούμε στην σκηνή και να παίξουμε απλά το ρόλο μας και να φύγουμε. Εμείς πρέπει να βρούμε διέξοδο ακόμη και σε ένα δύσκολο ή αν θες ακόμη και σε ένα κακό κοινό να βρούμε τρόπους να επικοινωνήσουμε. Θεωρώ δε πως οι καλλιτέχνες δεν είναι σε θέση να βάζουν ταμπέλες στο κοινό σε καλό ή κακό το πληρώνουν αργά ή γρήγορα.

Ποια είναι η άποψη σου για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ή «εξόντωσης»...;
«Η άποψη μου είναι πως δεν υπάρχει ούτε καλή ούτε κακή τηλεόραση. Υπάρχουν ευρηματικοί άνθρωποι υπάρχουν και μη ευρηματικοί άνθρωποι. Είδα πρόσφατα μια συνέντευξη του Γιάννη του Μπέζου η οποία μ’ άρεσε και ειδικά ένα σημείο που σας το μεταφέρω ευθύς αμέσως. Είπε πως η τηλεόραση δεν έχει ψυχή, δεν είναι ένα ζωντανό πράγμα που αποφασίζει τι θα κάνει. Η τηλεόραση είναι ένα κουτί το οποίο έχει μέσα ανθρώπους που άλλες φορές τη δουλειά τους την κάνουν σωστά και άλλες φορές την κάνουν λάθος. Το τηλεκοντρόλ στα χέρια του σύγχρονου ανθρώπου εξελίσσεται σε ένα άχρηστο εργαλείο γιατί δεν ξέρει να το χρησιμοποιεί. Κάθεται επί δύο ώρες και βλέπει ένα talent show κατηγορώντας το βλέπωντας το. Δεν το κλείνει , απλά το βλέπει. Την επόμενη μέρα όμως ξέρει να σου πει τι έγινε. Η όλη φάση αυτή είναι δείγμα μιας κουλτούρας, στασιμότητας και αν θες οχαδελφισμού. Κρατάμε στα χέρια μας έναν ηλεκτρονικό ψηφοφόρο και δεν το χρησιμοποιούμε με ορθή πολιτική και τακτική»



Η τέχνη έχει σύνορα, έχει φραγμούς;
«Δεν ξέρω γιατί δεν ξέρω να σου προσδιορίσω τι είναι τέχνη. Τέχνη ας πούμε μπορεί να είναι ο οδοκαθαριστής....που ενώ έχει κουραστεί τόσα χρόνια πριν το κάνει όταν το εκτελεί το κάνει με την ίδια μαεστρία και όρεξη όπως την π΄ρωτη μέρα. Η τέχνη κρύβεται στα πιο απλά πράγματα γύρω μας

Θεωρείς ότι το βίντεο με τη σημαία που είχες γυρίσει με τον Πάνο Μουζουράκη παρεξηγήθηκε;
Το βιντεάκι αυτό δεν βγήκε καλό ή όπως το θέλαμε. Είχε κάποια νοήματα που ίσως δεν αποδόθηκαν καλά. Αυτοί που θίχτηκαν καλά έκαναν και θίχτθηκαν.
Με το κομμάτι που διαφωνώ εγώ είναι ο τρόπος αντίδρασης τους. Εγώ γενικά σαν άνθρωπος απεχθάνομαι τη βία και δεν πιστεύω σε μία δημοκρατική χώρα με θεσμούς κανείς δεν έχει το δικαίωμα όταν διαφωνεί με κάτι να το βρίζει εσένα, την οικογένηεια σου ή να απειλεί τη σωματική σου ακεραιότητα, επειδή απλά διαφωνεί».


Είχες πει σε μια συνέντευξη σου πως η τηελεόραση έχει τσαλακωμένες ψυχές...
«Ναι, με ενοχλεί πολύ αυτό το όλο στήσιμο, μπορεί ο κόσμος γύρω του οποιουδήποτε που βγαίνει στην τηλεόραση να χάνεται και αυτός να είναι ευτυχισμένος επειδή του έχουν πει να είναι. Ενοχλεί την αισθητική μου όλο αυτό το δήθεν, το φτιαχτό, το ψεύτικο που απέχει πάρα πολύ από την πραγματικότητα...

Τι σε ενοχλεί στους ανθρώπους;
«Οι άνθρωποι είναι υπέροχοι.... όταν το θέλουν»

Η Εύη Δημητριάδου είναι η σύγχρονη Φιλέας Φογκ

Ο γύρος του κόσμου σε 80 χώρες

"Ξεχωρίζω το αερόστατο πάνω από την Καππαδοκία, τις καταδύσεις στη Γαλλική Πολυνησία, το σαφάρι στην Κένυα, την ελεύθερη πτώση και το κολύμπι με δελφίνια στην Κούβα και την ανάβαση στον παγετώνα Περίτο Μορένο της Αργεντίνικης Παταγωνίας"!

"Για ένα ζευγάρι θα πρότεινα Μπαλί κατά την διάρκεια του χειμώνα αλλά για το καλοκαίρι Σκωτία".

Λένε πως όσο ταξιδεύεις γίνεσαι σοφότερος ή πιο ώριμος αφού η προσωπικότητα σου πέφτει σε μετωπική σύγκρουση με την κουλτούρα και τον πολιτισμό της χώρας που επισκέπτεσαι. Σκεφτείτε έναν άνθρωπο πολυταξιδεμένο και πολυγυρισμένο σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, πόσο σοφός και ώριμος είναι . Ένας από τους λίγους ανθρώπους αυτούς είναι από την Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα η Εύη Δημητριάδου η οποία έκανε το γύρο του κόσμου σε 80 χώρες. Η Εύη Δημητριάδου έχει αφήσει τα χνάρια και στις 5 ηπείρους και μας εξιστορεί τις εμπειρίες της μέσω του Πινακίου αλλά και μέσω του βιβλίου της. Μας μιλάει για την οικονομική κρίση που έχει πλήξει ολόκληρο τον κόσμο, σε ποια κράτη οι πολίτες έχουν ίση μεταχείριση και σε ποια όχι. Ποιες χώρες έχουν ομοιότητα με την Ελλάδα ενώ μας εξομολογείται πως θα ήθελε να έμενε στην Αργεντινή. Η Ελένη Δημητριάδου είναι η σύγχρονη Φιλέας Φογκ

Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 χώρες...πως προέκυψε αυτό; Για ποιο λόγο αποφασίσετε να συγγράψετε το βιβλίο σας, Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΜΕΡΕΣ;
Έχοντας ταξιδέψει επανειλημμένα σε 80 χώρες ως συνοδός – ξεναγός Ελληνικών γκρουπ στο εξωτερικό για τουλάχιστον 15 χρόνια, θέλησα να μεταφέρω όσα είδα και έμαθα αλλά και που μπορεί να θυμάται κανείς από τον κάθε τόπο και λαό που επισκέφτηκα. Η επιθυμία να μοιραστώ την αίσθηση από τις 5 ηπείρους με ανθρώπους που δεν έχουν την ευκαιρία να κάνουν τον γύρο του κόσμου, γέννησε αυτό το οδοιπορικό.

Κάθε ταξιδιώτης έχει μια αγωνία, μια προσμονή, εσείς την έχετε πλέον κάθε φορά που ταξιδεύετε;
Όταν πάω –σπάνια πια- για πρώτη φορά σε έναν τόπο έχω την περιέργεια να δω και να μάθω όσα αφορούν την χώρα και τους ανθρώπους και αν όλα αυτά που έχω διαβάσει από ταξιδιωτικούς οδηγούς και αφιερώματα είναι τόσο όμορφα όσο και στην πραγματικότητα.

Ποιες είναι οι 80 χώρες που επισκεφτήκατε;
Αζερμπαϊτζάν, Αίγυπτο, Αργεντινή, Αρμενία, Αυστραλία, Αυστρία, Αφγανιστάν, Βιετνάμ, Βιρμανία, Βολιβία, Βουλγαρία, Βραζιλία, Γαλλία, Γαλλική Πολυνησία, Γερμανία, Γουατεμάλα, Εκουαδόρ, Ελβετία, Εσθονία, Ζιμπάμπουε, Ηνωμένες Πολιτείες, Θιβέτ, Ιαπωνία, Ινδία, Ινδονησία, Ιορδανία, Ιράν, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Καμπότζη, Καναδάς, Κατάρ, Κένυα, Κίνα, Κολομβία, Κούβα, Κύπρο, Λάος, Λεσότο, Λετονία, Λιθουανία, Μάλτα, Μαρόκο, Μαυρίκιο, Μεγάλη Βρετανία, Μεξικό, Μονακό, Μπαχρέϊν, Μπελίζ, Νέα Ζηλανδία, Νέα Καληδονία, Νεπάλ, Νησιά Βανουάτου, Νησιά Σολομώντα, Νορβηγία, Νότια Αφρική, Ντουμπάϊ, Ολλανδία, Ομάν, Ονδούρες, Ουζμπεκιστάν, Ουρουγουάη, Παπούα Νέα Γουινέα, Παραγουάη, Περού, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρωσία, Σιγκαπούρη, Σουηδία, Σρι Λάνκα, Συρία, Ταϋλάνδη, Τανζανία, Τουρκία, Τσεχία, Τυνησία, Υεμένη, Φινλανδία.

Θα ακολουθήσουν κι άλλες;
Κροατία, Σερβία, Μαυροβούνιο, Μπουτάν, Πακιστάν, Ισλανδία, Γροιλανδία, Χιλή!
Υπάρχουν χώρες που έχουν ομοιότητες με την Ελλάδα, αν ναι ποιές είναι αυτές;
Έχουμε ομοιότητες με τους Ιταλούς, Ισπανούς και Πορτογάλους, με τους λαούς της Μέσης Ανατολής και ειδικά με τους Λιβανέζους αλλά και με τους νοτιόαμερικάνους…

Ποιες χώρες είναι οι αγαπημένες σας;
Όλες οι χώρες έχουν κάτι να δείξουν και σε καθέναν μας κάτι διαφορετικό. Για αυτό πρόσθεσα στο οδοιπορικό «ο γύρος του κόσμου σε 80 Χώρες» ένα ταξιδιωτικό – ψυχολογικό τεστ για να ανακαλύψει ο αναγνώστης ποιοι προορισμοί του ταιριάζουν. Το τεστ έχει τόσο μεγάλη επιτυχία που το πρόσθεσα και στην ιστοσελίδα μου www.feel80countries.com. Εγώ αγαπώ πολύ τις χώρες της Νότιας Αμερικής όπως την Αργεντινή και το Περού αλλά και μουσουλμανικές χώρες, όπως την Συρία και την Περσία.

Σε ποια χώρα θα μένατε άνετα;
Αργεντινή γιατί μου αρέσουν πολύ οι άνθρωποι και ο τρόπος ζωής τους αλλά και Αυστραλία για το καλό κλίμα και το κράτος πρόνοιας που λειτουργεί.
Θα μοιραστείτε μαζί μας την πιο ιδιαίτερη στιγμή που ζήσατε σε κάποια χώρα;
Είναι πολλές οι μαγικές στιγμές που κρατώ στην καρδιά μου μετά από 15 χρόνια επαγγελματικών ταξιδιών ως ξεναγός αλλά 25 χρόνια ταξιδιάρικα συνολικά. Ξεχωρίζω το αερόστατο πάνω από την Καππαδοκία, τις καταδύσεις στη Γαλλική Πολυνησία, το σαφάρι στην Κένυα, την ελεύθερη πτώση και το κολύμπι με δελφίνια στην Κούβα και την ανάβαση στον παγετώνα Περίτο Μορένο της Αργεντίνικης Παταγωνίας!

Η οικονομική κρίση έχει πλήξει όλο τον κόσμο;
Τα ¾ βρίσκονται σε οικονομική κρίση εδώ και πολλά χρόνια, αποτέλεσμα της αποικιοκρατίας και των οικονομικών πολέμων και όχι μόνο. Τώρα με τον φιλευθερισμό χτυπάει και τον «αναπτυγμένο» κόσμο….

Υπάρχει ίση μεταχείριση όλων των ανθρώπων;
Στα ελάχιστα κράτη πρόνοιας σαν τον Καναδά και την Αυστραλία υπάρχει αλλά στα περισσότερα κράτη οι μειοψηφίες και οι φτωχοί δεν απολαμβάνουν τα ίδια βασικά δικαιώματα.

Υπήρξαν φορές που νιώσατε άβολα;
Στο Αφγανιστάν λόγω του πολέμου και της καταστροφής των υποδομών αλλά και στη Γαλλία καθώς δεν μιλώ Γαλλικά…

Ποιες μεγάλες φυσιογνωμίες έχετε γνωρίσει στα ταξίδια σας;
Έχω δει όλα τα χρώματα των ανθρώπων, τα διαφορετικά μάτια και τις συνήθειες τους, τις μυρωδιές της κάθε γης και τα ηλιοβασιλέματα σε κάθε άκρη της, τους καρπούς και τα ζώα του πλανήτη. Αυτές είναι οι «φυσιογνωμίες» που καταχωρήθηκαν στην ψυχή μου!

Υπάρχουν πράγματα σταθερά στις αποσκευές σας;
Μαξιλαράκι και μάσκα ύπνου για τις πολύωρες πτήσεις με αεροπλάνο, ομπρέλα και καπέλο για την βροχή και τον ήλιο αντίστοιχα, αντικουνουπικό για τις τροπικές ζώνες, βιβλία για την χώρα που επισκέπτομαι και φωτογραφική μηχανή!!!

Σε ποιες πόλεις του κόσμου αντιστοίχως θα συμβουλεύατε να πάει ένα νέο ζευγάρι, μια παρέα φοιτητών, μια παρέα μεσήλικων, αλλά και μια ελληνική οικογένεια;

Ανάλογα τα βιώματα τους, τις επιθυμίες τους και την διάθεση τους στην συγκεκριμένη περίοδο και βέβαια την εποχή! Για αυτό στο τέλος του βιβλίου «ο γύρος του κόσμου σε 80 χώρες πρόσθεσα πέρα από το ψυχολογικό-ταξιδιωτικό τεστ και ένα παράρτημα για την κατάλληλή εποχή ανά προορισμό!! Π.Χ. για ένα ζευγάρι θα πρότεινα Μπαλί κατά την διάρκεια του χειμώνα αλλά για το καλοκαίρι Σκωτία..

Οι επόμενοι προορισμοί σας είναι...
Μέσα στο επόμενο διάστημα θα ταξιδέψω στην Βραζιλία, στην Συρία, στο Παρίσι, στην Περσία, στην Βαρκελώνη, στην Καππαδοκία, στον Καναδά, στο Σικάγο και στην Κροατία. Αυτά είναι προγραμματισμένα για τους επόμενους 6 μήνες…

Ιεροτελεστία στο….ντιβάνι

ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ




Η Ελλάδα κάνει ψυχανάλυση και οι γιατροί τρελένονται….

Της μόδας οι ψυχολόγοι στη χώρα μας έπειτα από την οικονομική κρίση


Όλη η Ελλάδα κάθεται κυριολεκτικά στο «ντιβάνι» και εξομολογείται…χωρίς αναστολές και φραγμούς!
Πλέον η έκφραση… «Έχω ραντεβού με τον ψυχαναλυτή μου», θεωρείται πλέον απολύτως φυσιολογική….γεγονός που αποδεικνύει ότι έχουμε φτάσει στα όρια της παράνοιας καθώς όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί οι συνθήκες διαβίωσης στα αστικά κέντρα αποξένωνουν τους ανθρώπους και τους προκαλούν φοβίες οι οποίες εξαπλώνονται με ιλλιγιώδη ταχύτητα στο υποσυνείδητο του καθενός μας!
Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν από δέκα -ίσως και λιγότερα- χρόνια, ο ψυχαναλυτής αποτελούσε ένα ταμπού και μια επίσκεψη σε αυτόν ταυτιζόταν με το πιστοποιητικό της τρέλας.
Οι καιροί όμως αλλάξανε και ο νεοέλληνας όχι μόνο εξοικειώθηκε με τον ψυχολόγο αλλά τον έκανε και μέρος της καθημερινότητας του. Μιας καθημερινότητας που η οικονομική και όχι μόνο κρίση αλλά και αυτή των αξιών τον έχει οδηγήσει στο ψυχίατρο...
Στο ντιβάνι όμως οδηγήθηκε απολογούμενος, επειδή έχει χάσει την ανθρώπινη επικοινωνία, τον έχει κυριέψει ο φόβος και φυσικά η ερωτική του ζωή έχει μετατραπεί σε κόλαση, αφού δεν βρίσκει τα χρονικά περιθώρια να ενσωματωθεί με το άλλο φύλλο, έχει κλειστεί στον εαυτό του και βιώνει σε έντονο βαθμό την μοναξιά και την απομόνωση με συνέπεια να οδηγείται σε κατάθλιψη…



Τι λέει ο Έλληνας στον ψυχαναλυτή του;
Η επίσκεψη του Έλληνα στον προσωπικό του ψυχαναλυτή σίγουρα αποτελεί μια ιεροτελεστία. Ανοίγει την ψυχή του, μοιράζεται μαζί του τα πάντα, τα αισθηματικά του, τα επαγγελματικά του, τις φοβίες του. Στο ντιβάνι νιώθει ασφάλεια ίσως κάποιες φορές και αφέλεια καθώς νιώθει πως μπορεί να εκμυστηρευτεί τα πιο απόκρυφρα μυστικά του, ακόμη και αυτά που κράταγε καλά φυλαγμένα στο πιο άββυσο μέρος της ψυχής του.
Ο ψυχαναλυτής λειτουργεί ως δέκτης της συσωρευμένης ενέργειας που «κρύβει» στο υποσυνείδητο του ο ασθενής. Σκοπός του ψυχαναλυτή είναι να «ξεκλειδώσει» τα προβλήματα του ασθενούς επικαλούμενος την απόλυτη ηρεμία του.


-Σεξουαλικά προβλήματα πάσης φύσεως με κυρίαρχο την αποκατάσταση της διαταραγμένης συζυγικής σχέσης. Εκείνο όμως που στην ουσία ζητούν από τον ψυχαναλυτή είναι η επιβεβαίωση ότι πρέπει να χωρίσουν και αυτό για να ξεπεράσουν τις όποιες τύψεις τους.
-Φοβίες που έχουν σχέση με την λειτουργικότητα τους. Για παράδειγμα κάποιος θέλει να πάει στην δουλειά του αλλά υποφέρει από αγοραφοβία.
-Κρίσεις πανικού που αφορούν τα άτομα που δεν μπορούν να αναπνεύσουν, να καταπιούν, υποφέρουν από πονοκεφάλους. Τα άτομα αυτά καταλήγουν στον ψυχαναλυτή ύστερα από πολλές άκαρπες ιατρικές εξετάσεις.
-Κατάθλιψη με κύριο αίτημα την ανακούφιση των προβλημάτων παρά την λύση τους.
-Ανησυχίες που σχετίζονται με τη ματαιότητα της ζωής και την ατελή εκπλήρωση των στόχων τους.


Ψυχική γαλήνη;
Παρά το γεγονός ότι χιλιάδες Έλληνες επισκέπτονται σε καθημερινή βάση τον προσωπικό τους ψυχαναλυτή, ελάχιστοι είναι αυτοί οι οποίοι τον αφήνουν να εισχωρήσει στον εσωτερικό τους κόσμο και να τους οδηγήσει στην ψυχική γαλήνη.
Οι συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων χωρίζονται στις παρακάτω κατηγορίες:
-Εκείνοι που παραμένουν προβληματικοί σε μια σχέση: Πρόκειται για βαθιά εξαρτώμενα άτομα σε συναισθηματικό επίπεδο.
Η πλειονότητα αυτού του τύπου «ασθενών» έχουν βιώσει ως παιδιά την εξάρτηση, την οποία και ανακυκλώνουν και ως ενήλικες στις σχέσεις τους.
-Ο άνθρωπος που δεν μπορεί χωρίς σχέση: Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους πρόκειται για άτομα με εξαρτημένες προσωπικότητες. Χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερα χαμηλή αυτοπεποίθηση και θεωρούν πως δεν μπορούν να τα καταφέρουν στην προσωπική και κατά προέκταση στην επαγγελματική τους ζωή μόνοι τους.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες οι άνθρωποι που εντάσσονται σε αυτό το group ασθενών στην παιδική τους ηλικία έχουν βιώσει είτε υπέρμετρη μοναξιά είτε υπερβολική προστατευτικότητα.
-Ο άνθρωπος που έχει διαρκώς αποτυχημένες σχέσεις: Πρόκειται για το συνηθέστερο αίτημα ψυχοθεραπείας. Το βέβαιο σε αυτή την περίπτωση είναι ότι δεν οδηγούνται τυχαία σε μια αποτυχημένη σχέση. Επιλέγουν την αποτυχία στις σχέσεις γιατί πολύ απλά έτσι έχουν μάθει. Δεν γνωρίζουν ποια είναι η ανάγκη τους στις σχέσεις και γι’ αυτό διαπράττουν λάθη που τους κοστίζουν…

«Έμεινε δυνατός» νικώντας τον καρκίνο δύο φορές

«Μπορεί να νικηθεί ο καρκίνος της άγνοιας και της αδιαφορίας της κοινωνίας μας, που υπάρχει για τον καρκίνο. Σύμφωνα με τελευταίες έρευνες το

80 με 90% των ανθρώπων που διαγνώσθηκαν με καρκίνο θα ζούσαν αν τον προλάβαιναν στα αρχικά του στάδια»

Δεν το έβαλε κάτω συνέχισε να κοιτάει ψηλά στηριζόμενος στα όνειρα του

-Ίδρυσε το Μείνε Δυνατός μια μη κυβερνητική οργάνωση για να βοηθήσει τους συνανθρώπους του που πάσχουν από καρκίνο

-Έγραψε βιβλίο με τις εμπειρίες του με σκοπό να δώσει δύναμη σε όσους δίνουν μάχη για να κρατηθούν στη ζωή

-Ίδρυσε εθνική γραμμή υποστήριξης 1069 που έχει σαν στόχο την ψυχοκοινωνική στήριξη των ανθρώπων που εμπλέκονται με τον καρκίνο. Γιατί με τον καρκίνο δεν εμπλέκεται μόνο ο ασθενής αλλά και το οικείο περιβάλλον

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Μια παροιμία λέει, «Όταν πέφτεις, πρέπει όχι απλά να σηκώνεσαι αλλά και να τρέχεις» και φαίνεται πως ο Παναγιώτης Μιχαήλ όχι απλά την εφαρμόζει, αλλά την έχει κάνει τρόπο ζωής. Ο ίδιος, γυμναστής στο επάγγελμα έμεινε παράλυτος σε νεαρή ηλικία. Όχι μόνο δεν το έβαλε κάτω, αλλά κατάφερε και νίκησε την ασθένεια του, αντλώντας δύναμη από μέσα του.Λίγο πριν συνέλθει και σταθεί ξανά στα πόδια του ο καρκίνος χτύπησε την πόρτα του.Ο ίδιος όμως συνέχισε να κοιτάει ψηλά και να νικήσει.«Όλοι πιστεύουν πως ο καρκίνος δε θα χτυπήσει την πόρτα τους। Έτσι πίστευα κι εγώ! Και τα δύο περιστατικά αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα του πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η πρόληψη στον καρκίνο। Όσο πιο γρήγορα τον προλάβουμε, τόσο πιο γρήγορα τον εξολοθρεύουμε», λέει χαρακτηριστικά στο Πινάκιο ο Παναγιώτης Μιχαήλ। Θα μπορούσαμε να τον παρουσιάσουμε ως τον άνθρωπο που νίκησε τον καρκίνο, όμως ο ίδιος δε το θέλει। Το μόνο που επιθυμεί αυτή τη στιγμή είναι να βοηθήσει όσους συνανθρώπους του πάσχουν απ’ αυτή την ασθένεια।Γι’ αυτό το λόγο ίδρυσε τη μη κυβερνητική οργάνωση ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ.Μάλιστα τις στιγμές αγωνίας και έντασης που έζησε τις αποτύπωσε σε βιβλίο (σ.σ Είμαστε Τουρίστες) για να περάσει το μήνυμα στους συνανθρώπους του πως η ζωή θέλει δύναμη .

«Ένα από τα όνειρα μου ήταν να γράψω ένα βιβλίο για τη ζωή μου. Στους περισσότερους ανθρώπους τα όνειρα λήγουν με το τέλος της παιδικής ηλικίας. Μετά γινόμαστε σοβαροί, πολυάσχολοι, ρεαλιστές και τα ξεχνάμε. Χωρίς τα όνειρα, ίσως να μη τα είχα καταφέρει στη ζωή μου. Αυτό το βιβλίο γράφτηκε για να σας υπενθυμίσει την αξία τους για να πραγματοποιήσει ένα ακόμη δικό μου.

Ίσως το πιο σημαντικό…।έστω κι ένας πάρει δύναμη μέσα από τη δική μου ιστορία, αξίζει τον κόπο! Γιατί πολύ απλά, αν είχα εγκαταλείψει τα όνειρα, ίσως να με είχε εγκαταλείψει η ίδια η ζωή», λέει στο Πινάκιο.

Ποιο ήταν το κίνητρο για να δημιουργήσετε τον κοινωφελή μη κερδοσκοπικό οργανισμό φίλων του καρκίνου ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ ;

Θα ξεκινήσω από την αιτία και κατόπιν θα σου πω για το κίνητρο. Η αιτία ήταν ότι εγώ ο ίδιος είχα καρκίνο 2 φορές. Η πρώτη φορά ήταν πριν 10 χρόνια περίπου το 1997. Το ευτύχημα ήταν ότι ο καρκίνος βρισκόταν σε αρχικό στάδιο και ήταν ιάσιμος. Τον Ιανουάριο του 2007 μετά από το καθιερωμένο ετήσιο τσεκ-απ, μου διεγνώσθη για δεύτερη φορά καρκίνος. Το ευτύχημα για άλλη μια φορά ήταν, ότι η εξέλιξη του βρισκόταν σε αρχικό στάδιο. Μέχρι τώρα που μιλάμε είμαι καλά!Το σκεπτικό και το κίνητρο της δημιουργίας αυτής της οργάνωσης, ήταν να παρέχει σε όσους εμπλέκονται με τον καρκίνο όλα εκείνα τα όπλα που χρειάζονται, για να αντιμετωπίσουν όσο πιο ανώδυνα και χωρίς φόβο την ασθένεια. Όπλα που ο ίδιος, δεν κατάφερα να βρω μέσα στο δεκάχρονο ταξίδι μου με τον καρκίνο. Γιατί με τον καρκίνο δεν εμπλέκεται μόνο ο ασθενής, αλλά και το περιβάλλον του. Τα όπλα αυτά είναι η πληροφόρηση και η υποστήριξη.

Το «φίλων του καρκίνου» που αναφέρεται στην επωνυμία φαντάζομαι ότι είναι αλληγορική έκφραση;

Η ένταξη της έκφρασης «φίλων του καρκίνου», μέσα στην επωνυμία της Μη Κερδοσκοπικής Οργάνωσης σαφώς και είναι μεταφορική। Ουσιαστικά οριοθετεί την νοοτροπία που θα πρέπει να έχουμε απέναντι στον καρκίνο. Δεν πρέπει να τον φοβόμαστε. Αντί να χάνουμε ενέργεια μέσω του φόβου, είναι προτιμότερο να ενημερωθούμε για αυτόν. Όσο πιο καλά τον γνωρίσουμε τόσο πιο εύκολα και θα τον αντιμετωπίσουμε. Μέσω αυτής της νοοτροπίας, θα μπορέσουμε ως κοινωνία να ενημερωθούμε για αυτήν την ασθένεια, που όλοι στην Ελλάδα ΑΚΟΜΑ αποκαλούν «επάρατη νόσο». Η αλήθεια είναι ότι έχει όνομα και λέγεται ΚΑΡΚΙΝΟΣ!Η γνώση είναι δύναμη και απωθεί βίαια κάθε φόβο, για αυτό “ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ” !

Τι πιστεύετε ότι μπορείτε να κάνετε μέσω της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ ;

Να προσφέρουμε όλα όσα εκείνα δεν είχα εγώ, ή μάλλον όλα όσα εκείνα θα ήθελα να έχω, που σε άλλες χώρες του κόσμου θεωρούνται δεδομένα και αυτονόητα.

Επειδή πιστεύουμε στην δύναμη του διαδικτύου ως μέσον ενημέρωσης και ταχύτατης προώθησης πληροφοριών, θα δώσουμε μεγάλη έμφαση ως οργανισμός σε αυτόν τον τομέα. Ήδη από τις 10/01/2008 έχει ανέβει η ιστοσελίδα μας www.bestrong.org.gr με ιατρικές αλλά και υπορστηρικές πληροφορίες Πολλές από τις καμπάνιες μας θα λάβουν χώρα στο διαδίκτυο, αφού ήδη έχουν πρόσβαση σε αυτό 4.000.000 έλληνες! Παράλληλα θα δημιουργήσουμε μια πλατφόρμα όπου οι εμπλεκόμενοι με τον καρκίνο, θα έχουν βήμα για να μοιραστούν τις εμπειρίες τους και τα συναισθήματα τους μέσω forum, chat, blogs. Παράλληλα θα μπορεί οποιοσδήποτε έστω και ανώνυμα να έρχεται σε επαφή με τους ειδικούς μέσω chat για να πάρουν τις πληροφορίες και την υποστήριξη που χρειάζονται!

Η βοήθεια των εθελοντών είναι σπουδαίος παράγοντας για την υλοποίηση των στόχων σας ;

Μα και βέβαια χωρίς αυτούς δεν νομίζω ότι θα υπήρχαν 800 μη κερδοσκοπικές οργανώσεις στην Ελλάδα.. Εμείς ως νεοσύστατη μη κερδοσκοπική οργάνωση δεν έχουμε ακόμα μεγάλο αριθμό εθελοντών, αλλά πιστεύω ότι στο μέλλον θα έχουμε καθότι ο καρκίνος αφορά όλους μας. Ένας στους τρεις ανθρώπους σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας θα έρθουν αντιμέτωποι με αυτόν. Οι ανάγκες μας είναι σε εθελοντές ομάδων υγείας όπως γιατροί, νοσηλευτές και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης όπως ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί.Μέσω του διαδικτύου έχουμε δημιουργήσει μια νέα τάξη εθελοντών τους e-εθελοντές, που δεν θα χρειάζονται ιδιαίτερο χρόνο, πάρα μόνο ένα κλικ στο ποντίκι τους… Το να προωθήσεις ένα μήνυμα ζωής σε δέκα φίλους σου, μιας καμπάνιας για παράδειγμα, που έχει ως στόχο την ενημέρωση για τις βλαβερές συνέπειες του τσιγάρου, δεν νομίζω ότι τρώει ιδιαίτερο χρόνοΓια φαντάσου όμως να κάνουν την ίδια κίνηση και οι 10 φίλοι σου που έλαβαν το μήνυμα και αυτό να αναπαραχθεί. Μέσα σε μια νύχτα ίσως 4.000.000 χρήστες θα ξέρουν τις βλαβερές συνέπειες του τσιγάρου!

Η προσπάθεια σας έχει αγκαλιαστεί από τον κόσμο;

Το πρόβλημα μας ως μη κερδοσκοπική είναι ότι δεν είμαστε γνωστοί στο ευρύ κοινό. Εδώ έρχεται ο ρόλος ο δικός σας, των ΜΜΕ ώστε να μας βοηθήσετε για μεταφέρετε τα μηνύματα της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης και έτσι να γίνουμε πιο γνωστοί.

Όσοι γνωρίζουν την οργάνωση μας την αγκαλιάζουν και θέλουν προσφέρουν με όλες τους τις δυνάμεις από όποιον χώρο και αν προέρχονται. Τέλος αν κρίνω ότι μέσα σε 7 ημέρες που ανέβηκε στο διαδίκτυο η ιστοσελίδα μας, δεχτήκαμε περίπου στις 500 επισκέψεις, θεωρώ ότι στον μέλλον ο κόσμος θα μας αγκαλιάσει πιο πολύ!

Υπάρχει κατάλληλη στήριξη από την πολιτεία στο έργο σας;

Ένα θα σας πω και θα καταλάβετε. Ένας νεοσύστατος μη κερδοσκοπικός οργανισμός για να πιστοποιηθεί από το υπουργείο υγείας πρέπει να περάσουν 2 χρόνια. Σε αυτό το διάστημα δεν δικαιούσαι να πάρεις επιχορήγηση ή κάτι άλλο.

Πίστεψε με ότι από την τσέπη μας βάζουμε μέχρι στιγμής τα χρήματα και βέβαια από την ευαισθησία του κόσμου.

Πιστεύετε ότι μπορεί να νικηθεί ο καρκίνος;

Πιστεύω ότι μπορεί να νικηθεί ο καρκίνος της άγνοιας και της αδιαφορίας της κοινωνίας μας, που υπάρχει για τον καρκίνο. Σύμφωνα με τελευταίες έρευνες το

80 με 90% των ανθρώπων που διαγνώσθηκαν με καρκίνο θα ζούσαν αν τον προλάβαιναν στα αρχικά του στάδια. Υπό αυτήν την έννοια λοιπόν πρώτα πρέπει να καταπολεμήσουμε την άγνοια που υπάρχει για αυτόν!

Ποια η προσωπική σας συμβολή σε σχέση με τον οργανισμό, έχοντας ως γνώμονα την δική σας περιπέτεια με τον καρκίνο;

Από τις 10 Δεκεμβρίου 2007 κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία το βιβλίο μου με τον τίτλο «Είμαστε τουρίστες !» από τις εκδόσεις Μελίχρυσος. Μέσα σε αυτό καταθέτω την δική μου εμπειρία με τον καρκίνο και πως κατάφερα να επιβιώσω μέσω της θετικής σκέψης δυο φορές από αυτόν.

Με αυτόν τον τρόπο πιστεύω ότι θα βοηθήσω πολλούς ανθρώπους σε οποία φάση της ζωής τους και αν βρίσκονται। Και δεν χρειάζεται κάποιος να έχει αντίστοιχη εμπειρία για να το διαβάσει. Γράφω για τη δύναμη που παίρνει κανείς μέσα από την γυμναστική, το γέλιο, την εσωτερική δύναμη που κρύβουν τα όνειρα, την θετική ενέργεια που πηγάζει από την ελπίδα.Γιατί όταν δεν ελπίζεις, έχεις προ πολλού πάψει και να ζεις!

Εθνική Γραμμή Υποστήριξης 1069

Ο Παναγιώτης Μιχαήλ προχώρησε σε μία ακόμη καινοτομία στη γραμμή υποστήριξης κατά του καρκίνου. «Όπως είπα όσο πιο γρήγορα προλάβουμε τόσο πιο γρήγορα τον εξολοθρεύουμε. Γι’ αυτό μοιραστείτε και εσείς τις δικές σας άσχημες εμπειρίες σε θέματα υγείας και μην ντρέπεστε γι’ αυτές . Ίσως σώσετε ζωές. ¨Η ακόμη μπορείτε καλώντας στο 1069 να ενημερώνεστε για ότι αφορά την καταπολέμηση του καρκίνου», λέει χαρακτηριστικά.

Η λειτουργία της πρότυπης για τα ελληνικά δεδομένα γραμμής υποστήριξης, μέσω του εθνικού τετραψήφιου αριθμού 1069, που έχει σαν στόχο την ψυχοκοινωνική στήριξη των ανθρώπων που εμπλέκονται με τον καρκίνο. Γιατί με τον καρκίνο δεν εμπλέκεται μόνο ο ασθενής αλλά και το οικείο περιβάλλον!
Οι ημέρες & ώρες λειτουργίας της γραμμής υποστήριξης 1069 είναι, καθημερινά από τις 9.00 π.μ. το πρωί έως τις 21.00 μ.μ. το βράδυ, πλην του Σαββατοκύριακου.
Εκτός της τηλεφωνικής γραμμής 1069, θα παρέχεται η δυνατότητα σε κάθε ενδιαφερόμενο, να έχει υποστήριξη και μέσω του διαδικτύου.
Στα πλαίσια του εθνικού σχεδίου δράσεως κατά του καρκίνου και πιο συγκεκριμένα στον 2ον άξονα πρόληψη και δράση 3, αξιοποιώντας την τεχνολογία του διαδικτύου, παρέχουμε τις υπηρεσίες εκείνες όπου οποιοσδήποτε μπορεί να έρθει σε επαφή, ακόμη και ανώνυμα, με την επιστημονική μας ομάδα για να τον υποστηρίξουμε. Οι τρόποι επικοινωνίας είναι μέσω e-mail, chat & video chat.

Αδερφέ, Καλό σου ταξίδι εκεί ψηλά

Ήσουν μόλις 17 χρονών…. Δεν είχες προλάβει να ζήσεις κι όμως αποφάσισες και έβαλες τέλος στη ζωή σου. Διάλεξες την ημέρα της γιορτής της γυναίκας που σε πλήγωσε και αυτοκτόνησες….

Μια ερώτηση μόνο ΓΙΑΤΙ;

Δεν γουστάρω τους επικήδειους, τις περισσότερες φορές είναι κούφιοι και υποκριτικοί. Το κείμενο που γράφω έχει έναν πυρήνα …ένα ΓΙΑΤΙ που πλανάται στις ψυχές όλων μας.

Ήθελα να σου γράψω κάτι από την ημέρα που έφυγες από κοντά μας. Δεν είχα τη δύναμη… Μόνο αγανάκτηση, στενοχώρια και λίγο θυμό.

Η είδηση του χαμού σου με αυτόν τον τρόπο έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στην τοπική κοινωνία του Περιστερίου. Ένα αγόρι αυτοκτόνησε στην γειτονιά του παλιού Ταξιάρχη… απαγχονίστηκε… ΓΙΑΤΙ ρε αδερφέ, ΓΙΑΤΙ;

Όλοι λένε ερωτική απογοήτευση, δεν ήμουν στο μυαλό σου για να ξέρω…. Αλλά δεν σκέφτηκες, μήπως δεν άξιζε, μήπως ξεπέρασες τα όρια… Μήπως έπρεπε να πας παρακάτω ή να κάτσεις να πολεμήσεις για τη ψυχή σου και το εγώ σου. Τώρα έφυγες. Η οικογένεια σου θρηνεί το χαμό σου και μαζί της όλο το Περιστέρι, αλλά ξέρεις κάτι οι άνθρωποι ξεχνάνε εύκολα. Θα στενοχωρηθούν μια μέρα θες δύο τρεις δέκα, μετά θα συνεχίσουν να ζουν. Η οικογένεια σου, σε θρηνεί. Δεν ξέρω αν το έκανες για τη γκόμενα…. εκείνη οκ…. θα το έχει βάρος στη συνείδηση της αλλά θα συνεχίσει να ζει σε αντίθεση με εσένα. Δεν τα ζύγισες καλά αδελφέ και λείπεις για να σου ζητήσω το λόγο και δε θα επιστρέψεις.

Η είδηση του θανάτου σου, πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων και των δελτίων ειδήσεων. Άλλοι δε σε αγνόησαν παντελώς. Έκανα ένα σερφ στα σάιτς της πόλης μας και δε σε είχανε πουθενά. Μόνο τον Παχατουρίδη, τον Κελάφα και δέκα αυλικούς… Δεν ίδρωσε το αυτί τους, αυτοί τη μπάζα τους κοιτάνε αδερφέ.

Ξέρεις και κάτι άλλο; Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει την κίνηση σου, σε κοινωνικό επίπεδο. Πως ένας νέος ζορισμένος από την κοινωνία που δε βρίσκει δουλειά, που ενδεχομένως να θέλει να ανοίξει τα φτερά του να φύγει από την οικογένεια του να ζήσει στηρίζει πολύ τις ελπίδες και το μέλλον στον έρωτα του και στα συναισθήματα του. Εσύ νόμισες πως επειδή προφανώς σου πήγαιναν όλα σκατά πως έχασες το παιχνίδι. Δεν είναι έτσι αδερφέ. Ότι και αν είχες με την οικογένεια σου – που δεν ξέρω αν συνέβαινε κάτι τέτοιο υποθετικά τελείως το γράφω- αυτοί είναι που σε αγαπούσαν όσο τίποτα άλλο στον κόσμο αυτό. Με τη γκόμενα δε ξέρω τι έγινε, ούτε με νοιάζει, αλλά δεν άξιζε αυτό που έκανες. Λίγο σεβασμό στον εαυτό σου ρε αδερφέ. Δε σε ήξερα. Κι όμως νιώθω να σε ξέρω. Όταν είδα βουρκωμένο το φίλο μου το Λάμπρο και τον ρώτησα τι είχε γίνει έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Ήσουν άδικος ρε αδερφέ… με την οικογένεια σου , με τους φίλους σου, με τους συγγενείς σου αλλά πιο πολύ με τον ίδιο σου τον εαυτό.

Με δυσκολία γράφω τις λέξεις αυτές…θέλω να σου ευχηθώ καλό ταξίδι και να ξέρεις ήσουν πολύ άδικος αδερφέ…να προσέχεις φίλε

-Τα παιδιά έχουν ένα μοναδικό χάρισμα: μπορούν να ονειρευτούν

Η ΛΙΑΝΑ ΔΕΝΕΖΑΚΗ

Εικονο-γραφεί με πολύχρωμα και έντονα χρώματα τις ψυχές των παιδιών μας

-Το παιδί κουβαλά έναν κόσμο ισχυρό μα αδιαμόρφωτο, έναν κόσμο φανταστικό, γεμάτο έντονα συναισθήματα κι αληθινές επιθυμίες

Κάποτε μια μάνα ρώτησε τον Αϊνστάιν τι θα τη συμβούλευε να κάνει ώστε να βοηθήσει το παιδί της να γίνει σαν εκείνον. Ο Αϊνστάιν απάντησε χαμογελώντας: «Να του λέτε παραμύθια», και της εξήγησε πως χωρίς φαντασία, και μάλιστα αχαλίνωτη, οι άνθρωποι δε θα είχαν ανακαλύψει ποτέ τους τίποτα, γιατί θα αδυνατούσαν να σκεφτούν οτιδήποτε διαφορετικό.

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Παιδί, μια λέξη, μια μορφή, αναμφισβήτητα όλη μας η ζωή.

Πόσο μεγάλη ευθύνη έχει κανείς να μεγαλώσει ένα παιδί και πόσο μάλλον να του πλάσει τη φαντασία τη νοημοσύνη, την υφή της σκέψης του.

Την ευθύνη αυτή έχει αναλάβει η Λιάνα Δενεζάκη, συγγραφέας παιδικών βιβλίων αλλά και εικονογράφος।Τη Λιάνα Δενεζάκη χαρακτηρίζει μια σπάνια και ιδιαίτερα ξεχωριστή ευαισθησία κι αυτό είναι χάρισμα, να απευθύνεσαι μέσω του κειμένου σου αλλά και των εικόνων της φαντασίας σου, σε μικρά παιδιά και να τους δημιουργείς υγιείς παραστάσεις αλλά και πρότυπα.

Όπως λέει χαρακτηριστικά η ίδια στη συνέντευξη της στην Άλμα Υγείας « Τα παιδιά έχουν ένα μοναδικό χάρισμα: μπορούν να ονειρευτούν. Δυστυχώς, όμως, καθώς τα χρόνια περνούν, αναπτύσσεται και καλλιεργείται έντονα η πεποίθηση πως οι γνώσεις είναι σημαντικότερες από τη φαντασία».Στην συνέντευξη της η Λιάνα Δενεζάκη, μιλά για τα σχολικά εγχειρίδια, για τα παιδιά που γεννιούνται και μεγαλώνουν στις πόλεις πως δραπετεύουν μέσα από τις σελίδες των παραμυθιών αλλά και για το πώς η τηλεόραση και το διαδίκτυο μπορούν να αλλοιώσουν το ψυχισμό ενός παιδιού, καθώς αυτός ακόμη διαμορφώνεται.

Τέλος η συγγραφέας προσδιορίζει τι σημαίνει παιδί για εκείνη προσωπικά, «Παιδί για μένα σημαίνει κίνηση, ζωή, μέλλον, φαντασία, πλούτος συναισθημάτων, πάθος, παιχνίδι κι όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά»



Η δημιουργία ενός παιδικού βιβλίου δεν έχει μεγάλη ευθύνη;

Το παιδί κουβαλά έναν κόσμο ισχυρό μα αδιαμόρφωτο, έναν κόσμο φανταστικό, γεμάτο έντονα συναισθήματα κι αληθινές επιθυμίες. Ο συγγραφέας από την πλευρά του καλείται αυτά τα στοιχεία να τα χρησιμοποιήσει σαν εργαλεία. Τη στιγμή που η ιδέα γεννιέται στο μυαλό του, γίνεται κι ο ίδιος παιδί· ωστόσο, οφείλει να χρησιμοποιήσει τη γνώση και τη λογική του ενηλίκου.

Τι εφόδια μπορεί να δώσει ένα παραμύθι σε ένα παιδί;

Η λέξη «παραμύθι» ετυμολογικά προέρχεται από το αρχαίο ρήμα «παραμυθούμαι», που σημαίνει: παρηγορώ, συμβουλεύω, υποστηρίζω, προτρέπω, ενθαρρύνω, ανακουφίζω. Το παραμύθι από την αρχή της δημιουργίας του είχε πολλαπλά επίπεδα «ανάγνωσης», κι αυτό είναι η μαγεία και το σπουδαιότερο εφόδιο που μπορεί να δώσει στον άνθρωπο. Λειτουργεί σαν έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες εξέλιξης των λαών, κουβαλά μέσα του παραδόσεις, σημεία των καιρών, ενώ την ίδια στιγμή είναι ένας κόσμος εκτός χρόνου, χώρου και αιτιότητας, που λειτουργεί θεραπευτικά στην ψυχή μας.

Θεωρείτε ότι τα σχολικά βιβλία θα έπρεπε να είχαν διαφορετική δομή αλλά και υφή; Θα έπρεπε να έπαιρναν «χρώματα & γεύσεις» από την παιδική λογοτεχνία;

Πιστεύω πως ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα θα έπρεπε να έχει διαφορετική δομή, υφή και στόχευση, αλλά αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση. Για να επανέλθω όμως στην ερώτηση: Η παιδική λογοτεχνία, σε υποτυπώδη, έστω, βαθμό, «χρωματίζει» τα σχολικά βιβλία αν και όχι με τον τρόπο που, κατά την γνώμη μου, θα της ταίριαζε. Θα χαιρόμουν να δω όχι μόνο την παιδική λογοτεχνία αλλά και το ομαδικό παιχνίδι, τη φαντασία, την ενθάρρυνση της πρωτοβουλίας, την ελεύθερη και κριτική σκέψη, την ουσιαστική καλλιέργεια αξιών κι ανθρώπινων σχέσεων να παίρνουν τη θέση που τους αξίζει μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Πόσο δύσκολο αναγνωστικό κοινό είναι τα παιδιά;

Τα παιδιά μπορεί να τα ξεγελάσεις με εύκολες μανιέρες και λογοπαίγνια που τους αρέσουν και να τα κάνεις να πιστέψουν πως αυτό που κρατούν στα χέρια τους έχει μεγάλη λογοτεχνική αξία, όμως την επικοινωνιακή συνταύτιση την πετυχαίνουν μόνο όταν αυτό που διαβάζουν είναι αληθινό και γράφτηκε με σεβασμό και αγάπη।

Κατά πόσο είναι εύκολο να τους εξιστορείτε κόσμους μαγικούς, κόσμους παραμυθένιους, όταν ήδη τα περισσότερα παιδιά είναι «αιχμάλωτα» σε άχρωμα διαμερίσματα μιας δαιδαλώδους τσιμεντούπολης;

Στα παραμύθια συναντάμε ξωτικά που κάνουν παρέα με σκανταλιάρες νεράιδες κι όμορφες πριγκιποπούλες με την ίδια συχνότητα που συναντάμε δράκους με ανθρώπινη λαλιά και κακούς μάγους. Μέσα στις σελίδες των παραμυθιών ζουν πλάσματα βγαλμένα από τη φαντασία κάθε παιδιού. Σε έναν υπερβατικό κόσμο, που ο άνθρωπος δεν έχει κανέναν έλεγχο, τα παιδιά αιώνες τώρα μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες και αγωνίες για τη ζωή, ανεξάρτητα από το πού γεννήθηκαν ή μεγαλώνουν.

Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς για τα παιδιά τους ώστε να αποκτήσουν βάσεις -όχι μόνο γνώσεις- αλλά και για να αναπτύξουν τα ερεθίσματά τους;

Τα παιδιά έχουν ένα μοναδικό χάρισμα: μπορούν να ονειρευτούν. Δυστυχώς, όμως, καθώς τα χρόνια περνούν, αναπτύσσεται και καλλιεργείται έντονα η πεποίθηση πως οι γνώσεις είναι σημαντικότερες από τη φαντασία. Κάποτε μια μάνα ρώτησε τον Αϊνστάιν τι θα τη συμβούλευε να κάνει ώστε να βοηθήσει το παιδί της να γίνει σαν εκείνον. Ο Αϊνστάιν απάντησε χαμογελώντας: «Να του λέτε παραμύθια», και της εξήγησε πως χωρίς φαντασία, και μάλιστα αχαλίνωτη, οι άνθρωποι δε θα είχαν ανακαλύψει ποτέ τους τίποτα, γιατί θα αδυνατούσαν να σκεφτούν οτιδήποτε διαφορετικό.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα παρατηρείται πως το αναγνωστικό κοινό χρόνο με το χρόνο μειώνεται. Ποια θα είναι η δική σας αντίδραση, που ουσιαστικά η δουλειά σας είναι ο προθάλαμος της νέας γενιάς των αναγνωστών στη χώρα μας;

Πράγματι ο αριθμός των Ελλήνων που διαβάζει βιβλία μειώνεται· η χώρα μας κατέχει το θλιβερό προνόμιο να βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Νομίζω όμως πως η σχέση του Έλληνα με το βιβλίο οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στο σχολείο και στον τρόπο που λειτουργεί η σχολική εκπαίδευση. Η μόρφωση που μας δίνεται είναι επιφανειακή και προωθεί τη στείρα απομνημόνευση γνώσεων, με αποτέλεσμα να δημιουργεί στο παιδί εχθρικά συναισθήματα για όλα τα βιβλία. Δεν είναι τυχαία η εικόνα παιδιών που καίνε τα βιβλία τους στο τέλος της σχολικής περιόδου.

Από την άλλη, η οικογένεια, παρασυρμένη από την ανάγκη της επιβίωσης και τους ρυθμούς της εποχής, αφήνει την τηλεόραση και τον υπολογιστή να αναθρέψουν τα παιδιά της, με ολέθριες, φυσικά, συνέπειες σε ό,τι αφορά στην πνευματική καλλιέργειά τους. Η ψηφιακή εικόνα, εκ των πραγμάτων, υπερτερεί σε αμεσότητα και παραστατικότητα σε σύγκριση με το βιβλίο, που χρειάζεται ηρεμία, χαλάρωση και σκέψη για να σε ταξιδέψει, και μαγνητίζει το θεατή από την αρχή, εναλλάσσοντας γεγονότα και εικόνες με μεγάλη ταχύτητα.

Τα ΜΜΕ παίζουν σημαντικό ρόλο στην πνευματική υποβάθμιση όλων μας, καθώς μας έχουν πείσει ότι το «έχειν» ταυτίζεται με το «είναι» κι ίσως να είναι κι ένας λόγος που ανθίζει η παραλογοτεχνία στις μέρες μας. Στις παραπάνω αιτίες, βέβαια, έρχεται να προστεθεί και η υψηλή τιμή των βιβλίων, θέμα για το οποίο είναι αρμόδια η Πολιτεία. Επειδή, λοιπόν, οι φορείς που έχουν την ευθύνη να στρέψουν τον Έλληνα προς το ποιοτικό βιβλίο δεν ενδιαφέρονται και δεν πρόκειται να το κάνουν, οι προσπάθειες πρέπει να βαρύνουν τον καθένα μας ξεχωριστά και όλους μαζί.

Τι σημαίνει «παιδί» για σας;

Παιδί για μένα σημαίνει κίνηση, ζωή, μέλλον, φαντασία, πλούτος συναισθημάτων, πάθος, παιχνίδι κι όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά.

Η λογοτεχνία κατά πόσο πιστεύετε πώς εκφράζει τον ψυχισμό ενός παιδιού;

Τα παραμύθια εμπεριέχουν ήρωες με τους οποίους το παιδί μπορεί να ταυτιστεί και ιστορίες που το βοηθούν να διαχειριστεί ασυνείδητα κομμάτια του ψυχισμού του. Η λογοτεχνία για παιδιά, ο ήρωας που στο τέλος νικά το τέρας ή το δράκο, προσφέρει στα παιδιά την υπόσχεση πως κι εκείνα με τη σειρά τους μπορούν να υπερνικήσουν προβλήματα κι εμπόδια που τώρα στα μάτια τους φαντάζουν άλυτα και ανυπέρβλητα.



Η τηλεόραση αλλά και το διαδίκτυο πλέον μπορούν να αλλοιώσουν το χαρακτήρα ενός παιδιού προβάλλοντας λάθος πρότυπα;

Η χωρίς όρια ανεξέλεγκτη χρήση του διαδικτύου, των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και της τηλεόρασης πράγματι μπορεί να αλλοιώσει την ψυχοσύνθεση ενός παιδιού. Οι αισθήσεις των παιδιών βομβαρδίζονται από ψηφιακούς ήχους και εικόνες που περιορίζουν τη φαντασία τους. Το παιχνίδι με τα άλλα παιδιά και η ουσία του μοιράσματος, που εμπεριέχεται και στην ανάγνωση ενός βιβλίου από τον ενήλικο, χάνονται από την έλλειψη δημιουργίας και ανάπτυξης σχέσεων, με αποτέλεσμα τα παιδιά να οδηγούνται στην απομόνωση. Το φαινόμενο του εθισμού στις νέες τεχνολογίες έχει πάρει τη μορφή σύγχρονής επιδημίας, ενώ από την άλλη δεν έχει αναφερθεί, τουλάχιστον απ’ όσο γνωρίζω, περιστατικό παιδιού που εθίστηκε στα παραμύθια με τρόπο τέτοιο που να του διαλύσει τη ζωή. Η τεχνολογία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γνώσης και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εξορκιστεί. Χρειάζεται όμως οι γονείς να προσέχουν ώστε τα παιδιά τους να εκτίθενται με μέτρο στα κατάλληλα για την ηλικία τους ερεθίσματα.

Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον… θα ακολουθήσουν κι άλλες εκδόσεις παιδικών βιβλίων;

Το παιδικό βιβλίο είναι μία αγάπη που δεν τελειώνει. Αρκεί μία φορά να εμπλακεί κανείς σε αυτή τη διαδικασία για να νιώσει πως δε θα την εγκαταλείψει ποτέ. Η συνδιαλλαγή με τους μικρούς αναγνώστες είναι από μόνη της πηγή έμπνευσης, οπότε απαντώ με ένα μεγάλο «ΝΑΙ!»

Η εικονογράφηση είναι της Λιάνας Δενεζάκη είναι από το βιβλίο των Λιάνα Δενεζάκη-Έρρικα Παπαβενετίου: Φράουλες, Βατόμουρα και Τρεις Σταγόνες Μέλι που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λιβάνη

ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΕΔΡΑΣ ΑΛΜΑ ΥΓΕΙΑΣ

Το παιχνίδι της Ελπίδας

Το κυνήγι της ευτυχίας και όχι της €υτυχίας

Από την Τζούλια Ρούσση

Ήρθε λοιπόν και η νέα χρονιά, σιωπηλά και χωρίς τυμπανοκρουσίες, ήσυχα και διστακτικά, ίσως η λιγότερο καλοδεχούμενη. Μπήκε το 2011! ευτυχισμένο 2012.

Το ΔΝΤ είναι στη καθημερινότητα μας, ο Ντόμινίκ συνδαιτυμόνας στο καθημερινό τραπέζι, η ανεργία και η κρίση ίσως οι λέξεις με τη μεγαλύτερη χρήση....Έννοιες όπως η Φιλία, η Αγάπη και η Συντροφικότητα κρύφτηκαν.... σου λέει δε τις θυμάται κανείς। Ο 'Έρωτας έβαλε τα βέλη στη φαρέτρα και ελπίζει σε καλύτερες ημέρες... Ο Ενθουσιασμός έχασε το Κέφι του και έκατσε δίπλα στη Γκρίνια και την Απάθεια.
Και όμως η Ελπίδα το βαλε πείσμα και είπε ότι δεν πάει πουθενά! Ζήτησε και τη βοήθεια του Ήλιου και τον παρακάλεσε να μη την εγκαταλείψει στο δύσκολο έργο της και αυτός δε της χάλασε χατίρι, εξάλλου όλοι ξέρουν ότι η Ελπίδα δεν εγκαταλείπει εύκολα το παιχνίδι!! Έτσι η Ελπίδα μέσα στις ηλιόλουστες μέρες αποφάσισε να βρει κι άλλους συμμάχους.... Ποιός είναι ο καλύτερος ; Ε βέβαια σκέφτηκε.... τα παιδιά! Μπορεί να πείθονται δύσκολα αλλά κανείς δε τα βγάζει πέρα με το αγνό παιδικό πείσμα. Ξεχύθηκε λοιπόν στις παιδικές χαρές στα σχολεία στα λούνα Παρκ, σε όλα τα μέρη που συστήνονται οι παιδικές συμμορίες και στήνονται τα πιο μαγικά παιχνίδια. Τρύπωσε σε όλα τα παιδικά μυαλουδάκια εκεί που ο Φόβος η Υπεροψία και η Κακία δε τολμούν να μπουν. Εκεί συνάντησε και την Αγάπη την Ευφορία τη Φιλία τη Συντροφικότητα. - Α, Εδώ είστε και σας έψαχνα; φώναξε χαρούμενα μόλις είδε τους φίλους της.

Ψιθύρισε τα σχέδια της και τα παιδιά συμφώνησαν. Το ίδιο έκανε και η Γενναιοδωρία που πάντα κάθεται μαζί τους. Όσα παιδιά εκείνη την ηλιόλουστη ημέρα δεν είχαν βγεί για παιχνίδι, θα ενημερωνόντουσαν άμεσα από τα υπόλοιπα παιδιά. Αυτό είναι το μόνο εύκολο. Εξάλλου τα παιδιά δε χρειάζονται διαδικασίες και εσωτερικό έλεγχο! Φυσικά η ιδέα άρεσε σε όλους, εκπληκτικό παιχνίδι. Να κάνουμε το 2011 να νιώσει ευπρόσδεκτο και ευτυχισμένο. Γιατί να περιμένουμε μέχρι το 2012 γα να χαμογελάσουμε; τι έχει το 2011 και το βαφτίσαμε άσχημο? αφού ακόμα δε ξεκίνησε. επειδή κάποιος το αποφάσισε για μας; Σιγά και ποιός είναι αυτός; Σε πείσμα του εμείς θα του χαμογελάσουμε και με πολλές αγκαλιές θα το μεταμορφώσουμε στην πιο όμορφη χρονιά που έχουμε ζήσει!!!! Ο Ήλιος χαμογέλασε ευχαριστημένος και αποφάσισε να μείνει λίγο παραπάνω για να δει τι θα γίνει.


Έτσι ξεκίνησε η "μικρή" συνομωσία και όπως κάθε μυστική επιχείρηση που σέβεται τον εαυτό της απέκτησε κωδικό όνομα : "ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ". Βέβαια ο ενας και μοναδικός κανονισμός είναι να καταφέρουν τους μεγάλους να παίξουν χωρίς όμως να το καταλάβουν. Αν μαθευτεί θα θέλουν να καταγράψουν διαδικασίες, να ορίσουν θεσμικό πλαίσιο, manager ωραρίου παιχνιδιού, manager κανονισμών, manager έναρξης, manager καταμέτρησης και μετά αντί να παίζουν θα φάνε όλο το χρόνο τους να ασχολούνται μήπως κλέψει ο διπλανός τους.... και μετά καλό 2012!! θα περάσει ο καιρός και θα φύγει το 2011 παραπονεμένο Κρίμα δεν είναι;

Τις προάλλες η ανιψιά μου άκουσε για την κρίση και την τρέχουσα οικονομική κατάσταση. Η απάντηση της ήταν ότι δεν πρέπει να λέμε στα παιδιά τέτοια πράγματα γιατί μετά στεναχώριουνται... Και έτσι απλά αλλά με ουσία, μας επεσήμανε ότι δε θέλει να δηλητηριάζουμε τη ψυχή της. Η ευτυχία γράφεται με Ε και όχι με €. Είναι οι στιγμές που περνάμε με ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν, όταν μυρίζουμε το γρασίδι μετά τη βροχή, τα πόδια μας που βυθίζονται στην άμμο το καλοκαίρι, μια μεγαααααααααάλη αγκαλιά από τη μαμά, η γεμάτη σιγουριά φωνή του μπαμπά, το γέλιο του παιδιού ένα βλέμμα αγάπης από το σύντροφο, όλα όσα κάνουν τη ψυχή σου να γελάει και ξέρεις κάτι ? για όλα αυτά δε χρειάζεται να έχεις γεμάτη τσέπη. Είναι δωρεάν, γιατί είναι ανεκτίμητα. Το Τίμημα αισθάνθηκε πολύ γυμνό και δε κατάφερε να αναμετρηθεί μαζί τους.

Είναι απόλυτα φυσιολογικό να έχουμε ανησυχία για το μέλλον, όμως αυτή η ανησυχία θα πρέπει να μείνει χαμηλά, στη θέση που της πρέπει και όχι να γιγαντωθεί και να καταφέρει να φτάσει τόοοσο ψηλά ώστε να γίνει εμπόδιο στην ευτυχία μας।Ας εκτιμήσουμε αυτά που ήδη έχουμε δίπλα μας και τότε είναι σίγουρο ότι το 2011 θα είναι η πιο ευτυχισμένη χρονιά!

Σταυρούλα, Γιώργο Νικόλα, Στέλιο, Αριάδνη, Ηλία, Γιάννη θέλετε να παίξουμε ;