Τρεμοσβήνει το “αστέρι” όχι του Ατρομήτου αλλά του ελληνικού επαγγελματικού αθλητισμού

Τετρακόσιοι άνθρωποι οδήγησαν σε απαγχονισμό το ποδόσφαιρο στη γη που γέννησε τον αθλητισμό


Λίγες ώρες πριν τα έκτρωπα στο Ολυμπιακό Στάδιο στο κλειστό γηπεδο του Μπάσκετ του Περιστερίου μια οικογένεια παρακολουθούσε μπάσκετ που το ένα της παιδί φορούσε την εμφάνιση του Παναθηναϊκού και το άλλου του ΓΣΠ


Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Το πρωί του περασμένου Σαββάτου στις 30 Απριλίου, όλα μοιάζανε γιορτινά στο Περιστέρι.
Μπλε και άσπρο ήταν τα χρώματα που επικρατούσαν στους δρόμους ,τα πεζοδρόμια, τα μαγαζιά, τις παιδικές χαρές, τις αλάνες....Τα παιδιά έκαναν βόλτα στους δρόμους της πόλης με μικρά του BMX και είχαν δέσει σε σέλες και τιμόνια τα κασκώλ του Ατρομήτου ενώ γονείς είχαν δέσει στα καροτσάκια των μωρών τους κασκωλάκια και άλλα διακριτικά της ομάδας της πόλης.

Μια γιορτή που δεν την είχα ξαναζήσει 27 χρόνια ποτέ, ανακαλύπτωντας την αληθινή δύναμη του ποδοσφαίρου που δεν είναι άλλη από μια μεγάλη γιορτή.
Όλοι ήταν αισιόδοξοι πως το κύπελλο θα κατακτηθεί από τον Ατρόμητο, αλλά και να μη γινόταν δεν θα ενοχλούσε κανέναν απολύτως...Ειλικρινά. Η ομάδα και ο προπονητής ξεπέρασαν κάθε στόχο και κάθε προσδοκία με την παρουσία τους, στον τελικό κυπέλλου, οπότε ηθικά όλοι οι Περιστεριώτες ήμασταν νικητές πριν καν σφυριχτεί η σέντρα.
Το ραντεβού ήταν στις 15:00 στην πλατεία του Περιστερίου. Εκεί χιλιάδες κάτοικοι αντάμωσαν για να πάνε στη μεγάλη γιορτή, κανείς όμως δεν τους είχε πει πως το όνειρο θα γινόταν εφιάλτης και η βία θα σκέπαζε για ακόμη μια φορά μια μεγάλη αθλητική διοργάνωση.


Στις ίδιες κερκίδες
Την ίδια ώρα που πολλοί κατευθυνόντουσαν στο ΟΑΚΑ με κάθε μέσο βρήκα την ευκαιρία να πάω στο κλειστό να δω την ομάδα του μπάσκετ που έπαιζε με τον Παναθηναϊκό. Οι μπασκεμπολίστες είχαν ιδεολογικά “ντοπαριστεί “ με την σκέψη πως ο Ατρόμητος έπαιζε τον τελικό σε λίγες ώρες και δυσκόλεψαν τον Παναθηναϊκό ενώ απέδωσαν κάποιοι εξαιρετικό μπάσκετ, στο παρκέ του “Ανδρέας Παπανδρέου”. Και στις μπασκετικές κερκίδες είχε στηθεί γιορτή...

Μάλιστα υπήρχε μια οικογένεια που το ένα της παιδί φορούσε την εμφάνιση του Παναθηναϊκού και το άλλου του ΓΣΠ κι όλοι πανηγυρίζαμε ή πειράζαμε ή γελάγαμε.
Η παραπάνω εικόνα πρέπει να μπει σε εικοναστήσι πραγματικά και να συμπεριφερόμαστε όλοι με αθλητική αλλά και γενικότερη παιδεία.







Ο Δώνης έχει δίκιο ένα μπουρδέλο και να το γιατί...



Πολλά ήταν αυτά που γράφτηκαν και ειπώθηκαν κατά τη διάρκεια και το τέλος του τελικού κυπέλλου ανάμεσα σε ΑΕΚ και Ατρόμητο. Κανείς ποτέ δε φταίει κι όμως συμβαίνουν τα ίδια συνεχώς, με τους ίδιους πρωταγωνιστές και τους ίδιους κομπάρσους.


ΟΙ ΠΑΕ κατηγόρησαν την Αστυνομία, αλλά να ρωτήσω κάτι; Από τη στιγμή που οι ΠΑΕ είναι Ανώνυμες Εταιρίες δεν μπορούν από μόνες τους να προστατέψουν τις περιουσίες τους। Και από την άλλη αν καλέσει κανείς την Αστυνομία -και να την έχει όντως ανάγκη- την στιγμή που παίζεται μπάλα δεν υπάρχουν διαθέσιμοι άντρες...Αυτό μόνο στο Ελλαδιστάν πουθενά αλλού.






Δεν έχουν περάσει πέντε χρόνια όταν τέτοιες μέρες θρηνούσαμε έναν νεκρό σε συμπλοκή χούλιγκαν στην Παιανία. Σας θυμίζω απλά πως είχε παγώσει το πρωτάθλημα μια εβδομάδα, μετά έπεσε Πασχά και όλα μέλι γάλα...
Οι κάμερες δεν πιάνουν ποτέ αυτούς που κάνουν τα επεισόδια; Οι ΠΑΕ γιατί δίνουν εισιτήρια χωρίς Αστυνομικές Ταυτότητες; Πως περνάνε τα εκατοντάδες καπνογόνα σε κάθε αγώνα;


Η Πολιτεία φταίει, γιατί απλά δεν σταματάει το ποδόσφαιρο για δύο ή με τρία χρόνια, όπως είχε γίνει στην Αγγλία. Μετα δε θα συμβαίνει απολύτως τίποτα. Φυσικά θα πληγεί ένα ολόκληρο σύστημα απο μανατζερέους, διαφημιστές, στοιχηματάκιδες και μπούκερς. Και στην τελική όσο Πρόεδροι των ομάδων είναι μαφιόζοι και νονοί της νύχτας δεν θα αλλάξει τίποτα και ποτέ. Οπότε ένα μπουρδέλο που δεν αξίζει να χαλάς τη ζαχαρένια σου είναι το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.