Μανώλης Ανδριωτάκης : Ο κόσμος είναι ένα περίπλοκο μέρος και οι συντεταγμένες του είναι οι άνθρωποι μας

Φως στις άδυτες πλευρές των κοινωνικοπολιτικών αξόνων ρίχνει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του (που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο) «Δεξί χέρι» ο Μανώλης Ανδριωτάκης. 

Ένας αντί-ήρωας, ένας καθημερινός άνθρωπος βρίσκεται στο επίκεντρο των πιο σημαντικών πολιτικών και παράλληλα κομβικών εξελίξεων. 

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο για το Πινάκιο 

Δεν του δίνουν μόνο το κουτάλι βουτηγμένο στο μέλι αλλά επιχειρούν να διαφθείρουν την προσωπικότητα του και να τον ενσωματώσουν στο σύστημα.

Ο συγγραφέας μέσω  του χάρτινου ήρωα του Πέτρου Χρήστου αποτυπώνει τις δυσλειτουργίες του πολιτικού, μιντιακού αλλά και επιχειρηματικού συστήματος της  χώρας που επί δεκαετίες παίζει παρτίδες πόκερ συμφερόντων πάνω σε όνειρα και ελπίδες πολιτών. 

Ο Μανώλης Ανδριωτάκης μιλά στο Πινάκιο τονίζοντας πως πιστεύει στην δύναμη της διαφάνειας. Θεωρεί πως η ερευνητική δημοσιογραφία είναι τείχος προστασίας για την κοινωνία.  Παράλληλα επισημαίνει πως  δεν θα πρέπει η πολιτική να εγκαταλείπεται από τους πολίτες γιατί περνά στα χέρια των ανέντιμων ανθρώπων.

Το «Δεξί χέρι» είναι ένα βιβλίο που θα συγκλονίσει όποιον το διαβάσει και θα τον κάνει να αναμετρηθεί με τους φόβους του και να ακονίσει τους χρόνιους προβληματισμούς του.

 Το «Δεξί χέρι» είναι ένα βιβλίο πολυεπίπεδο, που θίγει πολιτικά αλλά και κοινωνικά θέματα στις  σελίδες του. Είναι για τον αναγνώστη ένα δυνατό ταξίδι σε άδυτα και παρασκήνια; 

«Ένας απ’ τους στόχους του βιβλίου είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι πίσω απ’ τα προσωπεία των πολιτικών υπάρχουν πρόσωπα με αδυναμίες, περίπλοκες σχέσεις, επιθυμίες, όνειρα, αλλά και περιορισμούς κι ότι πολύ συχνά το παιχνίδι παίζεται βρόμικα, στα παρασκήνια. Η δική μου θέση είναι πως οι αποφάσεις δεν πρέπει να παίρνονται στα παρασκήνια. Πιστεύω στη δύναμη της διαφάνειας». 

Η ύπουλη εμπλοκή των επιχειρηματιών στην εξουσία σε συνδυασμό με τα media πυρπολούν τα θεμέλια της δημοκρατίας;  

«Τα media είναι απαραίτητα για την ύπαρξη της δημοκρατίας, γιατί εξασφαλίζουν ότι το παιχνίδι θα παίζεται με δικαιοσύνη, διαφάνεια και λογοδοσία. Οι επιχειρήσεις απ’ την άλλη, με την οικονομική δύναμη και την επιρροή τους  επιχειρούν συχνά να εξαγοράσουν πολιτικές αποφάσεις με πλείστους τρόπους. Χρειαζόμαστε την ερευνητική δημοσιογραφία όσο ποτέ άλλοτε, ως ουσιαστικό αντίβαρο, στην αυθαιρεσία όσων κατέχουν εξουσία».  

«Μπαζώσαμε τα ποτάμια μας για να χτίσουμε και εξαφανίσαμε την αναγκαιότητα της ίδιας της γεφύρωσης». Θα μας αναλύσετε αυτή την τόσο βαθιά φράση που αναφέρει ο Πέτρος Χρήστου;

«Ο ήρωας μιλά συμβολικά. Όταν εξαφανίζεις το ποτάμι, εξαφανίζεις και την αναγκαιότητα της γέφυρας. Όμως οι όχθες είναι ακόμη εκεί, η πόλωση εξακολουθεί να υπάρχει. Όταν εξαφανίζονται οι γέφυρες επικοινωνίας, η πόλωση γιγαντώνεται και η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Κάπως έτσι καταλήγουμε να λέμε ότι ζούμε έναν διαρκή εμφύλιο». 

«Μεγάλη αποτρεπτική δύναμη ο φόβος». Ο φόβος κρύβει και κομμάτια ηθικής; Η ηθική αυτή και ο φόβος απουσιάζουν από την πολιτική;

«Ο φόβος είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να παρακινήσει ή να αποτρέψει συμπεριφορές. Είναι μοχλός στα χέρια όσων διαθέτουν εξουσία. Πρέπει όπως κάθε μέσο να χρησιμοποιείται με τρομερή αίσθηση ευθύνης ή ακόμα καλύτερα να μην χρησιμοποιείται καθόλου. Η τρομοκρατία είναι η ακραία εκδοχή αυτής της στάσης και με βρίσκει αντίθετο. Στο βιβλίο θέλω να εξερευνήσω διάφορες όψεις της. Μια απ’ αυτές σχετίζεται με το διαδίκτυο και τη διαρκή παρακολούθηση της ζωής των άλλων. Όταν ξέρεις ότι όλοι σε κοιτούν, φοβάσαι περισσότερο κι επιλέγεις πιο εύκολα τη σιωπή». 

Οι ψηφοφόροι έχουν συνηθίσει να ψηφίζουν για να τιμωρήσουν την κυβέρνηση. Θεωρείτε ότι αυτές οι λογικές μάς έχουν πάει πίσω ως χώρα;

«Φυσικά, το θέμα είναι να ψηφίζεις θετική πρόταση και όχι να καταψηφίζεις τους αρνητικούς. Η πρακτική αυτή έχει θέσει συνολικά πολύ χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών μας ως κοινωνία, αλλά κι ως άτομα».

«Αν ένιωσες ποτέ παραβίαση θα καταλάβεις. Εκείνη την ημέρα συνειδητοποίησα ότι ο κόσμος είναι ένα αδυσώπητο μέρος. Δεν είχα καμιά ελπίδα πέρα από την ενδεχόμενη γιατρειά του χρόνου». Τελικά ο κόσμος είναι «μικρός»;

«Ο κόσμος είναι ένα περίπλοκο μέρος κι εμείς έχουμε τις αισθήσεις, τον νου και τις εμπειρίες μας για να αλληλεπιδρούμε μαζί του. Όταν χάνεις κάποιον δικό σου, συνειδητοποιείς ότι πράγματι ο κόσμος είναι πολύ μικρός, γιατί τελικά οι δικοί μας άνθρωποι είναι το μοναδικό του μέτρο».

«Δεν ψάχνουμε αλάνθαστους ηγέτες με άμεμπτο παρελθόν. Ψάχνουμε τολμηρούς ανθρώπους που παραδέχονται τα λάθη τους». Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην ελληνική πολιτική σκηνή;

«Δυστυχώς με την πολιτική μπλέκουν άνθρωποι για τους λάθος λόγους. Έχουν ευθύνη προφανώς και οι ίδιοι, αλλά υπάρχει και συλλογικό μερίδιο αυτής. Όσο εγκαταλείπουμε την πολιτική στα χέρια ανέντιμων ανθρώπων τόσο αυτή θα γίνεται λιγότερο ελκυστική στους έντιμους. Το να παραδέχεσαι τα λάθη σου είναι πλεονέκτημα ώριμων ανθρώπων, με υγιή συναισθηματική ζωή και υποστηρικτικούς ανθρώπους γύρω τους. Δυστυχώς, στην πολιτική κυριαρχούν άλλες ποιότητες».

Το «Δεξί χέρι» είναι ένα βιβλίο που θα έπρεπε να διαβάσουν οι σύμβουλοι των πολιτικών μας; Θα τους έκανε καλό ή θα τους προκαλούσε σοκ;

«Θεωρώ ότι θα έπρεπε να διαβαστεί κυρίως απ’ τους ψηφοφόρους. Έπειτα, όλοι οι επαγγελματίες γύρω απ’ το πολιτικό παιχνίδι νομίζω ότι θα είχαν κάτι να κερδίσουν, γιατί στο μυθιστόρημα οι ήρωες λένε πράγματα που δύσκολα θα μπορούσαν να ειπωθούν εκτός του μυθοπλαστικού πλαισίου. Δεν νομίζω ότι αυτά που γράφω θα σόκαραν τους συμβούλους. Έχουν ζήσει σίγουρα και χειρότερα. Απλά ο κανόνας στο παιχνίδι είναι ότι δεν βγάζουμε ποτέ δημόσια τα άπλυτά μας στη φόρα. Είπαμε, το παιχνίδι μπορεί να γίνει πολύ βρόμικο». 

Θεωρείτε πως η πολιτική (αλλά και η κοινωνική) «Σωτηρία» θα έρθει κάποια στιγμή για τη χώρα μας;

«Ειλικρινά, το ελπίζω. Δεν είναι απλό βέβαια. Χρειάζεται να επενδυθεί μεγάλη προσπάθεια στην παιδεία μας. Και θα είναι μια αργή διαδικασία».

Διαγωνισμός

Δύο αναγνώστες του Πινακίου μπορούν να κάνουν δικό τους το βιβλίο  «Το Δεξί χέρι» του Μανώλη Ανδριωτάκη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο» . Αρκεί να κάνουν like στην σελίδα του Πινακίου (εδώ)  και στην συνέχεια κοινοποίηση της ανάρτησης. Ο νικητής θα ανακοινωθεί από την σελίδα του Πινακίου στις 12 Μαΐου .