Πες μου πως κρατάς το τιμόνι να σου πω ποιος είσαι

Οι θέσεις των χεριών  στο τιμόνι αποκρυπτογραφούν σημεία του χαρακτήρα μας. Ανακαλύψτε τι πραγματικά σημαίνει η θέση των χεριών σας στο τιμόνι.

Αυστηρώς ακατάλληλο για ψηφοφόρους

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου για το Πινάκιο

Λίγες ώρες απέμειναν πριν στηθούν οι κάλπες. Μια προεκλογική περίοδος λαμβάνει και επίσημα τέλος σήμερα.

Και αναρωτιέται κανείς. Πως η ανηθικότητα επικράτησε της λογικής; Πόσο υποτιμημένοι θεωρούν την νοημοσύνη μας αυτοί που διεκδικούν τον σταυρό μας;

Είναι σκέψεις που σίγουρα έχουν περάσει στο μυαλό πολλών από εσάς όλο αυτό το δίμηνο.

Άνθρωποι που δεν έχουν εργαστεί, δεν έχουν κοπιάσει είτε επειδή κληρονόμησαν ένα βαρύ όνομα ή ένα βαρύ πορτοφόλι ή μια βαριά γνωριμία ζητούν την έμπρακτη δια του σταυρού στήριξη μας.

Και θα μου πεις, «πρώτη φορά είναι»; Σίγουρα όχι, αλλά δυστυχώς ανακυκλώνεται με όλο και περισσότερα πρόσωπα σε σημείο που εσύ νιώθεις περιθωριοποιημένος.

Έρη Μαυρογιάννη: Έτοιμη να «γράψει» σελίδες Πολιτισμού στα Τρίκαλα

Μια δημοσιογράφος-συγγραφέας έχει μάθει να γράφει σελίδες! Αυτό θέλει να κάνει και η Έρη Μαυρογιάννη, θέλει να γράψει την δική της ιστορία στην πόλη της στα Τρίκαλα.

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο για το Πινάκιο

Να εφαρμόσει αυτά που έχει φανταστεί για να κάνει ακόμη πιο λειτουργική την πόλη της και να τις δώσει και άλλη πολιτιστική ώθηση.

Στη συνέντευξη που ακολουθεί θα διαπιστώσετε πως οι ερωτήσεις που της τέθηκαν δεν ήταν αυτές των δημοσίων σχέσεων αλλά σκληρές.

Ο λόγος ήταν να αναδυθούν ειδήσεις για την επόμενη ημέρα των εκλογών, πως σκέφτεται μια δυναμική νέα άνθρωπος να δράσει.

Και οι απαντήσεις ήταν δυνατές. Θα κρατήσουμε αυτές του Πολιτισμού γιατί η ιδέα των υπαίθριων βιβλιοθηκών δίπλα στον ποταμό είναι κύτταρο εξέλιξης.

Και σίγουρα με ανθρώπους σαν την Έρη οι πολίτες νιώθουν πιο σίγουροι!

Αλίκη Ζαχαροπούλου: Ακουμπώ την ψυχή μου στους θεατές

Η ηθοποιός συγκινεί στο θεατρικό έργο «Γκέμμα» του Λιαντίνη σε μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης

Σπάνια ως άνθρωπος, μοναδική, σπουδαία ηθοποιός. Η Αλίκη Ζαχαροπούλου συνεχίζει να διαγράφει μια πορεία στην Τέχνη της, στο Θέατρο με γνώμονα την ψυχή της. Αθόρυβη μα ουσιαστική. Την συναντήσαμε σε μια περίοδο της επαγγελματικής της ζωής όπου βιώνει μια πρόκληση και αυτή δεν είναι άλλη από την συμμετοχή της στην Γκέμμα του Λιαντίνη.

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο

Φωτογραφίες: Κώστας Δημητριάδης

Μιλάει για το εξαίρετο έργο, για την συνεργασία της με τον σκηνοθέτη Πάνο Αγγελόπουλο.

Ταυτίζεται με κομμάτια του ρόλου της, ενώ δηλώνει πως «υποκλίνεται» με την έννοια που δίνει στον έρωτα ο Λιαντίνης.  Μοιράζεται μαζί μας τα όνειρα τα οποία τα αφήνει ελεύθερα στο άπειρο, να πετούν ως χαρταετοί.

Δεν είναι λίγοι οι θεατές που συγκινούνται από τον τρόπο που παίζει και κάποιοι ακόμη δακρύζουν φορτισμένοι από την συγκίνηση που τους μεταδίδει.

Ηθοποιοί όπως η Αλίκη προσδίδουν στο Θέατρο ένα χρώμα πιο ιδιαίτερο, ένα χρώμα που βάση του έχει την ανθρώπινη επικοινωνία με πρόσημο τον Πολιτισμό.

Δυναμικό come back από τον Δημήτρη Γιώτη

 

Αντίστροφα μετράει ο χρόνος για την κυκλοφορία του νέου single του Δημήτρη Γιώτη, το οποίο αναμένεται να προκαλέσει αίσθηση.

Ο γνωστός ερμηνευτής το προηγούμενο διάστημα βρέθηκε στο στούντιο, όπου ηχογράφησε το νέο του τραγούδι που έχει βαριές υπογραφές και το οποίο θα κυκλοφορήσει σύντομα.

Πιο συγκεκριμένα ο τίτλος του είναι «Μου λείπεις» και τη μουσική του έχει γράψει ο καταξιωμένος συνθέτης με τις αμέτρητες επιτυχίες στο ενεργητικό του, Κυριάκος Παπαδόπουλος, ενώ οι στίχοι του φέρουν την υπογραφή του Ηλία Φιλίππου, ο οποίος είναι ένας από τους μεγαλύτερους και πιο επιτυχημένους Έλληνες στιχουργούς.

Στο συγκεκριμένο τραγούδι-πρόταση το οποίο αποτελεί την απαρχή της συνεργασίας του τραγουδιστή με το δίδυμο των επιτυχιών Παπαδόπουλου-Φιλίππου, ο Δημήτρης Γιώτης δίνει τον καλύτερο του ερμηνευτικό εαυτό και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό.

Το νέο τραγούδι του Δημήτρη Γιώτη θα συνοδεύεται από ένα εντυπωσιακό video clip, από το οποίο σας παρουσιάζουμε backstage φωτογραφίες.

Γενοκτονία Ποντίων 100 χρόνια μετά: Συγκλονιστικές μαρτυρίες και μνήμες

Ο χρόνος σταμάτησε, ο ήλιος της 19^ης Μαΐου του 1919 δεν ήθελε να βγει, δεν ήθελε να ξημερώσει για να μη φωτίσει το μεγάλο κακό που ερχόταν. 

Φωνές σπαρακτικές, αίματα, και φόβος μύριζε στον μαρτυρικό Πόντο την ώρα που οι Τούρκοι έγραφαν την πιο απάνθρωπη σελίδα στην παγκόσμια Ιστορία.

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου για το Πινάκιο

Λυγμοί μανάδων που έβλεπαν τα παιδιά τους να σφάζονται μπροστά στα μάτια τους και στην συνέχεια δεν ένιωθαν το σπαθί που διαπερνούσε τα σπλάχνα τους.

Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα μνήμης . Ένα αφιέρωμα ιστορικό διαφορετικό από τα άλλα. Δίνουμε το Βήμα στους απόγονους των ανθρώπων που επέζησαν της γενοκτονίας, μιας γενοκτονίας που δεν έχει αναγνωριστεί από την διεθνή κοινότητα 100 χρόνια μετά.

Μια γενοκτονία η οποία δειλά-δειλά ήρθε ως θέμα δυο δεκαετίες πριν στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Διακεκριμένοι Πόντιοι επιστήμονες μιλάνε σήμερα στο Πινάκιο.

Μιλάνε για το θέμα της αναγνώρισης αλλά και για τον κίνδυνο της λήθης. 

Ξεχωρίζει η κατάθεση ψυχής, η μαρτυρία της δημοσιογράφου Πόπης Τσαπανίδου.  Για το πώς ο παππούς της σώθηκε.

Από την πλευρά της η Ολυμπιονίκης μας Βούλα Πατουλίδου υπογραμμίζει τη σημασία της αναγνώρισης προς ανακούφιση του αβάσταχτου πόνου.

Γενοκτονία Ποντίων: Μαΐος 1919 – Μαΐος 2019

100 χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των τούρκων σε βάρος των Ελλήνων

Σοκ μέχρι σήμερα στην παγκόσμια κοινή γνώμη - Γιατί οι τούρκοι γιορτάζουν τα γενέθλια του Κεμάλ

Λες και ήθελε να βγει ο ήλιος εκείνη την ημέρα, λες και δεν ήθελε να ξημερώσει.

Πέρασαν 100 χρόνια από την 19η Μαΐου του 1919, την μέρα που το αίμα 353.000 Πόντιων έβαψε την  Ιστορία των Ελλήνων με χρώμα ανεξίτηλο.

Το μένος του στρατού του Κεμάλ δεν επέδειξε κανένα έλεος… αντίθετα σπίλωσε τους νεκρούς, αγνοώντας κάθε σεβασμό και ηθική. Εγκλήματα ιστορικά, απαχθή που συγκλονίζουν μέχρι και σήμερα την παγκόσμια κοινή γνώμη.

Απορίας άξιο είναι ότι τα ελληνικά σχολικά βιβλία ακόμη και μέχρι σήμερα δεν έχουν στην διδακτέα τους ύλη την Γενοκτονία των Ποντίων, των Ελλήνων.

Ωστόσο οι απόγονοι τους κρατούν μέχρι σήμερα τη φλόγα του Πόντου αναμμένη στις καρδιές τους, κρατώντας αλλά και μεταλαμπαδεύοντας στα παιδιά τους, ήθη, έθιμα παραδόσεις μα και το DNA του Πόντου.