Η Αφροδίτη Βούλτσου δεν είναι στ’αλήθεια ψευδή!

Όμως, ενσαρκώνει άψογα το ρόλο της ψευδής κολλητής μιας τρανής ηθοποιού στην παράσταση «DELETE», κάθε Δευτέρα στο Θέατρο Λύχνος. Η Αφροδίτη Βούλτσου, πτυχιούχος οικονομικών και διοίκησης επιχειρήσεων, δηλώνει λάτρης των τεχνών και ιδιαιτέρως του θεάτρου. 

Συνέντευξη στην Πέρσα Δράκου για το Πινάκιο

Συμμετέχει και φέτος στην παράσταση της Μαρίτας Ρίτζι, η οποία διανύει την τρίτη σεζόν επιτυχίας και κερδίζει το κοινό με το ανεπιτήδευτο παίξιμό της και τη θετική της ενέργεια που από σκηνής αναβρύζει. Η Αφροδίτη μιλάει  για το πώς το όνειρο που είχε από παιδί να ανέβει στο σανίδι έγινε πραγματικότητα.

Πείτε μας λίγα λόγια για τα παιδικά σας χρόνια. Πώς σας εμφυτεύτηκε το καλλιτεχνικό μικρόβιο;

Μεγάλωσα σε ένα χωριό του νομού Ηλείας, στο Βαρθολομιό, κοντά στη θάλασσα με γονείς, μικρή αδελφή, γιαγιά και σκύλο. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν ανέμελα, γεμάτα αγάπη ζεστασιά και παιχνίδι.  Πουλάκια, κατσικάκια, κουνελάκια και όλες τις ομορφιές της υπαίθρου… Φοιτώντας στο γυμνάσιο, ανακάλυψα μαζί με τους καθηγητές μου το ταλέντο μου στα καλλιτεχνικά, αφού ήδη συμμετείχα στη χορωδία  του πολιτιστικού συλλόγου και στη φιλαρμονική ομάδα του χωριού μου παίζοντας τρομπέτα.  Στην ηλικία των 17, είχα την πρώτη μου επαφή με το ερασιτεχνικό θέατρο.

Τι κάνατε για το πάτε ένα βήμα παραπέρα;

Συνάμα με όλα αυτά που σας είπα, λάμβανα μέρος σε όλες τις αθλητικές δραστηριότητες και ιδιαίτερα στη ενόργανη γυμναστική στην όποια έκανα πρωταθλητισμό. Έτσι, ξεκίνησα μαθήματα περαιτέρω μουσικής και φωνητικής. Ήμουν πάντα καλή μαθήτρια και ανήσυχος χαρακτήρας. Διάβαζα πάντα με ροκ μουσική στη διαπασών. Όνειρα είχα πολλά. Το πιο μεγάλο όμως ήταν να ασχοληθώ με τον καλλιτεχνικό χώρο, άλλοτε έλεγα σχεδιάστρια, άλλοτε τραγουδίστρια και άλλοτε ηθοποιός. Πάντα αγαπούσα τη μόδα και την τέχνη. Γι’ αυτό, όταν ενηλικιώθηκα αποφάσισα να ακολουθήσω τα όνειρα μου, αφήνοντας  πίσω το χωριό και ξεκινώντας τη ζωή μου στην πρωτεύουσα ως φοιτήτρια σε σχολή ενδυματολογίας και σχεδίου μόδας. Παράλληλα, συνέχισα τα αγγλικά μου και τελειοποίησα τα γαλλικά μου  στο Institut francais d' Athenes.  

Με τη Μαρίτα Ρίτζι πώς γνωριστήκατε;

          

Μια βροχερή Δευτέρα πριν 13 χρόνια, στο τελείωμα μιας παράστασης γνώρισα  «στα συγχαρητήρια» την ηθοποιό Μαρίτα Ρίτζι, με την όποια από τότε έχουμε μια δυνατή φιλία.

Και η συνεργασία σας με το DELETE;

Μια μέρα το 2016, εμφανίστηκε στο σπίτι μου με ένα σενάριο στο χέρι, όπως πάντα αλαφιασμένη και μου λέει «θέλω να παίξεις μαζί μου στο θέατρο, θα σε βγάλω στο σανίδι,το έχεις!». Δεν είχα περιθώρια να το σκεφτώ,  γιατί ήξερα πως ό, τι βάζει η Μαρίτα στο μυαλό της το πραγματοποιεί. Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, μπήκα στη διαδικασία, παρακολούθησα τα μαθήματά της, μετά πρόβες... πολλή δουλειά. Παραγκώνισα τα πάντα γιατί μου άρεσε. Αποζημιώθηκα για όλο τον κόπο μου όμως στην πρεμιέρα. Όταν ανέβηκα στη σκηνή τα πόδια έτρεμαν, η καρδιά μου φτερούγιζε και τα χείλη μου ευτυχώς από το δάγκωμα δεν με πρόδωσαν. Έπαιξα στο “Delete” στο δεύτερο χρόνο επιτυχίας του και άφησα τις καλύτερες εντυπώσεις σε κριτικούς και κοινό. Ταυτίστηκα μαζί του και ταυτίζομαι μέχρι σήμερα στο εντελώς ανανεωμένο σενάριο του στην  τρίτη του χρόνια.

Φαίνεται να τα περνάτε πολύ όμορφα σε αυτή την παραγωγή…

Περνάμε απλά ζωντανά, με τα εύκολα και τα δύσκολα. Χαμόγελα,  πλακίτσα και πάνω απ' όλα δουλειά. Χαίρομαι που έχω διπλά μου τους συγκεκριμένους ηθοποιούς – ανθρώπους – καλλιτέχνες και έτσι ,μαζί με την εργασία μου, συνδυάζω και την μεγάλη μου αγάπη, το Θέατρο. Οι μέρες μου είναι γεμάτες  και δημιουργικές , έχω κάνει DELETE στις αρνητικές σκέψεις και ACCEPT στις χαρές της  ζωής. Αυτή είναι και η συμβουλή του άντρα της ζωής μου του φύλακα αγγέλου μου, που σε κάθε μου κίνηση είναι ο καθρέφτης μου.

Το επόμενο βήμα στο θέατρο είναι κάτι που σκέφτεστε ή συζητάτε αυτόν τον καιρό;

Μελλοντικά σχέδια πολλά προτάσεις πολλές και θα τα πούμε ελπίζω στο μέλλον. Γεγονός είναι ότι δεν αντιμετωπίζω το θέατρο βιοποριστικά, όπως άνθρωποι που εργάζονται αποκλειστικά ως ηθοποιοί. Μου αρέσει να βρίσκομαι σε συνεργασίες οι οποίες να μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον, με ανθρώπους ταιριαστούς με μένα, ικανούς να με μάθουν πράγματα και να με πάνε ένα βήμα παραπέρα. Άρα, δεν έχω το άγχος της επόμενης συνεργασίας, μόνο τη χαρά και την προσμονή της επίτευξής της.

Γιατί να έρθει κάποιος να δει το DELETE;

Μα, μετά από τόσες ερωτήσεις δεν το καταλάβατε; (γέλια) Για να ταυτιστεί και να θυμώσει με τους ήρωες, να ξεχαστεί από την καθημερινότητα, να σκεφτεί τα δικά του μέσα από αυτά που ζούμε εμείς πάνω στη σκηνή, να νιώσει όμορφα. Η παράσταση έχει happy end, κι αυτό είναι κάτι που δεν το συναντάς συχνά πια στο θέατρο και στο σινεμά, αλλά νομίζω πως χρειάζεται. Περνάμε αισιόδοξα μηνύματα, μιλάμε για τον έρωτα, τις ανθρώπινες σχέσεις, όσο τουλάχιστον μπορεί να «μιλήσει» για αυτά ένα θεατρικό έργο. Η ανταπόκριση του κόσμου μας λέει ότι κάτι καταφέρνουμε. Εγώ νομίζω πως μπορούμε ακόμα περισσότερα, γιατί είμαστε ωραία ομάδα, παθιασμένη, ζωντανή!

Ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτή τη σύντομη κουβέντα μας.

Εγώ σας ευχαριστώ! Α, και θα σας περιμένω στο DELETE!