Θηλώματα ουροδόχου κύστεως: Ποιά είναι τα συμπτώματα και οι μέθοδοι διάγνωσης και θεραπείας

Γράφει ο Κυριάκος Φίλης χειρουργός - Ουρολόγος Ανδρολόγος

Τι είναι
Τα θηλώματα είναι μικροί κακοήθεις όγκοι που προβάλλουν στο εσωτερικό της ουροδόχου κύστεως (ή σπανιότερα στους ουρητήρες και την αποχετευτική μοίρα του νεφρού), οι οποίοι έχουν την τάση να υποτροπιάζουν ή να προχωρούν βαθύτερα στο τοίχωμα της ουροδόχου κύστεως) και εμφανίζονται ως ανώδυνη μακροσκοπική αιματουρία.

Παράγοντες κινδύνου
Ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου εμφάνισης θηλωμάτων είναι το κάπνισμα. Οι καπνιστές, κινδυνεύουν τρείς φορές περισσότερο από τους μη καπνιστές. Εκτός του καπνίσματος, η έκθεση σε αρωματικές αμίνες (βαφές),η εργασία σε βιομηχανίες εκτύπωσης, σιδήρου, αλουμινίου και αερίου, καθώς και άτομα με ιστορικό θηλωμάτων στην οικογένεια, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν από θηλώματα.

Θηλωματα ουροδοχου κυστεως 

Συμπτώματα

Το συχνότερο και πλέον χαρακτηριστικό σύμπτωμα των θηλωμάτων είναι η ΑΝΩΔΥΝΗ ΑΙΜΑΤΟΥΡΙΑ. Γι΄ αυτό και σε κάθε ασθενή με αίμα στα ούρα (είτε να δει ο ίδιος, είτε στη γενική ούρων) να ελέγχεται ενδελεχώς για τυχόν παρουσία θηλωμάτων. Άλλα λιγότερο ΄έιδικά΄΄συμπτώματα μπορούν να είναι η συχνουρία, η δυσουρία, το υπερηβικό άλγος, ο πόνος στην οσφυική χώρα κ.α.

Διάγνωση των θηλωμάτων
Όπως προαναφέρθηκε, κάθε ασθενής με ανώδυνη αιματουρία, είναι ΄΄ύποπτος΄΄για παρουσία θηλωμάτων. Ιδιαίτερα δε, οι ασθενείς που καπνίζουν, εργάζονται σε ΄ύψηλού κινδύνου΄΄εργασία ή έχουν ιστορικό θηλωμάτων στην οικογένεια. Εκτός του ιστορικού και της κλινικής εξέτασης, το υπερηχογράφημα νεφρών-ουροδόχου κύστης είναι εντελώς απαραίτητο κατά την πρώτη εκτίμηση του ασθενούς(βλ. σχετική ενότητα). Η κυστεοσκόπηση είναι απολύτως απαραίτητη σε ΚΑΘΕ περίπτωση ασθενούς με ανώδυνη μακροσκοπική (βλέπει αίμα ο ασθενής) αιματουρία. (Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις «μικρών» θηλωμάτων που δεν απεικονίζονται). Τέλος, η γενική και καλλιέργεια των ούρων, η κυτταρολογική εξέταση των ούρων και η ενδοφλέβια πυελογραφία, μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην αρχική διάγνωση, στη διαφορική διάγνωση από άλλες παθήσεις του ουροποιητικού ή στην παρακολούθηση του ασθενούς, σύμφωνα με την κρίση του θεράποντος ουρολόγου.
υπερηχογράφημα θηλωματα ουροδοχου κυστεως

Κυστεοσκποπηση θηλωματα ουροδοχου κυστεως
Θεραπεία των θηλωμάτων
Η βάση της θεραπείας των θηλωμάτων της ουροδόχου κύστης, είναι η ενδοσκοπική, δια μέσω της ουρήθρας(διουρηθρική) αφαίρεσή τους. Με την παραπάνω επέμβαση «καθαρίζεται» η ουροδόχος κύστη από τα θηλώματα και το υλικό που αφαιρείται στέλνεται για βιοψία.η βιοψία θα μας ενημερώσει για το στάδιο(βάθος) και τον βαθμό κακοήθειας(grade) της νόσου. Στις περισσότερες περιπτώσεις θηλωμάτων, μετά την διουρηθρική αφαίρεσή τους, χρειάζεται ΄΄συμπληρωματική΄΄θεραπεία, η οποία γίνεται τοπικά στην ουροδόχο κύστη με ενδοκυστική χορήγηση(με τη βοήθεια ενός μικρού καθετήρα). Με βάση τον κίνδυνο υποτροπής ή προόδου της νόσου, η συμπληρωματική θεραπεία μπορεί να είναι χημειοθεραπεία ή ανοσοθεραπεία. Αρχικά γίνεται σε εβδομαδιαίες δόσεις και εν συνεχεία σε αναμνηστικές δόσεις ανά 3 μήνες. Οι παραπάνω θεραπείες μπορούν γίνονται στο ιατρείο. Τέλος, σε θηλώματα εκτός της ουροδόχου κύστης, τα οποία εμφανίζονται στον ουρητήρα ή στην αποχετευτική μοίρα του νεφρού, μπορούν πλέον να γίνονται ενδοσκοπικές επεμβάσεις, στις περισσότερες περιπτώσεις όμως απαιτείται νεφροουρητηρεκτομή.

Παρακολούθηση
Τα θηλώματα της ουροδόχου κύστεως θα πρέπει να παρακολουθούνται τουλάχιστον για μια 5ετία από την εμφάνισή τους, με βάση τον κίνδυνο υποτροπής ή προόδου της νόσου.