Σπάζοντας τις…ονειροπαγίδες

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Τα όνειρα τα συναντάς μια στιγμή, είναι μοναδικά και δεν τα κατακτάς ποτέ! Εκπέμπουν μια μαγεία, μια μαγεία περίεργη γιατί όσο έλκεσαι από αυτά ταυτόχρονα τόσο απωθείσαι… Ένα αίνιγμα που μοιάζει ανεξήγητο. Λες και τα δημιούργησαν οι Θεοί για να παραπλανούν τους ανθρώπους και να αισθάνονται ισάξιοι τους κάθε φορά που κλείνουν τα μάτια τους.

Αλλά ο δρόμος προς τα αστέρια που κρέμονται πιο πάνω ακόμη και από τον Όλυμπο μοιάζει τόσο μεθυστικός, τόσο σαγηνευτικός που ακόμη και ο φτερωτός Θεός Ερμής δεν μπορεί να τον διαβεί… ενώ οι άνθρωποι που ονειρεύονται σουλατσάρουν σε αυτόν.

Όλα αυτά και ενώ τα μάτια είναι κλειστά και οι αισθήσεις να ζουν για το αποκορύφωμα τους…για το ακατόρθωτο. Ίσως γι’ αυτό η ζωή αξίζει, για το κυνήγι του ακατόρθωτου και να μην το πιάσεις σίγουρα θα διασταυρωθείς με την ευτυχία - με τα μάτια όμως ανοιχτά…