Παρασκευή 3 Μαρτίου 2017

Το παραμύθι της επόμενης βραδιάς



Έρχονται στιγμές που το βιβλίο σου γλιστράει από τα χέρια. Οι λέξεις του γίνονται ακατανόητα σύμβολα, και οι εικόνες του, σουρεαλιστικές παραισθήσεις. Οι σελίδες σκίζονται. Διαλύονται σε εκατομμύρια κομμάτια που πέφτουν πάνω στα μάτια σου και τα καλύπτουν, κρύβοντας τον κόσμο γύρω σου


Έρχονται στιγμές, που νιώθεις το δωμάτιο γύρω σου να στενεύει. Νιώθεις τους τέσσερις τοίχους να κινούνται απειλητικά προς το μέρος σου, ενώ το μοναδικό παράθυρο, είναι απλά μια παιδική ζωγραφιά κολλημένη πάνω στο λευκό τσιμέντο που σε πλησιάζει. Η πόρτα είναι δίπλα σου μα δεν μπορείς να την ανοίξεις… Ξέρεις πως αν το κάνεις όλος ο κόσμος θα γκρεμιστεί. Η πραγματικότητα θα τρεμοπαίξει και η αλήθεια θα αρχίσει να ξεθωριάζει.
Έρχονται στιγμές, που ακούς σκέψεις, ακούς φωνές. Φωνές μέσα από τους τοίχους. Σκέψεις που μοιάζουν με τις δικές σου. Κι η έντασή τους δυναμώνει… οι λέξεις τους μοιάζουν τόσο οικείες. Ο πόνος τους, μοιάζει τόσο δικός σου. Και μετά σιωπή… Αναρωτιέσαι αν υπήρξαν στα αλήθεια, ή αν ήταν η απελπισμένη φωνή του μυαλού σου, που ήθελε να βρει κάποιον για να την ακούσει. Που ήθελε να κάνει εσένα να την ακούσεις.
Έρχονται στιγμές που ακροβατείς. Που νιώθεις τη γη κάτω από τα πόδια σου να τρέμει. Έρχονται στιγμές που νιώθεις σαν να στέκεσαι σε ένα τεντωμένο σκοινί, χωρίς να ξέρεις αν η άκρη του είναι σφιχτά δεμένη. Και χορεύεις στον αέρα, και στροβιλίζεσαι, ακολουθώντας βήματα αόρατα. Σκαρφαλώνεις στους τοίχους ψάχνοντας αποτυπώματα, αποτυπώματα που ξεθωριάζουν μέσα στο χρόνο. Ψάχνοντας ξεχασμένα όνειρα, για να τα κρατήσεις, μήπως και καταφέρεις να γλιτώσεις από την απότομη πτώση. Κι αυτά αιωρούνται εκεί, σαν πάνινες κούκλες, σαν παλιοκαιρισμένες μαριονέτες. 

Σου κλείνουν το μάτι και σου απλώνουν τα χέρια κι εσύ αφήνεσαι, μήπως και καταφέρεις να βρεις τη μαγική ομπρέλα του παραμυθιού που θα σε βοηθήσει να πετάξεις, να περπατήσεις στον ουρανό και να ξεφύγεις από την άβυσσο που απειλεί να σε καταπιεί.

Κι έρχονται στιγμές, που ο εφιάλτης πρέπει να τελειώσει. Το φως του ήλιου να γλιστρήσει μέσα από το σκοτάδι, και τα τέρατα να κρυφτούν και πάλι κάτω από το κρεβάτι. Η σκιά στον τοίχο να χαθεί μέσα στην ντουλάπα, και η αράχνη στο ταβάνι, να πλέξει στον ιστό της το παραμύθι της επόμενης βραδιάς…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου