Πέμπτη 8 Μαρτίου 2018

Σταύρος Νικολαΐδης: Η υποκριτική είναι η ζωή μου!


Ο Σταύρος Νικολαϊδης μετρά 20 και πλέον χρόνια στο χώρο της υποκριτικής
Εξαιρετικός άνθρωπος! Εξαιρετικός ηθοποιός με μεγάλη πορεία στο θέατρο, στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Εδώ και λίγους μήνες ζει το όνειρο του καθώς έγινε πατέρας. Ο λόγος για τον Σταύρο Νικολαΐδη. Το Πινάκιο τον συνάντησε με αφορμή την κομβική παρουσία του στο έργο ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ «Η ζωή του όλη» που παίζεται στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού.

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο για το Πινάκιο

Μιλήσαμε για το έργο, τον Στέλιο, για τους δικούς του σταθμούς στην καριέρα του και στη ζωή του, για τα λάθη του αλλά και τι θα έκανε για να αλλάξει τον κόσμο. Ο Σταύρος Νικολαϊδης είναι ένας άνθρωπος ευγενής και παρά την επιτυχία του συνεχίζει να είναι χαμηλών τόνων. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός που εδώ και 20 χρόνια παραμένει στην πρώτη γραμμή. 

Σταύρο, αυτή την περίοδο είσαι εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης «Στέλιος Καζαντζίδης - Η ζωή του όλη». Δώσε μας μια γεύση του έργου, τι θα δει ο θεατής και γιατί όσοι δεν το έχουν παρακολουθήσει πρέπει να σπεύσουν;


Ένας από τους ρόλους του - Υποδύεται τον Μανώλη Χιώτη

«Θα δει την ζωή του μεγάλου αυτού λαϊκού τραγουδιστή (που οι νεότεροι του οφείλουν πολλά) από τα πρώτα του βήματα, τους έρωτες του, τις κόντρες του και κυρίως την ιδιαίτερη σχέση που είχε με την μάνα του. 

Στην παράσταση ακούγονται τεράστια τραγούδια και περνάνε μεγάλες προσωπικότητες του ελληνικού τραγουδιού, που κάποια στιγμή συναντήθηκαν με τον Στέλιο».




Μια υπερπαραγωγή της Μιμής Ντενίση κόντρα στις εποχές. Τελικά η επένδυση στην «Τέχνη» είναι προπύργιο της σταθερότητας του Πολιτισμού;

Όλος ο θίασος της παράστασης, Η ζωή μου όλη

«Κατ’ αρχήν να διευκρινίσω ότι δεν είναι υπερπαραγωγή της Μιμής, η οποία έγραψε με την Κωνσταντίνα Γιαχαλή και σκηνοθέτησε εξαιρετικά το έργο. Η παραγωγή είναι της Stefi και του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού. Το να γίνονται παραγωγές είτε μεγάλες, είτε μικρές έτσι κι αλλιώς συντελεί στην σταθερότητα του πολιτισμού. Είναι ωραίες οι υπερπαραγωγές, αλλά όχι πάντα. Το θέμα είναι να γίνεται θέατρο, γιατί αυτό είναι το προπύργιο του πολιτισμού. Και ευτυχώς, το θέατρο δεν σταμάτησε ποτέ. Ούτε στην περίοδο της κατοχής».


Στο έργο υποδύεσαι 3 ανθρώπους που υπήρξαν κομβικοί σταθμοί της ζωής του Στέλιου Καζαντζίδη. Εσύ έχεις γνωρίσει ανθρώπους που σε βοήθησαν στα βήματα σου;


Ως Λαμπρόπουλος αφεντικό της Columbia, της δισκογραφικής του Καζαντζίδη

«Ωραία ερώτηση. Δεν μου έχει ξαναγίνει. Κοίτα... υπάρχουν άνθρωποι που προφανώς διέκριναν κάποιο ταλέντο  στα πρώτα μου βήματα και με επέλεξαν σε σημαντικούς ρόλους. 

Ένας ηθοποιός όμως στα πρώτα χρόνια καριέρας, πιστεύω ότι χρειάζεται (και αυτό νομίζω εννοείς) κάποιον που να τον καθοδηγήσει, να τον στηρίξει ανυστερόβουλα, να του ανοίξει δρόμους, να καλύψει λάθη  που σίγουρα θα κάνει και να του δώσει δεύτερες ευκαιρίες, όταν χρειαστεί. 

Υπό αυτή την έννοια, τέτοιος άνθρωπος στην δική μου πορεία, όχι δεν υπήρξε. Αντίθετα έχω δεχθεί και πόλεμο και πισώπλατα μαχαιρώματα. 

Βέβαια, επειδή ήμουν και ανήσυχο πνεύμα και καθόλου, μα καθόλου διπλωμάτης, τους έδωσα τις ευκαιρίες να το κάνουν». 


«Τα όνειρα σ’ αφήνουν ήσυχο όταν βγουν αληθινά», αναφέρεις κάποια στιγμή στο έργο. Το μεγαλύτερο όνειρο του Σταύρου Νικολαΐδη ήταν το να γίνει πατέρας και να φτιάξει οικογένεια; Τι έχει αλλάξει στην κοσμοθεωρία σου έπειτα από τον ερχομό του παιδιού σου;



«Τα πάντα. Άλλαξε όλο μου το είναι. Διαπιστώνω ότι αλλάζω μέρα με την μέρα. Παλιά τα όνειρα μου αφορούσαν πιο πολύ τα επαγγελματικά. Μπροστά όμως στην δημιουργία μιας ζωής που την βλέπεις κάθε μέρα να δημιουργείται και να ανακαλύπτει τον κόσμο, όλα τα άλλα φαίνονται μικρά. Τώρα, έχω αφήσει στην άκρη τα δικά μου μεγάλα όνειρα, (χωρίς όμως να τα έχω θάψει) και αυτό που με ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να υπάρχει δουλειά, ώστε να παρέχω αυτά που χρειάζεται η οικογένεια μου. Αυτό είναι το σημαντικότερο και το ιερότερο. Τώρα το κατά πόσο ήσυχο σε αφήνουν τα όνειρα σου, καλείσαι να το διαχειριστείς μόνος σου και μέσα σου».

Η υποκριτική ήταν το όνειρο σου που έγινε πραγματικότητα; Το είχες κυνηγήσει πολύ;


«Από το σχολείο ακόμα είχε προδιαγεγραφεί η πορεία μου. Κι από τότε αυτό ξέρω να κάνω για να βιοπορίζομαι. 


Δεν έγινα ηθοποιός από χόμπι ή για να γίνω γνωστός. Είναι η ζωή μου, η αγάπη μου, η δουλειά μου. 


Κι αν κάποιες φορές λόγω της ανασφάλειας ή λόγω των κακοπληρωμών στην Ελλάδα ασχολήθηκα και με άλλα πράγματα, τίποτα δεν με κέρδισε και δεν με αποτράβηξε».







Ποιοι ήταν οι σταθμοί της καριέρας σου;



«Τα Εγκλήματα πέρα από την επιτυχία, ήταν και ένας υπέροχος ρόλος για έναν νέο ηθοποιό. Και μακάρι να είχα το μυαλό να το εκμεταλλευτώ καλύτερα όλο αυτό. Από κει και πέρα θεωρώ πιο σημαντικούς τους ανθρώπους που συνεργάζεσαι, παρά την ίδια την δουλειά ή τον ρόλο. Δηλ. όταν σε σκηνοθετεί ο Τσιάνος, ο Φασουλής, ο Κακλέας, η Ντενίση, ο Βαλτινός ή όταν διαβάζεις τα λόγια της Ακρίτα, του Παπαπέτρου, του Καπώνη ή όταν παίζεις έχοντας απέναντί σου τον Μιχαλακόπουλο, τον Βουτσά, τον Κωνσταντίνου, τον Παπαδόπουλο, τον Μπεζο, τον Χαϊκάλη, την Ρουσσέα, τον Βούρο, τον Χαλκιά για να αναφέρω μερικούς μόνο ενδεικτικά, δεν μπορεί να μην θεωρείς αυτές τις συνεργασίες σταθμούς στην καριέρα σου».


Σίγουρα λάθη έγιναν όλα αυτά τα χρόνια. Τι σε δίδαξαν αυτά;


Σταύρος Νικολαϊδης, Λευτέρης Θεοδωρακόπουλος κατά την διάρκεια της συνέντευξης

«Να μην μιλάω πολύ και να μην βιάζομαι να κρίνω. Εντός κι εκτός δουλειάς όμως δουλεύω πολύ μέσα μου με τα λάθη μου, ώστε μα γίνω καλύτερος άνθρωπος. Θεωρία μου είναι, ότι αν περάσεις από αυτή την μικρή ζωή χωρίς να έχεις αλλάξει-εξελιχθεί, είναι σαν να μην πέρασες».



Είσαι φιλόζωος, θεωρείς πως η αγάπη προς τα ζώα είναι ένδειξη Πολιτισμού;  Ποια είναι η γνώμη σου σε αυτούς που ασκούν βία στα ζώα;



«Είναι περιττό να απαντήσει ένας φιλόζωος, αν θεωρεί την αγάπη για τα ζώα δείγμα πολιτισμού. 
Η γνώμη μου για την βία στα ζώα, αλλά και στα παιδιά είναι πολύ σκληρή για να την εκφράσω δημόσια. Να σου πω απλά, ότι αν τύχω μπροστά σε κακοποίηση, θα πάω εγώ φυλακή».







Τέλος, ο Πλιάτσικας σε ένα του τραγούδι έλεγε πως αν θα μπορούσε τον κόσμο να άλλαζε θα ξαναέβαφε γαλάζια την θάλασσα. Ο Σταύρος Νικολαΐδης αν θα μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο τι θα έκανε;

«Μεγάλη κουβέντα. 1002 μου πέρασαν από το μυαλό, αλλά για μην το γενικεύω πολύ θα το περιορίσω στην χώρα μας. Θα γυρνούσα την Ελλάδα στην δεκαετία του 60, που ήταν το απόγειο της στους περισσότερους τομείς, αλλά με την τώρα γνώση προσπαθώντας να μην γίνουν τα ίδια λάθη».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου