Τεν-Τεν εναντίον «Copy-Paste»

Αν ο Τεν-Τεν ήταν δημοσιογράφος στην Ελλάδα σήμερα

Η κρίση δεν  άφησε ανεπηρέαστο τον δημοσιογραφικό κλάδο. 

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου για το Πινάκιο

Επιμέλεια εικόνας: Αναστάσης Πετιμεζάς(harti-χαρτι)

Πως έχει αλλάξει το επάγγελμα του ρεπόρτερ τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα; Ας το διαπιστώσουμε μέσα από την ματιά του ατρόμητου δημοσιογράφου Τεν-Τεν.

Να σημειωθεί πως την εικόνα του Τεν –Τεν του  για το Πινάκιο έφτιαξε ο πολυτάλαντος Αναστάσης Πετιμεζάς.

Ας τα βάλουμε με την σειρά:

Ο Τεν-Τεν σίγουρα αν έβγαινε τώρα από την σχολή δημοσιογραφίας ή ήταν φοιτητής και δούλευε σε κάποιο site δεν θα είχε χρήματα να πάρει στον Μιλού ούτε κόκαλο, καθώς το 200αρι φαντάζει ονειρεμένος μισθός για κάποιον που είναι νεοεισαχθείς στο χώρο.

Επίσης αν έβγαινε τώρα δύσκολα θα έβρισκε κάποιον «Δάσκαλο της Δημοσιογραφίας» να του μάθει τα βασικά καθώς όλα τα site έχουν κατακλυστεί από Σαϊνια που του παίζουν δημοσιογράφοι και «εκτοξεύουν» τα μαργαριτάρια κατά ριπάς…

Ως γνωστόν από τα κόμικ οι περιπέτειες του ήταν οι  δημοσιογραφικές έρευνες του. Αυτές ο διευθυντής του θα τις έσχιζε στην καλύτερη και σίγουρα δεν θα την δημοσίευε. Για πολλούς λόγους. Μπορεί να έθιγε συμφέροντα επιχειρηματικά που στηρίζουν το «μαγαζί». Μπορεί να ενοχλούσε κάποιος αν σήκωνε κεφάλι στο «απέραντο» copy-paste.

Μπορεί και ο ίδιος ο διευθυντής να ένιωθε λίγος μπροστά στον γεμάτο ενέργεια παράτολμο νέο που διψά για το κυνήγι της είδησης και γι’αυτό θα τον «καθαιρούσε» με συνοπτικές διαδικασίες.

Σίγουρα θα του έδιναν να περνά ειδήσεις που δεν θα μπορούσε να τις διασταυρώσει και δεν έπρεπε να τις διασταυρώσει. Πληρωμένες καταχωρήσεις…

Θα ζήλευε για δημοσιογραφικές επιτυχίες άλλων συναδέλφων φθασμένων στο χώρο, αλλά με τα χρόνια θα σιχαινόταν καθώς θα μάθαινε πως όλες οι μεγάλες συνεντεύξεις είναι στημένες από άνωθεν ή ακόμη και από το εξωτερικό.

Δεν θα είχε το επαναστατικό του ύφος καθώς θα τον εκβίαζαν με τις στοίβες των βιογραφικών που θα έφταναν κάθε μέρα στο γραφείο του διευθυντή του.

Στα 18 χρόνια που θα μετρούσε στο χώρο θα έπαιρνε το πολύ 600 ευρώ με «μισά» ένσημα και αυτά όχι δημοσιογραφικά αφού αυτά του «υπάλληλου γραφείου» είναι πιο φθηνά για τον εργοδότη του.

Ωράριο, ΣΚ, αργίες δεν θα υπήρχαν, βέβαια αυτή είναι η φύση της δουλειάς. Ωστόσο παλιότερα αυτά πληρωνόντουσαν στο τέλος του μηνός και γέμιζαν πολύ το πορτοφόλι του. Τώρα εννοείται πως είναι δουλειά του, χωρίς όμως να έχει τις απαιτήσεις  για μισό ευρώ παραπάνω…και το πορτοφόλι είναι σχεδόν τρύπιο…

Θα έβλεπε «συναδέλφους» που δεν έχουν ιδέα τι είναι η είδηση, που δεν μπορούν να συντάξουν μονόστηλο και να έχουν να λαμβάνειν περισσότερα χρήματα από εκείνον.

Δίπλα του μαγαζιά θα κατέρρεαν σαν τραπουλόχαρτα, συνάδελφοι με ποιοτική δουλειά θα έχαναν εν μια νυκτί την εργασία τους και μαζί με αυτήν μήνες χαμένους χωρίς να πάρουν σεντ επειδή έκαναν υπομονή και έβαζαν πλάτη μπας και αλλάξει κάτι… Σε κάθε λουκέτο στην «γειτονιά» θα ακουγόταν στο δικό του σπίτι η λέξη «μείωση» και η φράση «αν θες, κοίτα τι γίνεται στην πιάτσα».

Θα είχε γίνει ρομπότ. Θα πήγαινε για δουλειά, θα έκανε copy-paste, από άλλα portals στο admin το δικό του και ξανά πάλι, ξανά, ξανά…μια ρουτίνα άσχημη, μια ζωή χωρίς εξέλιξη.

Θα έβλεπε ρεπορτάζ στην τηλεόραση και θα ζήλευε, δεν θα τον ένοιαζε να έτρωγε την βροχή, την ζέστη…ήθελε απλά να είναι εκεί που γεννάται η είδηση. Μακριά από τηλε-μαϊντανούς ή φίλους των «αφεντικών». Να κάνει ρεπορτάζ…

Ακόμη και στο copy-paste, στην εισαγωγή εικόνας να μη κάνει λάθος και βάλει κάποια θίξει το αφεντικό του ή κάποιον φίλο του, παράγοντα…

 Πλέον ως δημοσιογράφος σε portal νομίζουν πως ξέρει να κάνει την δουλειά του φωτοσυνθέτη, του μοντέρ ή ακόμη και της κυρίας που καθαρίζει… Και όταν θα τους έλεγε πως δεν ξέρω να κάνω Photoshop με φωτογραφία ξεγυριστή θα του απαντούσαν  πως «δεν έχεις εξελιχθεί και κακώς σου δίνουμε ακόμη και τα  ψίχουλα αυτά…»

Όταν θα είχε  αποδεχθεί όλα τα παραπάνω και για να γίνει πιο άμεσα η δουλειά του αφεντικού του,θα ζητούσε να του αλλάξουν τον υπολογιστή που η καρδιά του χτυπά σε ρυθμούς Pentium 4, θα του την έλεγαν  και από πάνω πως κάνει και άστοχες υποδείξεις…

Και εννοείται πως κανένα σωματείο δεν θα τον καταλάβαινε. Το μόνο που γίνεται τόσα χρόνια, ενώ χάνονται δεκάδες θέσεις εργασίες, είναι εντολές του στυλ "κατεβάστε τα μολύβια" ...Και το ερώτημα που τίθεται ποιοι βολεύονται όταν ο Τύπος απεργεί;

  

Τελικά καλύτερα χάρτινος ήρωας να ζεις για το επόμενο καρέ παρά δημοσιογράφος στην Ελλάδα του 2018!

Δείτε επίσης: Αν ο Ντένις ο τρομερός φοιτούσε σε ελληνικό σχολείο

Δείτε επίσης: Αν ο Μπάτμαν ήταν Έλληνας!