Κρίση και social media συρρικνώνουν τον ελληνικό πληθυσμό

Λιγοστεύουμε! Ο ελληνικός πληθυσμός συρρικνώνεται με αριθμητική πρόοδο.

Το συμπέρασμα προκύπτει έπειτα από έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ αλλά και το ΔΝΤ!

Η κρίση έχει προκαλέσει υπογεννητικότητα. Οι αριθμοί ψυχροί και αμείλικτοί δίνουν πάντα το μέγεθος της αλήθειας.

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Θα διευρύνουμε τους λόγους που συμβαίνει αυτό το ανησυχητικό φαινόμενο ενώ στον αντίποδα θα παρουσιάσουμε και το σύλλογο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού, ενός φορέα που αποτρέπει τις αμβλώσεις και στηρίζει και ενθαρρύνει τις μητέρες να κρατήσουν στην αγκαλιά τους το παιδί τους. 

Από την πλευρά του ο  Δρ. Θάνος  Ασκητής
Νευρολόγος-Ψυχίατρος, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας μιλώντας στο «Καρφί» δεν στέκεται μόνο στις συνέπειες που προκαλεί η οικονομική κρίση αλλά τονίζει πως οι πολλές ώρες μπροστά από τον υπολογιστή και τα κοινωνικά δίκτυα έχουν αποτρέψει τις ερωτικές ισορροπίες.

Το θέμα έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα Καρφί το Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2018

Οι έρευνες:

Η εικόνα του ΔΝΤ

Η κρίση δεν συρρίκνωσε μόνο την ελληνική οικονομία, αλλά και την ελληνική οικογένεια, καθώς περιόρισε σημαντικά τον δείκτη γονιμότητας, όπως επισημαίνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) στην έκθεσή του για τις Παγκόσμιες Οικονομικές Προοπτικές (World Economic Outlook).

Σύμφωνα με τμήμα της έκθεσης που είδε το φως της δημοσιότητας, στα ευρωπαϊκά κράτη που δοκιμάστηκαν από διπλή ύφεση, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, ο δείκτης γονιμότητας (δηλαδή, ο μέσος αριθμός παιδιών που φέρνει στη ζωή κάθε γυναίκα) μειώθηκε από το 1,5 το 2008 στο 1,3 περίπου το 2016, ενώ ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης έφθανε το 1,6 το 2016.

Η ΕΛΣΤΑΤ

Όλο και μειώνεται ο πληθυσμός της χώρας, με τους θανάτους να υπερτερούν κατά πολύ των γεννήσεων, με βάση τα στατιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την εξέλιξη των δημογραφικών μεγεθών. Πηγή των στοιχείων αυτών είναι τα ληξιαρχεία των δήμων, στα οποία δηλώνονται και καταγράφονται οι γεννήσεις, οι θάνατοι, οι γάμοι και τα σύμφωνα συμβίωσης που πραγματοποιούνται στην Ελλάδα.

Ειδικότερα πέρυσι, οι γεννήσεις στην Ελλάδα ανήλθαν σε 88.553 (45.686 αγόρια και 42.867 κορίτσια), καταγράφοντας μείωση κατά 4,7% σε σχέση με το 2016 που ήταν 92.898 (47.882 αγόρια και 45.016 κορίτσια). Στις γεννήσεις δεν συμπεριλαμβάνονται οι γεννήσεις νεκρών βρεφών, οι οποίες ανήλθαν σε 363, αυξημένες κατά 7,1 % σε σχέση με το 2016, που ήταν 339.

Θάνος Ασκητής : Οι  ατελείωτες ώρες μπροστά στον υπολογιστή τους, έχουν δημιουργήσει λανθασμένα πρότυπα στο σεξ

Ο  Δρ. Θάνο Ασκητής Νευρολόγος-Ψυχίατρος, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας υπογραμμίζει στο «Καρφί» ποιοι είναι οι αποτρεπτικοί παράγοντες για την συνεύρεση των ζευγαριών.

«Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην καθημερινότητα και στην ερωτική ζωή των Ελλήνων ήταν καθοριστικές. Χαρακτηριστικά, σε έρευνα που πραγματοποίησε το Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας από το Μάιο του 2015 έως το Μάιο του 2017, μία στις δύο γυναίκες και δύο στους τρεις άνδρες δήλωσαν ότι η σεξουαλική τους ζωή μπήκε σε δεύτερη μοίρα, ενώ σχεδόν οι μισοί εξέφρασαν δυσαρέσκεια σχετικά με τη συχνότητα των σεξουαλικών τους επαφών. Επιπλέον, τα δύο φύλα συμφώνησαν πως ο ανδρικός ρόλος ήταν ο μεγάλος «ριγμένος» της κρίσης, ο οποίος και δέχτηκε το σφοδρότερο πλήγμα.

Η οικονομική δυσπραγία αλλά και η ανασφάλεια για το μέλλον, η επαγγελματική αβεβαιότητα και η ανεργία προκαλούν άγχος, ανησυχία, φόβο, θυμό, ακόμη και απόγνωση. Το γεγονός ότι η ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων είναι δεινή, επιδρά άμεσα και στη σεξουαλική συμπεριφορά, καθώς το άγχος και η πίεση είναι κακοί σύμβουλοι της σεξουαλικής δραστηριότητας. Για αυτό το λόγο τα σεξουαλικά προβλήματα συνεχίζουν να παρουσιάζονται και να εντείνονται.

Το ζευγάρι έρχεται αντιμέτωπο με την έλλειψη χώρου, χρόνου αλλά και διάθεσης. Ο άνδρας, επιστρέφει βράδυ από μία ακόμη δύσκολη μέρα στην δουλειά, σε ένα σπίτι όπου η σύντροφος είναι πιθανό να μην έχει γυρίσει επιστρέψει ακόμη από την δική της δουλειά. Και όταν εκείνη γυρνά, το ζευγάρι ίσα που προλαβαίνει να φάει μαζί το βραδινό που παρήγγειλε απ’ έξω και να πέσει για ύπνο. Ο ερωτισμός, το φλερτ και η διεκδίκηση δίνουν τη θέση τους στα παλιά μπλουζάκια και τις φαρδιές φόρμες που προσφέρουν άνεση αυτές τις λίγες ώρες που απομένουν για ξεκούραση, παρά «πόθο» στα μάτια του συντρόφου, αφήνοντας έτσι το σεξ ξεχασμένο.

Ακόμη, οι νέοι επηρεασμένοι από τις ατελείωτες ώρες που περνούν μπροστά στον υπολογιστή τους, έχουν δημιουργήσει λανθασμένα πρότυπα στο σεξ. Οι άντρες παγιδεύονται σε μία διαρκή αυτοπαρατήρηση, έχουν άγχος «επίδοσης» και γίνονται πιο ευαίσθητοι στο φόβο της σεξουαλικής αποτυχίας τη στιγμή που οι γυναίκες γίνονται πιο απαιτητικές, διεκδικώντας  καλύτερη σεξουαλική επαφή και φυσικά το δικαίωμα της επιλογής του «καλύτερου» ερωτικού συντρόφου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, τα δύο φύλα να παρασύρονται σε περισσότερο ανταγωνισμό και συγκρουσιακή συμπεριφορά.

Από την άλλη έχει αποδειχθεί και ερευνητικά ότι το σεξ κάνει καλό στη σωματική αλλά και στην ψυχική μας υγεία, επομένως είναι σημαντικό να διατηρήσουμε ενεργή τη σεξουαλική μας ζωή. Δεν πρέπει να περιμένουμε να είναι τα πάντα τέλεια στην ζωή μας για να πλησιάσουμε ερωτικά τον σύντροφό μας. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κάθε άνθρωπος αναπτύσσει άμυνες που τον βοηθούν να ξεπερνάει δύσκολες καταστάσεις και να προσαρμόζεται δημιουργικά. Ίσως μάλιστα στις δυσκολίες πρέπει να αναζητούμε περισσότερο την επικοινωνία, τη συντροφικότητα, την τρυφερότητα και το σεξ».

Ζαχαρούλα Γκριέλα: Το κράτος αρνείται να στηρίξει την οικογένεια

Η Γενική Γραμματέας Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού -Η Αγκαλιά

Ζαχαρούλα Γκριέλα, Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, μιλά στο «Καρφί» και εξηγεί για ποιους λόγους τα ζευγάρια μπαίνουν στην διαδικασία της άμβλωσης, ποια είναι τα εφόδια που τους δίνουν προκειμένου να τα αποτρέψουν απ’ αυτή την διαδικασία ενώ ταυτόχρονα σκιαγραφεί τους λόγους  που ο πληθυσμός υφίσταται μείωση.

Γιατί ποιους λόγους ζευγάρια μπαίνουν στην διαδικασία της άμβλωσης;

«Λόγοι κοινωνικοί και οικονομικοί είναι αυτοί που οδηγούν ζευγάρια ή τη γυναίκα μόνη της,  να πάρει την απόφαση να προχωρήσει σε άμβλωση. Κοινωνικοί  λόγοι πιέζουν τη γυναίκα, κυρίως την άγαμη ή  την κακοποιημένη υπό το φόβο της περιθωριοποίησης από τον κοινωνικό της περίγυρο.

Επίσης, στην περίπτωση των ανδρών παρατηρείται πολύ έντονα τα τελευταία χρόνια  να εγκαταλείπει τη σύντροφό του, όταν μαθαίνει την εγκυμοσύνη,  αρνούμενος να αποδεχθεί και αντιμετωπίσει τις νέες ευθύνες  που καλείται να αναλάβει στη ζωή του.

Η οικονομική κρίση δυστυχώς πολλές φορές καθιστά δυσβάσταχτο το κόστος ζωής ενός νέου μέλους στην οικογένεια, ενόψει της έλλειψης κρατικής στήριξης. Στην περίπτωση λοιπόν, που δεν υπάρχει οικογενειακός προγραμματισμός, όταν έρθει η εγκυμοσύνη, το ζευγάρι έρχεται αντιμέτωπο με το δίλημμα της άμβλωσης.

Εσείς πως τους αποτρέπετε, τι εφόδια τους δίνετε;

«Ο Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού - Η Αγκαλιά είναι ένα σωματείο φιλανθρωπικό μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που ιδρύθηκε το 1998, το οποίο με ανιδιοτέλεια, αγάπη και σεβασμό συμπαραστέκεται σε όλες εκείνες τις γυναίκες έγγαμες ή άγαμες, που λόγοι κοινωνικοί ή οικονομικοί, τις πιέζουν σε βίαιη αφαίρεση της ζωής του εμβρύου - παιδιού τους.

Ένα δίκτυο εθελοντών όλων των ειδικοτήτων,  αναλαμβάνει και στηρίζει τη μητέρα από την κύηση και το παιδί της  από την εμβρυική ηλικία μέχρι τα 14 έτη και με τη βοήθειά τους μπορούμε και προσφέρουμε κατ’ αρχάς υλική βοήθεια   από την αρχή του τοκετού και τη γέννηση του παιδιού : προίκα μωρού, γάλατα, πάνες, τρόφιμα, ένδυση και υπόδηση του παιδιού, παιχνίδια. Εθελόντριες μαίες παραδίδουν μαθήματα θηλασμού και λύνουν τις απορίες των μελλουσών μαμάδων σε ό,τι αφορά την εγκυμοσύνη  και τη γέννα. Εθελόντριες ψυχολόγοι στηρίζουν όλη αυτή την περίοδο της κύησης τη γυναίκα. Αλλά και μετά τη γέννηση του μωρού και μέχρι τα 14 έτη του παιδιού, η Αγκαλιά διοργανώνει εκδηλώσεις για την ψυχαγωγία και την πνευματική ανάπτυξη των παιδιών που γεννιούνται με τη βοήθειά της, ώστε να συμβάλλει στη δημιουργία ισορροπημένων προσωπικοτήτων, που τα προβλήματα των γονέων δε στάθηκαν εμπόδιο στη δική τους ανάπτυξη. Επίσης υπάρχει παιδαγωγός που βοηθάει τα παιδιά στις τάξεις του δημοτικού, τα οποία έχουν δυσκολίες εκμάθησης ή άλλες δυσλειτουργίες.  Υπάρχει επίσης οικονομική αναδοχή για εντελώς ειδικές περιπτώσεις,  αναδοχή βάπτισης, αλλά και ηθική στήριξη με εθελόντριες ψυχολόγους  και νομικούς, για να αντιμετωπίσουν οι μητέρες τα οικογενειακά προβλήματά τους». 

Ποιο είναι το μήνυμα που στέλνετε για τις εκτρώσεις, αλλά και για τη μείωση του πληθυσμού;

«Δυστυχώς το δημογραφικό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα στη χώρα μας, το οποίο δεν είναι πρόσφατο, ούτε οφείλεται αποκλειστικά στην οικονομική κρίση.

Σίγουρα η οικονομική κρίση και η ανεργία που έφερε αυτή, είναι  ένας λόγος που οδηγεί τους νέους στην άρνηση να δημιουργήσουν οικογένεια και στην επιλογή της άμβλωσης ως μοναδικής λύσης στην περίπτωση μίας εγκυμοσύνης, που δεν είχε προγραμματιστεί. Επίσης ένας άλλος λόγος της έλλειψης γεννήσεων είναι η δημιουργία γάμων σε μεγάλη ηλικία, που είναι δύσκολο έως αδύνατο να τεκνοποιήσει η γυναίκα. Το σημαντικότερο όμως  αίτιο της έλλειψης γεννήσεων είναι  η έλλειψη κατάλληλης κοινωνικής πολιτικής από το κράτος και  ή άρνησή του να στηρίξει την οικογένεια. Πάρα τη συνταγματική επιταγή για την προστασία της οικογένειας από το κράτος, είναι εμφανής η έλλειψη μέτρων προς την κατεύθυνση αυτή. 

Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν όμως οι νέοι και οι νέες είναι ότι η έκτρωση, ανεξάρτητα από τις συνέπειες που επιφέρει στο γενικότερο πρόβλημα της μείωσης του πληθυσμού της χώρας,  δεν είναι χωρίς συνέπειες για το ίδιο το άτομο. Είναι   μία διαδικασία που αφήνει τα σημάδια της και στο σώμα και στην ψυχή της γυναίκας και σίγουρα δεν πρέπει να ξεχνάμε τις συνέπειες για το ίδιο το έμβρυο, ως φορέα ζωής.

Τόσο από τη διδασκαλία της Εκκλησίας  όσο και από την ίδια την ιατρική επιστήμη, είναι σαφές και ξεκάθαρο από αιώνες, ότι  η ζωή ξεκινά από τη στιγμή της σύλληψης. Από τη στιγμή που το ωάριο γονιμοποιείται δημιουργείται το έμβρυο, το οποίο είναι πρόσωπο μοναδικό, που φέρει τα δικά του χαρακτηριστικά γνωρίσματα.             Νομικά, το πρόσωπο αρχίζει να υπάρχει μόλις γεννηθεί ζωντανό και ως προς τα δικαιώματα που του επάγονται θεωρείται γεννημένο αν γεννηθεί ζωντανό»

.

Η Ιστορία της Χριστίνας

Ιστορίες Ζωής... Η Ιστορία της Χριστίνας, μιας κοπέλας από τις δεκάδες που ζήτησε της Αγκαλιάς. Ακολουθεί η ιστορία της, (αυτή όπως και άλλες είναι αναρτημένες στην ιστοσελίδα του συλλόγου (agalia.org.gr)

Η Χριστίνα γεννήθηκε το1984 σε μια ευτυχισμένη οικογένεια, με δύο αδέρφια μεγαλύτερα που την αγαπούσαν πολύ. Όλα ήταν φυσιολογικά και χαρούμενα, ή τουλάχιστον έτσι πίστευε, μέχρι την στιγμή που είδε τους γονείς της να μαλώνουν, και στη συνέχεια τον πατέρα της να φεύγει από το σπίτι και την μητέρα της να κλαίει ασταμάτητα.

Κάπου εκεί ξεκινά και ο Γολγοθάς της μικρής Χριστίνας, η οποία ήταν μόλις 5 ετών. Η μητέρα της, μη μπορώντας να διαχειριστεί τον χωρισμό, έπεσε σε βαριά κατάθλιψη.  Ακολούθησε η νευρική ανορεξία και τα έντονα ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία και έφεραν αρνητικές συνέπειες στα παιδιά της. Η Χριστίνα και τα αδέρφια της οδηγήθηκαν στην αγκαλιά της γιαγιάς, η οποία αναγκαστικά ανέλαβε να αντικαταστήσει το ρόλο της μάνας και του πατέρα.

Έτσι περνούσαν τα χρόνια της Χριστίνας, με την απόλυτη απουσία του πατέρα, με μια μητέρα που υπήρχε μόνο σαν σκιά στη ζωή της, με τα αδέρφια της να μαλώνουν και να διεκδικούν στοργή και αγάπη και την ίδια να προσπαθεί να πείσει την παιδική ψυχούλα της πως όλα αυτά είναι φυσιολογικά.

Μετά από τέσσερα χρόνια η μητέρα άρχισε να νιώθει καλύτερα χάρη στον Παύλο, έναν νέο έρωτα, έναν σύντροφο που έδιωχνε μακριά της άσχημες σκέψεις και της μετέδιδε ενδιαφέρον για τη ζωή. Η Χριστίνα έβλεπε την μητέρα της να γίνεται όλο και καλύτερα, να ενδιαφέρεται περισσότερο για τον εαυτό της και να γίνεται δειλά δειλά η προσπάθεια δημιουργίας μιας νέας οικογένειας. Η μητέρα της βρήκε δουλειά και όλα έδειχναν ότι τα δύσκολα χρόνια μοναξιάς είχαν περάσει.

Ο νέος σύντροφος, όμως,μπορεί να ήταν κάτι ιδανικό για την μητέρα, όχι όμως και για την ίδια. Σε ηλικία 11 ετών, η Χριστίνα ήρθε αντιμέτωπη με την σκληρή πραγματικότητα του βιασμού! Ο άνθρωπος που χάριζε γέλιο και ωραίες στιγμές στην μητέρα της, σε εκείνη χάρισε θλίψη και βιαιότητα. Ο άνθρωπος που ήταν υπεύθυνος για την ψυχολογική ανάταση της μητέρας της, ήταν παράλληλα υπεύθυνος για τον βιασμό της παιδικής αθωότητάς της.

Ήθελε να μιλήσει, να ζητήσει βοήθεια και προστασία, αλλά δεν τολμούσε να μιλήσει σε κανέναν. Ο  Παύλος ήταν ο άνθρωπος που έσωσε την μητέρα της και αν μιλούσε, δεν θα την πίστευε κανείς, Άλλωστε ήταν αυτός που έκανε την μητέρα της να γελά, να χαίρεται, να ξεχνά όλα τα δύσκολα. Μόνο αυτός την έκανε να γελά,,, πως μπορούσε να της το κάνει αυτό; Έτσι αποφάσισε να μην μιλήσει, με αποτέλεσμα η ίδια κτηνώδης πράξη του «καλού» συντρόφου και «προστάτη» να επαναληφθεί κι άλλες φορές.

Το αποτέλεσμα ήταν η εκδήλωση παραβατικής συμπεριφορά της Χριστίνας. Όταν τελείωνε το σχολείο προσπαθούσε να βρει οποιαδήποτε πρόφαση για να μην επιστρέφει στο σπίτι. Έλειπε αρκετές ώρες… ξεκίνησε το κάπνισμα και ακολούθησε η χρήση αλκοόλ και τα ξενύχτια….. «Έξω από το σπίτι βρήκα φίλους που με καταλάβαιναν, δεν ντρεπόμουν για αυτά που είχα περάσει. Υπήρχαν κι άλλα παιδιά εκεί έξω που δεν γνώρισαν χάδια κι αγκαλιές»  Αυτά είναι μερικά από τα λόγια της Χριστίνας που περιγράφουν την ανάγκη που είχε για ασφάλεια και αγάπη. Ήθελε να ανήκει κάπου και να νιώθει αποδεκτή. Και αυτό δυστυχώς το βρήκε έξω από το σπίτι της. Πολύ εύκολα σταμάτησε το σχολείο, όπως εύκολα έμαθε το χασίς, τα χάπια και την κοκαΐνη. Την ίδια πορεία ακολούθησαν και τα δυο της αδέρφια! Όλη αυτή η πλάνη, αλλά και η περιπλάνησή της διήρκησαν δώδεκα ολόκληρα χρόνια.

Μέσα σε αυτό το διάστημα η αλήθεια είχε βγει στην επιφάνεια, η μητέρα είχε ξυπνήσει από τον λήθαργο που την κρατούσε δέσμια και έκανε τις απαραίτητες ψυχοθεραπείες για να βρει τελικά την χαμένη δύναμη της Μάνας και να «ψάξει» τα παιδιά της. Η Χριστίνα μπήκε σε κλειστό πρόγραμμα απεξάρτησης σε ηλικία 27 ετών. Μετά από δυο χρόνια  βγήκε καθαρή και έχοντας πλέον στο πλευρό της την ουσιαστική παρουσία και αγκαλιά της μητέρας της, ήταν αποφασισμένη να αφήσει πίσω κάθε τι που την πλήγωνε και την πονούσε. Στα 29 της χρόνια επέστρεψε στο σχολείο και το τελείωσε με Άριστα. Δύο μήνες μετά βρήκε εργασία ως ιδιωτική υπάλληλος και με την οικογένειά της ενωμένη προσπαθούσε να επουλώσει τα τραύματα που της άφησε η ζωή.

Σε ηλικία 33 ετών βρέθηκε στην Αγκαλιά του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού διανύοντας τον 2^ο μήνα της εγκυμοσύνης της…., μιας εγκυμοσύνης που ήρθε σαν βάλσαμο στην ματωμένη ψυχή της και την καλούσε να σταθεί όσο πιο δυνατή μπορούσε. Εκείνη και ο σύντροφός της λαχταρούσαν όσο τίποτε να κρατήσουν στα χέρια τους αυτό το παιδάκι. Ο Σύλλογος "Η Αγκαλιά" στήριξε την Χριστίνα ψυχολογικά, υλικά και οικονομικά, ώστε τώρα να κρατά στα χέρια της τον 2 μηνών γιο της και να κλαίει από χαρά! Μπορεί να μην έχει την οικονομική άνεση να δώσει ότι ονειρεύεται στο παιδί της, αλλά τα δώρα που της έδωσε τελικά η ζωή είναι ανεκτίμητα. Έχει πίσω την μητέρα της, τα αδέρφια της και τώρα τον σύντροφο και  το παιδί της.

«Λυπάμαι για την μητέρα μου, έχασε τόσα πολλά από εμάς…. κι εμάς μας έλειπε πολύ…. Δεν θα επιτρέψω να λείψει η δική μου αγκαλιά από τον γιό μου με τίποτα!! Βοηθήστε με να τα καταφέρω….! Όμως είμαι πολύ τυχερή τελικά. Μπορεί να μου στέρησε η ζωή το χάδι και την αγκαλιά όλα αυτά τα χρόνια, αλλά μου τα δίνει τώρα απλόχερα: Έχω την αγκαλιά της Μάνας μου, την αγκαλιά του γιου μου, την Αγκαλιά του Συλλόγου που μεγαλώνει το παιδί μου….. Τι άλλο να ζητήσω από τη ζωή μου τώρα; Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να χαρώ… Τι λέτε;»