Οι Σκοπιανοί «ναρκοθετούν» την Συμφωνία;

Αποκάλυψη Αθ. Δρούγου:

Πως μπορεί η επόμενη Κυβέρνηση -αν το επιθυμεί- να δώσει τέλος στην ονοματολογία διαφυλάσσοντας το τιμημένο όνομα της Μακεδονίας μας

«Στα Σκόπια ακούγονται πολλές φωνές και απόψεις οι οποίες επιθυμούν μια κατά παραγγελία (a la carte), δηλαδή όπως τους βολεύει κατά περίπτωση, και όχι έναντι όλων (erga omnes) εφαρμογή της. Αυτό θα μπορούσαμε να το εκμεταλλευτούμε», λέει ο διεθνολόγος 

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Ας είμαστε ρεαλιστές. Ας μην κωφεύουμε και ας μην πιστεύουμε σε μεγάλα λόγια.

Η συμφωνία των Πρεσπών επικυρώθηκε από την Βουλή των Ελλήνων παρά τις αντιδράσεις του λαού που δεν ερωτήθηκε ποτέ.

Παρά την εθνική προσβολή και ιστορική ατίμωση οφείλουμε να κοιτάξουμε μπροστά στην επόμενη ημέρα.

Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι πήρε η Ελλάδα για το deal που έκανε να «δώσει» το όνομα της Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς.

Στο παρασκήνιο δεν υπάρχει πρόσβαση και έτσι δεν ξέρουμε τα ανταλλάγματα (αν και εφόσον υπάρχουν).

Στο «Καρφί» ο καταξιωμένος Διεθνολόγος και Στρατηγικός Αναλυτής  Δρ. Αθανάσιος Ε. Δρούγρος σκιαγραφεί τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν στην σκακιέρα από πλευράς ελληνικής με την τροπή που έχουν πάρει τα γεγονότα. Ο σκοπός είναι να αποφευχθεί το ΡΟΥΑ-ΜΑΤ εις βάρος μας και να κρατήσουμε τις  «άμυνες» μας. Και μάλιστα στο 3^ο βήμα ο κ. Δρούγος μιλά για τα πιθανά λάθη των Σκοπίων τα οποία είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού. Θα υπάρξει όμως στο μέλλον η βούληση και από τους επόμενους να μην ονομαστούν «Μακεδόνες» οι Σκοπιανοί;

Επίσης ο διακεκριμένος επιστήμονας κάνει λόγο και για το πως πρέπει να διαφυλαχθούν τα γεωπολιτικά μας συμφέροντα.

Το θέμα έχει δημοσιευθεί θα δημοσιευθεί στην εφημερίδα Καρφί στις 2-2-2019

Συγκεκριμένα ο κ. Δρούγος τονίζει τα 8 επόμενα βήματα:

«1. Το πρώτο και πιο σημαντικό είναι να φύγει το συντομότερο δυνατόν αυτή η κυβέρνηση, μαζί με τους πρόθυμους, τυχάρπαστους και άσχετους καιροσκόπους που την κρατούν στη θέση της και την υποστήριξαν έναντι ανταλλαγμάτων στην κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Κι αφού δεν γίνεται να φύγει χθες ή σήμερα, να φύγει αύριο και μάλιστα με συντριπτική ήττα. Η κυβέρνηση που υπερασπίστηκε τα επιχειρήματα των Σκοπιανών πιο σθεναρά και από τους ίδιους τους Σκοπιανούς, που θεωρεί ότι αυτή η Συμφωνία είναι εθνικά συμφέρουσα, η κυβέρνηση που έχει στελέχη όπως η Τασία Χριστοδουλοπούλου, που αισθάνονται υπερήφανα για τη θέση τους να ονομάζεται ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ το κράτος-έκτρωμα στα βόρεια σύνορά μας.

2. Συγκρότηση οργάνου στελεχωμένου από διπλωμάτες, πολιτικούς, διεθνείς αναλυτές, ιστορικούς, κοινωνιολόγους, τεχνοκράτες, έγκυρους δημοσιογράφους και γενικά με πρόσωπα αυξημένου κύρους, γνώσεων, εμπειριών και δυνατοτήτων, με σκοπό τη συνεχή παρακολούθηση των εξελίξεων πάνω στην εφαρμογή της Συμφωνίας από την πλευρά των Σκοπιανών, προκειμένου να εκμεταλλευτούμε ασυνέπειες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αρνητικές επιπτώσεις σε αυτούς. Εννοείται πως και η ΕΥΠ θα πρέπει να έχει τα μάτια και τα αυτιά της διαρκώς ανοιχτά, και να εντείνει τη συλλογή πληροφοριών στην ΠΓΔΜ. Η παρακολούθηση της εφαρμογής της Συμφωνίας είναι πολύ σημαντική, δεδομένου ότι στα Σκόπια ακούγονται πολλές φωνές και απόψεις οι οποίες επιθυμούν μια κατά παραγγελία (a la carte), δηλαδή όπως τους βολεύει κατά περίπτωση, και όχι έναντι όλων (erga omnes) εφαρμογή της. Αυτό θα μπορούσαμε να το εκμεταλλευτούμε με πολλούς τρόπους για τη ναρκοθέτηση της Συμφωνίας, ώστε να την ακυρώσουμε στην πράξη, επιρρίπτοντας μάλιστα την ευθύνη στην πλευρά των Σκοπίων, καταγγέλλοντάς τους διεθνώς την πραγματική τους ευθύνη για την αποτυχία.

3. Εκμετάλλευση και υποστήριξη (φανερή ή κρυφή) των διαφωνούντων με τη Συμφωνία στο εσωτερικό των Σκοπίων, για όποιο λόγο κι αν αυτοί διαφωνούν (πχ εθνικιστές, Αλβανοί, Ρωσσόφιλοι κλπ). Αυτό που έχει σημασία είναι η επίτευξη του σκοπού και όχι ο τρόπος με τον οποίο αυτός θα επιτευχθεί. Και ο σκοπός δεν είναι άλλος από την πρόκληση καθυστερήσεων και αναταράξεων, την ανάδειξη προβλημάτων, την τοποθέτηση εμποδίων, την πρόκληση πολιτικών ανακατατάξεων στην ΠΓΔΜ, τη διαίρεση των Σκοπιανών, και εν τέλει ακύρωση της Συμφωνίας στην πράξη.

4. Αναζήτηση και εκμετάλλευση ειδικού σκοπού συμμαχιών (ad hoc ή αλλιώς επί τούτω συμμαχιών) με κυβερνήσεις, κόμματα, παρατάξεις και κινήματα άλλων κρατών, προκειμένου να αναδειχθούν και να προωθηθούν τα κοινά συμφέροντα από την ακύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών.

5. Μπλοκάρισμα της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ με το όνομα Βόρεια Μακεδονία, αν προηγουμένως δεν έχουν υλοποιηθεί πλήρως όλες οι υποχρεώσεις τους, όπως αυτές απορρέουν από τη Συμφωνία. Αυτό θα μπορούσε πχ να αφορά τη Συνταγματική τους μεταρρύθμιση ή την απάλειψη αλυτρωτικών διατυπώσεων. Σε αυτή την προσπάθεια μπορεί να υπάρξει σημαντική ταύτιση συμφερόντων με τη Βουλγαρία, η οποία δεν έχει δει με καλό μάτι την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία».

6. Μπλοκάρισμα της προσπάθειας ένταξης της ΠΓΔΜ στην ΕΕ. Η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ είναι σημαντική για την ασφάλεια της χώρας, τη συμπαράταξή της με το δυτικό κόσμο, τη δυνατότητα να έχει λόγο στις διεθνείς εξελίξεις, και για την προσέλκυση κεφαλαίων για κατασκευή υποδομών του ΝΑΤΟ στο έδαφός της..

7. Σε πολιτιστικό και ιστορικό επίπεδο θα πρέπει να αναδεικνύεται σε κάθε ευκαιρία, ώστε να μην ξεθωριάσει, η ιστορική συνέχεια και σύνδεση της αρχαίας Μακεδονίας με την Ελλάδα, καθώς και η έλλειψη οποιασδήποτε ιστορικής και πολιτιστικής σχέσης της με το νεοσύστατο κράτος. Αυτό θα πρέπει να γίνεται σε όλα τα κλιμάκια, πχ από απλές συνεκπαιδεύσεις με συμμάχους μέχρι σε επίπεδο διπλωματών και πολιτικών αρχηγών. Ομοίως, θα πρέπει να γίνεται και σε ακαδημαϊκό επίπεδο με τη μετάφραση και δημοσίευση υπαρχόντων βιβλίων και άρθρων, αλλά και με τη συγγραφή νέων. Σε αυτή την προσπάθεια, σημαντικό ρόλο μπορεί να διαδραματίσει και η πανεπιστημιακή κοινότητα, με αιχμή του δόρατος τα δύο πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, το ΑΠΘ (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) και το ΠΑΜΑΚ (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας). Ειδικά το δεύτερο πρέπει πάση θυσία να διατηρήσει την ονομασία του.

8. Σε εμπορικό επίπεδο θα πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια ώστε τα προϊόντα της Μακεδονίας να διατηρήσουν την προστατευμένη ονομασία της προέλευσής τους.

Αντί επιλόγου θα ήθελα να θέσω ένα ρητορικό ερώτημα. Τελικά, ποιος νίκησε στον εμφύλιο; (ή συμμοριτοπόλεμο ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε τον). Ποιανού οι σκοποί έχουν επιτευχθεί τα τέσσερα τελευταία χρόνια)