Ο Παλαμάς ενέπνευσε ανθρώπους και βγήκαν στους δρόμους εν μέσω στρατιωτικής γερμανικής κατοχής. Σήμερα εν μέσω οικονομικής (γερμανικής) κατοχής... που στο διάολο είναι αυτοί οι Πνευματικοί;
Την ίδια ώρα στη γειτονική Ιταλία οι διανοούμενοι της χώρας με πρωτοβουλία τους ζητούν την παραίτηση του Μπερλουσκόνι εκτιμώντας ότι η Δημοκρατία τους βρίσκεται σε ομηρία
Απογοήτευση, αδιαφορία και έντονο προβληματισμό σκόρπισε η στάση των - δήθεν - Πνευματικών Ανθρώπων του τόπου στο σύνολο της κοινής γνώμης. Και ένα ερώτημα πλανιέται από τότε, υπάρχουν σήμερα Πνευματικοί Άνθρωποι στον τόπο αυτό ή πρόκειται για μια ετικέτα μερικών βολεψάκιδων.
Η αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις δόθηκε από το περιστατικό της περασμένης εβδομάδας στο κτίριο της Νομικής στην οδό Σόλωνος, με τους Πακιστανούς λαθρομετανάστες αλλά και την πρόσφατη ανακοίνωση για την αναγόρευση του πρόεδρου του Εurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ σε επίτιμο διδάκτορα της Νομικής. Πολλά τα θέματα, ακόμη περισσότερες οι συζητήσεις που τέθηκαν επί τάπητος... μα αυτό το περιστατικό έδειξε το πρόβλημα στην Πανεπιστημιακή κοινότητα και παράλληλα το χάσμα που τη χωρίζει από τον απλό Έλληνα πολίτη.
Θυμηθείτε απλά την περασμένη εβδομάδα τις παρελάσεις που έκαναν στα τηλεοπτικά παράθυρα φορείς των Πανεπιστημίων, πολιτικοί, υπουργοί αφού κανένας από αυτούς τους γραβατοφορεμένους δεν αναλάμβανε ευθύνη για τίποτα και για κανέναν. Κάπως έτσι κυλάει και το σύστημα της “δωρεάν” παιδείας στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, ωθώντας τις νέες γενιές και τα νέα μυαλά που έρχονται στο προσκήνιο σε διεξόδους μετανάστευσης και φυγής από την πατρίδα του "κατεστημένου"...
Η γύμνια τους...
Και ενώ επικρατούσε το απόλυτο μπάχαλο, ο πρύτανης της Νομικής, Θ. Πελεγρίνης, με συνέντευξη τύπου που παραχώρησε κατήγγειλε κατάχρηση του ασύλου και ζήτησε με πρωτοβουλία του Υπουργείου Εσωτερικών να εκκενωθεί η Νομική. Ανέφερε ότι πρόκειται για θέμα μεταναστευτικής πολιτικής και χαρακτήρισε την κατάληψη υποκινούμενη. Οk. Όλα καλά και άγια μέχρι εδώ. Και εντάξει εγώ σου λέω ότι ήταν υποκινούμενη και σε όλα όσα είπε είχε δίκιο ο Πελεγρίνης. Όμως, τι έκανε για να μη φτάσει το θέμα εκεί; Μια εκ των υστέρων συνέντευξη Τύπου; Δεν είχε ενημερωθεί από τις φοιτητικές παρατάξεις ότι θα προέβαιναν σε αυτήν την πράξη; Διαβάζουμε από την επικαιρότητα ότι οι φοιτητικές παρατάξεις είχαν λάβει απόφαση φοιτητικού συλλόγου για το ζήτημα. Αν είναι έτσι, δεν ενημερώθηκε η πρυτανική αρχή; Και αν ενημερώθηκε δεν μπορούσε να έρθει σε επαφή με την πολιτική ηγεσία;
Πλειάδα Πανεπιστημιακών φορέων παρέλασαν σε όλα τα τηλεοπτικά παράθυρα... Δεκάδες τα άρθρα σε εφημερίδες και blogs υπέρ του κ. Πελεγρίνη και σε άλλα τόσα αντίστοιχα υπέρ της κυβέρνησης και των υπουργών. Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει στην τελική ποιος φταίει, αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό που έχει σημασία. Η πολιτική όχι μόνο έχει απογοητεύσει τους πολίτες, αλλά τους έχει φτάσει στα όρια τους και από την άλλη ψάχνει κανείς μετρημένους στα δάχτυλα αυτούς από τις Πανεπιστημιακές κοινότητες που μπορούν να εμπνεύσουν... να εμπνεύσουν και να βοηθήσουν σε μια εποχή δύσκολη, σε μια εποχή που οι άνθρωποι έχουν χάσει την ελευθερία τους και έχουν μετατραπεί σε γρανάζια ενός πειραματικού συστήματος...
Θέλει τόλμη να ισχυριστεί κανείς ότι τον ρόλο που οι πολίτες προσδοκούν από τους «πνευματικούς ανθρώπους» τον αναλαμβάνουν σήμερα, σποράδην και χωρίς τυμπανοκρουσίες, κάποιες γραφίδες ουσιαστικής επαγγελματικής δημοσιογραφίας. Θέλει τόλμη, γιατί η δημοσιογραφία του τόπου έφτασε να θεωρεί την κυρίαρχη στη δημοσιότητα εκδοχή του αδίστακτου κιτρινισμού, την πλημμυρίδα της ευτέλειας, το πρακτοριλίκι συμφερόντων, ντόπιων και ξένων σαν ύψιστη προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της χώρας.
Δωρεάν Παιδεία...Ποια Δωρεάν Παιδεία;
Την ίδια ώρα από την έρευνα που διεξήγαγε το Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της Γ.Σ.Ε.Ε. φαίνεται για πολλοστή φορά ότι η ελληνική οικογένεια καλείται να πληρώσει, και μάλιστα ακριβά, τη δωρεάν παιδεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το 2008 οι οικογένειες πλήρωσαν 5,2 δισ. ευρώ για να καλύψουν τα κενά του δημόσιου σχολείου. Το αντίστοιχο ποσό το 2006 ήταν 4,4 δισ. ευρώ. Ένα μεγάλο κομμάτι από τα 5,2 δισ., τα 645 εκατομμύρια ευρώ, πηγαίνει στις ξένες γλώσσες (για Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο) παρά το γεγονός ότι διδάσκονται πλέον από την Α' Δημοτικού. Για φροντιστήρια δαπανήθηκαν 595 εκατομμύρια ευρώ. Για ιδιαίτερα μαθήματα 306 εκατομμύρια ευρώ.
Το μέγεθος στις εκπαιδευτικές ανισότητες προβάλλει καθαρά μέσα από τα ποσοστά σχολικής αποτυχίας που εμφανίζει ο μαθητικός πληθυσμός στους νομούς της χώρας.
Εδώ δεν βγαίνουν συνολικά συμπεράσματα, αφού για κάθε περιοχή υπάρχουν διαφορετικά εκπαιδευτικά δεδομένα. Τα μεγαλύτερα ποσοστά αποτυχίας εμφανίζονται στα ΤΕΕ και στο Λύκειο, ενώ οι περιοχές που κρατούν τα πρωτεία στις χαμηλές επιδόσεις δεν είναι μόνο οι απομακρυσμένες και οι νησιωτικές. Τα υψηλά ποσοστά αποτυχίας στη Δυτική Αττική, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα δείχνουν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα αγνοεί τις γεωγραφικές ανισότητες, τα μικρά μεγέθη της εκπαίδευσης και αδυνατεί να διασφαλίσει την ίδια ποιότητα σε όλη την επικράτεια. Τα στοιχεία του ΚΑΝΕΠ δείχνουν ότι κάθε χρόνο ένας στους 3 μαθητές στο Λύκειο δεν προάγεται ή προάγεται οριακά. Ένας στους 2 μαθητές στα ΤΕΕ δεν προάγεται, ενώ στο Γυμνάσιο δεν προάγεται ο ένας στους 6 μαθητές.
Δεν εμπνέουν
Την ίδια ώρα στη γειτονική Ιταλία οι διανοούμενοι της χώρας με πρωτοβουλία τους ζητούν την παραίτηση του Μπερλουσκόνι εκτιμώντας ότι η Δημοκρατία τους βρίσκεται σε ομηρία
Απογοήτευση, αδιαφορία και έντονο προβληματισμό σκόρπισε η στάση των - δήθεν - Πνευματικών Ανθρώπων του τόπου στο σύνολο της κοινής γνώμης. Και ένα ερώτημα πλανιέται από τότε, υπάρχουν σήμερα Πνευματικοί Άνθρωποι στον τόπο αυτό ή πρόκειται για μια ετικέτα μερικών βολεψάκιδων.
Η αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις δόθηκε από το περιστατικό της περασμένης εβδομάδας στο κτίριο της Νομικής στην οδό Σόλωνος, με τους Πακιστανούς λαθρομετανάστες αλλά και την πρόσφατη ανακοίνωση για την αναγόρευση του πρόεδρου του Εurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ σε επίτιμο διδάκτορα της Νομικής. Πολλά τα θέματα, ακόμη περισσότερες οι συζητήσεις που τέθηκαν επί τάπητος... μα αυτό το περιστατικό έδειξε το πρόβλημα στην Πανεπιστημιακή κοινότητα και παράλληλα το χάσμα που τη χωρίζει από τον απλό Έλληνα πολίτη.
Θυμηθείτε απλά την περασμένη εβδομάδα τις παρελάσεις που έκαναν στα τηλεοπτικά παράθυρα φορείς των Πανεπιστημίων, πολιτικοί, υπουργοί αφού κανένας από αυτούς τους γραβατοφορεμένους δεν αναλάμβανε ευθύνη για τίποτα και για κανέναν. Κάπως έτσι κυλάει και το σύστημα της “δωρεάν” παιδείας στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, ωθώντας τις νέες γενιές και τα νέα μυαλά που έρχονται στο προσκήνιο σε διεξόδους μετανάστευσης και φυγής από την πατρίδα του "κατεστημένου"...
Η γύμνια τους...
Και ενώ επικρατούσε το απόλυτο μπάχαλο, ο πρύτανης της Νομικής, Θ. Πελεγρίνης, με συνέντευξη τύπου που παραχώρησε κατήγγειλε κατάχρηση του ασύλου και ζήτησε με πρωτοβουλία του Υπουργείου Εσωτερικών να εκκενωθεί η Νομική. Ανέφερε ότι πρόκειται για θέμα μεταναστευτικής πολιτικής και χαρακτήρισε την κατάληψη υποκινούμενη. Οk. Όλα καλά και άγια μέχρι εδώ. Και εντάξει εγώ σου λέω ότι ήταν υποκινούμενη και σε όλα όσα είπε είχε δίκιο ο Πελεγρίνης. Όμως, τι έκανε για να μη φτάσει το θέμα εκεί; Μια εκ των υστέρων συνέντευξη Τύπου; Δεν είχε ενημερωθεί από τις φοιτητικές παρατάξεις ότι θα προέβαιναν σε αυτήν την πράξη; Διαβάζουμε από την επικαιρότητα ότι οι φοιτητικές παρατάξεις είχαν λάβει απόφαση φοιτητικού συλλόγου για το ζήτημα. Αν είναι έτσι, δεν ενημερώθηκε η πρυτανική αρχή; Και αν ενημερώθηκε δεν μπορούσε να έρθει σε επαφή με την πολιτική ηγεσία;
Πλειάδα Πανεπιστημιακών φορέων παρέλασαν σε όλα τα τηλεοπτικά παράθυρα... Δεκάδες τα άρθρα σε εφημερίδες και blogs υπέρ του κ. Πελεγρίνη και σε άλλα τόσα αντίστοιχα υπέρ της κυβέρνησης και των υπουργών. Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει στην τελική ποιος φταίει, αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό που έχει σημασία. Η πολιτική όχι μόνο έχει απογοητεύσει τους πολίτες, αλλά τους έχει φτάσει στα όρια τους και από την άλλη ψάχνει κανείς μετρημένους στα δάχτυλα αυτούς από τις Πανεπιστημιακές κοινότητες που μπορούν να εμπνεύσουν... να εμπνεύσουν και να βοηθήσουν σε μια εποχή δύσκολη, σε μια εποχή που οι άνθρωποι έχουν χάσει την ελευθερία τους και έχουν μετατραπεί σε γρανάζια ενός πειραματικού συστήματος...
Θέλει τόλμη να ισχυριστεί κανείς ότι τον ρόλο που οι πολίτες προσδοκούν από τους «πνευματικούς ανθρώπους» τον αναλαμβάνουν σήμερα, σποράδην και χωρίς τυμπανοκρουσίες, κάποιες γραφίδες ουσιαστικής επαγγελματικής δημοσιογραφίας. Θέλει τόλμη, γιατί η δημοσιογραφία του τόπου έφτασε να θεωρεί την κυρίαρχη στη δημοσιότητα εκδοχή του αδίστακτου κιτρινισμού, την πλημμυρίδα της ευτέλειας, το πρακτοριλίκι συμφερόντων, ντόπιων και ξένων σαν ύψιστη προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της χώρας.
Δωρεάν Παιδεία...Ποια Δωρεάν Παιδεία;
Την ίδια ώρα από την έρευνα που διεξήγαγε το Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της Γ.Σ.Ε.Ε. φαίνεται για πολλοστή φορά ότι η ελληνική οικογένεια καλείται να πληρώσει, και μάλιστα ακριβά, τη δωρεάν παιδεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το 2008 οι οικογένειες πλήρωσαν 5,2 δισ. ευρώ για να καλύψουν τα κενά του δημόσιου σχολείου. Το αντίστοιχο ποσό το 2006 ήταν 4,4 δισ. ευρώ. Ένα μεγάλο κομμάτι από τα 5,2 δισ., τα 645 εκατομμύρια ευρώ, πηγαίνει στις ξένες γλώσσες (για Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο) παρά το γεγονός ότι διδάσκονται πλέον από την Α' Δημοτικού. Για φροντιστήρια δαπανήθηκαν 595 εκατομμύρια ευρώ. Για ιδιαίτερα μαθήματα 306 εκατομμύρια ευρώ.
Το μέγεθος στις εκπαιδευτικές ανισότητες προβάλλει καθαρά μέσα από τα ποσοστά σχολικής αποτυχίας που εμφανίζει ο μαθητικός πληθυσμός στους νομούς της χώρας.
Εδώ δεν βγαίνουν συνολικά συμπεράσματα, αφού για κάθε περιοχή υπάρχουν διαφορετικά εκπαιδευτικά δεδομένα. Τα μεγαλύτερα ποσοστά αποτυχίας εμφανίζονται στα ΤΕΕ και στο Λύκειο, ενώ οι περιοχές που κρατούν τα πρωτεία στις χαμηλές επιδόσεις δεν είναι μόνο οι απομακρυσμένες και οι νησιωτικές. Τα υψηλά ποσοστά αποτυχίας στη Δυτική Αττική, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα δείχνουν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα αγνοεί τις γεωγραφικές ανισότητες, τα μικρά μεγέθη της εκπαίδευσης και αδυνατεί να διασφαλίσει την ίδια ποιότητα σε όλη την επικράτεια. Τα στοιχεία του ΚΑΝΕΠ δείχνουν ότι κάθε χρόνο ένας στους 3 μαθητές στο Λύκειο δεν προάγεται ή προάγεται οριακά. Ένας στους 2 μαθητές στα ΤΕΕ δεν προάγεται, ενώ στο Γυμνάσιο δεν προάγεται ο ένας στους 6 μαθητές.
Δεν εμπνέουν Οι άνθρωποι της Πανεπιστημιακής κοινότητας δεν διαβάζουν έρευνες σαν την παραπάνω; Τι κάνουν οι ίδιοι για να βελτιώσουν την εικόνα της ελληνικής Παιδείας; Αυτοί που ξέρουν καλύτερα από τον καθένα μας τι σημαίνει για μια χώρα ο ορισμός της (Παιδείας); Έχει κάνει ποτέ κάποιος από αυτούς μία βόλτα στα δημόσια σχολεία να δει τι επικρατεί; Μια μερίδα άξιων και ικανών ανθρώπων παραμένει μόνο στις επάλξεις. Η πλειοψηφία τους παραμένει στο ίδιο έργο θεατής: κάθε φορά που διαδέχεται η μία κυβέρνηση την άλλη, αλλάζει και το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτοί τι κάνουν πέρα από το να σφυρίζουν αδιάφορα; Δεν χρειάζονται πελατειακές σχέσεις ανάμεσα στην Πανεπιστημιακή κοινότητα και τις Κυβερνήσεις. Δε χρειάζονται κομματικά αλισβερίσια μεταξύ καθηγητών και φοιτητών. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης της σημερινής κατάστασης των Πανεπιστημίων οφείλεται σε αυτό τ φαινόμενο. Ας μπουν επιτέλους διαφανείς διαδικασίες κρίσης Πανεπιστημιακών και παραγόμενου έργου, έτσι ώστε να βρεθούν στα έδρανα άνθρωποι με όραμα και προοπτικές. Η δουλειά των Πανεπιστημιακών δεν είναι μόνο να γράφουν συγγράμματα, να κάνουν έρευνα (συχνά αμφιβόλου ποιότητας) και να κλειδώνονται στο Γυάλινο τους Πύργο πεπεισμένοι ότι όλα κυλούν σωστά. Σκατά είναι όλα και μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και οι ίδιοι οι άνθρωποι του Πνεύματος. Κάποτε ο Παλαμάς ενέπνευσε ανθρώπους και βγήκαν στους δρόμους εν μέσω στρατιωτικής γερμανικής κατοχής. Σήμερα που έχουμε οικονομική (γερμανική) κατοχή... που στο διάολο είναι αυτοί οι Πνευματικοί; Η θέση τους επιτάσσει το να εμπνέουν και να επεμβαίνουν σε νευραλγικά σημεία της Παιδείας και της ζωής της Πολιτείας, έστω με την απλή κατάθεση μιας γνώμης και όχι να κάνουν βόλτα στα τηλεοπτικά παράθυρα και σε δεξιώσεις.
Αυτοί που κρατούν ζωντανή την "Ιδέα"
Κλείνοντας να τονίσουμε το εξής. Πρόθεση του κειμένου δεν είναι να μπει σε λογικές απαξίωσης του Ελληνικού Πανεπιστημίου, ούτε σε συζητήσεις ιδιωτικοποίησης του. Είναι βαθιά και ζωτικής σημασίας η προστασία δωρεάν Παιδείας που κατοχυρώνει ο νομοθέτης. Είναι βαθιά και ζωτικής σημασίας για μια κοινωνία να εμπιστεύεται έναν τόσο νευραλγικό για την επιβίωση της τομέα όπως είναι η εκπαίδευση των παιδιών της στα ίδια της τα χέρια και όχι στα αμφιβόλου σκοπιμότητας χέρια του κέρδους. Πρόθεση μας λοιπόν είναι να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας απέναντι στο "καθηγητικό κατεστημένο" που μαζί με κόμματα και μηχανισμούς απαξιώνει το χαρακτήρα αυτόν του Πανεπιστημίου. Και φυσικά πρόθεσή μας είναι να αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής σε όλους εκείνους τους Καθηγητές με Κ οι οποίοι εργάζονται με προσωπικό μεράκι, ανιδιοτελώς, κόντρα στο κατεστημένο. Είναι εκείνοι οι καθηγητές που στην πλειοψηφία τους μακριά από καρέκλες και αξιώματα κρατούν ζωντανό και όρθιο το Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Και αν δεν είναι πολλοί, είναι τουλάχιστον αρκετοί, άσχετα από το τι προσπαθούν να μας πείσουν οι πολιτικοί και τα παπαγαλάκια των 9:00 που απεργάζονται την ιδιωτικοποίηση και την απαξίωση αυτού που πήρε 200 χρόνια Ιστορίας να στηθεί, του Δημόσιου Ελληνικού Πανεπιστημίου.
ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΦΡΟΝΤΗΣΤΗΡΙΑ ΓΩΝΑΤΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΚΟΥΡΒΑΝΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ Η ΠΑΡΑΠΑΙΔΙΑ ΕΧΕΙ ΕΔΡΕΩΘΕΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΔΕΔΩΜΕΝΗ ΚΑΙ Η ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΩΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΒΟΛΕΜΑ Η ΡΕΜΟΥΛΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ Η ΞΕΥΤΗΛΑ ΜΑΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή