ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΛΤΑΜΠΑΣΗΣ: Μέσα απο την τέχνη μου επιβιώνω σαν άνθρωπος, σαν οντότητα

-Κάποια στιγμή αποφάσισα πως δεν ήθελα να πιέζω τον εαυτό μου, ούτε μέρα. Σηκώθηκα σε μια νύχτα και την κοπάνησα. Κυνήγησα το όνειρο μου και να ΄μαι...”

-Είμαι απο αυτούς που πιστεύουν πως το θέατρο εκτός από τέχνη είναι και επιστήμη

-Θεωρώ πως σε δύο μήνες δεν μπορείς να γίνεις ηθοποιός

-Όταν συναντώ ανθρώπους που δεν είναι ευγενικοί, δεν έχουν παιδεία κοινωνική ενοχλούμαι πολύ. Την ευγένια μπορείς να τη συναντήσεις πιο εύκολα σε έναν άνθρωπο που δεν έχει μόρφωση -και όχι από επιλογή του πολλές φορές- αλλά έχει την παιδεία και το σεβασμό όταν σου απευθύνει το λόγο και οταν σου απευθύνεται.

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ Θεοδωρακόπουλο

Πριν από 1,5 περίπου χρόνο στα βραβεία Status, ένας νεαρός ηθοποιός δάκρυσε όταν βραβευτηκε ως καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος και μαζί του συγκινηθήκαμε και εμείς από το σπίτι γιατί είναι ένας άνθρωπος που αξίζει πολλά. Ο λόγος για το Θανάση Τσαλταμπάση ο οποίος είναι νέο παιδί, με αστείρευτη ενέργεια, με τρομακτικό βιογραφικό -αναλογικά με την ηλικιά του και την παρουσία του στο χώρο- και προπαντώς όπου και αν το συναντήσεις και όποια στιγμή είναι πάντα χαμογελαστός, μεταδίδωντας θετική ενέργεια. Πίνωντας καφέ μαζί του λίγη ώρα πριν αρχίσει η παράσταση που πρωταγωνιστεί “Μαύρη Κωμωδία” στο θέατρο Μουσούρη, διαπίστωσα πως πρόκειται για ένα πολύ ευγενικό και συνεσταλμένο παιδί, που η παιδεία του, δεν τον αφήνει να παρασυρθεί από τις ηχούς των σειρήνων της επιτυχίας που σημειώνει συνεχώς. Μιλήσαμε για το θέατρο, για την Παιδεία, για τον κόσμο αλλά και για τις εξελίξεις στην κοινωνία.

Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης είχε θέση και άποψη για όλα επιδεικνύωντας έτσι τον πραγματικό ρόλο του καλλιτέχνη οποίος δεν είναι άλλος πέρα απο το να ευαισθητοποιεί τον κόσμο. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει : “Δεν ανεβαίνω στην σκηνή με το σκεπτικό πως θέλω να περάσω κάποιο συγκεκριμένο μήνυνμα. Το μήνυμα περνάει από μόνο του προφανώς από τη φιλοσοφία που έχω εγώ για τα πράγματα και βγαίνει στο παίξιμο μου και με αυτό τον τρόπο περνάνε μηνήματα. Εγώ από μόνος μου δεν πάω να δείξω κάτι αλλά ουσιαστικά υπερασπίζομαι τα θέλω της γενιάς μου γιατί έχω προσαρμόσει τη φιλοσοφία μου στο παίξιμο μου”, λέει χαρακτηριστικά στο ΠΙΝΑΚΙΟ.

Ο Θανάσης είναι ένας άνθρωπος που δεν ξεχνά και δε γυρίζει την πλάτη σε αυτούς που του στάθηκαν τα παλαιότερα χρόνια. Έχει να θυμάται και να διηγείται για τα πρώτα του βήματα στην τηλεόραση που έγιναν σε έναν περιφερειακό τηλεοπτικό σταθμό, το WEST της Κοζάνης, “ η εκεί εμπειρία μου με βοήθησε πάρα πολύ στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα ως ηθοποιός πλέον στην Αθήνα। Ο λόγος; Είχα εξικοιωθεί με την κάμερα, που όσο να ναι ένα δύσκολο πέρασμα για τον κάθε ηθοποιό। Στο διαφημιστικό που γύρισα -που ήταν και η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά- ένιωθα εξικιωμένος άνετος και χαλαρός, γεγονός που με βοήθησε πολύ στα γυρίσματα”Στη συνέντευξη στο ΠΙΝΑΚΙΟ μας αναφέρει για ποιους λόγους είναι αντίθετος σε ένα τηλεοπτικό τάλεντ σόου που θα παρήγαγε ηθοποιούς, ενώ θα ήθελε τα σχολεία να είχαν μάθημα θεατρολογίας με τη προϋπόθεση να το δίδασκαν άνθρωποι με μεράκι και όχι δημόσιοι υπάλληλοι। Μας εξομογείται πως κάθε φορά σε κάθε παράσταση τα πρώτα λεπτά στην σκηνή έχει απίστευτο άγχος. Είμαστε περήφανοι σαν γενιά που μας εκπροσωπεί ένας ηθοποιός όπως ο Θανάσης Τσαλταμπάσης.

Κάθε φορά που σε βλέπουμε στην τηλεόραση ή στο θέατρο, βγάζεις πολύ ενέργεια. Πως τα καταφέρνεις κάθε φορά; Υπάρχει κάτι που σε ανεβάζει;

“Μ'αρέσει πάρα πολύ αυτό που κάνω. Είναι η δουλειά μου και θέλω να την υπηρετώ με όλες μου τις δυνάμεις. Στη ζωή μου την προσωπική δεν δίνω τόσο πολύ ενέργεια, στη δουλειά μου “ξεσπάω”. Έγινα ηθοποιός για να διοχετεύσω στην τέχνη μου αυτή την ενέργεια. Αντίθετα στην καθημερινότητα μου είμαι πολύ ντροπαλός και πολύ μαζεμένος. Καμία σχέση με αυτό που κάνω πάνω στη σκηνή. Στη σκηνή θέλω να τα δίνω όλα”

Είσαι πολύ νέος και όμως πολύ επιτυχημένος -όπως κρίνει πάντα ο κόσμος- δεν είναι επικίνδυνο αυτή η επιτυχία να σε ζαλίζει;

“Όσο σύσκολο μπορεί να φαίνεται τόσο εύκολο είναι και όσο εύκολο πάλι φαίνεται τόσο δύσκολο είναι. Νομίζω πως είναι πολύ απλό. Αν είσαι συνειδητοποιημένος και έχεις τα μυαλά στο κεφάλι σου και αγαπάς αυτό που κάνεις και το κάνεις συνειδητά και όχι για να βγάζεις αποκλειστικά λεφτά ή να είσαι γνωστός -σίγουρα και αυτά μας αφορούνε- τότε ο δρόμος είναι ο σωστός. Ο στόχος μου είναι να παίζω και κάνω την αγάπη μου, την τέχνη μου. Αν τα κάνω αυτά δεν νομίζω κάτι να μπορέσει να με επηρεάσει ή να μη μπορέσω να διαχειριστώ αυτό που γίνεται γύρω μου. Προσωπικά δεν υποτιμάω αλλά ούτε υπερτιμάω τον εαυτό μου, ξέρω τι κάνω. Μέσα απο την τέχνη μου επιβιώνω σαν άνθρωπος, σαν οντότητα. Σε μια άλλη δουλειά δεν θα “επιβίωνα¨ θα ήμουνα δυστυχισμένος.

Πριν πάρεις τη μεγάλη σου απόφαση να στραφείς στην υποκριτική υπήρξες φοιτητής Μηχανολογίας στην Κοζάνη; Πως στην έδωσε και τα άλλαξες όλα . Σήμερα θα μπορούσες να ήσουν ένας επαγγελματίας Μηχανικός – Μηχανολογός και να είχες μια τελείως διαφορετική ζωή;

“Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω ηθοποιός. Πάντα αυτή η σκέψη κυριαρχούσε στο μυαλό μου. Από την άλλη ήθελα να πάρω και το πτυχίο μου, γιατί με περιμένε μια θέση εργασίας στην δουλειά του πατέρα μου, που είναι μηχανικός-μηχανολόγος. Στο τελευταίο έτος όμως δεν άντεξα και δεν ήθελα να το κάνω ούτε για αυτόν το λόγο. Κάποια στιγμή αποφάσισα πως δεν ήθελα να πιέζω τον εαυτό μου, ούτε μέρα. Σηκώθηκα σε μια νύχτα και την κοπάνησα. Κυνήγησα το όνειρο μου και να ΄μαι...”

Πως ξεκίνησε η φάση με το West Channel και τι ακριβώς έκανες εκεί;

“Τυχαία έγινε. Ήμουν σε ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες στην Κοζανη. Κάποια στιγμή ήρθαν τα τοπικά μέσα να καλύψουν μια παράσταση μας και ανάμεσα τους και το West. Εκεί με πλησίασε η Διευθύντρια του καναλιού και μου πρότεινε να κάνουμε ένα δοκιμαστικό για μία εκπομπή. Πήγε πολύ καλά και η εκπομπή προβαλόταν για τρία χρόνια περίπου. Μάλιστα η εκεί εμπειρία μου με βοήθησε πάρα πολύ στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα ως ηθοποιός πλέον στην Αθήνα. Ο λόγος; Είχα εξικοιωθεί με την κάμερα, που όσο να ναι ένα δύσκολο πέρασμα για τον κάθε ηθοποιό. Στο διαφημιστικό που γύρισα -που ήταν και η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά- ένιωθα εξικιωμένος άνετος και χαλαρός, γεγονός που με βοήθησε πολύ στα γυρίσματα.

Έχεις παίξει πολλούς ρόλους οι οποιοι διαφέρουν πολύ μεταξύ τους κι όμως τους δίνεις λίγο το αποτύπωμα σου και ο θεατής νιώθει οικεία μαζί σου। Αυτό είναι εύκολο, δύσκολο ή υπάρχει κάτι μαγικό στην προσέγγιση του κάθε ρόλου και μας φαίνεται εμάς εύκολο;


Είμαι απο αυτούς που πιστεύουν πως το θέατρο εκτός από τέχνη είναι και επιστήμη। Γι' αυτό υπάρχουν και οι σχολές . Δεν μπορώ να σου απαντήσω πάνω σε 2 προτάσεις, πρόκειται για έναν ολόκληρο μηχανισμό. Είναι μια μέθοδος που ακολουθώ. Μια μέθοδος που συνδέεται με το ανθρώπινο στοιχείο την έμπνευση, τη φαντασία που σε συνδυασμό όλων των παραπάνω παράγεται το αποτέλεσμα”

Ανήκεις σε μια γενιά ανθρώπων που αρχίζει να νιώθει την κρίση στην καθημερινότητα της. Εσύ ως καλλιτέχνης της γενιάς αυτής τι θα έλεγες στη “σειρά σου” αλλά και πως θα αντιδράσεις την περίοδο αυτή;

“Δεν ανεβαίνω στην σκηνή με το σκεπτικό πως θέλω να περάσω κάποιο συγκεκριμένο μήνυνμα. Το μήνυμα περνάει από μόνο του προφανώς από τη φιλοσοφία που έχω εγώ για τα πράγματα και βγαίνει στο παίξιμο μου και με αυτό τον τρόπο περνάνε μηνήματα. Εγώ από μόνος μου δεν πάω να δείξω κάτι αλλά ουσιαστικά υπερασπίζομαι τα θέλω της γενιάς μου γιατί έχω προσαρμόσει τη φιλοσοφία μου στο παίξιμο μου. Παράδειγμα όταν υποδυόμουν το Φώτη, στους “Ευτυχισμένους Μαζί” όταν δεν είχε πιάσει η κρίση καλά-καλά και επειδή είχα κάνει ανάλογη δουλειά στο παρελθόν, δεν μπορούσα να δω αφ' υψηλού τον Φώτη κάθε άλλο....το ζούσα και μέσα απο αυτό προσπαθούσα να βγάλω προς τα έξω θέματα και προβληματισμούς που έχει ένας σερβιτόρος σε ένα καφέ σε μια μπυραρία ή σε μια ταβέρνα”.

Τι σε ενοχλεί στον κόσμο;

“Με ενοχλεί η αγένια, η υποκρισία, η αδιαφορία. Όταν συναντώ ανθρώπους που δεν είναι ευγενικοί, δεν έχουν παιδεία κοινωνική ενοχλούμαι πολύ. Την ευγένια μπορείς να τη συναντήσεις πιο εύκολα σε έναν άνθρωπο που δεν έχει μόρφωση -και όχι από επιλογή του πολλές φορές- αλλά έχει την παιδεία και το σεβασμό όταν σου απευθύνει το λόγο και οταν σου απευθύνεται. Εγώ από την οικογένεια μου έχω μάθει να είμαι από μικρός ευγενικός και όταν εννοώ ευγενία δεν την εννοώ το στημένο, το τυπικό, αλλά πραγματική και θέλω και οι άλλοι να είναι ευγενικοί.

Στην Ελλάδα θεωρείς πως έπρεπε να διδάσκεται θεατρολογία στα σχολεία;

“Αν γινόταν από ανθώπους που θα είχαν μεράκι για να το διδάξουνε ναι συμφωνώ...αν γίνει όμως έτσι απλά για να γίνει μπορεί να έχει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Μακάρυ για εμένα να υπήρχε ένα τέτοιο μάθημα, με την προϋπόθεση να γινότανε σωστά. Γιατί το θέατρο είναι ένας ωραίος τρόπος να μάθεις πράγματα, να ψυχαγωγηθείς, να συγκινηθείς, να γελάσεις και θα ήταν ωραία όλη αυτή η μαγεία του να βρισκόταν και στα σχολεία. Μάλιστα όταν έρχονται στα θέατρα που παίζω σχολεία να παρακολουθήσουν την παράσταση, νιώθω πάρα πολύ ωραία γιατί νιώθω ότι τα παιδιά έχουν να πάρουν πολλά φεύγοντας από την αίθουσα. Μέσα από μία παράσταση μπορούν να ακούσουν τη γλώσσα σωστά, να μάθουν να σκέφτονται, να τροφοδοτούν τη φαντασία τους. Με το θέατρο, σπας και ξεπερνάς τις ανασφάλειες σου. Θα ήταν πολύ ωραίο να γίνει στα σχολεία για τα παιδιά, για τις γενιές που έρχονται αλλά το τονίζω ξανά να γίνει σωστά αλλιώς όλη η μαγεία χάνεται...”

Θα ήσουν υπέρ ενός τάλεντ σόου που θα “παρήγαγε” ηθοποιούς;

“Επιλογή του καθενός είναι αυτή η κίνηση. Εμένα δεν θα με έβρισκε σύμφωνο απόλυτα γιατί θεωρώ πως σε δύο μήνες δεν μπορείς να γίνεις ηθοποιός. Στη σχολή που πήγαινα εγώ είδα παιδιά που μετά από δύο χρόνια ξεδίπλωσαν το ταλέντο τους και συνέχισαν. Οπότε στους δύο μήνες δεν μπορείς να κρίνεις αν κάποιος είναι καλός ή όχι. Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που το αξίζουν πραγματικά και με μια λάθος κίνηση να τους καταστρέψεις εφ' όρου ζωής”

Θεωρείς πως υπάρχουν ατάλαντοι που απλώς έχουν την ετικέτα του ηθοποιού και την εύνοια των ΜΜΕ και κάνουν καριέρα, ενώ πολλοί αξιόλογοι συνάδελφοι σου είναι χωρίς μεροκάματο αυτή τη στιγμή;

““Κάπου στη μέση είναι η αλήθεια. Εγώ θα συμφωνήσω εν μέρει μαζί σου αλλά από την άλλη δεν μπορώ να κατηγορήσω αυτούς που παίζουν και δεν το αξίζουνε αλλά αυτούς που τους παίρνουνε και παίζουνε. Γιατί ένας ηθοποιός δεν το καταλαβαίνει αν δεν είναι καλός. Αν σε έναν ηθοποιό γίνει μια πρόταση έλα να παίξεις εκεί με τόσα λεφτά το μήνα δύσκολα θα σου πει όχι. Για μένα φταίει αυτός που παίρνει αυτόν τον ηθοποιό που δεν αξίζει. Νομίζω πως αυτοί που αξίζουν θα τη βρουν την άκρη αργά η γρήγορα. Και οι αδικίες είναι μές τη ζωή μακάρυ να μην υπήρχαν αλλά μάθαμε να ζουμε με αυτές για να τις προσπερνάμε. Από την άλλη πολλές φορές αυτοί που δεν παίζουνε κάπουν νομίζουν ότι είναι καλοί, λένε μόνοι τους για τον εαυτό τους πως είναι καλοί και δεν ξέρω αν όλοι αυτοί είναι καλοί. Ωστόσο σίγουρα υπάρχουνε άνθρωποι που δουλεύουν και δεν το αξίζουν”.

Τα πρώτα λεπτά όταν είσαι πάνω στην σκηνή έχεις πάντα άγχος;

“Εννοείται, κάθε μέρα, σε κάθε παράσταση κάνω το σταυρό μου πριν βγω

Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από σήμερα;

“Θέλω να υπάρχω στη δουλειά, να είναι τα συναισθηματικά μου καλά και όλοι οι άνθρωποι που αγαπώ και με αγαπάνε να είναι δίπλα μου”¨.