Όταν μιλάμε για κλασικό αθλητισμό, άλματα και τριπλούν, το μυαλό όλων θα πρέπει να πηγαίνει κατευθείαν στη Χρυσοπηγή Δεβετζή, την πιο πετυχημένη αθλήτρια της τελευταίας τετραετίας και από τις πιο πετυχημένες όλων των εποχών σε όλα τα αθλήματα. Αυτή η γλυκιά μονοτονία της κορυφής για την πρωταθλήτρια από την Αλεξανδρούπολη, δε φαίνεται να την έχει κουράσει, αφού κάθε χρόνο είναι καλύτερη και μάλλον είναι ένα από τα μεγαλύτερα κίνητρα για να συνεχίσει να αγωνίζεται και να πρωταγωνιστεί.
Η ίδια σε συνέντευξη της στην «Άλμα Υγείας της ΕΔΡΑΣ» για τους στόχους της, για την καριέρα της αλλά και τη μεγάλη της αδυναμία που δεν είναι άλλη από τα παιδιά.
Ο στόχος της δεν είναι άλλος, από ένα ακόμη Ολυμπιακό μετάλλιο για να κλείσει με το καλύτερο δυνατό τρόπο την ένδοξη καριέρα της, μια καριέρα που σίγουρα ποτέ δε θα ξεχάσει κανένας Έλληνας.
Εκ μέρους της «Άλμα Υγείας», της «Έδρας» αλλά και των αναγνωστών, Πηγή σ’ ευχαριστούμε για όλα….
Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο
Έχεις κάνει όλους τους Έλληνες υπερήφανους, κάποιους να κλαίνε από συγκίνηση κάποιους να χειροκροτούν συνέχεια, εσύ πως νιώθεις που φτάνεις την Ελλάδα ψηλά;«Νιώθω πολύ συγκινημένη. Νιώθω ότι φτάνω στο στόχο μου και αφήνω πίσω μου όλες τις δύσκολες στιγμές.
Αισθάνομαι πολύ όμορφα, οι προσπάθειές μου έχουν πιάσει τόπο όλα αυτά τα χρόνια, ήταν πολύ δύσκολα χρόνια αλλά πρέπει να το θέλει και η ψυχή σου για να τα κάνεις όλα αυτά. Και είναι και η αγάπη του κόσμου, η στήριξη του κόσμου, τα μηνύματα που έπαιρνα πριν τους αγώνες και μετά τους αγώνες ήταν πάρα πολλά και ακόμη παίρνω μηνύματα και είναι πολύ σημαντικό να πιστεύει ο κόσμος εσένα, να σε ενθαρρύνει και αυτό είναι που μετράει για εμάς τους αθλητές πιο πολύ.
Είναι μία εμπειρία που σε γεμίζει δηλαδή και συναισθηματικά, αλλά και σου δίνει ακριβώς αυτό που θέλεις να εισπράξεις από τον κόσμο.
Τα λόγια δε στέκουν ικανά να περιγράψουν τα συναισθήματα που νιώθω στο βάθρο και εύχομαι και στο μέλλον να τα ξανανιώσω και εγώ αλλά και οι Έλληνες».
Παρά τις επιτυχίες του ελληνικού στίβου και φυσικά τις δικές σου, δεν προβάλλεται όπως θα έπρεπε…. Γιατί συμβαίνει αυτό;
«Δεν προβάλλεται ο στίβος όσο θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου. Προτεραιότητα στην Ελλάδα φαίνεται πως έχουν τα ομαδικά αθλήματα, όπως είναι το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ και αυτό σε κάποιο βαθμό είναι λογικό, καθώς τα αθλήματα αυτά προβάλλονται κάθε εβδομάδα. Ωστόσο ο στίβος, όπως όλοι παραδέχονται, είναι ο «βασιλιάς» των Ολυμπιακών Αγώνων και γι’ αυτό και μόνο θα έπρεπε να είχε καλύτερη αντιμετώπιση. Για παράδειγμα στη Ρωσία το στίβο τον έχουν στην πρώτη γραμμή της αθλητικής επικαιρότητας και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που πολλά παιδιά από τη συγκεκριμένη χώρα ασχολούνται με το άθλημα ανεβάζοντας ακόμη πιο ψηλά τον πήχη».
Ο αθλητισμός διδάσκεται σωστά στα σχολεία;
«Προσωπικά, θεωρώ πως στα περισσότερα σχολεία δε διδάσκεται ο αθλητισμός όπως θα έπρεπε. Οι γυμναστές πετάνε στα παιδιά μια μπάλα και δεν ασχολούνται καθόλου.
Εγώ επισκέπτομαι σχολεία και μιλάω στα παιδιά για τον αθλητισμό και το μεγαλείο του. Θα ήθελα όμως και άλλοι διακεκριμένοι και μη αθλητές να επισκέπτονται σχολεία, γιατί τα μικρά παιδιά είναι το μέλλον μας»
Τα αθλήματα όπως ο στίβος θεωρείς ότι βοηθάνε τα ΑΜΕΑ;
«Φυσικά! Καταρχάς ο κάθε άνθρωπος που αθλείται νιώθει μια ελευθερία στις κινήσεις του, στην σκέψη του.Όμως θα έλεγα πως η άθληση είναι απαραίτητη καθώς δεν μένουν καθηλωμένοι στα καροτσάκια τους ή οπουδήποτε αλλού και παράλληλα γυμνάζουν το σώμα τους και απελευθερώνονται έστω και για λίγες στιγμές»
Τι έχεις στο μυαλό σου λίγα λεπτά πριν «απογειωθείς»;
«Το μόνο που σκέφτομαι είναι να κάνω έγκυρο άλμα. Άλλωστε πολλοί είναι αυτοί που με ξέρουν….ως αθλήτρια του πρώτου άλματος και αυτό είναι αλήθεια. Θέλω με το πρώτο κιόλας άλμα να ξεκαθαρίζω την κατάσταση για να αποκτώ θετική ενέργεια, για την συνέχεια».
Μετά από το 2004 πολλές υποσχέσεις από την πολιτεία…τελικά έμειναν στα χαρτιά όλα τα μεγάλα λόγια και οι εξαγγελείες
«Τελικά όλα ήταν μια μεγάλη διαφήμιση; Μετά από τις επιτυχίες της Ολυμπιάδας του 2004 μαζί με τους προβολείς έσβησαν τα πάντα οι υποσχέσεις., οι εξαγγελίες, τα πάντα
Πώς αισθάνθηκες με ορισμένους ανθρώπους που ενώ πριν από λίγα χρόνια στριμώχνονταν για μια θέση στο κάδρο της φωτογραφίας δίπλα σε Ολυμπιονίκες, με την ίδια άνεση άνεση ρίχνουν σήμερα τους ίδιους ανθρώπους στην πυρά;
«Ελλάδα είμαστε, εκεί που ανεβάζουν κάποιον εκεί τον θάβουν αφού πρώτα τον είχαν πλησιάσει για να βγουν φωτογραφία μόνο και μόνο για προσωπικό τους όφελος και όχι επειδή αισθάνθηκαν κάτι γι’αυτόν τον άνθρωπο »Το μέλλον
«Στο μυαλό μου κυριαρχούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2012 στο Λονδίνο. Θέλω με ένα μετάλλιο και αν γίνεται το χρυσό για να κλείσω την καριέρα μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου