Η Μαίρη Σταμπουλοπούλου είναι η νεότερη Πρόεδρος πολιτιστικού Συλλόγου στην Ελλάδα. Είναι 24 χρονών και σκοπεύει να κάνει την Άμπλιανη Ευρυτανίας σημείο αναφοράς...

Είναι μόλις 24χρονών και είναι η νεότερη Πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου στην Ελλάδα. Ο λόγος για την ειδική παιδαγωγό Μαίρη Σταμπουλοπούλου η οποία έχει ιδιαίτερη αγάπη στον τόπο καταγωγής της, την Άμπλιανη Ευρυτανίας.

Η ίδια έχει θέσει στόχο ζωής, μέσω των ενεργειών της, να δώσει ξανά ζωή και ενέργεια σε ένα ορεινό (απομακρυσμένο) χωριό και φαίνεται να το καταφέρνει, αφού έχει βρει τη χρυσή τομή. Να ακούει και να καταγράφει αυτά που της λένε οι παλαιότεροι και στην συνέχεια να πείθει τους συνομηλίκους της, να ακολουθούν τις σκέψεις της και τις ενέργειες της...

Η Μαίρη Σταμπουλοπούλου μιλά στο Πινάκιο για τον Σύλλογο της Άμπλιανης. Μοιράζεται μαζί μας τα όνειρα της και τους στόχους της. Μάλιστα όπως αναφέρει στα ορεινά χωριά της Ευρυτανίας δεν υπάρχουν γιατροί, ενώ φέτος το Καλοκαίρι ο Σύλλογος της έκανε προσπάθειες να βρει κάποιον και δεν τα κατάφερε. Όπως μας είπε πριν γίνει κάποιος μετανάστης πρέπει να δει όλες τις επιλογές που έχει.  Ας την γνωρίσουμε...

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο

Είσαι μόλις 24 χρονών και είσαι πρόεδρος σε έναν πολιτιστικό σύλλογο, σε αυτόν του χωριού σου...Θες να μας πεις πως προέκυψε αυτό και πως ανταποκρίνεσαι στο ρόλο αυτό;

«Καταρχάς το χωριό μου είναι η Άμπλιανη βρίσκεται στον νομό Ευρυτανίας. Πρόκειται για ένα ορεινό χωριό. Ο σύλλογος έχει ιδρυθεί από το 1978 είναι καθαρά εκπολιτιστικός και η έδρα του είναι στο Μεσολόγγι. Γίνονται προσπάθειες η έδρα του να αλλάξει και να έρθει στον τόπο όπου ανήκει και αυτό το προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις. Μάλιστα αυτή την στιγμή τα μέλη του συλλόγου είναι 150».

Το γεγονός ότι είσαι εσύ η Πρόεδρος και είσαι νεαρή αποτέλεσε έναυσμα για να ακολουθήσουν αλλά και να υποστηρίξουν και άλλα νέα παιδιά τις προσπάθειες του συλλόγου;

« Εγώ προσωπικά δραστηριοποιήθηκα στον Σύλλογο πριν 2 χρόνια και στις τελευταίες εκλογές (σ.σ που έγιναν τον Νοέμβριο) με ψήφισαν για πρόεδρο τα εκλεγμένα μέλη του Δ.Σ και αυτό έγινε για να ακολουθήσουν κι άλλοι νέοι έτσι ώστε ο Σύλλογος αλλά και κατά επέκταση ο τόπος μας να έχει δυναμική αλλά και μέλλον.  Έτσι κι έγινε...Με εμένα μπροστά ασχολήθηκαν πολλά νεαρά παιδιά με τα κοινά της Άμπλιανης».

Τα νεαρά παιδιά που ασχολούνται με τον Σύλλογο σας μένουν στην Άμπλιανη ή σε αστικά κέντρα;

«Το χωριό δεν έχει μόνιμους κατοίκους τον Χειμώνα είναι παραθεριστικό θέρετρο όπου πηγαίνουμε μικροί μεγάλοι μόνο το Καλοκαίρι. Οι κάτοικοι του χωριού ζουν μόνιμα στην Αθήνα, στο Μεσολόγγι και στην Λαμία. Ωστόσο οι ρίζες μας είναι εκεί και  ο πολιτισμός μας δένει μαζί τους».

Θες να μας πεις για τις εκδηλώσεις που έκανες το Καλοκαίρι;

«Ξεκινήσαμε τον Ιούνιο κάνοντας μια γιορτή τσαγιού ένα διήμερο και συγκεκριμένα  στις 20-21 Ιουνίου. Την μία ημέρα πήγαμε στο βουνό την Σαράνταινα όπου μαζέψαμε τσάι και γυρνώντας στο χωριό μας έδειξαν οι μεγαλύτεροι πώς να το δένουμε και στην συνέχεια πώς να το αποξηραίνουμε για να το έχουμε στην διάθεση μας το χειμώνα. 

Την επόμενη ημέρα την Κυριακή κάναμε στην πλατεία του χωριού ένα τραπέζι με εδέσματα τα οποία προσφέραμε σε όλον τον κόσμο με την συνοδεία μουσικής. 

Η επόμενη εκδήλωση που κάναμε ήταν ανήμερα της Αγίας Παρασκευής η οποία είναι πολιούχος της Άμπλιανης και προστάτιδα μας. Έγινε ο Εσπερινός και στην συνέχεια η λιτανεία της εικόνας με την μπάντα του δήμου. 

 Στην συνέχεια οι Αμπλιανίτες με παραδοσιακές φορεσιές οι άντρες τσολιάδες και οι γυναίκες με την παραδοσιακή σιγούνα κατέβηκαν στον Στέγκο  όπου τραγούδησαν παραδοσιακά της Άμπλιανης».

Πως οραματίζεσαι τον Σύλλογο σε ένα χρόνο; Τι πιστεύεις πως θα έχεις καταφέρει;

«Το άμεσο σχέδιο μου είναι να πληρούμε τις προδιαγραφές για να μπούμε σε ένα επιδοτούμενο πρόγραμμα έτσι ώστε με κάποιο χρηματικό ποσό να αξιοποιήσουμε το χωριό και να το κάνουμε πιο ελκυστικό στους νέους αλλά και πιο λειτουργικό πχ: να ανοιχτούν κάποια μονοπάτια, να φτιαχτούν οι βρύσες...»

Εσύ θα μπορούσες να έμενες μόνιμα στην Άμπλιανη;

«Βέβαια, θα μπορούσα να μείνω αλλά με την προϋπόθεση να υπήρχε  γιατρός. Όλα αυτά τα χρόνια στο χωριό είχαμε απεσταλμένο γιατρό από τους δύο συλλόγους για έναν μήνα...Μάλιστα φέτος είχαμε την ατυχία να μη βρούμε γιατρό...»

Οι επόμενες δραστηριότητες;

«Σκέφτομαι να διοργανώσω μια εκδήλωση το Χειμώνα στο Μεσολόγγι...Βέβαια αυτή την στιγμή αναζητώ την ταυτότητα της, αλλά το σίγουρο είναι πως θα εμπεριέχει πολλά ιστορικά στοιχεία. Επίσης θα έχουμε και τον ετήσιο χορό μας».

Θα μπορούσε η Άμπλιανη να αποτελέσει τουριστικό προορισμό;

«Γίνονται προσπάθειες όχι μόνο από εμάς αλλά και από το δήμο και από όλο τον νομό η Ευρυτανία να γίνει μέρος προορισμού».

Η πρόσβαση είναι εύκολη αν υποθέσουμε πως το σημείο αφετηρίας είναι η  Αθήνα;

«Πλέον ναι...Ο δρόμος είναι καλός αν εξαιρέσει κανείς τις στροφές...αλλά αν φτάσει στην Άμπλιανη σίγουρα θα αποζημιωθεί από τη φυσική μοναδική της ομορφιά».

Εσύ με τι ασχολείσαι πέρα από τον Σύλλογο;

«Είμαι ειδική παιδαγωγός, ασχολούμαι με παιδιά που παρουσιάζουν μαθησιακές δυσκολίες, αλλά με παιδιά με ειδικές ανάγκες. Δουλεύω σε κέντρο ημέρας τα πρωινά και Κέντρο Αποκατάστασης τα απογεύματα όπου ασχολούμαι με παιδάκια με αυτισμό...»

Ένα αντίστοιχο κέντρο λείπει από τον τόπο σου;

«Ναι, λείπει ένα κέντρο αποκατάστασης»