Κρίμα και πάλι κρίμα που ο Δημήτρης Διαμαντίδης δεν θα βρίσκεται λίγο πριν το κύκνειο άσμα της επιτυχημένης και πλούσιας καριέρας του στο Final 4 του Βερολίνου. Κρίμα που το πάλεψε μόνος του, καθώς όλη την σεζόν στα δύσκολα παιχνίδια της ομάδας, τις δύσκολες στιγμές ήταν αυτός που την οδηγούσε από νίκη σε νίκη για να την φτάσει όσο πιο ψηλά μπορεί. Λιγόψυχοι συμπαίκτες -πριν ελαχίστων εξαιρέσεων - καμιά βοήθεια από την τεχνική ηγεσία (μάλλον πρώην τεχνική ηγεσία καθώς την ώρα που γράφονται αυτές οι αράδες ο Σάσα Τζόρτζεβιτς αποτελεί παρελθόν για τον Παναθηναϊκό).
Ο Διαμαντίδης το πάλευε, το πίστευε μα δεν έφτανε αυτό... ο αλτρουισμός του φέτος δεν εξαργυρώθηκε καθώς ο υπόλοιπος Παναθηναϊκός ήταν άψυχο κορμί.
Στα παιχνίδια με την Λαμποράλ φάνηκαν οι τάσεις αυτοκτονίας, λάθος επιλογές από τον πάγκο, λάθος επιθέσεις, λάθος άμυνες, λάθος όλα. Και όμως ο Μήτσος στα παιχνίδια -ιδίως αυτά τα δύο στην Ισπανία- έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να οδηγήσει την ομάδα στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Να αποχωρήσει από εκεί και να χειροκροτηθεί από όλη την γηραιά Ήπειρο... σήμερα όλοι του στέρησαν το δικαίωμα στην αποθέωση, στέρησαν στον κόσμο να τον αποθεώσει, να υποκλιθούν οι αντίπαλοι μπροστά του.
Οι φίλοι του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ τον αποθέωσαν, πράττοντας στο ελάχιστο το καθήκον τους. Σε ευχαριστούμε για όλα Δημήτρη... έδωσες άλλη διάσταση στο ελληνικό μπάσκετ.
Εις το επανιδείν
Λευτέρης Χ. Θεοδωρακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου