Αποτύπωμα ψυχής από τη 16χρονη Ειρήνη Μπουράκη που αντιδρά σε έναν κόσμο γυάλινο

Αναμφισβήτητα η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, αλλά και η σιωπή των πνευματικών ανθρώπων του τόπου, εφαρμόζουν ένα σχέδιο υποβάθμισης της Παιδείας και κατά επέκταση του πνευματικού επιπέδου των γενεών που ακολουθούν, όμως φαίνεται να λογαριάζουν χωρίς αυτές. Επιβεβαίωση του συμπεράσματος μας, είναι το mail που λάβαμε από ένα 16χρονο κορίτσι από την ακριτική Πτολεμαΐδα.

Ο λόγος για την Ειρήνη Μπουράκη η οποία σε μια κόλλα χαρτί αποτύπωσε τις σκέψεις της, αλλά και τους προβληματισμούς της για την πόλη της, για τους συνομηλίκους της που πέφτουν στα δίχτυα του λευκού θανάτου, για το μέλλον και για την πόλη της όπως την ονειρεύεται. Ξέρετε συνήθως οι αθώες καθαρές σκέψεις που πηγάζουν από τη ψυχή μοιάζουν με γυάλινες ψιχάλες που τρυπάνε σάρκες παρά το ότι πέφτουν απαλά σε αυτές. Ακολουθεί η επιστολή της 16χρονης Ειρήνης Μπουράκη:

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ... ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑ..

δεν μπορώ να σώσω την πόλη μου με ψέματα, όλα γύρω μας επικίνδυνα παντού πέφτουνε αίματα νέα και άπειρα παιδιά πέφτουν στα ναρκωτικά γέμισαν όλα τα νοσοκομεία τα κρατικά και για όλη αυτή την κατάσταση δεν γίνεται τίποτα, που να πας όλα τα στενά της πόλης είναι ύποπτα ,η Πτολεμαΐδα μολύνεται από τα εργοστάσια της ΔΕΗ αλλά όπως λέει και η φιλόλογος μας ''τα πάντα ρει'' πως να αλλάξουν όμως αφού τίποτα δεν γίνεται, για πολλούς αποδεκτό γεγονός βράζει και χύνεται.. άλλοι πάλι λίγο γι ‘αυτό ανησυχούν, τίποτα δεν κάνουν την κατάσταση να αλλάξουν κι ας μπορούν ,την πόλη που με μεγάλωσε θέλω να αλλάξω, για ένα καλύτερο αύριο κι ας χρειαστεί πολύ να το ψάξω... φιλική για όλους να είναι αυτή η εικόνα... και επιτέλους οι υπεύθυνοι να βοηθήσουν να βγάλουν την κορώνα η γεύση μου από αυτό το μέρος είναι πικρή, δεν γράφω όμως αυτό το ποίημα σε καμία περίπτωση επειδή είμαι μικρή