Γιάννα Λεοχάρη: «Όταν δε σε χειροκροτούν, μελέτα , όταν σε χειροκροτούν μελέτα περισσότερο»

-«Από ανθρώπους (σ.σ Στανίση, Κοντολάζος, Καρουσάκη) μπορείς να διδαχθείς ήθος και αξιοπρέπεια μέσα σε 10''»

-«Η πρωτεύουσα της νύχτας (πλέον) είναι η επαρχία»

-«Υπάρχει ένας άγραφος νόμος που λέει πως η τέχνη αντικατοπτρίζει το status quo της εκάστοτε εποχής»

-«Αδυναμία έχω (πιστεύω όπως όλες οι Ελληνίδες λαϊκές τραγουδίστριες) στην μοναδική Πάολα με τη οποία και πρωτίστως θα ήθελα να συνεργαστώ»

-«Το "εξαφανίσου" (σ.σ το δικό της τραγούδι) ήδη παίζεται στα μαγαζιά και ο κόσμος έχει θετική ανταπόκριση»

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο

«Αν δεν γεννηθείς αστέρι η ζωή πως περιμένεις να σε ξέρει...πως  αν δε γεννηθείς βοριάς πως θα διώξεις τα σκοτάδια της καρδιάς», είχε τραγουδήσει κάποτε η Κατερίνα Κούκα... Στην περίπτωση της Γιάννας Λεοχάρη δεν ισχύει γιατί πολύ απλά έχει γεννηθεί αστέρι....Η ίδια μιλάει στο Πινάκιο για την παρουσία της στο χώρο της μουσικής και πως μπορεί να επιβιώσει κανείς σε καιρούς κρίσης. Στην συνέντευξη-συζήτηση που ακολουθεί θα αντιληφθείτε πως η Γιάννα διακατέχεται από ηθική και σεβασμό, αξίες που «κληρονόμησε» από την οικογένεια της και της καλλιέργησε η ίδια.

Μιλάει με στόμφο και θαυμασμό για την Ελένη Καρουσάκη και για τον Δημήτρη Κοντολάζο, ενώ μοιράζεται μαζί μας ένα μικρό περιστατικό ανάμεσα σε εκείνη και την Μεγάλη Κατερίνα Στανίση.

Η ίδια εδώ και λίγο καιρό έχει ερμηνεύει το δικό της κομμάτι το «Άντε και...εξαφανίσου» (σε στίχους και μουσική του Γιώργου Στεφανή) και πλέει σε πελάγη ευτυχίας καθώς βλέπει ότι τα όνειρα της ένα-ένα γίνονται πραγματικότητα.

Μας αποκαλύπτει επίσης πως η «πρωτεύουσα της νύχτας» είναι η περιφέρεια και όχι η Αθήνα ή η Θεσσαλονίκη.

Διαβάστε την συνέντευξη που ακολουθεί γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι την Γιάννα Λεοχάρη θα την ακούσετε πολλές φορές στο μέλλον...

Γιάννα είσαι μια νεαρή κοπέλα που ακολουθείς το όνειρο σου που δεν είναι άλλο από το τραγούδι...Όμως οι εποχές αυτές δεν είναι δύσκολες για πρίγκιπες ή αν προτιμάς για πριγκίπισσες;

«Όντως ζούμε στην εποχή που είμαστε  είδος πολυτελείας.

Το ποσοστό των ανθρώπων που διασκεδάζει έχει πλέον συρρικνωθεί. εμείς οι καλλιτέχνες το μόνο που μπορούμε να κάνουμε από τη πλευρά μας, είναι όσο γίνεται  να κρατάμε ψηλά τον πήχη στη ποιότητα της διασκέδασης ,πηγαίνοντας  κόντρα σε αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας». 

Φαίνεται πως το λαϊκό τραγούδι τα χρόνια της κρίσης κερδίζει έδαφος και όλο και περισσότερο ο κόσμος στρέφεται σε αυτό; Που οφείλεται αυτή η μεταστροφή σύμφωνα με την γνώμη σου;

«Υπάρχει ένας άγραφος νόμος που λέει πως η τέχνη αντικατοπτρίζει το status quo της εκάστοτε εποχής. Από τα παλαιότερα χρόνια έχουμε μάθει στη Ελλάδα ότι η μουσική εξέφραζε την ξενιτιά, τον πόνο και την μεγάλη επιθυμία για επαναπατρισμό , όχι βέβαια σε τέτοιο μέγεθος αλλά κάτι τέτοιο συμβαίνει και σήμερα. βλέπουμε πολλά κομμάτια με αφυπνιστικό στίχο ή πολιτικοποιημένο περιεχόμενο ίσως αυτό είναι ένα από τα ελάχιστα δώρα της κρίσης».

Πως και ασχολήθηκες με το τραγούδι; Είχες κάποια ώθηση από το σπίτι;

«Είμαι τραγουδίστρια τρίτης γενιάς και από μικρή μεγαλώνω με μουσική καθώς όλοι στο σπίτι μου τραγουδούσαν...»

Δεν έχεις αντιμετωπίσει συμπεριφορές του στυλ... «έλα μωρε ακόμη μια που θέλει να γίνει τραγουδίστρια»...πως έχει αντιδράσει;

«Το ‘χω ζήσει πολλές φορές. τα άτομα που συνήθως το κάνουν αυτό είναι  αυτάρεσκοι άνθρωποι οι οποίοι κατά βάθος ζηλεύουν αυτόν που είναι στη πίστα και θα έδιναν τα πάντα να είναι στη θέση του έστω και για ένα λεπτό.

Οι χειρότεροι δε της εν λόγω κατηγορίας είναι είτε ερασιτέχνες είτε επαγγελματίες με ερασιτεχνική νοοτροπία. Ο ακομπλεξάριστος ακροατής δίνει μόνο αγάπη στον καλλιτέχνη».

Η Γιάννα Λεοχάρη που ονειρεύεται πως θα φτάσει στο μουσικό της ταξίδι;

«Όταν ήμουν παιδί ονειρευόμουν πως θα γίνω η καλύτερη τραγουδίστρια. μεγαλώνοντας και μπαίνοντας καλύτερα σε αυτό που λέμε καλλιτεχνικό σύστημα κατάλαβα οτι ο χώρος δεν ειναι 100% αξιοκρατικός.

Όταν επιτέλους προσγειώθηκα το μόνο που κατάλαβα ήταν οτι, οτι έχω να κάνω , θα το κάνω χωρίς να πουλήσω τη ψυχή μου στο διάολο . οταν νιώσω οτι χάνω τη ψυχή μου τότε θα σταματήσω το ταξίδι».

Δισκογραφική δουλειά

«Άντε και...εξαφανίσου...», λοιπόν...πόσες φορές το έχεις πει αυτό στη ζωή σου;

«Η αλήθεια είναι πολλές!!! και όταν άκουσα πρώτη φορά το κομμάτι μου ήρθαν πολλές από αυτές στο μυαλό». 

Θα μας πεις λίγα λόγια για την πρώτη σου δισκογραφική δουλειά και πως προέκυψε; & Πως είναι η συνεργασία με τον Γιώργο Στεφανή; Έπεται και συνέχεια;

«Η  συνεργασία με τον Γιώργο Στεφανή ξεκίνησε από τυχαίο γεγονός. Έτυχε να συνεργαστούμε στο ίδιο μαγαζί ,στο οποίο ήταν μαέστρος και με εμπιστεύτηκε για το εν λόγο κομμάτι.

Η εμπειρία ήταν πρωτόγνωρη για μένα και είχε και τα θετικά της και τα αρνητικά της. τα θετικά ήταν η πρώτη επαφή με το studio  και η αίσθηση του να λες ένα κομμάτι το οποίο δεν προ υπάρχει.

Ήταν μεγάλο σχολείο για μένα το studio. Μέσα στα αρνητικά είναι οτι το "εξαφανίσου' το είχαμε βγάλει σε μια πρώτη εκτέλεση την οποία και δημοσιεύσαμε στα social media και αργότερα καταλάβαμε πως θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερη δουλειά , το αποτέλεσμα ήταν να " κατεβάσουμε" τη πρώτη εκτέλεση χάνοντας περίπου 10,000 views. Το αν θα γίνει hit το "εξαφανίσου" εξαρτάται απο πολλούς παράγοντες. Σημασία έχει οτι το κομμάτι ήδη παίζεται στα μαγαζιά και ο κόσμος έχει θετική ανταπόκριση».

Σε ό,τι αφορά τη συνεργασία σαφώς έχει μέλλον. Ήδη είμαστε στο studio για την παραγωγή των υπόλοιπων κομματιών από τα οποία θα αποτελείται το cd single "εξαφανίσου" απο την Real music. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Δημήτρη Τσιανάκα που μου έδωσε βήμα στη δισκογραφία και φυσικά τον Γιώργο Στεφανή που επένδυσε πάνω μου»

Καριέρα – Μέλλον

Είσαι νέα και έχεις δυναμική και αέρα στην σκηνή...Αδικείσαι που αυτή την στιγμή δεν βρίσκεσαι σε κάποιο αθηναϊκό ή θεσσαλονικιώτικο σχήμα; Ή θεωρείς ότι όλα έρχονται στην ώρα τους;

 «Όλα τα χρόνια τα μεγαλύτερα σχήματα βρισκόντουσαν πράγματι στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, αυτή τη στιγμή που μιλάμε λόγο συνθηκών μπορώ να πω οτι η πρωτεύουσα της νύχτας είναι η επαρχία.

 Η κατάσταση η οποία επικρατεί στα μικρομεσαία σχήματα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη είναι τουλάχιστον τραγική, πλέον τα περισσότερα μαγαζιά στην Αθήνα ακόμα και τα μαγαζιά με τα μεγαλύτερα σχήματα δουλεύουν πλέον 2 ημέρες την εβδομάδα την στιγμή που υπάρχουν μαγαζιά στην επαρχία που δουλεύουν 4,5 και 6 ημέρες.

 Όπότε μπορεί να αισθάνομαι "αδικημένη " που δε τραγουδάω Αθήνα και Θεσσαλονίκη αλλα με παρηγορεί το γεγονός το οτι η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη τρέχει στην επαρχία για extra». 

Με ποιους καλλιτέχνες έχεις συνεργαστεί;

 «Έχω συνεργαστεί με αρκετούς μεγάλους καλλιτέχνες από τους οποίους αποκόμισα πολλά θετικά αλλά και αρνητικά ερεθίσματα.

Δε μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι από αυτούς που είδα πολύ θετικά πράγματα αντίστοιχα είδα και πολύ αληθινή αγάπη του κοινού προς το πρόσωπο τους.

Από αυτούς θα ήθελα να ξεχωρίσω ιδιαίτερα τρεις καλλιτέχνες .

Πρώτα θα ήθελα να αναφερθώ στη κύρια Ελένη Καρουσάκη την οποία θα ήθελα να ευχαριστήσω και δημόσια για την πραγματική βοήθεια που μου έδωσε στο ξεκίνημα μου.

Επίσης θα ήθελα να αναφερθώ στον δάσκαλο ήθους, σεμνότητας και ταπεινότητας και πραγματικά μεγάλου καλλιτέχνη, μιλάω για τον κύριο Δημήτρη Κοντολάζο.

Εδώ θα ήθελα να αναφερθώ και σε ένα περιστατικό που μου συνέβη πριν κάποια χρόνια και με έκανε να αναθεωρήσω πολλά πράγματα.

Ενώ λοιπόν μιλούσα με τον υπεύθυνο ενός καταστήματος που εργαζόμουν μας πλησίασε η κυρία Κατερίνα Στανίση και ζητώντας μας συγγνώμη μου απευθύνθηκε στο πληθυντικό. Σου φέρνει ίλιγγο το γεγονός ότι η «ιστορία»  μπορεί να είναι τόσο σεμνή και σε κάνει  με μη επιτηδευμένο τρόπο να ντρέπεσαι να τη κοιτάξεις στα μάτια. μόνο έτσι και μόνο από τέτοιους ανθρώπους μπορείς να διδαχθείς ήθος και αξιοπρέπεια μέσα σε 10''

Κλείνοντας να αναφέρω ότι έχω συνεργαστει με τους: κ.κ . Χάρη Κωστόπουλο, Γιώργο Δασκουλίδη, Πέτρο Ίμβριο ,Αντύπα ,Γιάννη Βασιλείου .Μιχάλη Παπαματθαίου ,κα. Κάλλια Βενέτη, κα. Μαρία Εγγλέζου, κα. Ελένη Χατζίδου, και αξιόλογους άλλους καλλιτέχνες.

Ποια είναι η καλύτερη συνεργασία σου μέχρι στιγμής;

«Αναμφισβήτητα κάθε συνεργασία έχει τα καλά της και τα κακά της αν συμπεριλάβουμε το γεγονός ότι σε κάθε μαγαζί υπάρχουν 30 με 40 άτομα προσωπικό... Μόνο από το γεγονός αυτό αντιλαμβάνεστε πόσο δύσκολο είναι να ταιριάξουμε με όλους και να έχουμε καλή χημεία. Δε μπορώ να συγκρίνω ποιά συνεργασία ήταν καλύτερη το μόνο που μπορώ έστω λίγο να ξεχωρίσω είναι οι συνεργασίες που έκανα καλοκαιρινές σεζόν σε νησιά όπως η  Ρόδος και ο λόγος ήταν πως συνδύαζα δουλειά με διακοπές , το τερπνόν μετα του ωφελίμου και αν κάτι μου έμεινε αξέχαστο αυτά τα χρόνια είναι η περίοδος που εργαζόμουν στο Ισραήλ».

Με ποιους θα ήθελες να τραγουδήσεις μαζί;

 «Αδυναμία έχω (πιστεύω όπως όλες οι Ελληνίδες λαϊκές τραγουδίστριες) στην μοναδική Πάολα με τη οποία και πρωτίστως θα ήθελα να συνεργαστώ. επίσης λόγο θαυμασμού θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Νίκο Βέρτη ,τον Βασίλη Καρρά και πολλούς άλλους».

Υπάρχει κάποιο τραγούδι που το έχεις ζηλέψει και έχεις πει, «ρε γαμωτο ήθελα να το ερμήνευα εγώ πρώτη αυτό» και αν ναι, ποιο είναι αυτό;

«Πολλά είναι τα τραγούδια τα οποία λάτρεψα και θα ήθελα να τα έχω πρώτο τραγουδήσει εγώ, αλλά το κομμάτι στο οποίο έχω μεγαλύτερη αδυναμία είναι το " ποτέ δε θα μάθεις" του Γιάννη Βαρδή».

Ντουέτο με ποιο μεγάλο όνομα θα έκανες;

«Μπορεί ο καλλιτέχνης που θα πω πως θα ήθελα να κάνω ντουέτο να μην είναι που θα σας ερχόταν στο μυαλό αλλά θα πω τον κ. Δημήτρη Κοντολάζο»

Υπάρχει «δηθενιά» στο χώρο σου; Υπάρχουν ακόμη «ψώνια»;

«Ψώνια και δήθεν υπήρχαν από πάντα ,υπάρχουν και θα υπάρχου ες αεί.

Ποτέ δεν κατέκρινα αυτά τα άτομα και ο λόγο ήταν ότι κατανόησα πως η «δηθενιά» λειτουργεί σαν το μελάνι σουπιάς που προσπαθεί να κρύψει την μετριότητα στο ταλέντο. Ευτυχώς για μας και δυστυχώς για αυτούς η πίστα λειτουργεί ως αποκαλυπτήριο. Άνθρωποι στους οποίους περισσεύει το ταλέντο δεν έχουν ανάγκη ούτε από ψωνίστηκες συμπεριφορές».

Ο κόσμος που έρχεται στο καμαρίνι σου τι σου λέει;

«Στο επίπεδο που βρίσκομαι δεν έρχεται κόσμος στο καμαρίνι μου ωστόσο ακούω διάφορα σχόλια για μένα και θετικά και αρνητικά. Πορεύομαι με ένα ρητό σε όλη μου τη ζωή   «όταν δε σε χειροκροτούν ,μελέτα , όταν σε χειροκροτούν μελέτα περισσότερο».

Έχει υπάρξει θαυμαστής που προέβη σε κάποια υπερβολική πέρα των ορίων εκδήλωση του ενδιαφέροντος του; Και αν ναι, τι είχε κάνει;

«Αν για κάτι είναι ξεχωριστή η δουλειά που κάνω είναι γιατί το κάθε βράδυ είναι ξεχωριστό. Έχω δει πολλές αντιδράσεις θαυμασμού ωστόσο μου έχει μείνει μια. υπήρξε θαυμαστής ο οποίος με ακολουθούσε σε όποια πόλη και αν πήγαινα.. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως δε μου μίλησε ποτέ».

Αν στο μέλλον συνεργαζόσουν με έναν κορυφαίο σκηνοθέτη για κάποιο βίντεοκλιπ σου και σ έλεγε να κάνεις κάτι ακραίο για να πουλήσει το κομμάτι σου ως τέχνη...βάση της εμπειρίας του...Θα το έκανες; Θα τον εμπιστευόσουν; Ή θα τα τίναζες όλα στον αέρα και θα έβρισκες άλλον συνεργάτη;

«Δε θα έκανα ποτέ κάτι το οποίο πιστεύω πως προσβάλει την προσωπικότητα μου, την οικογένεια μου και τους ανθρώπους που αγαπώ και έχω δίπλα μου. Η τέχνη έχει όρια και ζούμε στην εποχή που την ξεχειλώνουμε».

Αλήθεια σου έχουν προτείνει κάτι ακραίο –σύμφωνα με την ηθική σου υπόσταση- μόνο και μόνο για να προωθήσουν τη δουλειά σου. Πως έχεις αντιδράσει;

 «Δεν έχω δεχτεί κάποια πρόταση η οποία να με φέρει σε δύσκολη θέση». 

Είσαι από την Κατερίνη και τώρα ζεις στην Λάρισα...Περιέγραψε μας πως είναι η ζωή στην περιφέρεια αυτήν την στιγμή..Η κρίση έχει κάνει εμφανή την παρουσία της;

«Σαφώς... ειδικά στον τομέα που εργάζομαι αλλά όπως λέει και το ρητό η Ελλάδα ποτέ δε πεθαίνει» 

Σε ενοχλούν πολιτικές ενέργειες οι οποίες κατακεραυνώνουν τον λαό και τον οδηγούν στην ύφεση;

«Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω ότι δε θεωρώ τον εαυτό μου κατάλληλο να μιλήσει για την πολιτική κατάσταση της χώρας. Δεν είμαι ο άνθρωπος που παρακολουθεί τα μέσα μαζικού επηρεασμού απλά αντιλαμβάνομαι την αρνητική ενέργεια της κοινωνίας και αυτό μου αρκεί».

Θα τραγουδούσες κάποιο κομμάτι για να διαμαρτυρηθείς για όλα αυτά που συμβαίνουν;

«Θεωρώ ότι ο τομέας τέχνης που αντιπροσωπεύω αφορά περισσότερο την ψυχαγωγία για πολιτικοποιημένα τραγούδια υπάρχουν άλλοι καλλιτέχνες οι οποίοι το κάνουν και με μεγάλη επιτυχία». 

Τα παιδιά της ηλικίας σου αντιμετωπίζουν έντονα το φάσμα της ανεργίας και κατά προέκταση και άλλα προβλήματα, αν μπορούσες να τους πεις κάτι τι θα ήταν αυτό;

«Ζούμε στη εποχή που ο κόσμος πηδάει από τα μπαλκόνια και από τα λεωφορεία. Ούτε μπορώ ούτε ξέρω τι να πω στους συνομήλικους μου, το μόνο που εύχομαι είναι να τελειώσει γρήγορα αυτή η θλιβερή συγκυρία».