Ξυπνητήρι...

Του Αλέξη Γούδα

Καλή χρονιά της λέει ! Και αναταράζεται καθώς ανοίγει ένα τυλιγμένο μπουκάλι κρασί. Πίνει μια γουλιά ...στην υγειά μας της λέει, γεροί να 'μαστε και του χρόνου. Βγάζει έπειτα ένα μεγάλο κομμάτι βασιλόπιτα, το σταυρώνει ..ένα για μένα ,ένα για σένα ..του Χριστού ,της Παναγίας..φτάνει. Όσο πιο λίγοι ,τόσο μεγαλύτερες οι μερίδες της λέει γελώντας.

Έπειτα πλαγιάσανε  ...θυμάσαι εκείνον τον Γενάρη που χιόνιζε για μέρες;

Εκείνο το παγωμένο φεγγάρι κάτω απ το υπόστεγο;

Ή τότε που σε γύρευα ως το ξημέρωμα ...θυμάσαι ..φοβήθηκα μη σε χάσω μια για πάντα.

Έγειρε στην αγκαλιά του ..ασφαλής ..παρέα με τις μνήμες ..

Να θυμηθώ κ άλλα.. της λέει κατακόκκινος ...Όχι, ε;

Ήπια αρκετά ξέρω ..μουρμούρισε πετώντας το άδειο μπουκάλι.

Μή θυμώνεις ..πρωτοχρονιά είναι...έλα πες κάτι κ συ ..πες μου καμμιά κουβέντα !

Κούνησε λίγο την ουρά της ..νιάου ...του αποκρίθηκε ..νιάου !

Τους σκέπασε η νύχτα...

Χτύπησε εκκωφαντικό το ξυπνητήρι ...! 

Ξεσκεπάστηκα, σηκώθηκα ταραγμένος απ το κρεβάτι , έριξα μια ματιά γύρω μου...

Πόσο ανούσια είναι η ζωή μας όταν την εσωκλείουμε στον προσωπικό μας μικρόκοσμο και πόσο περιούσια όταν τη χρησιμοποιούμε προς όφελος των συνανθρώπων μας..ας σταθούμε φέτος περισσότερο από ποτέ , δίπλα σ αυτούς που το έχουν ανάγκη .Στους άστεγους κ στους μόνους. Θα κοιμόμαστε κ μεις πιο ήσυχοι τα βράδια!
Διαβάστε το και εδώ