Παναθηναϊκός: Τον «πληγώνουν» αλλά δεν τον «νικούν»

Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν έπαψε ποτέ να διεκδικεί την παρουσία στου Final 4 όλα αυτά τα χρόνια αποδεικνύει πως δεν  έγιναν εκπτώσεις σε έμψυχο δυναμικό κόντρα στις εποχές.  Αντιθέτως! Θα ήταν άδικο να έλεγε κανείς πως η ομάδα δεν ανταγωνιστική.
Το χαστούκι με την Real πριν λίγες ημέρες έρχεται να δείξει πως η διοργάνωση της Euroleague απευθύνεται σε λίγους και το club όσο πάει και κλείνει.
Αρκεί να παρατηρήσει κανείς πως τα τελευταία 6 χρόνια τις ομάδες που φτάνουν στα τελικά της μαραθώνιας διοργάνωσης. Μια επανάληψη των 3 με πάντα μια ομάδα έκπληξη να ακολουθεί για να έχει ενδιαφέρον το τουρνουά.
Σε αυτό το πλαίσιο καλείται ο εξάκις πρωταθλητής Ευρώπης να βρίσκεται στα top-clubs. 
Με κόντρα διαιτησίες, με μια εχθρική σε αυτόν διοργάνωση στέκεται όρθιος. 
Μπορεί τα τελευταία αποτελέσματα να μην είναι κερδοφόρα, σύμφωνοι, υπάρχουν και αδυναμίες αλλά ουδείς τέλειος.
Δεν θα θέλαμε να σταθούμε στα αγωνιστικά ή στα ανταγωνιστικά αλλά σε αυτά που εισπράττουμε από την ομάδα βλέποντας την.
Κοινή παρατήρηση είναι ότι κόντρα σε μεγάλους αντιπάλους στο 4ο δεκάλεπτο χάνει την συγκέντρωση της και φαίνεται να παρατάει το παιχνίδι. Έτσι έδειξε στην Μαδρίτη, έτσι φάνηκε και στην Αθήνα κόντρα στην Μπαρτσελόνα.
Είναι όμως έτσι;
Πριν απαντήσετε σε αυτό το ερώτημα φέρτε τον εαυτό σας στην θέση της ομάδας. Να προετοιμάζεσαι για ένα παιχνίδι, να το διαβάζεις και να νικάς στα 3/4  της διάρκειας του και ξαφνικά να αναλαμβάνουν δράση οι παίχτες των θέσεων 6, 7 και 8 και να μην σε αφήνουν να συγκεντρωθείς και να αποδώσεις αυτό που μπορείς.
Θα πει κανείς στα χρόνια του Διαμαντίδη και του Τσαρτσαρή δεν γινόταν και αυτό;
Σίγουρα ναι, κι ομάδα είχε νικήσει και με κόντρα διαιτησίες με επικές ανατροπές αλλά η Euroleague δεν ήταν τόσο πολύπλοκη και dark ως προσωπικότητα.
Στο πρόσωπο του Ιωάννη Παπαπέτρου διακρίνει κανείς στοιχεία ηγέτη. Ένας άνθρωπος που πονάει το τριφύλλι στο στήθος, που παλεύει την κάθε φάση, την κάθε διεκδίκηση και που αναλαμβάνει ακόμη και ευθύνες που δεν του αναλογούν. Όταν το φιλότιμο του ηγέτη καταπατείται συνεχώς και αδίκως σίγουρα το σφυρηλατεί και τον κάνει πιο δυνατό.
Και ξέρετε κάτι; Όσο άδικη είναι ζωή τόσο δίκαια γίνεται… Και κρατήστε την σκέψη αυτή και θα δείτε τον Παπαπέτρου και την ομάδα να σηκώνει στον ουρανό το 7ο αστέρι!