Οι εχθροί του αστυνόμου Μπέκρα…μακριά από το φιλμ

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Μια ελληνική  κωμωδία στο κινηματογράφο είχαμε χρόνια να δούμε.
 Την τελευταία εβδομάδα όμως  στις αίθουσες παίζεται το Χαλβάη 5-0 που πρωταγωνιστεί και υπογράφει ο Μάρκος Σεφερλής.
Μια ευχάριστη ταινία που σε κρατάει όσο διαρκεί με το γνωστό αποτύπωμα του χιούμορ by seferlis αλλά και με στοιχεία που παραπέμπουν στην νέα έκδοση  του «Επιθεωρητή Κλουζό» με τον Στιβ Μάρτιν ή στις «Τρελές Σφαίρες».
Πριν προλάβει κάποιος να μας αποδώσει υπερβολή στην ταύτιση να τονίσουμε ότι οι παραπάνω ταινίες είχαν budgets τρομακτικά ενώ εδώ ο ελληνικός κινηματογράφος τώρα βρίσκει ξανά από δεκαετίες τον βηματισμό του.
Όπως αναφέρθηκε και πριν η ταινία ήταν ευχάριστη και μάλιστα πέρα από τα κωμικά στοιχεία είχε και αυτό του soft αστυνομικού μυστηρίου το οποίο δε προς το τέλος είχε και ανατροπή.
Το καστ των ηθοποιών ήταν εξαιρετικό και όλοι τους ανταποκρίθηκαν στο ρόλο που τους αναλογούσε.



Οι κακίες στην Ψωροκώσταινα 

Ο αστυνόμος Μπέκρας δεν θα έθετε ποτέ τον εαυτό του υποψήφιο για Νόμπελ.
Αλλά ίσως του το δίναμε γιατί έχει προφανώς να αντιμετωπίσει πολλούς εχθρούς εκτός φιλμ και παρόλα αυτά κρατά απόσταση και στάση ψυχραιμίας και δεν σηκώνει τα πολλά γάντια που του έχουν πετάξει. 
Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε για ποιο λόγο γίνεται όλος αυτός ο πόλεμος στο πρόσωπο του κ. Σεφερλή από «φθασμένους» ανθρώπους της 7ης τέχνης.  Τόσα χρόνια που είχαν προβληθεί σκουπίδια δεν είχαν αναπτύξει τόσο έντονα το γραπτό τους λόγο, τώρα ξαφνικά με το Χαλβάη 5-0 απέκτησε ροή και επιχειρήματα.

Κρίμα, πραγματικά κρίμα. Γιατί αν έχεις Βήμα δημόσιο και δεν σε αρέσει κάτι το εκφράζεις με κόσμιο τρόπο. Αυτό διέπουν οι κανόνες του Πολιτισμού.
Δείχνοντας εμπάθεια αυτομάτως δείχνουν και το πόσο μικροί είναι οι ίδιοι ως προσωπικότητες.
Στην τελική αν δεν σ’ αρέσει κάτι, το οποίο νιώθεις πως το γνωρίζεις καλά δώσε κατευθύνσεις στον άλλον και μην τον κατακρίνεις.
Μας θυμίζουν κάτι ημιμαθείς δασκάλους που κοροϊδεύουν ένα παιδί αν δεν ξέρει την προπαίδεια και δεν του δίνουν εναύσματα για να τη μάθει.
Τόλμημα ήταν αυτό που έκανε ο Σεφερλής, σε άλλους αρέσει, σε άλλους όχι. Όπως και να έχει είναι μια ταινία που «γεννήθηκε» σε ένα περιβάλλον ανομβρίας για τον ελληνικό κινηματογράφο. Στοίχημα είναι να βγει ξανά αντίστοιχη ακόμη καλύτερη από την πρώτη και όχι να «θαφτεί» αυτή που παίζεται.
Για εμάς να πάτε να απολαύσετε την ταινία, θεωρούμε πως αξίζει τον χρόνο σας!