Χρόνια σου πολλά...

«Τι είναι ο έρωτας;» Αναρωτιόμαστε όλοι, όσοι κατοικούμε σε τούτη εδώ τη γη...

Το πιο πολύπλοκο αίνιγμα-συναίσθημα που σκιάζει το νου, τη ψυχή, αλλά και τις καρδιές των ανθρώπων, αιώνες τώρα...Ένα ερώτημα που χάνεται στα βάθη των χρόνων και τυλίγεται με τους μύθους...ή μήπως όχι, αφού ο έρωτας είναι ο πολυσύνθετος μύθος με απλούς συντελεστές;

Ένας αναγνώστης του Πινακίου, θέλει να μοιραστεί μαζί μας, τις σκέψεις του πάνω σε αυτό το θέμα, σήμερα συγκεκριμένα –μέσω mail που έστειλε- καθώς είναι η ημέρα που, η κοπέλα που κάνει την καρδιά του να χτυπά δυνατά γιορτάζει. Όπως μας εξομολογείται, δεν της μίλησε σήμερα και διάλεξε αυτό τον τρόπο να της πει τα  «Χρόνια Πολλά» μέσω του Πινακίου. Εμείς δεν μπορούσαμε να μη το δημοσιεύσουμε...Η επιστολή έχει ως εξής:
 

«Οι σκέψεις μου μπερδεμένες..αταίριαστες μεταξύ τους. Το συντακτικό των χτύπων της καρδιάς μου σίγουρα μετεξεταστέο καθώς δεν υπάρχει μια λογική συνοχή.

Στη θύμηση σου  και μόνο...όλα χάνονται, γίνονται άυλα. Κι όμως η αξιοπρέπεια πρέπει να με κρατήσει σταθερό και όρθιο. Άραγε η αξιοπρέπεια και η λογική χωρούν ως έννοιες όταν μιλάμε για έρωτα...αληθινό. Σήμερα γιόρταζες. Πώς να σου πω χρόνια πολλά, όταν ξέρω πως από ντροπή δεν μπορώ να σε κοιτάξω βαθιά στα μάτια, πώς να σου τα πω όταν θα θέλω να σε σφίξω στην αγκαλιά μου και να σου τα ψιθυρίσω απαλά στο αυτί σου; Πώς να στα πω αν ακόμη  και στην ιδέα πως θα βρεθώ στο κατώφλι σου θα μου έχουν κοπεί τα πόδια...και θα είναι ντροπής για εμένα, είμαι πια 30 και πρέπει να...Νάτο και το πρέπει, άλλη μια έννοια ασύνδετη στον ορισμό του αληθινού έρωτα. Κι όλα τα παραπάνω  περνάνε σε δέκατα του δευτερολέπτου στο νου μου, σήμερα συνέχεια...ασύντακτα, αταίριαστα, χαμένα...Δεν ξέρω τι να κάνω, πώς να αντιδράσω και τι να πω. Ένα απλό «χρόνια πολλά να ζήσεις» αρκεί....ή μήπως όχι; Τι δύναμη να κρύβει ένα «χρόνια πολλά» που σήμερα θα στο πουν όλοι; Δεν είμαι τραγουδοποιός να φτιάξω το πιο όμορφο τραγούδι για σένα, δεν είμαι ζωγράφος για να σχεδιάσω τον πιο όμορφο πίνακα στη γη, δεν είμαι ποιητής για να περικλείσω σε 4 στίχους ό,τι νιώθω για σένα...Νιώθω ένα τίποτα σήμερα, γιατί δεν μπορώ να εκφράσω τους τόνους συναισθημάτων που πλημμυρίζουν τη ψυχή μου για σένα και μόνο. Κατάλαβες γιατί τα «Χρόνια Πολλά» μου μοιάζουν λίγα...γιατί δεν βρίσκω τον τρόπο μέσα σε αυτά να χρωματίσω τις ορδές συναισθημάτων μου. Φταίω, σίγουρα φταίω, επειδή δε σε έχω, επειδή δεν μπορώ να κοιτάξω κατάματα, επειδή σε αποφεύγω σαν δειλό παιδί....Αυτό που μου βγαίνει είναι να σου πω να Ζήσεις...Χρόνια Πολλα»