Η Εύα Καϊλή εφ’ όλης της ύλης στο Πινάκιο

Χάθηκε πολύτιμος χρόνος, κάναμε υπομονή για περισσότερο από ότι οφείλαμε, αλλά τελικά εκείνοι που προέταξαν το προσωπικό συμφέρον και ματαίωσαν τις προσδοκίες των ομοϊδεατών τους, τώρα είναι σπίτι τους ή «ξαναβαπτίστηκαν» αγωνιστές σε άλλες παρατάξεις όπου βρήκαν «ασυλία»…»

Να ξέρεις ότι κάνουν πείραμα επάνω σου και να έχεις να διαλέξεις το συστατικό που θα σε παραμορφώσει από εκείνο που θα σε εξοντώσει

Η Θεσσαλονίκη για μένα δεν είναι ένα ορμητήριο , ούτε σύνορο. Είναι το σπίτι μου, ο τόπος μου. Η βάση μου και το σημείο αναφοράς μου

Είναι συγκλονιστικό, για μια πόλη που ήταν για εμάς η χαρά μας, η ζωή της , οι ρυθμοί της και οι αληθινοί της άνθρωποι το «αντίδοτο» στο αθηνοκεντρικό ανικανοποίητο να «βουβαίνεται» τόσο αιφνιδιαστικά…

Η Εύα Καϊλή δεν χρειάζεται συστάσεις. Με το έργο της και τις ενέργειες της όλα τα χρόνια που ασχολείται με την πολιτική από όποια θέση και αν βρέθηκε χάραξε τις δικές της συντεταγμένες.

Αυτή την περίοδο ετοιμάζεται για μία ακόμη πρόκληση, που δεν είναι άλλη από τις Ευρωεκλογές.

Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο Πινάκιο  (που θα συζητηθεί) μιλά για την υποψηφιότητα της στις Ευρωεκλογές, για το αν η Ελιά είναι το «ξεκαθάρισμα» του ΠΑΣΟΚ, για τα μνημόνια ακόμη και για το μαύρο της ΕΤ3.

Πραγματικά «έσπασα» το κεφάλι μου να βρω έναν τίτλο γι’ αυτή την συνέντευξη καθώς η Εύα Καϊλή απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια αλλά και με επιχειρήματα σε όσα ερωτήματα της έθεσα. Κάθε απάντηση βγάζει και μία είδηση. Οπότε ο καθένας που θα διαβάσει την συνέντευξη αυτή θα επικεντρωθεί στο σημείο που τον ενδιαφέρει περισσότερο.

Πριν προχωρήσω στην συνέντευξη θέλω να ευχαριστήσω την Εύα Καϊλή δημόσια και να της ευχηθώ καλή επιτυχία στην νέα πρόκληση… άλλωστε έχει αποδείξει πως είναι μαχήτρια με πολλά παράσημα…. Καλή σου επιτυχία…!

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο και στο ΠΙΝΑΚΙΟ

«Την Άνοιξη αν δεν την βρεις την φτιάχνεις», είναι η φράση του Οδ. Ελύτη που κλείνετε το φυλλάδιο σας. Αλήθεια πως μπορεί να φτιαχτεί μια Άνοιξη κάτω από την σκιά των μνημονίων;

«Πιστεύω ειλικρινά ότι χρειαζόμαστε έναν νέο κώδικα αξιών , ώστε η γενιά μου να μην είναι η χαμένη γενιά που τόσο εύκολα χαρακτηρίζουν τα ΜΜΕ διεθνώς, αλλά μια γενιά που κατέκτησε την δυνατότητα να δημιουργήσει της προοπτικές της, μέσα σε μια Ήπειρο ενότητας.

Μετά από την μακρά περίοδο που «πάγωσε» η ζωή μας και οι προοπτικές μας ως πολίτες αυτής της χώρας, είναι πια η εποχή να αναζητήσουμε βιώσιμες λύσεις με επίκεντρο τον άνθρωπο».

Από πολλούς αυτές οι Ευρωεκλογές έχουν χαρακτηριστεί ως οι πιο κομβικές και οι πιο αμφίρροπες. Εσείς θέτετε προς ψήφιση τον εαυτό σας στην δυσκολότερη αναμέτρηση.  Η εμπειρία σας, σας ωθεί ή θέληση σας να δράσετε από άλλο πόστο για την χώρα;

«Η αντίληψή μας για την ΕΕ και τις διαδικασίες της είχε διακυμάνσεις. Η αλήθεια είναι ότι η επιδοματική πολιτική από την μια και η λιτότητα και η γραφειοκρατία από την άλλη, δημιουργούν ένα δίπολο που δεν βοηθάει  πολύ στην κατανόηση του στόχου. Και σε αυτήν την κατανόηση δεν βοήθησαν πολύ ούτε οι πολιτικοί ούτε τα ΜΜΕ. Ωστόσο πλέον γνωρίζουμε ότι το κέντρο βάρους της εθνικής πολιτικής μετατοπίζεται στις Βρυξέλλες, όχι από ελιτισμό αλλά από αναπόφευκτη πραγματικότητα και ανάγκη αποδοχής των συσχετισμών που επηρεάζει την ζωή μας κάθετα και οριζόντια.  

Ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τα μέλη του οποίου από το 1979 εκλέγονται άμεσα από τους πολίτες των κρατών-μελών, έχει ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια και μαζί με το Συμβούλιο Υπουργών διαπραγματεύεται και ψηφίζει τους νομικούς κανόνες που προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ,οι οποίοι στη συνέχεια ενσωματώνονται στις εθνικές νομοθεσίες των κρατών-μελών. Συνεπώς , ένα μεγάλο μέρος των νομοθετημάτων που ρυθμίζουν την καθημερινότητα μας  λαμβάνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η συμμετοχή των ψηφοφόρων στις Ευρωεκλογές του 2009,έφτασε μόλις το 43%.

Το 2014 δεν μπορεί να λείπει κανείς. Δεν έχουμε αυτήν την πολυτέλεια.

 Προσωπικά, ήμουν πάντοτε παρούσα. Εντός ή εκτός πολιτικής κάθε μου επιλογή έχει για βάση της να βρίσκω τρόπους  πώς το όφελος θα συνδεθεί με το κοινωνικό καλό -είτε μέσα από την πρόταση επενδύσεων είτε από την ανάπτυξη τομέων και νέων θέσεων εργασίας, είτε μέσα από την παραγωγή ωφέλιμων ελληνικών προϊόντων και την ενθάρρυνση της έρευνας στην Χώρα μας.

Σίγουρα πριν μερικούς μήνες δεν ήταν αυτονόητο ότι θα ξαναδραστηριοποιούμουν τόσο άμεσα στην πολιτική. Ωστόσο, το να συμμετέχω μέσα από τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης, ήταν μια συνθήκη οικεία και γνώριμη. Σε αυτό το πεδίο δοκίμασα και δοκιμάστηκα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και οι συμπολίτες μου με τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους για αυτόν τον λόγο.  Άλλωστε, το ευρωψηφοδέλτιο της Ελιάς-Δημοκρατικής Παράταξης, είναι πλέον και ένα σύμβολο συνεννόησης και πολιτικής ωριμότητας που πιστεύω ότι κατακτήσαμε μετά από μια μακρά περίοδο αυτοκριτικής και αυτοελέγχου. Είναι ο κοινός τόπος που ξανασυναντιόμαστε γιατί τώρα δεν πρέπει να λείπει κανείς. Κι αυτές οι Ευρωεκλογές ίσως να είναι και οι πιο καθοριστικές από κάθε άλλη αναμέτρηση των τελευταίων ετών».

Αλήθεια, ποιοι είναι οι λόγοι που θα λέγατε σε κάποιον να σας τιμήσει με την ψήφο του, σε αυτές τις ευρωεκλογές;

«Επειδή λειτουργώ με συνείδηση και προτεραιότητα το εθνικό συμφέρον. Επειδή, η πορεία μου και η πολιτική μου εμπειρία, ως βουλευτής και ως μέχρι προσφάτως Πρόεδρος του ΚΕΘΙ, αλλά και ως εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα,  μου επιτρέπει να νιώθω εξοικειωμένη με θέματα εξωτερικής πολιτικής, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εργασίας, και καινοτομιών. Ως Διεθνολόγος παρακολουθώ και αναλύω επιστημονικά τα Διεθνή και τα Ευρωπαϊκά δρώμενα.  Ως Δημοσιογράφος προσπαθώ να διαβάζω «ανάμεσα στις γραμμές» τις προθέσεις και τις προτεραιότητες, με σκεπτικισμό και ψυχραιμία… Ως γυναίκα, ως νέα, ως Ελληνίδα, με ευαισθησία, κατανόηση και αποφασιστικότητα  βλέπω πολυδιάστατα σε κάθε θεματική την διάσταση της χρησιμότητας, της βιωσιμότητας, του οφέλους για την γενιά μου και την γενιά των παιδιών μας, η οποία θέλουμε να μεγαλώσει και να προοδεύσει στην χώρα μας».

Το ορμητήριο σας είναι η Θεσσαλονίκη, η οποία μαστίζεται από την ανεργία.  Υπάρχουν λύσεις για την καταπολέμηση της. Λύσεις όμως έμπρακτες…γιατί ο λαός υποφέρει και το ξέρετε καλύτερα από εμένα;

«Χάσαμε φίλους λόγω κρίσης. Κυριολεκτικά. Είναι συγκλονιστικό αυτό, να το ζεις στους φίλους που μεγαλώνετε παρέα , που ο καθένας κάνει την οικογένειά του που παρακολουθεί και στηρίζει ο ένας τον άλλον στα επαγγελματικά ξανοίγματα, ξαφνικά όλα να αλλάζουν σαν σε εφιάλτη… Είναι συγκλονιστικό, για μια πόλη που ήταν για εμάς η χαρά μας, η ζωή της , οι ρυθμοί της και οι αληθινοί της άνθρωποι το «αντίδοτο» στο αθηνοκεντρικό ανικανοποίητο να «βουβαίνεται» τόσο αιφνιδιαστικά… Μέσα σε όλο αυτό, θεωρώ τύχη πραγματική να έχουμε επικεφαλής τον Δήμαρχο Γ.Μπουτάρη, έναν άνθρωπο που ξέρει να διαχειρίζεται και να κάνει κινήσεις και συνεργασίες ωφέλιμες για τον τόπο, μακριά από μικροπολιτικές και προσωπική απληστία. Εξυγίανε τις δομές και τα οικονομικά και έκανε στρατηγικής σημασίας κινήσεις – θέλουν όμως κι αυτά τον χρόνο τους για να αποδόσουν. Αν έτσι λειτουργούσε και η προηγούμενη πολυετής διοίκηση του Δήμου, τα ακραία χρόνια της κρίσης θα υπήρχε άλλο δίχτυ ασφαλείας και υποστήριξης των πολιτών της.

Η Θεσσαλονίκη για μένα δεν είναι ένα ορμητήριο , ούτε σύνορο. Είναι το σπίτι μου, ο τόπος μου. Η βάση μου και το σημείο αναφοράς μου. Τα παράδοξά της και οι αντιφάσεις της, τα προτερήματά της , οι μυρωδιές της και οι προσδοκίες της και οι ελλείψεις της, το σχολείο μου και η γειτονιά μου, όλα μέτρησαν για μένα ως εξωτερικές προσλαμβάνουσες που με προκάλεσαν να σκεφτώ διαφορετικά και να αρχίζω να σχηματίζω ένα αρχικό προσωπικό όραμα για το τι σημαίνει κοινωνική εξέλιξη και συλλογικότητα.  Λόγω φύσης, θέσης και ιστορίας, η Θεσσαλονίκη ανέλαβε διάφορους ρόλους. Ποτέ όμως εκείνον που της έπρεπε πραγματικά. Ενώ για δεκαετίες τροφοδοτούσε την κεντρική πολιτική σκηνή με κορυφαία στελέχη και πρωτοπόρα  κοινωνικά και κινηματικά μηνύματα , φαίνεται ότι τελικά ξέμενε ως ένα απλό «σκαλοπάτι» προσωπικών φιλοδοξιών, εγκλωβισμένη σε νοοτροπίες συντηρητικές και αντιπαραγωγικές. Με απασχολεί πολύ η ανεργία των νέων, της γενιάς μου, των φοιτητών που με όνειρα διεκδίκησαν ανώτατη εκπαίδευση σε αυτήν την πόλη, των επιχειρηματιών που επένδυσαν και πήραν ρίσκα.

Η πόλη μας δεν είναι το κακό αστείο για καφέ, είναι ένα μελίσσι με νέους που την διεκδικούν να την κάνουν δική τους, μέσα από την έρευνα και τις νέες επιχειρήσεις.

Εκεί πρέπει να δοθεί έμφαση. Στην ενθάρρυνση του φοιτητόκοσμου να συνδέσει την προοπτική του , με την δραστηριότητά του στον τόπο αυτόν, με έμφαση στις νέες τεχνολογίες την ερευνά κ την καινοτομία. Επίσης τελευταία φαίνεται να ενισχύεται το τουριστικό ενδιαφέρον για την Θεσσαλονίκη,  μέσα από την ανάδειξη του ιστορικού της χαρακτήρα και του θρησκευτικού της προσανατολισμού».

Με όλο το σεβασμό ως δημοσιογράφος θέλω να μου πείτε αν συμφωνείτε με το «μαύρο» της ΕΤ3;

«Αιφνιδιαστήκαμε πάλι. Με τρόπο θλιβερό. Δυστυχώς αν για κάποιον λόγο φτάσαμε εδώ, αυτός ήταν σίγουρα η ηττοπάθεια και αναβολή κάποιων να αναλάβουν ευθύνες και να εφαρμόσουν τον νόμο με προνοητικότητα, την ώρα που έπρεπε. Αυτό δεν είχε γίνει και το επακόλουθο ήταν μια επιθετική επιλογή. Όχι επίλυσης, αλλά ρήξης. Σε μια εποχή που κοιτάμε να περισώσουμε κάθε σταγόνα αλληλεγγύης, τέτοιες κινήσεις είναι πολύ φορτισμένες για να μπορούμε να εξετάσουμε ακόμα και το όφελος».

Ως Μακεδόνισσα που είστε το θέμα των Σκοπίων σας ενοχλεί;  Ποια είναι η άποψη-λύση που θα προτείνατε εσείς για την ονομασία;

«Οι προσφυγικές καταβολές της οικογένειάς μου είναι πηγή πολλών ευαισθησιών σε θέματα που αφορούν την πατρίδα, τον τόπο και την διαχείριση των εθνικών μας ζητημάτων. Δεν το αναφέρω με όρους εμμονής ή προσκόλλησης. Αντιλαμβάνομαι απόλυτα τους συσχετισμούς και τις διεθνείς ισορροπίες.

Ωστόσο, ειλικρινά, υπάρχει ανάγκη επιτέλους, σε ένα επίπεδο εξωτερικής πολιτικής να βάλουμε κάποιες γραμμές και να απαιτήσουμε βάσει διεθνούς δικαίου την αμοιβαιότητα στις σχέσεις και τις συμφωνίες μας. Φοβικά ή «δημοσχετίστικα» κριτήρια, για την έκφραση των προσδοκιών ενός λαού σίγουρα δεν είναι επιλογή.

Η Θεσσαλονίκη είναι σαν μια πόλη με δική της μοίρα… Έχει άλλα αντανακλαστικά και συγκινήσεις. Για εμάς το θέμα της Μακεδονίας δεν κλείνει με πρόχειρους χειρισμούς και ατελείς εκφράσεις.

Η λύση που θα ληφθεί πρέπει να επιλεχθεί βάσει όρων αμοιβαιότητας και σεβασμού του διεθνούς δικαίου και της ιστορικής αλήθειας. Δεν μπορούμε άλλο να είμαστε οι «γενναιόδωροι» με τα ιστορικά μας κεκτημένα και την εξωτερική μας πολιτική».

Τι μπορεί να περιμένει ο λαός από την «Ελιά», τι σηματοδοτεί;

«Είναι η ενωτική πρόταση όλων εκείνων που νιώθουν φυσικό πολιτικό τους χώρο την Κεντροαριστερά και μετά από μια μακρά περίοδο περισυλλογής και αυτοκριτικής δίνουμε το παρών μέσα από μια διευρυμένη παράταξη όπου συγκλίνουν όλες οι δημοκρατικές τάσεις. Στην κρίση, ενθαρρύνθηκε ο ευρωπαϊκός συντηρητισμός και με τα προσχήματα των αναγκών της αγοράς ισοπεδώθηκε κάθε κοινωνική κατάκτηση.  Η Ελιά υποστηρίζει την πανευρωπαϊκή προσπάθεια για επαναφορά το κέντρου της προσοχής των πολιτικών στον άνθρωπο , με ευαισθησία και ρεαλισμό».

Θεωρείτε πως η «Ελιά» είναι ένα  (αναγκαίο) ξεκαθάρισμα  του ΠΑΣΟΚ και του ευρύτερου χώρου του σοσιαλισμού  από πρόσωπα που είχαν αμαυρώσει με τις κινήσεις τους αλλά και την συνολικότερη συμπεριφορά τους το χώρο;

«Τι εννοούμε «ξεκαθάρισμα» ; Το ότι δηλαδή έφτασε η στιγμή που δεν πήγαινε άλλο; Ότι τελικά αποκαλύφθηκε ότι οι φιλοδοξίες και επιλογές και ευθύνες  συγκεκριμένων προσώπων βάρυναν και έβλαψαν το σύνολο; Η τακτική και έγκαιρη αξιολόγηση είναι διαδικασίες υγιείς που εξασφαλίζουν βιωσιμότητα στον χρόνο. Ωστόσο, τα κόμματα ως μηχανισμοί αντλούν την δυναμική τους από τον αριθμό των μελών τους.   Χάθηκε πολύτιμος χρόνος, κάναμε υπομονή για περισσότερο από ότι οφείλαμε, αλλά τελικά εκείνοι που προέταξαν το προσωπικό συμφέρον και ματαίωσαν τις προσδοκίες των ομοϊδεατών τους, τώρα είναι σπίτι τους ή «ξαναβαπτίστηκαν» αγωνιστές σε άλλες παρατάξεις όπου βρήκαν «ασυλία»…»

Αν γυρίζατε τον χρόνο πίσω θα παίρνατε τις ίδιες αποφάσεις ως βουλευτής;

«Αναλογίζομαι και όλα μου φαίνονται σαν χθες. Τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ έντονα. Κάθε μου επιλογή ,έχει ως βάσει την λογική και την ευαισθησία μου για το συμφέρον του τόπου μου. Κρινόμαστε καθημερινά και μέχρι τώρα φαίνεται ότι αυτό το σκεπτικό το εμπιστεύονται και οι συμπολίτες μου που με στηρίζουν».

Υπήρξε απόφαση που πάρθηκε με πόνο;

«Η ψήφιση των μνημονίων. Να ξέρεις ότι η επιλογές σου που θα καθορίσουν το μέλλον της πατρίδας σου και της γενιάς σου είναι ή το χειρότερο γνωστό ή το εφιαλτικό άγνωστο. Να ξέρεις ότι κάνουν πείραμα επάνω σου και να έχεις να διαλέξεις το συστατικό που θα σε παραμορφώσει από εκείνο που θα σε εξοντώσει».   

Τελικά, η πολιτική είναι πιο σκληρή ή η δημοσιογραφία;

«Κάθε χώρος έχει τις δυσκολίες και τις προκλήσεις του. Διαφορετικά πεδία, παρόμοιες μάχες. Εξίσου γοητευτικοί κόσμοι. Έχουν έντονο το αίσθημα του καθήκοντος και όντως στόχος κοινός πρέπει να είναι η επιμόρφωση και ενημέρωση των πολιτών, με σκοπό την πρόοδό του.  Οι «εχθροί» έχουν επίσης ..συγγένεια. Όπως και η έλλειψη ωραρίου ή δυνατότητα απομόνωσης! Ο πολιτικός έχει θεσμικά εργαλεία και την δύναμη να κεφαλαιοποιήσει το έργο ενός μάχιμου δημοσιογράφου, που υπηρετεί την αλήθεια και την ελευθερία.  Ο ελεύθερος τύπος και λόγος προϋποθέτει συνθήκες δημοκρατικού πολιτεύματος. Και το αντίστροφο. Η πολιτική και ο ελεύθερος τύπος αλληλο-τροφοδοτούνται με θετικό πρόσημο για την κοινωνία, μόνο εάν δεν έχουν «πατέρες».

Θα μας πείτε για τις εμπειρίες αλλά και τι είδατε στο ΚΕΘΙ, με τις περιπτώσεις που αντιμετωπίσατε θα γεμίζαμε το αστυνομικό δελτίο;

«Ανέλαβα τον Οκτώβριο του 2013, που μου έγινε η πρόταση. Ως γυναίκα και πολιτικός, δραστηριοποιήθηκα σε κατεξοχήν ανδροκρατούμενα περιβάλλοντα  και έχω προσωπική εμπειρία του πώς μια επίθεση σεξιστικού περιεχομένου, μπορεί πραγματικά να ακυρώσει τις προοπτικές μιας γυναίκας. Πόσο μάλλον σε περιπτώσεις βίας ενδοοικογενειακής. Συνηθίζουμε να λέμε ότι και «ένα θύμα είναι πολύ». Και μόνο στην ιδέα ότι υπάρχει έστω και μια γυναίκα σε αδυναμία και εκβιασμό, δεν μπορούμε να εφησυχάζουμε. Πρέπει να καταλάβουμε ότι τα περιστατικά βίας δεν είναι απομονωμένα συμβάντα. Είναι εστίες «ασθενειών» που αγγίζουν τις οικογένειες των θυμάτων και κατ’ επέκταση ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό.  Έτσι και ένιωσα ότι ήταν καθήκον μου να αποδεχτώ την πρόταση και να συμβάλλω στην βιωσιμότητα και εύρυθμη λειτουργία του ΚΕΘΙ, ώστε να συνεχίσει να προσφέρει τις σημαντικές του υπηρεσίες. Πρώτος στόχος λοιπόν ήταν το οικονομικό «συμμάζεμα» ώστε να διασφαλιστεί η ύπαρξη του Κέντρου και οι θέσεις εργασίας των 70 Ελλήνων, που εργάζονται εκεί και έπειτα η διεύρυνση του χαρακτήρα του ώστε να μπορέσει να καλύψει και θέματα νέων, ευπαθών ομάδων και νόμιμων μεταναστών.  Το ΚΕΘΙ επιτελεί πολύ σημαντικό έργο. Εκτός από την  έρευνα, ως  φορέας υλοποίησης προγραμμάτων του Υπ. Εσωτερικών, λειτουργεί σε κάθε περιφέρεια ένα συμβουλευτικό κέντρο το οποίο παρέχει δωρεάν νομική και ψυχολογική υποστήριξη θυμάτων βίας ή σεξουαλικής παρενόχλησης. 

Στον σύντομο χρόνο της θητείας μου, θέλησα επίσης να επικοινωνήσω το έργο και την ανάγκη διατήρησης του ΚΕΘΙ και στο εξωτερικό, σε θεσμικούς φορείς της ΕΕ και την Ομογένεια, σε μεγάλα ακαδημαϊκά ιδρυμάτα, όπως το Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον, το think tanκ Brookings, αλλά και στην Ελλάδα, σε καθιερωμένους φορείς, σε Ελληνικά Επιμελητήρια και Ιδρύματα Κοινωφελούς Χαρακτήρα».  

Η ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού δυναμώνει τις ακραίες κομματικές αντιλήψεις, κι αν ναι γιατί θαρρείτε πως συμβαίνει αυτό;

«Πάντοτε σε καιρούς κρίσης , ανισοτήτων και καταπάτησης βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, όπου οι πολιτικές αποφάσεις και πρακτικές αποδεικνύονται αδύναμες ή ακατάλληλες να προστατέψουν τους πολίτες, βρίσκουν έδαφος οι ακραίες απόψεις ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία».  

Τέλος, αν η επόμενη μέρα των ευρωεκλογών σας βρει στο Στρασβούργο ποια θα είναι η βασική σας προτεραιότητα; 

«Είναι παράλληλες οι προτεραιότητες.  Η εργασία και η ισότητα. Η προοπτική στους νέους και τις γυναίκες. Η επανένταξη και επιμόρφωση των ανέργων τις κρίσης. Η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η σοβαρή διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος. Η βιώσιμη αξιοποίηση και προστασία του φυσικού μας πλούτου. Η ανάδειξη των εθνικών μας ζητημάτων, που πρέπει να υιοθετηθούν ως θέματα της ΕΕ. Η ανάδειξη της ΕΕ ως παράγοντα σταθερότητας και πολιτικών ειρήνης σε ένα απρόβλεπτο Διεθνές Περιβάλλον».