«Ανακρίνουμε» την Πηγή Μπουκουβάλα, την «εγκέφαλο» για το έγκλημα στο Ντράφι

«Έγκλημα στο Ντράφι» και μάλιστα πολύκροτο και για δυνατούς ντεντέκτιβ. Ενοχοποιητικά έχουν προκύψει για τουλάχιστον 3 άτομα. Σίγουρα ένα θεατρικό έργο που απευθύνεται σε θεατές με έντονο το ένστικτο της εγρήγορσης.

Το Πινάκιο ανακρίνει την «εγκέφαλο» του έργου που το σκηνοθέτησε και πρωταγωνιστεί σε αυτό, την Πηγή Μπουκουβάλα.

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο για το Πινάκιο

Είναι το τρίτο έργο που ανεβάζει η Πηγή με τη θεατρική ομάδα Let’s Act. Πιο ώριμη και απρόβλεπτη από ποτέ καθηλώνει τους θεατές μέχρι και την τελευταία πράξη.

Το «Έγκλημα στο Ντράφι» είναι μια μαύρη κωμωδία με συνεχείς ανατροπές και με πολλά κοινωνικά μηνύματα.

Το Πινάκιο είναι χορηγός επικοινωνίας σε αυτό το εξαίρετο έργο…

Πηγή επιστρέφεις στο σανίδι με ένα ακόμη δικό σου θεατρικό έργο, το «Έγκλημα στο Ντράφι», βάλε μας στο κλίμα ή αν προτιμάς στο Ντράφι…

«Πράγματι, μετά από 2 σεζόν με τις «Μάσκες» και μια ακόμα με το «Έλα Κοντά», η θεατρική Let’s Act επιστρέφει με ένα ακόμα έργο, το «Έγκλημα στο Ντράφι». Αυτή τη φορά είναι μαύρη κωμωδία με μεγάλες δόσεις σασπένς – κι αν μου επιτρέπεις, με διαφορά το καλύτερό μας. Το έργο μας βρίσκει σε ένα μεγάλο σπίτι που βρίσκεται στο απομονωμένο Ντράφι, με ένα ζευγάρι που βρίσκεται σε μια μεγάλη παρακμή. Οι παλιές καλές εποχές είναι πλέον μακρινό παρελθόν, τα λεφτά έχουν λιγοστεύσει δραματικά, η επαγγελματική πορεία του συζύγου, του Θάνου Πάλλη,  είναι έντονα καθοδική, η πορεία της υγείας της συζύγου, Μαργαρίτας Μασούλα, επίσης αρνητική, η σχέση του ζευγαριού σε έντονη κρίση, και το πάθος εντελώς απόν... Κάτι πρέπει να αλλάξει επειγόντως, και το έργο ξεκινάει με το Θάνο να παίρνει μια μεγάλη απόφαση, που θα αλλάξει τα πάντα».

Ένα έργο με πολλά κοινωνικό μηνύματα «πασπαλισμένα» με γερές δόσεις χιούμορ. Αυτό το έργο θεωρείς πως αποκωδικοποιεί τον τρόπο σκέψης σου;

Με την Πήγη Μπουκουβάλα κατά την διάρκεια της συνέντευξης

«Μετά από 3 χρόνια θεατρικών έργων που πραγματεύονται τις κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις, λογικό είναι να μένουν πολλά τέτοια στοιχεία και σε αυτό το έργο, παρόλο που η έμφαση είναι στο γέλιο αλλά και τις ανατροπές. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να μην έχει κοινωνικά μηνύματα -μέσα από το γέλιο και το ξάφνιασμα το έργο λειτουργεί «υπόγεια», βάζοντάς μας σε σκέψεις. Εμείς άραγε, πώς θα διαχειριζόμασταν αντίστοιχες καταστάσεις; Θα παραμέναμε αθώοι, ή θα παίζαμε με τη σκοτεινή μας πλευρά; Δεν ξέρω κατά πόσο το έργο αυτό αποκωδικοποιεί τον τρόπο σκέψης μου, αλλά σίγουρα με έχει κάνει να αναρωτηθώ για τον τρόπο σκέψης μου και το ποια πραγματικά είμαι – ή μάλλον ποιά θα μπορούσα να γίνω κάτω από άλλες συνθήκες. Αν εννοείς ότι δεν έχω την τάση να βλέπω τα πράγματα με σοβαροφάνεια, τότε συμφωνώ. Άλλωστε θεωρώ ακόμα τον εαυτό μου παιδί, και μαθητή, και μπορώ να αντιμετωπίζω τις καταστάσεις ταυτόχρονα και με σοβαρότητα αλλά και με παιγνιώδη διάθεση».

Ένας από τους άξονες του έργου θα μπορούσε να ειπωθεί πως είναι η απληστία που κυριαρχεί στους ανθρώπους;

Με τον θίασο 

«Σίγουρα, η απληστία είναι εκ πρώτης όψης η κινητήριος δύναμη όλων σχεδόν των προσώπων του έργου. Όμως νομίζω ότι πηγάζει από μια βαθειά αίσθηση ανικανοποίητου σε όλους τους τομείς.

Πρόκειται για ανθρώπους που στέκονται στην επιφάνεια και τα κοινωνικά «πρέπει» και «όχι», χωρίς να αφουγκράζονται ειλικρινά τις δικές τους, ουσιαστικές, επιθυμίες. Νιώθουν όλοι ένα μεγάλο κενό, και προσπαθούν να το γεμίσουν με έρωτες, επιτυχίες, λεφτά, αναγνώριση. Όμως όλο αυτό το κυνήγι τελικά αποδεικνύεται μάταιο. Αυτό ισχύει και ευρύτερα, σε κάποιο βαθμό, στην κοινωνία μας. Εύχομαι η κρίση  που περνάμε τόσα χρόνια να μας οδηγήσει πιο κοντά στην συνειδητοποίηση ότι η πραγματική ικανοποίηση βρίσκεται κυρίως μέσα μας».

Το «Έγκλημα στο Ντράφι» είναι γεμάτο ανατροπές, ανατροπές γεμάτη δεν είναι και η ζωή όμως; Εσύ στην ζωή σου έχεις αντιμετωπίσει συνεχόμενες ανατροπές;

«Για να πω την αλήθεια, νομίζω ότι οι ανατροπές στο «Έγκλημα στο Ντράφι» είναι πιο πολλές από ότι στη ζωή – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι απίθανες. Πράγματι η ζωή μπορεί να μας φέρει μπροστά σε πολύ μεγαλύτερες ανατροπές – ίσως όμως όχι μαζεμένες μέσα σε μιάμιση ώρα!».

Επίσης οι συνεχόμενες ανατροπές είναι ένα θεατρικό τρικ που κρατά τους θεατές σε εγρήγορση;

«Οι ανατροπές είναι βασικό συστατικό στοιχείο των έργων μυστηρίου και των θρίλερ, τα οποία και παρωδούμε με το «Έγκλημα στο Ντράφι», οπότε δεν θα μπορούσαν να λείπουν. Είναι τόσες πολλές, και τόσο αναπάντεχες, που όντως κρατάνε το θεατή σε αγωνία και του προφέρουν αυτό το απολαυστικό συναίσθημα της έκπληξης (ή σπανιότερα της ικανοποίησης ότι είδε την ανατροπή να έρχεται), συντηρούν το ενδιαφέρον σε υψηλά επίπεδα, και κάνουν την παρακολούθηση του έργου απολαυστική».

Αν η κατάσταση στο τηλεοπτικό πεδίο ήταν διαφορετική θα έθετες το σενάριο του έργου σου υπόψιν κάποιου καναλιού; Θα μπορούσε να γίνει το «Έγκλημα στο Ντράφι» σειρά;

«Το «Έγκλημα στο Ντράφι» είναι αυτοτελές, οπότε δεν νομίζω να μπορούσε εύκολα να γίνει σειρά. Θα μπορούσε όμως να αποτελέσει ένα επεισόδιο μιας τηλεοπτικής σειράς όπου παλιά κλασικά θρίλερ μυστηρίου αποδίδονται με έντονο το στοιχείο του χιούμορ, σε καταστάσεις του σήμερα».

Ο δίδυμος εαυτός μας είναι συνήθως είναι αυτός που φοβόμαστε να είμαστε; 

«Στην περίπτωση της Ρόζας και της Μαργαρίτας, των διδύμων του έργου, θα μπορούσε να ισχύει. Ίσως η Μαργαρίτα να επιθυμούσε να μοιάζει περισσότερο στη δυναμική και έντονη Ρόζα. Αλλά έχει το δικό της χαρακτήρα και διαφορετικά θέλω, οπότε προσεγγίζει τη ζωή διαφορετικά. Όταν μάλιστα προσπαθεί να μιμηθεί κάποιον άλλο (όπως τη φίλη της, την Τζίνα Κουφάτου) μάλλον αποτυγχάνει. Η αλήθεια είναι ότι η Μαργαρίτα είναι η πιο «καλή» του έργου ενώ η Ρόζα... όχι, αλλά έχω προσπαθήσει στην ερμηνεία των δύο προσώπων να μην είμαι μονοδιάστατη: η Μαργαρίτα έχει τις σκοτεινές πλευρές της, που μάλιστα στο τέλος αναγνωρίζει, και η Ρόζα τα θετικά της. Οι αντιθέσεις πιστεύω υπάρχουν μέσα σε όλους μας, και αυτό είναι που μας κάνει όλους ενδιαφέροντες».

Το θέατρο και η συγγραφή γι’ αυτό είναι η πηγή της Πηγής;

«Το θέατρο είναι η πηγή της Πηγής, κυρίως η υποκριτική και η σκηνοθεσία.

Η συγγραφή, παρόλο που έχω καταβολές στη δημοσιογραφία, όχι και τόσο. Το τελικό αποτέλεσμα στο «Έγκλημα στο Ντράφι» είναι κυρίως ομαδικό δημιούργημα, βασισμένο σε αυτοσχεδιασμούς και προτάσεις των μελών όλης της ομάδας – και φυσικά έχοντας αναφορές σε παλιότερα έργα. Θεωρώ τον εαυτό μου κυρίως ηθοποιό, και αυτό είναι και το μεγάλο μου «θέλω», να υποδύομαι χαρακτήρες στη σκηνή και την οθόνη. Ένας καλό ηθοποιός πρέπει να ξέρει και να σκηνοθετεί τον εαυτό του, και κάπως έτσι μπαίνει και το κομμάτι της σκηνοθεσίας. Έχοντας δώσει κάποια επιτυχημένα δείγματα σκηνοθεσίας στη δραματική σχολή και κάποιες ιδέες που χρησιμοποίησαν στη δική τους σκηνοθεσία δάσκαλοί μου πολύ πιο έμπειροι, μου έδωσαν την αυτοπεποίθηση να δοκιμαστώ και σε αυτό το κομμάτι».

Υπάρχει ένα όνειρο σου που να χωρά στο θεατρικό σανίδι; Θα τολμούσες να το ανεβάσεις;

«Όχι, έχω ανεβάσει όλα όσα ονειρεύτηκα». 

Info

Χώρος: Θέατρο Παραμυθίας Παραμυθίας 27 & Μυκάλης, Κεραμεικός, Αθήνα (Μετρό: Στάση Κεραμεικός) Πρεμιέρα: Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2018 Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Κυριακές στις 18:30 Διάρκεια: 90’ Εισιτήρια: 12 Ευρώ και 8 Ευρώ (μειωμένο για φοιτητές και ανέργους) Ειδικές τιμές εισιτηρίων για συλλόγους και γκρουπ

Κρατήσεις: 6944677384