Στάθης Αυγουστάκης: Ο Έλληνας που «αγκάλιασε» τα παιδιά της Ουγκάντας

Ο Στάθης Αυγουστάκης κοίταξε την απόλυτη φτώχεια σε απόσταση αναπνοής. Δεν έκανε πίσω αντιθέτως έτεινε το χέρι του σε ανθρώπους που έχουν πραγματικά ανάγκη, σε ανθρώπους που ο «πολιτισμένος» κόσμος τους έχει «καταδικάσει» να ζουν σε καθεστώς ενός διαφορετικού, πιο «φτωχού» ήλιου.

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο για το Πινάκιο

Ο Στάθης επισκέφθηκε την Ουγκάντα και μιλά για αυτή την συγκλονιστική εμπειρία ζωής που αποκόμισε στο Πινάκιο. Διηγείται μια ιστορία που δείχνει το μεγαλείο του ανθρωπισμού. Πρωταγωνιστές δύο αδέρφια.  Όταν ο Στάθης πρόσφερε την τελευταία καραμέλα που είχε στην διάθεση του ο μεγάλος απλώς την έγλειψε ίσα-ίσα να πάρει την γλυκάδα της ζάχαρης και τέλος την έδωσε στο αδερφάκι του, που κουβαλούσε στην πλάτη του… Οι λέξεις ακόμη και οι εικόνες στέκουν «μικρές» στην θέα μια τέτοιας στιγμής.

Η ψυχή του Στάθη Αυγουστάκη γέμισε από παιδικά χαμογελά, και για μια ζωή θα ηχούν στα αυτιά του τα γέλια των παιδιών. Τελικά αν όλοι ενώσουμε τα χέρια μας, τότε ο κόσμος θα γίνει πιο... Μεγάλος! 

Στάθη, ξεκίνησες ένα ταξίδι προσφοράς. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε;

«Λόγω του ότι έχω συμμετάσχει σε πολλές εθελοντικές δράσεις, από το παρελθόν μέχρι και σήμερα, ήταν για μένα μια πρόκληση, να μπορέσω να προσφέρω ανιδιοτελώς, οτιδήποτε θα περνούσε από το χέρι μου για τα παιδιά της Αφρικής.. Πάντα ήθελα να πάω σε αυτές τις χώρες και να προσφέρω απλά τώρα μου δόθηκε η ευκαιρία».

Τι συνάντησες στην Ουγκάντα που πήγες;

«Συνάντησα πολύ έντονες εικόνες.. Και δυσάρεστες όπως πείνα… Να λείπουν τα στοιχειώδη. Φαγητό, νερό, ρούχα, παπούτσια.. Αλλά και πολύ ευχάριστες, όπως φατσούλες παιδικές, να σε κοιτάζουν και να λάμπει το προσωπάκι τους από χαρά ενώ δεν έχουν τίποτα».

Σίγουρα η γλώσσα ήταν ένα θέμα που είχες. Τελικά η επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους ξεπερνά τις γλώσσες και τις λέξεις;

«Η γλώσσα ήταν ένα θέμα για μένα αλλά δόξα τω Θεώ, ήταν και η κοπέλα που πήγαμε μαζί όπου γνώριζε Σουαχιλη, πολύ καλά αγγλικά και λίγα Γαλλικά οπότε ήταν κάτι αυτό. Όμως παρόλο που δεν καταλάβαινα την γλώσσα τους, άκουγα την φωνή τους…»

Ποιες ήταν οι εικόνες που έχουν αποτυπωθεί στην ψυχή σου;

«Αυτό που έμεινε έντονα στην μνήμη μου και στην ψυχή μου ήταν ένα παιδάκι στο οποίο έδωσα ένα μολύβι, τετράδιο, στυλό.. Δείχνοντάς μου το μολύβι μου είπε :όλο αυτό είναι για μένα;; διότι το κόβουν στα τρία και το παίρνουν τρία παιδιά.. Επίσης έδωσα μια τελευταία καραμέλα σε ένα παιδάκι που κουβαλούσε στην πλάτη του το μικρότερο αδερφάκι του και αντί να την ξετυλίξει και να την φάει.. Την έγλειψε ίσα-ίσα να πάρει την γλυκάδα της ζάχαρης και τέλος την έδωσε στο αδερφάκι του.. Συγκλονιστικό»

Αυτό το ταξίδι σου άλλαξε την κοσμοθεωρία σου;

«Με έκανε να εκτιμήσω πολλά πράγματα στη ζωή μου. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα που αποκομίζει κάποιος όταν επισκέπτεται αυτές τις χώρες».

 Πριν λίγα χρόνια και συγκεκριμένα το 2010 είχε λάβει χώρα στην Νότια Αφρική το Μουντιάλ. Εκεί δαπανήθηκαν πολλά χρήματα για γήπεδα ενώ ο κόσμος ζει σε ακόμη σε παραγκούπολεις και χωρίς πόσιμο νερό. Σε εξοργίζει αυτό;

«Θα με στεναχωρούσε πολύ αυτό το γεγονός διότι αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τις κυρίες ανάγκες των ανθρώπων που θα ζούσαν σε παραγκουπολεις...»