Ο
τραγουδιστής Δημήτρης Γαύρος μιλά στο Πινάκιο και στην Τάνια Ώττα
Οι
συνεργασίες του σταθμοί με Πλιάτσικα και Παπακωνσταντίνου
«Στην
Ελλάδα υπάρχει αξιόλογη παραγωγή μουσικής, για να επιβιώσει όμως χρειάζεται να
απεγκλωβιστεί από τα κατάλοιπα του παρελθόντος».
Ξεκινώντας
μία όμορφη κουβέντα με τον τραγουδιστή Δημήτρη Γαύρο, με θέα την πλατεία της
Κοζάνης και το καμπαναριό
του Αγίου Νικολάου, ένα ρολόι, σύμβολο της πόλης, καθώς απολαμβάναμε τον καφέ
μας στο γνωστό καφέ – bar- restaurant Le Roi, καταλήξαμε σε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη ,
με αφορμή τη νέα του δισκογραφική δουλειά.
Στο Le Roi έγινε η συνέντευξη του Δημήτρη Γαύρου από την Τάνια Ώττα |
Η
μουσική έχει τη δύναμη να περνάει μηνύματα. Μηνύματα δυνατά που μας αγγίζουν. Τα
σιγοτραγουδάμε και νιώθουμε την αύρα τους να μας παρασύρει.
Αυτό
δίνει ικανοποίηση στον καλλιτέχνη και πολλές φορές τον ωθεί στον να εκφράσει
αυτό που νιώθει συνθέτοντας και τραγουδώντας.
Μία
ξεχωριστή φωνή, ένας ταλαντούχος τραγουδιστής, συνεχίζει δυναμικά
την καλλιτεχνική του πορεία και επεκτείνει τις συνεργασίες του. Η
μουσική δεν έχει σύνορα έξαλλου.
Μετά
την τελευταία του επιτυχία με το προσωπικό του άλμπουμ «Κολάζ», ο Δημήτρης
Γαύρος ετοιμάζει νέα δισκογραφική δουλειά, που θα συζητηθεί.
Λίγο
πριν κυκλοφορήσει το νέο του CD, ζήτησα από τον Δημήτρη να
κάνει ένα κολάζ της καλλιτεχνικής του πορείας.
Δημήτρη
ποια κομμάτια θα έβαζες στο δικό σου καλλιτεχνικό κολάζ;
«Γύρω
στα 20 άρχισα να φτιάχνω δικές μου μουσικές. Στην αρχή με λίγο χιούμορ,
πάνω στην παρέα, αργότερα πιο συνειδητά, άρχισα να δίνω πιο συγκεκριμένη
μορφή στις μουσικές μου, φτιάχνοντας δικά μου τραγούδια. Από το 2006 περίπου
άρχισα να ασχολούμαι με τη μουσική πιο «επαγγελματικά»...
Μέχρι
που το 2009 κυκλοφόρησε επίσημα από την ΕΜΙ και το Μέλυδρο το άλμπουμ «
Σε δύο εαυτούς» από το γκρουπ «Αλκή» που τότε είχαμε μαζί με την
Δήμητρα Καραγιάννη. Ήταν μια παραγωγή του Φίλιππου Πλιάτσικα, με τον οποίο και
συνεργαστήκαμε στη συνέχεια, τόσο δισκογραφικά, όσο και σε Live
παραστάσεις. Την εποχή εκείνη, επίσης, η Βίκυ Κουλιανού συμμετείχε
στο τραγούδι «Το χρώμα των ονείρων», που παίχτηκε πολύ στα ραδιόφωνα,
όπως ακούστηκε πολύ και το «Ακόμα δε σε ξέρω», ένα ντουέτο με τον Φ. Πλιάτσικα,
καθώς και η διασκευή του «Όλο μ’ αφήνεις να σ’ αφήσω» των Πυξ Λαξ. Το 2017
κυκλοφόρησα το προσωπικό μου άλμπουμ «Κολάζ» από τη Spider Music, ενώ
το 2018 ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ερμήνευσε το τραγούδι μου «Νύχτωσε νωρίς».
Αυτοί θα έλεγα ότι είναι μέχρι στιγμής οι «σταθμοί» στην πορεία μου».
Το Cyber Sex,
είναι ένα τραγούδι που συμπεριλαμβάνεται στη νέα σου δισκογραφική δουλειά και
σίγουρα θα συζητηθεί. Περνάει πολλά μηνύματα για τον κυρίαρχο ρόλο του
διαδικτύου σήμερα στις ανθρώπινες σχέσεις. Πως αποφάσισες να γράψεις αυτό το
τραγούδι; Και θεωρείς πως το cybersex είναι σημείο των καιρών ή
δυστυχώς η εξάρτηση με τα κινητά το επιβάλει στους ανθρώπους;
«Η
ιδέα για το τραγούδι αυτό προέκυψε τυχαία, πάνω σε μια κουβέντα που είχα
με τη στιχουργό του, την Ντέπη Χατζηκαμπάνη. Είχαμε διαφορετική άποψη για το
εάν είναι εφικτό να υπάρξει έρωτας μέσω διαδικτύου, κι αφού διαφωνήσαμε, κάναμε
το τραγούδι.
Με
την εξέλιξη της τεχνολογίας ήταν αναπόφευκτο να μη μπει ο έρωτας μέσα στην
οθόνη και το πληκτρολόγιο. Είναι φυσικό. Από την άλλη όμως, φτάσαμε στο
άλλο άκρο. Να ερωτευόμαστε μόνο πίσω από έναν υπολογιστή, παρουσιάζοντας μια
ψεύτικη ζωή κι έναν ψεύτικο εαυτό. Είναι σαν να ζούμε δύο ζωές. Την πραγματική
και τη ζωή του διαδικτύου. Πολλές φορές, η πρώτη έρχεται, μάλιστα, σε
δεύτερη μοίρα. Νιώθουμε ελεύθεροι να φλερτάρουμε στο Fb, χωρίς να
φοβόμαστε την απόρριψη ή χωρίς να νιώθουμε ενοχές, σε αντίθεση με την πραγματική
ζωή όπου όλα έχουν άλλη διάσταση. Δεν ξέρω αν αυτό θα αλλάξει ή όχι και προς
ποια κατεύθυνση. Ο χρόνος θα δείξει.
Σε
λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει το τραγούδι με βιντεοκλίπ, κι ελπίζω να περάσει
το μήνυμα που θέλει, με λίγο χιούμορ, βέβαια. Με χιούμορ, άλλωστε, πολλές φορές
λέγονται οι μεγαλύτερες αλήθειες! Όπως, λοιπόν, λέει και στο ρεφραίν, «ας
γίνουμε ένα με cyber sex». Ελπίζω να σας αρέσει».
Ποια
η άποψη σου για την σημερινή εικόνα της μουσικής στη χώρα μας; Πιστεύεις ότι
πρέπει να γίνουν αλλαγές και αν ναι σε ποιες κατευθύνσεις;
«Είναι
αναμφίβολα πολύ δύσκολα τα πράγματα, για κάθε είδος τέχνης, όχι μόνο για τη
μουσική. Τα πράγματα σε καιρούς κρίσης είναι δύσκολα για κάθε τι που θεωρείται
«πολυτέλεια» και όχι ανάγκη. Και η μουσική είναι ένα από αυτά. Δεν είναι εύκολο
να ζει κανείς μόνο από τη μουσική, οι περισσότεροι καλλιτέχνες δεν
αμείβονται καλά. Παράλληλα, η δισκογραφία εξακολουθεί να είναι μια πολύ
«ακριβή» υπόθεση. Θα έλεγα πως γίνεται συχνά σχεδόν απαγορευτικό το
να κάνει κάποιος τέχνη σε καιρούς κρίσης. Επίσης, στην Ελλάδα το λεγόμενο
«σύστημα» που υπήρχε για χρόνια στους χώρους της μουσικής δεν έχει ξεπεραστεί
ως νοοτροπία.
Υπάρχει
όμως αξιόλογη παραγωγή μουσικής. Στο δημιουργικό κομμάτι, δηλαδή, βλέπουμε όμορφα
πράγματα, ωραίες μουσικές, καλές φωνές, εξαιρετικούς μουσικούς. Απλά δεν
βοηθάνε οι συνθήκες. Είναι πολύ σαθρά τα θεμέλια πάνω στα
οποία καλούνται οι καλλιτέχνες να δημιουργήσουν, κι έτσι έχουν ελάχιστα
περιθώρια να αναδειχθούν. Κάποια στιγμή, βέβαια, θα αλλάξουν τα πράγματα.
Αναγκαστικά θα βρεθούν τρόποι για να επιβιώσει η μουσική και να
απεγκλωβιστεί από τα κατάλοιπα του παρελθόντος. Αλλά αυτό απαιτεί να γίνει και
μία αλλαγή στη νοοτροπία, επομένως απαιτεί χρόνο».
Πως βλέπεις το θέμα των συνεργασιών μεταξύ τραγουδιστών διαφορετικού ρεπερτορίου; Είναι κάτι που επιβάλλεται για προσέλκυση κοινού ή πρόκειται για «πάντρεμα» ήχων;
«Μου αρέσει αυτό. Η μουσική έτσι κι αλλιώς
είναι μία. Υπάρχει μόνο καλή και κακή μουσική.
Τίποτε άλλο. Το πάντρεμα βέβαια πολύ
διαφορετικών ήχων κρύβει και κινδύνους. Κάποιες
φορές καταστρέφουμε ή γελοιοποιούμε τραγούδια. Άρα χρειάζεται μέτρο και προσοχή,
γιατί η επιτυχία με την αποτυχία είναι πολύ
κοντά».
Τα επόμενα βήματα του Δημήτρη για τον χειμώνα ποια είναι; Έχεις
κλείσει κάποιες συνεργασίες;
«Ο επόμενος στόχος μου είναι να κυκλοφορήσει μέχρι το τέλος της χρονιάς το
καινούριο μου cd, το οποίο θα είναι αρκετά διαφορετικό από το προηγούμενο.
Πιο ώριμο θα το έλεγα. Είμαι, επίσης, σε συζητήσεις για ορισμένες
συνεργασίες, που θα γίνουν μέσα στο 2020. Γενικότερα, θέλω να
κάνω πράγματα που να με γεμίζουν. Δεν αδιαφορώ
για την απήχηση αυτού που κάνω –αυτή είναι μία αυτονόητη ανάγκη
των καλλιτεχνών- αλλά αυτό δεν είναι για
μένα πια βασική προτεραιότητα. Στόχος μου είναι να
παίρνω ο ίδιος ικανοποίηση από αυτό που κάνω και να το βλέπω να γίνεται όλο και
καλύτερο μέσα στο χρόνο».
Ευχαριστούμε πολύ!
Τον Δημήτρη Γαύρο θα βρείτε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου