Η τελευταία κουβέντα με τον Λαυρέντη

Photo credits: jorgo tsokalidis

Την Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου στις 5 είχαμε τηλεφωνικό ραντεβού. Λίγο πριν η  εθνική ομάδα με ηγέτη τον Γιάννη Αντετοκούνμπο είχε υποστεί την ήττα από την ομάδα της Βραζιλίας.

Τον καλώ, «Α ρε Λευτέρη χάσαμε γμτ…» και λέω από μέσα μου πφ δεν θα έχει διάθεση για συνέντευξη, «Θες να με πάρεις μετά γιατί οι Τούρκοι πάνε να νικήσουν τους Αμερικανούς».

Έκλεισα το τηλέφωνο, κι σκεφτόμουν πως δεν είναι τυχαία αγαπητός στον κόσμο. Είναι αυθεντικός όχι μόνο ως καλλιτέχνης αλλά ως άνθρωπος.

Με κάλεσε ο ίδιος μόλις τελείωσε το παιχνίδι, «αχ δεν έχασαν οι Αμερικάνοι», ήταν η πρώτη του ατάκα. Μιλήσαμε λίγο για μπάσκετ πριν την συνέντευξη και λίγο πριν ξεκινήσω την εγγραφή,  μου είπε πως ένιωθε πολύ χαρούμενος γιατί σε μια εβδομάδα θα τραγουδούσε με τον Νίκο Πορτοκάλογλου για τα χιλιάδες παιδιά που υποστηρίζει το Μαζί για το Παιδί.

Πριν σας παραθέσω την κουβέντα μας, εύχομαι στην οικογένεια του να ζήσει πολλά χρόνια και να διηγείται τα απίστευτα στη ζωή και στη μουσική κατορθώματα του.

Για εμάς ο Λαυρέντης δεν έφυγε, ούτε θα φύγει. Ποιος δεν θα σιγοτραγουδήσει το Διδυμότειχο μπλουζ,  ποιος δεν θα ζηλέψει το γάτο τον Τούρκο;  

Καλό ταξίδι και σε ευχαριστούμε για τα μουσικά ταξίδια που μας χάραξες…

Η συνέντευξη είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα Καρφί στις 7-9-2019 σας την παραθέτω αυτούσια 

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας: Αντί να επενδύσουν στον Πολιτισμό επανδρώνουν καρέκλες

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας έχει αφήσει το δικό του αποτύπωμα στο ελληνικό πεντάγραμμο. Έντονος, ευαίσθητος, ιδιαίτερος. Μίλησε στο «Καρφί» με αφορμή την μεγάλη συναυλία στο Ηρώδειο που με μουσικό συνοδοιπόρο τον Νίκο Πορτοκάλογλου θα τραγουδήσουν για τους σκοπούς της Ένωσης Μαζί για το Παιδί.

Μάλιστα όλα τα έσοδα της συναυλίας θα δοθούν για τις ανάγκες των 30.000 παιδιών που στηρίζει το Μαζί για το Παιδί.

Σε μια συνέντευξη που θα συζητηθεί ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας εξηγεί το γιατί το Διδυμότειχο Μπλουζ καθιερώθηκε στις συνειδήσεις του κόσμου. Μιλάει με συγκίνηση για τους Τερμίτες και την τελευταία τους μουσική συνάντηση στον Λυκαβηττό που χαράχθηκε βαθιά μέσα του. Τονίζει δε πως είναι ευλογημένος για τις συνεργασίες που έχει κάνει αλλά και για την αποδοχή του κόσμου. Κάνει ιδιαίτερη μνεία για τους δίσκους και τα πικ-απ, τότε που η μουσική είχε υπόσταση και μάλιστα ρομαντική ενώ τονίζει πως τα νέα παιδιά που έχουν ταλέντο θυσιάζονται στο βωμό των τηλεθεάσεων των μουσικών shows.

Το δικό σας μουσικό ταξίδι έχει ξεκινήσει πριν από το 1983 και συνεχίζεται… Σίγουρα υπήρξαν σταθμοί αλλά και δυσκολίες. Ποια ήταν τα πιο έντονα ορόσημα σε όλο αυτή την πορεία;

«Είναι τόσα πολλά αυτά που μπορώ να τα χαρακτηρίσω ορόσημα. Οι «Τερμίτες» ήταν δυνατό κεφάλαιο, έντονο, το πρώτο ξεκίνημα. Μάλιστα ο Armageddon ακόμη είναι στις προτιμήσεις  όλου του κόσμου, όχι μόνο στην Ελλάδα. Παίζει μέχρι σήμερα από την Γαλλία έως την Κίνα. Νιώθω ευλογημένος γιατί μέσα από την τέχνη μου έχω ζήσει στιγμές μοναδικές. Και στην μετά «τερμίτες» εποχή έκανα συνεργασίες που έμειναν στην ιστορία και γνώρισα ανθρώπους ιδιαίτερους και έντονους. Η αποδοχή του κόσμου στο πρόσωπο μου και στην τέχνη μου είναι ευλογία. Ο κόσμος αγάπησε και αγαπάει τραγούδια μου όπως το Διδυμότειχο Μπλουζ, Πόσο σε Θέλω κ.α.

 Κάτι που θα θυμάμαι για όλη μου την ζωή σίγουρα ήταν η συναυλία στον Λυκαβηττό με τους Τερμίτες μετά από τόσα χρόνια. Ήταν πολλά μαγικά και έντονα συναισθήματα».

Μια χώρα με τόσο πλούσια μουσική παράδοση και πολιτισμό, δεν είναι κρίμα στην Ελλάδα να μην στηρίζονται τα μουσικά σχολεία και γενικότερα ο Πολιτισμός στον τομέα της εκπαίδευσης…

«Δεν επενδύουμε στον Πολιτισμό και στην εκπαίδευση και αυτό γιατί απλώς τόσα χρόνια επανδρώνονται οι καρέκλες. Κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί για τον Πολιτισμό στην χώρα  που τον γέννησε. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κάτσουν στα γραφεία τους και να μην βγουν απ’ αυτά».

Χάνεται η μουσική μας κουλτούρα ή όχι; Πως το αντιλαμβάνεται αυτό ο Λαυρέντης;

«Δεν χάνεται. Ο κόσμος το αποδεικνύει στις συναυλίες και στα live που ακολουθεί. Η μουσική είναι προπύργιο του Πολιτισμού μας και ο Έλληνας αναζητά διεξόδους μέσα από την μουσική». 

Το Διδυμότειχο μπλουζ έχει μια πολύ ξεχωριστή θέση στις συνειδήσεις του κόσμου.  Πολύ ιδιαίτερο τραγούδι και ζεστό.  Τι είναι αυτό το ξεχωριστό που το έχει καθιερώσει;

«Είναι πολύ αληθινό τραγούδι. Το τραγούδι αυτό είναι βιογραφικό κι αφορά την προσωπική μου ιστορία στο στρατό... Το Διδυμότειχο Μπλουζ τώρα, μετά από τόσα χρόνια, το καταλαβαίνω, είναι ένα διαχρονικό τραγούδι κι ένα τραγούδι που δεν ξεφτίζει με τίποτα.».

Είναι κοινό μυστικό πως η δισκογραφία στην Ελλάδα ψυχορραγεί… Πολλά νέα παιδιά καταφεύγουν σε shows μουσικά. Αξιόλογες και όμορφες φωνές που χάνονται μετά στο βωμό της τηλεθέασης και έρχονται άλλες και άλλες… Ποια είναι η δική σας άποψη γι’ αυτήν την εξέλιξη;  Τελικά η εικόνα και η τηλεθέαση νίκησαν τη μουσική;

«Είναι πολύ μεγάλη κουβέντα. Αν δεν υπάρχει κάπου η δουλειά ενός καλλιτέχνη αποτυπωμένη είτε σε δίσκο, σε cd ή σε κασέτα κινδυνεύει να χαθεί. Ακούω πολλούς που λένε ότι βγάζουν την δουλειά τους στο διαδίκτυο. Το διαδίκτυο είναι κάτι ασαφές. Βγάζουν νέα παιδιά την δουλειά τους σε έναν αχανή ωκεανό.

 Πήγε να γίνει μια προσπάθεια επαναφοράς του βινυλίου, του οποίου εγώ είμαι λάτρης, αλλά δεν προχώρησε.

Σε ότι αφορά τα μουσικά shows αυτό που θα πω είναι μια φράση του Βλάσση (σ.σ Μπονάτσου) επικρατεί το «Φύγε εσύ, έλα εσύ». Και όλα αυτά λειτουργούν σε βάρος της μουσικής και της δισκογραφίας και κυρίως των νέων παιδιών που έχουν να δώσουν και χάνονται σε έναν κυκεώνα». 

Μια συναυλία για καλό σκοπό στο Ηρώδειο. Θα ενώσετε τις φωνές σας με τον Νίκο Πορτοκάλογλου για τους σκοπούς της Ένωσης Μαζί για το Παιδί. Είναι από τις στιγμές που η μουσική δείχνει την δυναμική της και την οπτική του Πολιτισμού της;

«Το να μπορείς να προσφέρεις σε μια οργάνωση που δουλεύει για να καλυτερεύσουν οι συνθήκες διαβίωσης παιδιών που έχουν ανάγκη είναι κάτι που με χαροποιεί. Το έργο που επιτελεί το Μαζί για το Παιδί είναι άξιο συγχαρητηρίων και πρέπει να το στηρίξουμε με κάθε τρόπο. Γι’ αυτό το λόγο θα δώσουμε μαζί με τον Νίκο Πορτοκάλογλου τον καλύτερο μας εαυτό για μια υπέροχη συναυλία».