Ελένη Αλεξανδρή: Η πριγκίπισσα που δραπέτευσε από σελίδες παραμυθιού

Η Ελένη Αλεξανδρή θα τραγουδήσει στο Art 4 More

Με το αφοπλιστικό της χαμόγελο σε μαγνητίζει αμέσως, δεν σου αφήνει περιθώρια να μην την προσέξεις. 

Όταν δε τραγουδά η μελωδική της φωνή σε ταξιδεύει σε άλλη διάσταση.

Μια διάσταση παραμυθένια, της εποχής όπου οι άνθρωποι ζούσαν τον έρωτα τους και πίστευαν σε αυτόν...

Σίγουρα η Ελένη Αλεξανδρή είναι απόγονος της πριγκίπισσας του παραμυθιού που όλοι αναζητούμε να ζήσουμε. 

Η ίδια δείχνοντας και την πλευρά της αλληλεγγύης θα ντύσει με την φωνή της το 9ο Art 4 More και με αφορμή την παρουσία της αυτή, μίλησε στο Πινάκιο για την ζωή της αλλά και για ό,τι ονειρεύεται... Μιλά για τα παιδικά της χρόνια στον Καναδά όταν “ξέφυγε” από τις χορωδίες και τραγούδησε σόλο, για τον ανταγωνισμό στο χώρο της αλλά και για το αν η εικόνα είναι αυτή που υπερέχει του ταλέντου.

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο για το Πινάκιο

Τέλος μας έδωσε ραντεβού λίγο μετά τις 21:00 για να την δούμε από κοντά την Κυριακή 11 Οκτωβρίου στο Impact Hub Athens. Τόσο η ίδια όσο και οι Δημήτρης Μαρμαρινός (φωνή και κιθάρα) Αλέξανδρος Ανδρέϊτς (στο μπάσο) και Μανώλης Τόμπρος (στα κρουστά/ντραμς), θα είναι συνοδοιπόροι μας σε  ένα μουσικό ένα ταξίδι στα 70's, 80's, 90's...

Η μουσική είναι κομμάτι του εαυτού σου…Πόσα χρόνια ασχολείσαι μαζί της;

Δεν θα ξεχάσει ποτέ την πρώτη φορά που τραγούδησε

“Είναι όντως κομμάτι του εαυτού μου. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από μικρό παιδί, είχα σχέση με την μουσική. 

Θα έλεγα πως είναι όχι μόνο κομμάτι του εαυτού μου αλλά και σημείο αναφοράς στην ζωή μου”.

Θυμάσαι την πρώτη φορά που τραγούδησες;

“Ναι, θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά την πρώτη φορά που τραγούδησα. Ήμουν σε χορωδίες μικρή αλλά η πρώτη φορά που τραγούδησα μόνη μου σόλο ήταν στο φεστιβάλ της εκκλησίας μας (σ.σ η Ελένη Αλεξανδρή ζούσε στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στον Καναδά), όπου χόρεψα το χορευτικό συγκρότημα παραδοσιακούς χορούς (όπου συμμετείχα και εγώ) απλά σε ένα χορό δεν χόρεψα, τραγούδησα το ‘Τι έχεις Ρίνα μου και αρρωσταίνεις’ και το ‘Μαντήλι Καλαματιανό.’ Είχα πολύ άγχος αλλά το ξεπέρασα γιατί ήθελα τόσο πολύ να τραγουδήσω. Ωστόσο το άγχος ξεπεράστηκε αφού η θέληση μου αποδείχθηκε ισχυρότερη”.

Στην Ελλάδα μπορεί εύκολα ένας νέος του δικού σου μουσικού επιπέδου να βρει εύκολα πόρτες ανοιχτές;

Σκληρή δουλειά χρειάζεται για να αγγίξεις το όνειρο σου, λέει στο Πινάκιο η Ελένη Αλεξανδρή

“Γενικότερα πιστεύω ότι είναι δύσκολος ο χώρος ο συγκεκριμένος όπου και να πας στον κόσμο. Στην Ελλάδα ειδικά υπάρχουν πολλά ταλαντούχα παιδιά και για αυτό υπάρχει συναγωνισμός στο χώρο. Για να ξεχωρίσεις θαρρώ πως πρέπει να δουλέψεις σκληρά για να έχεις το δικαίωμα να αγγίξεις το όνειρο σου”.

Αλήθεια Ελένη εκτιμάς πως η εικόνα ενός καλλιτέχνη είναι πιο πάνω από την φωνή του;

Κάποια λάθη της, θα τα ζούσε ξανά

Πραγματικά δεν πιστεύω ότι η εικόνα είναι πιο πάνω από την φωνή. Πιστεύω ότι έχει σχέση με το το σύνολο που εκπέμπει ένας καλλιτέχνης. 

Το “πακέτο” που λένε στην πιάτσα την δική μας. 

Ωστόσο επειδή ζούμε στην εποχή που η εικόνα έχει βαρύτητα, η εμφάνιση πρέπει να είναι το κερασάκι στην τούρτα, να χτίζει την ατμόσφαιρα που υποστηρίζει ο καλλιτέχνης”.

Είναι ανασφάλεια όταν ένας καλλιτέχνης στέκεται κυρίως στην εξωτερική του εμφάνιση;

“Δεν μπορώ να πω ακριβώς, γιατί δεν είμαι αυτής της άποψης. Φαντάζομαι πως υπάρχουν διάφοροι λόγοι που μπορεί κάποιος να στέκεται κυρίως στην εξωτερική του εμφάνιση. Είμαι της σχολής που υποστηρίζει τις σπουδές και την γνώση και το να δουλεύεις και να καλλιεργείς το ταλέντο σου, όποιο και να είναι αυτό, για να γίνεσαι όλο και καλύτερος”.

Αν ξαναζούσες τη ζωή σου θα έσβηνες τα λάθη σου ή θα τα βίωνες ξανά;

“Κάποια λάθη θα τα ζούσα ξανά ενώ κάποια άλλα θα αντιδρούσα διαφορετικά πιστεύω”.

Σε ενοχλεί το γεγονός ότι στα σχολεία δεν διδάσκεται καν η Μουσική;

Αγαπά πολύ την Ελλάδα

“Ναι, με ενοχλεί. Δεν θέλω να συγκρίνω αλλά όταν συζητάω με Έλληνες τα μαθήματά μου στο λύκειο στον Καναδά που συμμετείχα (μουσική, χορωδία, τζαζ ορχήστρα, συμφωνική ορχήστρα και πολλά άλλα) με ρωτάνε εάν πήγα σε μουσικό λύκειο. 

Η απάντησή μου είναι όχι, δεν πήγα σε μουσικό λύκειο, ήταν κανονικό λύκειο. Με ενοχλεί που δεν υπάρχει μουσική στα σχολεία γιατί η μουσική είναι πολύ σημαντική στο χτίσιμο του χαρακτήρα ειδικά για τα παιδιά και όλοι αγαπάνε την μουσική ασχέτως το τι είδος τους αρέσει.

Απ΄την άλλη χαίρομαι όμως που υπάρχουν ωδεία με καλούς δασκάλους και καθηγητές και χαίρομαι που υπάρχουν γονείς που πιστεύουν στις μουσικές σπουδές και τα πάνε τα παιδιά τους”.

Έχεις σκεφτεί να πας στο εξωτερικό (πχ στον Καναδά που ζούσες) προκειμένου να βρεις το δικό σου επαγγελματικό καταφύγιο εφόσον εδώ ο δρόμος της καριέρας είναι στρωμένος με αγκάθια;

“Δεν μπορώ να αφήσω την Ελλάδα. Την αγαπάω πολύ. Εάν γυρνούσα στον Καναδά θα έπρεπε να αλλάξω επάγγελμα και δεν το θέλω. Δεν υπάρχουν πολλές δυνατότητες στον καλλιτεχνικό χώρο στον Καναδά. Στην Αμερική υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες αλλά είναι πολύ σκληρός ανταγωνισμός. Ωστόσο δεν θα άφηνα την Ελλάδα σε καμία περίπτωση...νιώθω καλά εδώ!”

Πες μας για την συμμετοχή στο Art4More. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να λάβεις μέρος σε αυτό;

Τι ήταν αυτό που την ώθησε να λάβει μέρος στο Art4More

“Για το Art4more Festival με πλησίασε η Δανάη Οικονόμου που ανήκει στην ομάδα οργάνωσης του φεστιβάλ. Με την Δανάη είχαμε γνωριστεί παλιότερα και κρατήσαμε επαφή. Όταν μου μίλησε για το φεστιβάλ αυτό και μου πρότεινε να τραγουδήσω με την παρέα μου δέχθηκα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Μου αρέσει πολύ το Do It Yourself . Μου αρέσει να βλέπω πως κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν τρόπους να κάνουν πράγματα με την φαντασία και την έμπνευσή τους. Επίσης έμαθα ότι το Art 4 More γίνεται με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας και θέλαμε με την παρέα να συμμετάσχουμε”.

eleni alexandri_art4more από Pinakio