Θωμαή Απέργη στο Πινάκιο: Δεν φοβάμαι τον ανταγωνισμό

 Συνέντευξη στους Σταύρο & Λευτέρη Θεοδωρακόπουλο

Ευχάριστη έκπληξη αποτελεί τους τελευταίους μήνες η εμφάνιση της Θωμαής Απέργη στα μουσικά –και όχι μόνο- δρώμενα. Η ίδια με τη γλυκιά και τη φρέσκια φωνή της μας έβαλε σε latin διάθεση και μας ταξίδεψε σε άλλες εποχές πιο αγνές, πιο ρομαντικές, αυτές που ίσως θα θέλαμε να ενταχθούμε τώρα που όλα ξεθωριάζουν.

Η ίδια μιλά στο Πινάκιο για το μουσικό της ταξίδι, για τον ανταγωνισμό στο χώρο, αλλά και για τη νέα γενιά που δοκιμάζεται αυτή τη στιγμή. Μάλιστα στα παιδιά που ζουν κάτω από τη σκιά της Τρόικας και των διεθνών τοκογλύφων αφιερώνει το God bless the child και τους συνιστά να μην πάψουν να ονειρεύονται και να ελπίζουν.

Τέλος, σημειώνει τη συμβολή που έχει στο ξεκίνημα της καριέρας της η Panik Records.

«Μια βραδιά» είναι ο τίτλος της πρώτης σας επιτυχίας, ο ρυθμός δεν ταιριάζει με τη μόδα που επιτάσσει η εποχή, πιστεύετε όμως σε αυτή σας την κίνηση και ότι θα κάνει την διαφορά;

«Σίγουρα με απασχολεί η γνώμη του ελληνικού κοινού όμως αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά νε το τραγούδι με την προϋπόθεση να δώσω το είναι μου  στο είδος που αγαπώ και συνάμα να συμβάλλω να γίνει πιο γνωστό στην Ελλάδα αν μπορέσω! Είναι πρόκληση και πλέον δε με τρομάζει, υπάρχει κοινό που αρέσκεται σ’ αυτούς τους  ήχους απλώς είναι μικρότερο αυτή τη χρονική στιγμή».

Θεωρείτε πως είναι ένα τραγούδι που μπορεί εύκολα να το αφιερώσει κάποιος στην αγαπημένη του;        

«Πιστεύω πως ναι! Το τραγούδι μιλά περισσότερο για μια ευκαιριακή σχέση αλλά πιο ελεύθερα σίγουρα μπορεί να το αφιερώσει  κάποιος στην αγαπημένη του».

Πόσο συνειρμική είναι η μουσική με τον έρωτα; 

«Εξαρτάται! Για άλλους πολύ για άλλους λιγότερο».

Η μουσική είναι ταξίδι ψυχής;
«Θα μιλήσω προσωπικά! Έχω πολύ λίγο καιρό που ασχολούμαι ωστόσο το συναίσθημά μου και ό,τι έχω στην ψυχή μου είναι εφαλτήριος δύναμη για να τραγουδάω καθημερινά με περίσσιο πάθος».
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να πάρετε την απόφαση να ασχοληθείτε επαγγελματικά με τη μουσική, δε σας φοβίζει το γεγονός πως πρόκειται για έναν χώρο με έντονο ανταγωνισμό και λίγο χώρο;

«Δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική παρά το γεγονός οτι δέχτηκα προτάσεις. Το έκανα πράξη διότι η Panik Records προσεγγίζοντάς με μου εγγυήθηκε πως θα κινηθούμε κοντά στο δικό μου ύφος. Όσο για τον ανταγωνισμό, δε με τρομάζει αφενός διότι δεν κάνω κάτι mainstream και αφετέρου είμαι της άποψης πως όποιος αξίζει θα προχωρήσει, αν δεν ανήκω σ’ αυτή την κατηγορία θα είναι δίκαιο να χαθώ από το προσκήνιο».

Θα μας πείτε δύο λόγια για την πρώτη σας δισκογραφική δουλειά;
«Ήταν μια πολύ ευχάριστη πρώτη εμπειρία! Μόλις πρωτοάκουσα το demo αμέσως ξεχώρισα το κομμάτι αυτό. Έχει κυκλοφορήσει εδώ και τρεις μήνες και είμαι αρκετά ευχαριστημένη!»

Ποια είναι τα επόμενα βήματα σας, δισκογραφικά αλλά και σε εμφανίσεις;

«Αυτή τη στιγμή ασχολούμαστε με την Panik Records με το επόμενο τραγούδι που θα κυκλοφορήσουμε, όσο για τις εμφανίσεις κανονίζουμε διάφορα όμως δεν είναι κάτι ανακοινώσιμο».

Η γενιά σας δοκιμάζεται έντονα, ποιοι είναι το μήνυμα που στέλνετε στους συνομηλίκους σας;

«Όντως! Πιστεύω πραγματικά πως οι νέοι οφείλουν να συνεχίζουν να παλεύουν, να διατηρούν την ελπίδα τους και προς Θεού να μην σταματήσουν να ονειρεύονται! Με θετική σκέψη σίγουρα όλα γίνονται πιο φωτεινά!»

Ποιο τραγούδι θα αφιερώνατε στα παιδιά της γενιάς σας και ποιο στους πολιτικούς;

«Στα παιδιά της γενιάς μου θα μπορούσα να αφιερώσω το God bless the child ή το pennies from heaven από Billie Holiday ή και το ain't got no-I got life της Nina Simone, στους πολιτικούς όσο και να προσπαθώ να βρω κάτι δε μου έρχεται τίποτα αυθόρμητα».

Ήταν σκοπός των προηγούμενων Κυβερνήσεων να αφήσουν την νεολαία χωρίς την πρέπουσα Παιδεία. Θα φτάναμε σε αυτό το σημείο αν το σχολείο είχε πιο διαδραστικό και ενεργό ρόλο;
«Υποστηρίζω πολύ έντονα ότι η οικογένεια και οι φορείς εκπαίδευσης είναι οι κύριοι παράγοντες-μεταλαμπαδευτές της παιδείας. Για να μη κατηγορούμε μόνο τις εκάστοτε κυβερνήσεις και οι οικογένεια έχει το μερίδιο της για τα παιδιά του σήμερα. Σίγουρα ένα αρτιότερο πρόγραμμα παιδείας θα οδηγούσε ίσως σε διαφορετικούς δρόμους».