Πιστεύω εις ένα Θεό, Πατέρα, Παντοκράτορα...

Της Μάρως Σαρίφ

Στην ανθρώπινη ύπαρξη, η πίστη στον Θεό είναι το άλφα και το ωμέγα. Ο Θεός είναι ο Πατέρας μας, ο Δημιουργός μας, είναι εκείνος που ποτέ δεν θα μας προδώσει και μόνο σε εκείνον μπορεί η ψυχή μας να βρει καταφύγιο. Ο κάθε άνθρωπος στην ζωή, έχει ανάγκη από την ύπαρξη του Θεού, γιατί χωρίς εκείνον δεν υπάρχει αύριο.

Ο άνθρωπος μέσω της προσευχής, έρχεται σε επαφή με τον Θεό γιατί μόνο έτσι μπορεί να του ζητήσει βοήθεια, συγχώρεση και να αντλήσει δύναμη για την ζωή.

 Η προσευχή διώχνει την θλίψη από την καρδιά μας και είναι το όπλο για να διώχνουμε μακριά οποιοδήποτε κακό. Η πίστη είναι η κινητήριος δύναμη του ανθρώπου!!! Oι απόστολοι και οι Πατέρες, όταν μιλούν για πίστη, δεν την εννοούν σαν μια απλή εμπιστοσύνη στην διδασκαλία του Χριστού. Η πίστη της Εκκλησίας είναι το έργο του Θεού μέσα στον άνθρωπο. Η δύναμη του Θεού μας μετατρέπει από δειλούς και αδύνατους, σε ισχυρούς και δυνατούς γεμάτους γνώση Θεού.

Κάθε άνθρωπος περνά προβλήματα, άλλοι περισσότερα, άλλοι λιγότερα, γιατί καθένας μας κουβαλάει τον δικό του σταυρό σε αυτή την ζωή και δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε την πίστη μας. Μερικοί, βλέποντας τα χτυπήματα της ζωής το ένα πάνω στο άλλο, νομίζουν πως ο Θεός τους εγκατέλειψε. ΛΑΘΟΣ!!
Ο Θεός ποτέ δεν εγκαταλείπει τα παιδιά του. Πάντα είναι παρόν και ο άνθρωπος πρέπει να θέλει να τον δει μέσα απ' τα μάτια της ψυχής. Ο Θεός είναι πανταχού παρόν και γνωρίζει την λύπη μας, την χαρά μας και κανένας δεν μπορεί να μας καταλάβει και να μας βοηθήσει, όσο εκείνος!!!

Ότι άσχημο έρθει στην ζωή του κάθε ανθρώπου, έρχεται είτε για να μας κάνει πιο δυνατούς, είτε για να μας δοκιμάσει. Γι' αυτό ο άνθρωπος δεν πρέπει να χάνει με τίποτα την πίστη του.
Πρέπει πάντα με ευλάβεια, πίστη και προσευχή να ζητά την βοήθεια του Θεού. Το θέμα όμως είναι πως δεν πρέπει ο άνθρωπος να θυμάται τον Θεό μόνο στα δύσκολα. Τον Θεό πρέπει να τον έχουμε πάντα μες στην ζωή μας και στην πρώτη θέση μέσα στην καρδιά μας. Να προσπαθούμε μέσα από τον λόγο μας και τις πράξεις μας να είμαστε άνθρωποι ταπεινοί και να προσφέρουμε την βοήθειά μας στον πλησίον μας, δίχως αντάλλαγμα. Μόνο με αυτούς τους τρόπους μπορούμε να πλησιάσουμε τον Θεό.

Ο Θεός είναι Αγάπη, είναι δύναμη, είναι ζωή, είναι ομορφιά, είναι η αγκαλιά που μπορούμε να κουρνιάσουμε και να βρούμε γαλήνη και υποστήριξη, για να αντέξουμε τον πόνο της ζωής. Είναι εκείνος που μπορεί να μας στείλει την κατάλληλη στιγμή, το φως και την βοήθεια που χρειαζόμαστε.

Πιστός άνθρωπος δεν θεωρείτε αυτός που πηγαίνει καθημερινά στην Εκκλησία. Αυτή είναι μια λάθος αντίληψη για όποιον την έχει. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πηγαίνουν καθημερινά στην εκκλησία και όμως σκορπούν το κακό στην ζωή. Κάποιοι λόγω διάφορων προβλημάτων, μπορεί να μην μπορούν να πηγαίνουν τακτικά στην εκκλησία, όμως είναι εξαίρετοι άνθρωποι, γιατί έχουν καταφέρει κάτι πολύ σημαντικό. Ξέρετε τι; Έχουν καταφέρει να έχουν τον Θεό μέσα τους, στο σπίτι τους, στην σκέψη τους κάθε πρωί που ξυπνούν, γιατί η πίστη φαίνεται μέσα από τις πράξεις και τον λόγο του ανθρώπου. Τον Θεό δεν τον συναντάμε μόνο στην Εκκλησία. Ο Θεός είναι παντού. Στον αέρα που αναπνέουμε, στο σώμα μας, στην ψυχή μας, παντού όπου κι αν γυρίσουμε να κοιτάξουμε, βλέπουμε τον Θεό και τα έργα του!!!

Έχω ακούσει πολλές φορές από ανθρώπους, που λένε πως έχουν ξεφύγει από τον δρόμο του Θεού, διότι δεν υπάρχουν πλέον σωστοί ιερείς. ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ!!!Υπάρχουν ακόμα ευσεβείς ιερείς, που είναι δίπλα στον άνθρωπο και υπηρετούν τον Θεό με ευλάβεια και πίστη. Όμως η σχέση μας με τον Θεό δεν έχει να κάνει με τους ιερείς. Οι ιερείς είναι άνθρωποι οι οποίοι έχουν διαλέξει να υπηρετούν τον Θεό στην ζωή τους, να κηρύτουν τον λόγο του και να στηρίζουν τον άνθρωπο. Πλέον μερικοί, δυστυχώς δεν βαδίζουν προς αυτό τον δρόμο που αρχικά είχαν ορκιστεί, αλλά επαναλαμβάνω, πως αυτό δεν έχει καμμιά σχέση με τον Θεό. Οι ιερείς απλά υπηρετούν τον Θεό και είναι οι εκπρόσωποί του στον κόσμο. Αν κάποιοι δεν κάνουν πλέον το έργο τους όπως θα έπρεπε, εμείς δεν είμαστε σε θέση να τους κρίνουμε. Εμείς αυτό που μπορούμε να κάνουμε, είναι να κρατάμε την σχέση μας με τον Θεό και τους Αγίους που έχουν αφοσιώσει την ζωή τους, στην πίστη τους, να τηρούμε τις δέκα εντολές του Κυρίου, να μην κάνουμε κακό σε κανέναν, ούτε με λόγο, ούτε με έργο, να είμαστε ταπεινοί άνθρωποι, όπου μπορούμε να προσφέρουμε την βοήθειά μας και φυσικά να κηρύτουμε τον λόγο του Θεού. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός μας, είναι ο Πατέρας μας, είναι Φιλέσπλαχνος, Παντοδύναμος, Πανάγαθος και σε εκείνον λογοδοτούμε στην ζωή και από εκείνον περιμένουμε το καθετί στην ζωή.

"Επιπλέον θέλω να αναφερθώ και σε μια προσωπική μου εμπειρία, που μου έχουν πει πως έχουν περάσει και άλλοι άνθρωποι".

Φέτος το καλοκαίρι είχα την ανάγκη να πάω για δύο μέρες σε ένα μοναστήρι εδώ στην Αθήνα, για να προσευχηθώ. Πήρα τηλέφωνο όλα τα γυναικεία μοναστήρια, όμως κανένα δεν με δέχτηκε. Επίσης τηλεφώνησα και στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών για να με εξυπηρετήσουν, όμως κανείς δεν με βοήθησε. Είχα ενημερώσει πως δεν είχα την ανάγκη να με περιθάλψουν, απλά ήθελα να πάω σε ένα μοναστήρι γιατί περνούσα ένα οικογενειακό πρόβλημα και είχα την ανάγκη να προσευχηθώ, όμως μου το στέρησανε! Όλες οι ηγουμένισσες των μοναστηριών μου έλεγαν πως δεν δέχονται. Ακούστε κόσμε! Λες και τα μοναστήρια είναι ιδιοκτησία τους. Δεν έχουν καταλάβει ότι τα μοναστήρια και οι εκκλησίες είναι οι οίκοι του Θεού, γιατί μάλλον δεν έχουν πάει εκεί από αγάπη προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο, αλλά από συμφέρον. Στα μοναστήρια μπορεί να πηγαίνει όποιος θέλει, γιατί έτσι έχει πει ο Θεός και όχι όσους θέλουν οι ηγουμένισσες. Τα μοναστήρια και οι εκκλησίες είναι οι οίκοι του Θεού και ο κάθε άνθρωπος, οποιαδήποτε στιγμή της ζωής του, χωρίς αιτία, μπορεί να αισθανθεί την ανάγκη να πάει να προσευχηθεί και πρέπει να πηγαίνει χωρίς να ρωτάει. Δεν έχουν καταλάβει ότι ο οίκος του Θεού, είναι η αγκαλιά του, που δέχεται όλο τον κόσμο και έρχονται κάποιοι και μας απαγορεύουν να τον επισκευτούμε. Γι' αυτό κάποιοι άνθρωποι έχουν φύγει από το δρόμο του Θεού, νομίζοντας πως ο Θεός ευθύνεται για όλα αυτά. ΛΑΘΟΣ!!! Ο Θεός δεν είπε τέτοια πράγματα και δεν συμφωνεί με αυτά! Κάποιοι που υπηρετούν σήμερα τον Θεό, δυστυχώς δεν κάνουν σωστά το έργο τους και διώχνουν τον κόσμο από τον Θεό. Επειδή όμως το έχω φιλοσοφίσει, πρέπει ο άνθρωπος να ξεχωρίσει στο μυαλό του, πως άλλο είναι η πίστη μας στον Θεό και άλλο αυτό που συμβαίνει σήμερα με κάποια μοναστήρια και κάποιους ιερείς. Για ελάτε να θυμηθούμε τις προφητείες του Κοσμά του Αιτωλού που επιβεβαιώνουν όλα όσα συμβαίνουν σήμερα. <<Θα 'ρθει καιρός που δεν θα υπάρχει αυτή η αρμονία που είναι σήμερα μεταξύ λαού και κληρικού>>, και <<Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων>>. Αυτό Κυρίες και Κύριοι, συμβαίνει σήμερα. Δυστυχώς!!!
Εμένα όμως ο Θεός, για άλλη μια φορά με βοήθησε και έλυσα το πρόβλημα που με απασχολούσε, γιατί όπως προείπα, ο Θεός είναι πανταχού παρόν και βλέπει τα πάντα!!!! Γι' αυτό μην χάνεται την πίστη σας για τίποτα και για κανέναν!!!!!!!!!!

"ΜETANOIA"

Ο Θεός έχει προικίσει το άνθρωπο, δίνοντάς του μυαλό και βούληση και παρότι ξέρει πιο είναι το σωστό και πιο το λάθος, ανά πάσα στιγμή μπορεί να αμαρτήσει. Όμως επειδή κανείς μας δεν είναι αναμάρτητος, το μόνο που χρειάζεται είναι να γνωρίζουμε τι είναι η μετάνοια. Η μετάνοια είναι το καθαρκτήριο της ψυχής. Πρέπει να μπορούμε να αναγνωρίζουμε τις αμαρτίες μας, ότι πικράναμε τον Θεό με αυτές και να παίρνουμε την απόφαση να καταφεύγουμε στην εξομολόγηση και στην αλλαγή του εαυτού μας, μέσω της μετάνοιας. Δεν αναφέρομαι βέβαια σε ανθρώπους που λένε "εγώ δεν έκανα τίποτα", "δεν είμαι αμαρτωλός", επειδή δεν θέλουν να ταπεινωθούν για να σώσουν την ψυχή τους. Αναφέρομαι σε αυτούς που αναγνωρίζουν τις αμαρτίες τους και είναι σε θέση να μετανοήσουν και να αλλάξουν, μέσα από το δρόμο της εξομολόγησης, της μετάνοιας και φυσικά να μην ξανακάνουν το ίδιο λάθος. Η αμαρτία είναι μια φωτιά που ανάβει μέσα μας και πρέπει να θέλουμε για να την σβήσουμε. Στην αμαρτία μας στέλνει ο "διάβολος". Αυτός ήταν που αμάρτησε πρώτος. Από τον Θεό όμως πλάστηκε αγαθός και ήταν αρχάγγελος του Κυρίου. Μετά όμως άρχισε να διαβάλει, δηλαδή να συκοφαντεί τον Θεό στους πρωτόπλαστους. Στην αρχή ήταν υπάκουος στον Θεό, ενώ μετά έγινε "σατανάς" που σημαίνει ότι πέρασε στην άλλη πλευρά και έγινε αντίπαλός του. Για ότι κακό συμβαίνει στην κοινωνία ευθύνεται αυτός. Από αυτόν προέρχονται όλα τα κακά και εξαιτίας του ο Αδάμ έχασε τον παράδεισο. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο Θεός πλέον δεν μας συγχωρεί ή δεν μας ακούει. Ο Θεός συγχωρεί γιατί είναι Φιλεύσπλαχνος και Φιλάνθρωπος, απλά ο άνθρωπος πρέπει να θέλει να εγκαταλείψει την αμαρτία και να ζητήσει συγχώρεση με πίστη και μετάνοια, να εξομολογείται στον πνευματικό του και να προσπαθεί να μην ξανά αμαρτήσει.

Θα αναφέρω μερικά παραδείγματα για να δείτε την ευσπλαχνία του Θεού προς σε αυτούς που αμάρτησαν. Όταν ο Αδάμ αμάρτησε, θα μπορούσε ο Θεός να τον παραδώσει αμέσως στον θάνατο. Όμως δεν το έκανε. Τον εξόρισε από τον παράδεισο αφού αμάρτησε και τον έβαλε απέναντι για να βλέπει τι έχασε ώστε να καταλάβει το λάθος του, να μετανοήσει και να σωθεί. Ο Κάιν, ο πρώτος άνθρωπος που γεννήθηκε, έγινε αδελφοκτόνος. Μεγάλο έγκλημα αλλά μικρή η τιμωρία του Θεού "Θα ζεις πλέον στενάζοντας και τρέμοντας", του είπε, δείχνοντας για άλλη μια φορά την Φιλευσπλαχνία του.

Τόσα χρόνια έχει μείνει η φράση "ο κατακλυσμός του Νώε". Για να θυμηθούμε τι έγινε τότε και την Φιλευσπλαχνία του Θεού. Τότε αμάρτησαν οι γίγαντες και είχαν σκορπίσει στη γη την παρανομία. Ο Θεός όμως δεν έστειλε τότε την τιμωρία του κατακλυσμού, αν και θα μπορούσε. Την έστειλε όμως μετά από εκατόν είκοσι χρόνια γιατί άφησε περιθώρια για να μετανοήσουν, πράγμα που δεν έκαναν και γι' αυτό ο Θεός έστειλε την τιμωρία αυτή. Η Μαρία η Μαγδαληνή που ήταν πόρνη, ο Χριστός την συγχώρησε γιατί μετάνιωσε πραγματικά για τις αμαρτίες της, άλλαξε ζωή και πίστεψε στον Θεό. Όλοι μας λοιπόν μπορούμε να σωθούμε αρκεί να το θελήσουμε. Είτε άντρες, είτε γυναίκες, όλοι είμαστε παιδιά του Θεού. Άλλοι κάνουν μεγάλα παραπτώματα, άλλοι μικρότερα, το θέμα όμως είναι να καταλαβαίνουμε τα λάθη μας, να εξομολογούμαστε στον πνευματικό μας, να μετανοούμε με αληθινή μετάνοια, να νηστεύουμε και μην κάνουμε τα ίδια λάθη.

"Η ΜΗΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ"

Κάποιοι αξιοθρήνητοι άνθρωποι, είναι η μοναδική λέξη που τους χαρακτηρίζει, υβρίζουν το όνομα της Παναγίας και του υιού της Ιησού Χριστού. ΥΒΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥΣ, που ο ΘΕΟΣ την επέλεξε μέσα από τόσες παρθένες για να φέρει στον κόσμο τον Ιησού Χριστό. ΥΒΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥΣ, που προστατεύει όλο τον κόσμο. ΥΒΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥΣ, που για να σωθούμε εμείς, είδε το παιδί της να υποφέρει πάνω στον σταυρό και να χύνει το αίμα του. ΥΒΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥΣ, που μεσολαβεί στον Θεό για να εισακούγονται οι προσευχές και οι παρακλήσεις μας προς ΕΚΕΙΝΟΝ. ΥΒΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥΣ, που έχει κάνει τόσα και τόσα θαύματα στον κόσμο. Πόσο άσχημο είναι όταν ακούμε κάποιους να μιλούν με αυτό τον τρόπο προς την μητέρα όλων μας!

Κάποιοι πάλι υβρίζουν το όνομα του Χριστού. ΕΚΕΙΝΟΥ, που είναι ο υιός του Θεού. ΕΚΕΙΝΟΥ, που δέχτηκε όλους τους πόνους και τους εξυβρισμούς για χάρη μας και για την δική μας λύτρωση. ΕΚΕΙΝΟΥ, που ήρθε στην γη για να μας δείξει τον θάνατο και την Ανάσταση χαρίζοντάς μας την αιώνια ζωή. ΕΚΕΙΝΟΥ, που έριξε το αίμα του πάνω στον σταυρό για να ξεπλύνει τις αμάρτίες μας. ΕΚΕΙΝΟΥ, που έκανε τόσα θαύματα για να μας δείξει την δύναμη του Κυρίου και να μας αποτρέψει από τον δρόμο της διαφθοράς. ΕΚΕΙΝΟΥ, που ανέστησε νεκρό. ΕΚΕΙΝΟΥ, που έκανε τόσα θαύματα. ΕΚΕΙΝΟΥ, που ήρθε για να μας διδάξει την αγάπη. ΕΚΕΙΝΟΥ, που ήρθε στον κόσμο για να μας ανοίξει τις πόρτες του παραδείσου. Είναι πραγματικά πολύ άσχημο αυτό που συμβαίνει. Πόσο άσχημο......

"Θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποια θαύματα που έγιναν σε μένα και την μητέρα μου και θα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας".

Ήταν καλοκαίρι του 2005 και ήμουν στο χωριό της μητέρας μου στο Αγρίνιο. Ήταν ένα ζεστό απόγευμα και καθόμουν στην αυλή του σπιτιού. Τότε ξαφνικά με έπιασε ένας πόνος στην δεξιά πλευρά της κοιλιάς. Ήταν τόσο έντονος πόνος που δεν μπορούσα να σταθώ όρθια. Βλέποντας τα πρώτα συμπτώματα νόμιζα πως ήταν σκωληκοειδίτιδα. Τότε ο παππούς μου μαζί με την γιαγιά μου, με πήγαν στα επείγοντα περιστατικά στο νοσοκομείο του Αγρινίου. Οι γιατροί κάνοντας τις απαραίτητες εξετάσεις διαπίστωσαν και οι ίδιοι πως υπήρχε θέμα σκωληκοειδίτιδας και πως ήταν απαραίτητο να υποβληθώ σε χειρουργική επέμβαση. Μόλις το άκουσα αυτό, με έπιασε πανικός και έντονος φόβος και οι γιατροί προσπαθούσαν να με ηρεμήσουν. Μου έκαναν εισαγωγή και μου έβαλαν ορό μέχρι το πρωί που θα ερχόταν ο χειρουργός για την επέμβαση. Τότε καθώς ήμουν στο κρεβάτι απελπισμένη και πολύ φοβισμένη, σκέφτηκα τον Θεό. Στο χωριό μου δίπλα από το σπίτι υπάρχει ένα εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, τον οποίο και επικαλέστηκα. Είπα "Άγιε Γεώργιε, σε παρακαλώ βοήθησε να σταματήσει ο πόνος και να μην χρειαστώ χειρουργείο και θα έρθω το πρωί να σου ανάψω τα καντήλια". Η ώρα ήταν 23.00 το βράδυ. Ο πόνος συνέχιζε να υπάρχει αλλά εγώ συνεχώς έλεγα από μέσα μου την προσευχή. Κατά τις 03.00 το πρωί, ο πόνος είχε υποχωρήσει και κατά τις 04.00, ήρθε ο νοσηλευτής να μου αλλάξει τον ορό και με ρώτησε εάν πονάω ακόμα. Του απάντησα πως ο πόνος έχει υποχωρήσει και ο νοσηλευτής μου είπε πως πρέπει να περιμένω μέχρι το πρωί που θα έρθει ο χειρούργος, για να ξανά υποβληθώ σε εξετάσεις. Στις 07.00 το πρωί ήρθε ο χειρουργός στο δωμάτιό μου και μου ξανά έκανε εξετάσεις. Με ρώτησε αν πονάω και του είπα όχι. Τότε περιμέναμε να βγουν τα αποτελέσματα των εξετάσεων και όντως οι εξετάσεις βγήκαν εντάξει και δεν χρειαζόταν να υποβληθώ σε χειρουργική επέμβαση και έτσι, μου έδωσαν εξιτήριο. Τότε έφυγα χαρούμενη από το νοσοκομείο και τρέχοντας πήγα και άναψα τα καντήλια στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου και ευχαρίστησα τον Θεό.

Την χρονιά του 1980 έγινε θαύμα στην μητέρα μου. Ήταν ανήμερα Χριστούγεννα και η γιαγιά μου είχε μαγειρέψει κρέας με μακαρόνια. Η μητέρα μου τότε ήταν 20 ετών. Καθώς έτρωγε, στάθηκε ένα κόκκαλο στο αριστερό μέρος του λαιμού της.
Άρχισε να λιγοστεύει η αναπνοή της και τότε ο παππούς μου την πήγε στο γιατρό. Όμως λόγω Χριστουγέννων δεν υπήρχε κανείς. Αφού έψαχναν για πολύ ώρα, τελικά βρήκαν έναν και πήγαν στο ιατρείο του. Ο γιατρός προσπάθησε με κάποιους τρόπους να διώξει το κόκκαλο. Νομίζοντας ότι έφυγε, κάλεσε τον παππού μου και του έδωσε μια συνταγή με φάρμακα. Η μητέρα μου όμως από τις προσπάθειες του γιατρού κατάφερε μόνο να μιλήσει και του είπε πως το κόκκαλο δεν έφυγε τελείως, απλά υποχώρησε και τότε ο γιατρός της είπε, πως αφού το αισθάνεσαι ακόμα να έρθεις το πρωί να κάνουμε μια μικρή επεμβασούλα. Τότε η μητέρα μου έφυγε κλαίγοντας απ' το ιατρείο και όπως έφευγε είπε: "Σε παρακαλώ Θεέ μου να μην ξαναμπώ εδώ μέσα". Τότε πήγε στο σπίτι και άρχισε να τρώει τα πάντα, πιστεύοντας ότι μπορεί να φύγει το κόκκαλο. Όμως τίποτα. Μετά η τελευταία της ελπίδα ήταν ο Θεός. Έτσι πήρε κεριά και λάδι και πήγε στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου.
Μπήκε μέσα κλαίγοντας, άναψε τα καντήλια και μετά γονάτισε και προσευχήθηκε. Όπως πήγε να σηκωθεί να προσκυνήσει την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, αισθάνθηκε για δευτερόλεπτα ένα βάρος στο λαιμό της, λες και πέρασε από πάνω της ένα τρένο. Μόλις έφυγε το βάρος, κατάπιε και το κόκκαλο. Μετά έφυγε τρέχοντας από το εκκλησάκι, φωνάζοντας σε όλο το χωριό για το θαύμα.

Ο Θεός είναι το παν στην ζωή και όποιος το καταλάβει θα γνωρίσει την ομορφιά της ζωής!!!

Στίχοι: Μάρω Σαρίφ

Θεέ και Κύριε σε παρακαλώ

ποτέ να μην μ'αφήσεις

γιατί που θα βρω καταφύγιο

αν την αγκαλιά σου κλείσεις;

Δώσε μου το φως σου

να φωτίσει τη ζωή μου

τα άστρα τ' ουρανού

να λάμψουν στη ψυχή μου.

Θεέ και Κύριε σε έχω ανάγκη

Φιλέσπλαχνε Πατέρα

Σε έχω ανάγκη όσο ζω

όπως χρειάζομαι τον αέρα.

Εσύ είσαι η μόνη μου ελπίδα

στην γη ετούτη που πατώ

σε σένανε στηρίζομαι

για σένα πάντα θα μιλώ

Μην με εγκαταλείψεις ποτέ,

διώξε τους πόνους της ψυχής μου

σώσε με από τον πόνο και την αδικία

που συναντώ, στο δρόμο της ζωής μου

Μη με ξεχνάς, προστάτεψέ με

τη νύχτα και την μέρα

για μένα είσαι το παν!!!!

Πανάγαθε Πατέρα!!!!

Η πίστη όλα τα νικά!!!