Γιώργος Νταλάρας: Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια του διχασμού

Ζωντανό κεφάλαιο για τον ελληνικό Πολιτισμό αναμφισβήτητα είναι ο Γιώργος Νταλάρας. Η φωνή του αισθαντική, μιλά στις ψυχές των ανθρώπων.

Οι μελωδίες του έχουν «ταξιδέψει» σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου αποτελώντας τον κομιστή της ελληνικής κουλτούρας.

Η παρουσία του στην πρώτη γραμμή από το 1965 έως σήμερα μαρτυρά την προσήλωσή του στην Τέχνη του και την αγάπη του σε αυτήν.

Ο ίδιος μιλά στο Πινάκιο, με αφορμή την μεγάλη συναυλία που θα λάβει χώρα στο Ηρώδειο, στις 27 Σεπτεμβρίου όπου μαζί με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και εξαιρετικούς μουσικούς θα τραγουδήσουν για τους σκοπούς της Ένωσης Μαζί για το Παιδί.

Στην συνέντευξη μιλά για τους σταθμούς - ορόσημα της καριέρας του, για τον κοινωνικό αλλά και πολιτικό πολιτισμό ενώ παράλληλα, στέλνει μήνυμα αλληλεγγύης…!

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο

Ταξιδεύετε με τις νότες και τις μελωδίες σας τον κόσμο επί 4 δεκαετίες περίπου.

Τι έχετε αποκομίσει από το ταξίδι αυτό και ποιοι ήταν οι σταθμοί ορόσημά σας;

«Σωστά.  Στην Ελλάδα 5 και στο εξωτερικό σχεδόν 4 δεκαετίες.  Η σημαντικότερη εμπειρία είναι αυτό που πίστευα από παιδί.  Η καλή μουσική δεν έχει σύνορα και γλώσσα. Η μελέτη, η συνέπεια, τα καλά τραγούδια, ακόμα και με το όριο, το φυσικό όριο της γλώσσας, μπορεί να συγκινήσουν διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα. Οι σταθμοί ήταν πολλοί και διαφορετικοί.  Θέλω να αναφέρω τις συνεργασίες με τις μεγάλες συμφωνικές ορχήστρες Metropolitan στην Νέα Υόρκη, Metropole της Ολλανδίας, Συμφωνική του Μόντρεαλ με τον μεγάλο μαέστρο Charles Dutoit, Συμφωνική του Σίδνεϊ, του BBC, του Ισραήλ, για να αναφέρω μερικές.  Είναι πολύ τιμητικό για μένα να ερμηνεύουν τα τραγούδια της πατρίδας μου αυτές οι μεγάλες ορχήστρες με τους σπουδαίους μαέστρους. Σταθμοί ακόμα, ήταν οι συναυλίες για την Κύπρο στο Brendan Byrne Arena με 25.000 κόσμο και στο Wembley, οι συναυλίες με τον Μίκη Θεοδωράκη στην Ευρώπη, οι περιοδείες με τα ρεμπέτικα. H σειρά συναυλιών στο Olympia στο Παρίσι, 10 συναυλίες κατά σειρά και βέβαια κορυφαία η παράσταση που έγινε στην Αθήνα στο Μέγαρο Μουσικής το 1994 και το 1995 αναδρομή στο ελληνικό τραγούδι από τη γέννησή του, με τίτλο «...Και με φως και με θάνατον ακαταπαύστως» σε σκηνοθεσία του διεθνούς σκηνοθέτη και σπουδαίου Έλληνα, Κώστα Γαβρά».

«Πού είναι τα χρόνια, ωραία χρόνια», ερμηνεύετε σε ένα τραγούδι σας. Αυτά τα χρόνια για να έρθουν ξανά τι χρειάζεται να κάνουμε; Να αλλάξουμε τρόπο σκέψης; Να απλοποιήσουμε την ζωή μας;

«Είναι ένα όμορφο τραγούδι του αγαπημένου μου Σταύρου Κουγιουμτζή σε στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου. Νομίζω ότι ο στίχος είναι μεταφορικός και υμνεί, αν θέλετε, την αθωότητα και την αγνότητα των νεανικών χρόνων. Η άποψή μου όμως είναι, ότι για να ζούμε ωραία χρόνια χρειάζεται ν’ αποφεύγουμε το διχασμό και την μισαλλοδοξία, να ζούμε με αλληλεγγύη και συνειδητοποίηση ότι το απλό είναι το δύσκολο και κυρίως να δώσουμε έδαφος, χώρο και στήριξη στους νέους ανθρώπους. Ο καθένας μπορεί να διατηρεί τις πολιτικές του ιδέες και διαφωνίες και αντιθέσεις, αλλά η Ελλάδα και μετά τις εξελίξεις που παρακολουθούμε στην Ευρώπη, δεν έχει πια την πολυτέλεια του διχασμού». 

Σας θλίβει η εικόνα που επικρατεί στην κοινωνία; Ο Πολιτισμός είναι μια διέξοδος κοινωνικής επαναφοράς στην κανονικότητα;

«Εξαρτάται τι εννοεί κανείς κανονικότητα. Για μένα τα βασικά στοιχεία της, είναι η κοινωνική δικαιοσύνη και η δημοκρατία. Και σαφώς ο πολιτισμός της τέχνης, αλλά και ο κοινωνικός και πολιτικός πολιτισμός, είναι βασικό στοιχείο μιας δημοκρατικής κοινωνίας». 

Τέλος, την Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου θα δώσετε μια συναυλία έχοντας ως μουσικό συνοδοιπόρο τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο Ηρώδειο. Ο σκοπός της μουσικής αυτής εκδήλωσης είναι να στηριχτούν οι προσπάθειες της Ένωσης Μαζί για το Παιδί, η οποία με τις δράσεις της αγκαλιάζει 30.000 παιδιά. Ποιο είναι το δικό σας μήνυμα; Τέτοιες ενέργειες -όπως η συμμετοχή η δικιά σας και του κ. Μαχαιρίτσα- πρέπει να ακολουθηθούν και από άλλους καλλιτέχνες;

«Όπως έχω πει, δεν είναι η πρώτη φορά που τραγουδάω για το «Μαζί για το Παιδί». Κάνω το ελάχιστο έχοντας ελέγξει και διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι αυτοί, με τις δράσεις τους και τη αφοσίωσή τους, πραγματικά αγκαλιάζουν και στηρίζουν αυτά τα παιδιά. Πιστεύω ότι η συμμετοχή, η αφιλοκερδής συμμετοχή των καλλιτεχνών σ’ αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι φιλανθρωπία, αλλά κοινωνική και πολιτιστική παρέμβαση. Είναι το μήνυμα ότι εγώ προσφέρω στο σκοπό σας μέσα από την δουλειά μου, μέσα από την τέχνη μου στη συγκεκριμένη περίπτωση.  Συμμετέχουμε σε μια προσπάθεια που συνδέει και θωρακίζει τον κοινωνικό ιστό. Και αυτό κατά την άποψή μου είναι κοινωνική πράξη. Πολύ περισσότερο που η συγκεκριμένη συνεργασία με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα έχει για μένα καλλιτεχνικό και μουσικό ενδιαφέρον».