Δήμητρα Κορμπά: Έχω υποχρέωση στους εκατοντάδες μαθητές μου να «πολεμήσω» για την επόμενη ημέρα

Μια ακόμη πρόκληση στη ζωή της Δήμητρας Κορμπά είναι η συμμετοχή στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές. Μια γυναίκα που τόλμησε, πάλεψε, γνώρισε ήττες αλλά και πέτυχε και μεγάλες νίκες. Μια γυναίκα που υψώνει την φωνή της από τη δυτική Αθήνα για να ακουστεί στην εθνική αντιπροσωπεία.

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο για το Πινάκιο

Είναι άνθρωπος αξιόλογος καθώς τα έργα της μιλούν μόνα τους. Ορόσημο αυτών το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Αιγάλεω το οποίο πήρε τη σημερινή του μορφή και λειτουργία χάρης στις ενέργειες της. Σήμερα σε αυτό φοιτούν 200 παιδιά με αυτισμό και με κινητικά προβλήματα από ολόκληρη την Δυτική Αττική, από τον Πειραιά μέχρι το Καματερό.

 Η κα. Κορμπά ως εκπαιδευτικός μιλά για τη σημασία του Πολιτισμού και πως αυτός πρέπει να γαλουχηθεί στις επόμενες γενιές. Μιλά με αγάπη για τους κατοίκους της δυτικής Αθήνας που είναι «μαχητές» και έχουν υποστεί δύσκολες στιγμές τα χρόνια των μνημονίων.

Η ίδια δηλώνει παρούσα σε αυτές τις γειτονιές και  πρέσβειρα των ανθρώπων που μοχθούν για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά τους.

Είστε από τους λίγους εκπαιδευτικούς που θέτουν υποψηφιότητα στις εκλογές και η μόνη στη δυτ. Αθήνα. Θεωρείτε πως έχετε να προσφέρετε στον τομέα της εκπαίδευσης την επόμενη ημέρα;

«Ναι ,πράγματι λίγοι Εκπαιδευτικοί συμμετέχουν στις εθνικές εκλογές και μόνη εγώ στον Δυτικό Τομέα .Θα έλεγα ότι είναι απλά συγκυριακό, αλλά δεν θα πρέπει να είναι το επιθυμητό. Από την παιδεία πηγάζουν όλα τα κοινωνικά θέματα και γύρω από αυτήν περιστρέφονται και καταλήγουν. Η κριτική ικανότητα, η επιλεκτική, η κοινωνική αγωγή και η συμπεριφορά του πολίτη, η αξιακή προβολή όλων των θεμάτων της κοινωνίας, η συμμετοχικότητα, ο εθελοντισμός, ο σεβασμός στην διαφορετικότητα και κάθε ιδέα καλλιεργείται από την παιδεία και μέσω του εκπαιδευτικού κυρίως.  λοιπόν ο εκπρόσωπος της κοινωνικής βάσης ,που θα γίνει δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ της κεντρικής εξουσίας και του εκπαιδευτικού όχι μόνο συστήματος αλλά και ιδεολογήματος, είναι σίγουρα ο δάσκαλος, ο ζυμωμένος με τα καθημερινά προβλήματα.

Επίσης, είναι βέβαιο ότι αυτός ο ενδιάμεσος, όπως προανέφερα, και στην συγκεκριμένη περίπτωση εγώ, καθώς με ρωτάτε, δεν έχει παρά μόνο αυτόν τον σκοπό, να προσφέρει..

Με παρακινεί η υποχρέωση απέναντι στους εκατοντάδες, ή και χιλιάδες μαθητές μου να προσφέρω, αφού τόσα χρόνια στην μαχόμενη εκπαίδευση και όχι στα γραφεία, έχω συνηθίσει δίνω.

Μέσα στο Εθνικό Κοινοβούλιο μπορώ να προσφέρω την εμπειρία μου, την βαθιά γνώση των προβλημάτων των σχολείων, την άμεση αίσθηση από τις αγωνίες και την γενικότερη ψυχολογία τόσο των μαθητών ,όσο και των γονέων αλλά και την αποτύπωση των προβλημάτων της καθημερινής μάχης και προσπάθειας των συναδέλφων εκπαιδευτικών.

Όλα αυτά, όσο θεωρητικά κι αν τα προσεγγίσει κάποιος δεν μπορεί να τα αντιληφθεί και να τα αντιμετωπίσει, όσο αυτός που τα βίωσε».

Είστε ο άνθρωπος που ουσιαστικά θεμελίωσε το ειδικό σχολείο στο Αιγάλεω, Πείτε μας λίγο γι’ αυτή την κίνηση σας;

«Αναφορικά με το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Αιγάλεω, θα έλεγα ότι είναι το σχολείο που μου δίνει την μεγαλύτερη ικανοποίηση από κάθε έργο μου στη δυτική περιφέρεια.

Το γνώρισα, ως βανδαλισμένο σχολείο στις αρχές του 2007.Πανέμορφο, νεόδμητο, ακατοίκητο περήφανο και βαριά τραυματισμένο σχολικό κτίσμα. Καθώς έμενε αφύλακτο και ακηδεμόνευτο από το 2004, που ολοκληρώθηκε σαν έργο, μέχρι το 2007 που το αντίκρυσα σαν Αντιδήμαρχος Αιγάλεω, υπέστη κάθε καταστροφή από παραβατικές ομάδες της γύρω περιοχής, και όχι μόνο. Με έντονη αλληλογραφία με το Υπουργείο Εσωτερικών εξασφάλισα ικανό ποσό επισκευής όλων των ζημιών. Μέσα στο καλοκαίρι του 2007 παρακολούθησα τις επισκευές .που έγιναν μέρους του ΟΣΚ, που ήταν υπεύθυνος για το έργο. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου μετά από την πλήρη αποκατάστασή του, ζήτησα από τον Σύλλογο Γονέων του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Αιγάλεω στο οποίο σύμφωνα με το ιδρυτικό ΦΕΚ ανήκε το σχολείο, να το παραλάβει. Ο Σύλλογος αρνήθηκε, δύσπιστος για την αποτελεσματικότητά του. Δέχτηκε όμως να το παραλάβει το Ειδικό Εργαστήρι Επαγγελματικής Εκπαίδευσης Κατάρτισης, με Διευθύντρια την κ.Ατταλειώτου Κυριακή και έτσι αποδόθηκε από τον Δήμο Αιγάλεω στην χρήση της Α/βάθμιας αλλά και Δ/θμιας Εκπαίδευσης.

Σήμερα δέχεται πάνω από 200 παιδιά στον αυτισμό και με κινητικά προβλήματα από ολόκληρη την Δυτική Αττική, από τον Πειραιά μέχρι το Καματερό. Σε όλο αυτό με ώθησε και με κατηύθυνε η ψυχή του δασκάλου…»

Θεωρείτε πως κάθε κοινωνία που σέβεται τους πολίτες της θα έπρεπε να είχε μεριμνήσει αναλόγως και τα ειδικά σχολεία να είναι πολλά περισσότερα και διαθέσιμα στις οικογένειες;

«Στο ερώτημα αυτό θα απαντούσα κάνοντας αρνητικό σχόλιο για την θέση του ΣΥΡΙΖΑ, ''είμαστε με τους πολλούς''. Το αναλύω ως πολιτικό αλλά και ως κοινωνικό λεγόμενο και το απορρίπτω. Η αρχή της πλειοψηφίας σαφέστατα είναι η αρχή λειτουργίας της δημοκρατίας, υπό την έννοια ότι αποφασίζουν οι πολλοί, αλλά για όλους. Μια κοινωνία που πράγματι σέβεται τους πολίτες και μεριμνά ώστε όλοι να είναι ευτυχισμένοι, φροντίζει και λειτουργεί για όλους.. Οι πολίτες της ειδικής αγωγής ή των ειδικών δεξιοτήτων δεν είναι η πλειονότητα, αλλά ορίζουν ως προς την εξέλιξή τους, την ευτυχία του συνόλου. Ναι πρέπει να υπάρχουν ανάλογα σχολεία και σαφώς πολύ περισσότερα από όσα σήμερα .Αυτό είναι υποχρέωσή μας απέναντι στην αρχή των ίσων ευκαιριών και την προστασία των όλων των κοινωνικών ομάδων ομάδων, χωρίς εξαιρέσεις».

Ποιες «επενδύσεις» πρέπει να γίνουν στην Παιδεία την επόμενη ημέρα;

«Η παιδεία είναι πράγματι από μόνη της μια τεράστια επένδυση, ίσως η πιο σημαντική σε μια κοινωνία. Το πρώτο που πρέπει να γίνει την επόμενη μέρα είναι η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Το πανεπιστήμιο είναι άσυλο μόνο ιδεών, αφού είναι τόπος της ελεύθερης επεξεργασίας τους. Κάθε άλλη μορφή παραβατικότητας ή παρανομίας μόνο αίρει το άξιο έργο του. Επίσης πρέπει να στηριχτεί η εκπαίδευση από την πρώτη βαθμίδα, το προνήπιο και το νηπιαγωγείο, μέχρι και το Λύκειο, και βέβαια το Πανεπιστήμιο. Η προσχολική αγωγή είναι απαραίτητη για την επιτυχία κάθε επόμενης σχολικής βαθμίδας επίσης και την θεμελίωση της ζωής του νέου ανθρώπου. Γι αυτό η Νέα Δημοκρατία έχει στο πρόγραμμά της την ανάπτυξη των Παιδικών Σταθμών και την επέκταση του ωραρίου λειτουργίας τους. Στην Α/θμια και Δ/θμια Εκπαίδευση πρέπει να στηριχθεί το εκπαιδευτικό έργο , με την δυνατότητα μεγαλύτερης ελευθερίας   των δράσεων των εκπαιδευτικών με την βοήθεια νέων προγραμμάτων. Θα γίνουν Πρότυπα δημόσια σχολεία σε κάθε περιφέρεια, αρχής γενομένης από την Δυτική Αθήνα. Θα γίνουν επίσης Πρότυπα Επαγγελματικά Λύκεια, που θα συνδεθούν με την επιχειρηματικότητα και την αγορά εργασίας κάτι που πρέπει να ισχύσει και για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να υπάρχει και θα υπάρχει μέριμνα και προστασία των σχολείων και των προγραμμάτων της ειδικής αγωγής».

Το θρήσκευμα  αναγραφόταν στα απολυτήρια που δόθηκαν φέτος στους μαθητές, με απόφαση του υπουργού Παιδείας, Κώστα Γαβρόγλου. Ποια είναι η δική σας θέση πάνω σε αυτή την απόφαση;

«Σε κάθε περίπτωση ισχύει και σεβόμαστε την ελευθερία του ''θρησκεύεσθαι'' ή του

''μη θρησκεύεσθαι''.

 Όλοι οι πολίτες είναι ελεύθεροι στο να ορίσουν τα στοιχεία ταυτότητάς τους. Στην ταυτότητα, παρ' όλα αυτά του σημερινού  Έλληνα , από την παράδοση ακόμα και την ιστορία σημειώνεται και καταγράφεται το θρήσκευμά του, σαν μια παρακαταθήκη που τον οδήγησε να διατηρηθεί ως εθνική και κοινωνική οντότητα μέσα στον χρόνο.

Η απόφαση να γράφεται το θρήσκευμα κατά την προαίρεση του κηδεμόνα, είναι μια ελευθερία επιλογής, μπορεί όμως να είναι και μια προλείανση  παύσης κάθε ενδιαφέροντος για θρησκεία. Δεν γνωρίζω , αν αυτό είναι ωφέλιμο, όταν άλλες εθνικές ομάδες καθορίζονται αποκλειστικά από το θρήσκευμά τους σκληρά και αμετακίνητα».

Συνυποψήφιος σας σε συνέντευξη του είχε δηλώσει «να πάψει να επαιτεί η δυτ. Αθήνα». Ένα σχόλιο σας πάνω σε αυτή την δήλωση καθότι εσείς εκπροσωπείτε τους ανθρώπους της δυτικής Αθήνας».

«Η Δυτική Αττική πράγματι έχει πολλά προβλήματα και γι’ αυτά παλεύει, πιστεύω δυνατότερα, όταν εκπροσωπείται από άτομα που τα έχουν βιώσει και συνεχίζουν να μένουν  στον τόπο αυτό.

Παρ’ όλα αυτά είναι μια περιοχή με ανθρώπους περήφανους, οικογενειάρχες, και εργάτες του μόχθου της ζωής και όχι των εργοστασίων , καθώς αυτά έκλεισαν.

Δεν επαιτούν λοιπόν οι άνθρωποί μας, διεκδικούν και αγωνίζονται και όταν οι εκάστοτε κυβερνήσεις αποφασίζουν, οφείλουν και πρέπει να την θέτουν σε προτεραιότητα, επειδή ακριβώς αρκετά έχει αδικηθεί».

Καλείστε να ανταπεξέλθετε σε έναν άθλο, να εκλεχθείτε στην εθνική αντιπροσωπεία. Η μη επίτευξη του, τι γεύση θα σας αφήσει; Θα συνεχίσετε από άλλες οπτικές γωνίες να μάχεστε για τους ανθρώπους της δυτικής Αθήνας; Θεωρείτε πως η όλη αυτή διαδικασία μόνο κέρδος σε πολίτες και σε εσάς φέρνει;

«Μιλώντας προσωπικά για την ζωή και την διαδρομή μου, σημειώνω συνεχώς άθλους και τολμήματα. Δεν θυμάμαι να κατέκτησα κάτι χωρίς κόπο μόχθο και ουσιαστική προσωπική προσπάθεια. ΄Έμαθα λοιπόν να διαχειρίζομαι κάθε κατάσταση και από αυτήν να βγαίνω πιο δυνατή. Σήμερα, όπως και σε κάθε αγώνα μου δεν παλεύω για να μην χάσω, παλεύω για να κερδίσω. Καθόλου, λοιπόν , και για καμιά περίπτωση δεν διακατέχομαι από αισθήματα ηττοπάθειας. Η παρουσία μου αυτή την στιγμή στο ψηφοδέλτιο του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας είναι μία νίκη.

Μια νίκη συμμετοχής, διεκδίκησης και μάλιστα γυναικείας σε έναν χώρο που η γυναίκα αντιμετωπίζεται με δυσπιστία ακόμα και από τις γυναίκες. Είναι ήδη μια οκτάμηνη για εμένα διαδρομή, άξια και αταλάντευτη, με παρρησία και ήθος Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα νιώθω ότι έχω κερδίσει. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, πάντα συνεχίζω…»