Αλέξης Γούδας:Αρνούμαι να γίνω instagramer για να επιβάλλω τη μουσική μου

Ο Καστοριανός καλλιτέχνης που κέρδισε το τελευταίο φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 2008 με ένα φανταστικό ταγκό μιλά στο Καρφί για το πως η μουσική ξεπερνά την εικονική πραγματικότητα των social media

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο

Ο Αλέξης Γούδας είναι ένας τραγουδοποιός της νέας γενιάς. Είναι ο τελευταίος που κέρδισε το φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης, το 2008 με ένα «φανταστικό ταγκό». Αυτή την στιγμή πραγματοποιεί εμφανίσεις στην Κύπρο.

Μιλά στο «Καρφί» για τα όνειρα του, για τις μουσικές σκέψεις του αλλά και την αγαπημένη του Καστοριά.

 Aν η κοινωνία ήταν φτιαγμένη πάνω σε ένα πεντάγραμμο o Αλέξης θα συνέθετε μια γλυκόπικρη μελωδία γιατί όπως υποστηρίζει η ζωή έχει την αξία της με όλες τις εκφάνσεις της.

Δεν είναι fun της τεχνολογίας και των social media καθώς δεν του αρέσει να επιβάλλεται ως καλλιτέχνης με την εικόνα του, αλλά με την μουσική του.

Μάλιστα ο Αλέξης είναι και ενεργό μέλος του φορέα «Διάδρασις», που δρα για την πρόσληψη ηλεκτρονικού εθισμού για παιδιά και εφήβους.

«Είναι αλήθεια με ένα πλήκτρο πατώντας μπορείς τον κόσμο να γυρίσεις, να μάθεις τις ειδήσεις, μα στα αλήθεια μια οθόνη ένα πράγμα μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε ακόμη πιο μόνοι. Σπάσε το γυαλί σβήσε την οθόνη βγες στο μπαλκόνι είναι ωραία η ζωή γίνει εσύ πρώτο πλάνο, ονειρεύσου σε ένα σύννεφο πάνω», είναι οι στίχοι που έγραψε ο Αλέξης Γούδας για το τραγούδι του «Διάδρασις». 

Η συνέντευξη έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Καρφί»  το Σάββατο 13 Ιουλίου 2019

Αλέξης Γούδας, ένας τραγουδοποιός της νέας γενιάς. Είσαι low profile, αποφεύγεις την έκθεση και έχεις δώσει το βάρος στην τέχνη σου. Πως προέκυψε η μουσική μέσα σου και πότε ένιωσες την ανάγκη να την επικοινωνήσεις;

«Το επίκεντρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας έχει μετατοπιστεί τα τελευταία χρόνια θεαματικά και έτσι από υπηρέτες της τέχνης μας,  γίναμε instagramers και διαφημιστές της εικόνας μας. Αν αρνούμαι λοιπόν να είμαι συνεπής και τακτικός στη διαδικτυακή κυρίως παρουσία μου είναι γιατί προσπαθώ να μην είμαι ασυνεπής  στην εργασία μου. Και τα δυο μαζί  αδυνατώ  να τα κάνω,  χωρίς να ψέγω αυτούς που τόσο καλά τα καταφέρνουν.

Η μουσική νομίζω σε βρίσκει και ενστικτωδώς θέλεις να την κεράσεις στον κόσμο. Αυτό μου συνέβη».

Ποιοι είναι οι σταθμοί της καριέρας σου;

«Το πρώτο μου ξεκίνημα στις μουσικές σκηνές της Καστοριάς έπειτα το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης 2008, η κάθοδος στην Αθήνα και η επιστροφή .

Η έκδοση της «αστικής μουσικής παράδοσης» της Καστοριάς μαζί με τον σύλλογο Μύηση.

 Μετά η εμπειρία της Κύπρου  που μου χάρισε τον «Ψηφιδωτό ιππόκαμπο» το 2016 και άλλες ωραίες συνεργασίες και φιλίες.

 Η «Μεγάλη Αγκαλιά» πρώτος δίσκος το 2016 και την επόμενη χρονιά  ο «Κύριος  Χρόνος και οι φίλοι του» το παιδικό μουσικό παραμύθι.

Οι «Μικροί Συγγραφείς» στην Πάφο το  2018 και το «Ινδικό Γιασεμί» της Άννας Μπαλάσκα σε στίχους και μουσική δική μου φέτος. 

Και συνεχίζουμε».

Ποιες συνεργασίες έχεις να θυμάσαι;

«Όλες οι συνευρέσεις έχουν να σου χαρίσουν δώρα. Κρατώ από κάθε συνεργασία πολύτιμες στιγμές που βαραίνουν με τον τρόπο τους τα επόμενα βήματά μου γιατί οι φίλοι και οι συνεργάτες μας συνδιαμορφώνουν. Κρατώ σαν κορυφαία αυτή με τη Λιζέτα Καλημέρη. Τραγουδήσαμε μαζί το «Παράπονο της καρυδιάς» στον πρώτο μου δίσκο».

Ποιο είναι το πιο αποδεχτό από τον κόσμο δικό σου τραγούδι;

«Νομίζω πως δεν έχω καταφέρει να δημιουργήσω ακόμα κάποιο τραγούδι που να τέμνει συνειδησιακά όλους μου τους ακροατές. Εύχομαι να συμβεί στο μέλλον».

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου στίχοι και γιατί;

«Nick Cave - Into my arms

Όλα καταλήγουν ( και πρέπει ) στην αγάπη».

Η πόλη σου, η Καστοριά έχει ιδιαίτερο κέντρο βάρος στην Τέχνη σου; Έχεις γράψει τραγούδια ορμώμενος από την ενέργεια της;

«Η Καστοριά με στοιχειώνει. Την κουβαλώ καθημερινά και  περπατώ νοερά στα σοκάκια της. Μολονότι δεν είναι φιλόξενη καλλιτεχνικά και σαν απομακρυσμένη επαρχία δεν μπορεί να κλωσήσει τα ταλέντα των νέων παιδιών, δημιουργεί ωστόσο αισθητικά συμβάντα».

Αν σε μια συναυλία ήθελες με ένα τραγούδι να στείλεις ένα κοινωνικό-πολιτικό μήνυμα, ποιο θα επέλεγες να ερμηνεύσεις;

«Πιστεύω στην συνέπεια ενός δημιουργού και στην αδιαπραγμάτευτη στάση του απέναντι στην τέχνη του. Αυτό για μένα είναι μια πολιτική στάση γενικά, όταν κάποιος πασχίζει να μην αλλοτριωθεί για άλλους σκοπούς και μένει πιστός στο όραμά του. Άλλωστε κατά την άποψή μου πάντα, πολιτικό είναι το τραγούδι που ο δημιουργός του δεν το αναγνωρίζει ως τέτοιο ή δεν υποπτεύεται καν πως κουβαλά πολιτικά μηνύματα».

Τα επόμενα σου βήματα ποια είναι; Θα συνεχίσεις τις εμφανίσεις σου στην Κύπρο ή ετοιμάζεις και κάτι σε επίπεδο δισκογραφίας;

«Προς το παρόν εμφανίζομαι στην Κύπρο και βρίσκομαι ταυτόχρονα σε ετοιμασίες για 2 δισκογραφικές δουλειές και ένα βιβλίο».

Τέλος,  αν η κοινωνία ήταν φτιαγμένη πάνω σε ένα πεντάγραμμο και εσύ ως συνθέτης μπορούσες να  βάλεις τις νότες,  πως θα έφτιαχνες την μελωδία;

«Γλυκόπικρη σίγουρα. Δεν υποστηρίζω ούτε την επιβεβλημένη χαρά ούτε την συνομωσία της μιζέριας . Η ζωή έχει απ’ όλα. Το ίδιο και η μουσική».