Αντώνης Πανούτσος: Η Δημοκρατία είναι σύστημα ευφυών ανθρώπων

«Μ’ αρέσει αυτό το door to door και το πρώτο που λένε «Α, ο Πανούτσος»»

«Στην πολιτική μπορεί να εμφανιστεί ο οποιοσδήποτε τσαρλατάνος και πει το ό,τιδήποτε»

«Στο «γήπεδο» της δυτικής Αθήνας ο Αντώνης Πανούτσος παίζει δυνατά «μπάλα»».

Αυτή θα μπορούσε να ήταν μια ραδιοφωνική φράση κατά την διάρκεια μετάδοσης ενός αγώνα, αλλά και πάλι για αγώνα πρόκειται και ο Αντώνης Πανούτσος κάνει πρωταθλητισμό.

Δεν θα κρύψω πως η φωνή του μου ήταν ιδιαίτερα οικεία καθώς τον άκουγα χρόνια στο ράδιο.  

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο για το Πινάκιο

Η μορφή του επίσης λόγω των τηλεοπτικών του εμφανίσεων.  Κλείσαμε ραντεβού για συνέντευξη στο πολιτικό του γραφείο στο Περιστέρι και σκέφθηκα να μιλήσουμε για όλα εκτός από τον Αθλητισμό. Εκεί έχει δώσει τις εξετάσεις του και είναι από τους leaders. Οι ερωτήσεις μου ήταν αιχμηρές και δεν του χαρίστηκα. Από την αρχή κιόλας τον ρώτησα αν «πατάει» στο όνομα που έχει χτίσει από την δουλειά του.

Στην συνέχεια μιλήσαμε για το τι μπορεί να αλλάξει στις περιοχές που θέτει υποψηφιότητα και γιατί τόσα χρόνια η κεντρική εξουσία ήταν απούσα.

Εξομολογείται στο Πινάκιο πως του αρέσει όλο αυτό το διάστημα της προεκλογικής περιόδου ότι  είναι “door to door” και  επικοινωνεί με τον κόσμο της Δυτικής Αθήνας, ενώ ταυτόχρονα λέει την τον ώθησε να θέσει υποψηφιότητα.     

Ο Αντώνης Πανούτσος είναι ένας άνθρωπος με πολιτική σκέψη που βασίζεται στο «εμείς», όπως ακριβώς και ο «αθλητισμός». Φαντασία αστείρευτη, οξυδέρκεια αλλά και γνώσεις βαθιές σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο.

Σίγουρα η Δυτική Αθήνα θα παίζει άλλη μπάλα αν ο Πανούτσος θα είναι ένας από τους εκλεκτούς της στην επόμενη εθνική αντιπροσωπεία.

Κατεβαίνετε βουλευτής στη Δυτική Αθήνα. Περιστέρι, Ίλιον, Πετρούπολη, Αιγάλεω, Καματερό, Άγιοι Ανάργυροι… Πολλοί θα πουν πως ο Αντώνης Πανούτσος «εκμεταλλεύεται» το όνομα που έχει «χτίσει» και προσεγγίζει πιο εύκολα τον κόσμο;

«Ισχύει. Η αναγνωρισιμότητα σε φέρνει σε άμεση επαφή με τον κόσμο. Δεν  με ενδιαφέρει να «χτίσω» μία σχέση μέσα από τα media αλλά σε προσωπικό επίπεδο.

Η αναγνωρισιμότητα σε βοηθάει να πεις την πρώτη λέξη. Από εκεί και πέρα όμως αναλαμβάνεις να εξηγήσεις πως θα εκπροσωπήσεις και γιατί τον κόσμο που θα σε επιλέξει».

Γιατί αφήσατε τα δημοσιογραφικά γραφεία και αποφασίσατε να ασχοληθείτε ενεργά με την κεντρική πολιτική σκηνή;

«Πίστεψα μια στιγμή, (και πολύ πριν το 2015), ότι πηγαίνουμε σε μια σύγκρουση του «εμείς ή αυτοί». Έτσι το είχε θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή. Εγώ δεν ήμουν στο στρατόπεδο «εμείς»… είχα άλλες ιδέες, πολιτικές αντιλήψεις.

Έτσι σε αυτή την περίπτωση ή δέχεσαι ότι σου κάνουν ή δραστηριοποίησε.

Το τελευταίο αποφάσισα να κάνω κι εγώ. Είπα στον Κυριάκο Μητσοτάκη πως θέλω να κατέβω σε μια περιοχή που θα με καταλαβαίνουν και θα τους καταλαβαίνω και έτσι κατέβηκα στα δυτικά».

Τι σας αρέσει στα δυτικά;

«Η άνεση του κόσμου,  το γεγονός ότι είναι συζητήσιμος, «ανοιχτός». Μ’ αρέσει αυτό το door to door και το πρώτο που λένε «Α, ο Πανούτσος» και από εκεί και έπειτα αρχίζουμε να μιλάμε σε βάθος για θέματα καθημερινότητας».

Υπάρχει ο όρος «δεξιά» και «αριστερά» σήμερα;

«Δεξιά και αριστερά υπάρχει πάντα ως όρος. Αλλά τι σημαίνει; Ουσιαστικά είναι δύο τάσεις στην άσκηση της εξουσίας. Αν θεωρήσεις πως η πολιτική είναι ένα εκκρεμές το οποίο κινείται προς τις δύο πλευρές και όσο πηγαίνει στη μία πλευρά θα πηγαίνει και προς την άλλη. Το δεξιά είναι ο ορθολογισμός στην κοινωνία και όταν αυτό γίνει ιδιαίτερα επιβαρυμένο αρχίζει να κινείται προς την άλλη πλευρά που είναι ο φιλελευθερισμός.

Σε κάποια στιγμή  όταν οι φιλελεύθερες αυτές πολιτικές γίνονται ανεξέλεγκτες, η οικονομία αρχίζει να χάνει  ξανά ο δείκτης κινείται προς τον έλεγχο της οικονομίας. Αυτό ισχύει και για άλλα πεδία. Αυτή είναι η λογική στην αστική δημοκρατία»

Το καλοκαίρι του 2015 με την πολιτική και οικονομική αστάθεια που επικρατούσε ήταν ιδιαίτερα δύσκολο. Εσείς πως το βιώσατε;

«Όπως όλοι. Ήταν μια δύσκολη κατάσταση για όλους. Για άλλους λιγότερο και για άλλους περισσότερο. Αλλά ουσιαστικά το 2015 έχεις στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ τον αυθεντικό. Δηλαδή οι συνιστώσες έρχονται στην εξουσία, που είναι ένα κράμα από διάφορες αριστερές ομάδες, τις οποίες κάποιος τις συνενώνει, υπόσχεται τα πάντα.

Όταν ανέλαβαν την εξουσία τις πρώτες καρέκλες τις πήραν οι ιδεοληπτικοί.

Όλοι αυτοί έπαιξαν τους μαθητευομένους μάγους με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στη μεγάλη μπλόφα του δημοψηφίσματος.

 Όταν πήρε το «όχι» και πήγε να διαπραγματευτεί στην Ευρώπη βρέθηκε ο Σόιμπλε που του είπε να σου δώσουμε και 5 δισ για να φύγεις.

Εκεί κατάλαβε πως όχι μόνο δεν έπιασε η μπλόφα αλλά τον πληρώνουν για να τον διώξουν από το club της ΕΕ.

Και τότε υποχώρησε, υπέγραψε ό,τι του έδωσαν. Στην συνέχεια «κυνήγησε» τη μεσαία τάξη, φορολογώντας την γιατί αυτοί που την αποτελέσουν ήταν οι λεγόμενοι «μενουμε ευρώπηδες»

Εκείνη την περίοδο τελειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ ο «αυθεντικός». Υπογράφει το μνημόνιο και στην συνέχεια ξεφορτώνεται τους ιδεοληπτικούς που είχε και κυβερνά μαζί με το «βαθύ» ΠΑΣΟΚ».

Όμως το τελευταίο καιρό η Κυβέρνηση έχει δώσει πολλές παροχές στον κόσμο…

«Οι κινήσεις αυτές οι παροχές έγιναν λίγο πριν στηθούν οι ευρωκάλπες. Ο κόσμος όμως πλέον αντιλαμβάνεται. Αν προσέξει κανείς ο Μητσοτάκης υπόσχεται συγκεκριμένα πράγματα. Δεν θα μπορούσε και εκείνος να πει τα ίδια  ή να υποσχεθεί εντυπωσιακά πράγματα; Δεν το κάνει όμως. Υπάρχει και αίσθημα ευθύνης προς το λαό που έχει ταλαιπωρηθεί πολύ την τελευταία δεκαετία. Δεν είναι επιπέδου «θα σχίσουμε τα μνημόνια». Ακούγεται από την άλλη πλευρά πως θα ανοίξουν 500.000 θέσεις εργασίας, χωρίς να έχει ακουστεί ή τυπωθεί πως και από πού θα έχουν προκύψει αυτές. Στην περίπτωση του Μητσοτάκη παρουσιάζονται στο πρόγραμμα συγκεκριμένοι αριθμοί πως και που θα ρίξει τη φορολογία και τι θετικές επιπτώσεις θα έχουν οι κινήσεις αυτές.

Έχοντας αυτές τις δύο επιλογές ο καθένας μπορεί να κρίνει. Αν κάποιος πιστεύει πως υπάρχει ένας που μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από τα μνημόνια, όπως έχει ακουστεί από επικεφαλής κόμματος, «έχω κάποιους γνωστούς στην Ευρώπη που θα τους πάρω τηλέφωνο και θα το τακτοποιήσουν», είναι δικαιώματα του να το λέει.

Στην πολιτική μπορεί να εμφανιστεί ο οποιοσδήποτε τσαρλατάνος και πει το ό,τιδήποτε. Αλλά η Δημοκρατία είναι σύστημα ευφυών ανθρώπων.

Ο κόσμος έχει την Παιδεία να κρίνει.

Υπάρχει μια φράση στα αγγλικά η οποία έχει ως εξής: «Αν κάτι ακούγεται ψέματα, οφείλεται στο ότι είναι ψέματα».

Κατεβαίνετε σε μια περιοχή που η μικρομεσαία επιχείρηση έχει «πληγεί» όλα αυτά τα χρόνια, που οι πολίτες της έχουν υποστεί την οικονομική κρίση βαθιά στο πορτοφόλι τους…

«Δυστυχώς η κεντρική εξουσία τα τελευταία χρόνια έδειξε ανίκανη να προασπίσει θέσεις εργασίας και να κρατήσει τη μικρομεσαία επιχείρηση «ανοιχτή».

Μαγικά ραβδιά δεν υπάρχουν. Υπάρχουν προτάσεις στοιχειοθετημένες και μελετημένες στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας που αφορούν την αναδιάρθρωση της οικονομίας. Ωστόσο στο συγκεκριμένο θέμα υπάρχει πάντα μια καθυστέρηση στο να βλέπεις τις επενέργειες στην οικονομία. Από την στιγμή που πάει η οικονομία χάλια μέχρι να το δεις το αποτέλεσμα  στην τσέπη σου περνάει ένα «χ» χρονικό διάστημα, όπως συμβαίνει και αντίστροφα, όταν πάει η οικονομία καλά μέχρι να το διαπιστώσεις πάλι θα περάσει χρόνος. Δεν γίνεται να υπάρχει μια κεντρικά καθοδηγούμενη οικονομία. Πρέπει να υπάρχει η εξέλιξη στο επιχειρείν και στην οικονομία. Το κράτος από την πλευρά του πρέπει να το προστατεύσει αυτό το πλαίσιο και να μην ταλαιπωρεί πολίτες».

Γιατί κάποιος στη δυτική Αθήνα να ψηφίσει Αντώνη Πανούτσο;

«Θεωρώ πως μιλάμε την ίδια γλώσσα. Παλιότερα κάποιος που ήταν βουλευτής της β’ Αθήνας ήταν από την Εκάλη έως το Καματερό. Μια αχανής περιφέρεια. Εγώ σήμερα ήπια τον καφέ μου στο Χελώνια στο Αιγάλεω και πριν έρθω εδώ σταμάτησα στη Τζον Κένεντυ. Ακούω τους ανθρώπους, εισπράττω τις αγωνίες τους και εκτιμώ πως μπορώ να μιλήσω στη Βουλή για αυτούς. Να εκφράσω τις αγωνίες τους, τις ελπίδες τους, τα όνειρα τους».