Δύο γάλατα, ένα πακέτο ρύζι και μία σκόνη ρολ είναι το έργο της κοινωνικής πολιτικής στο Δήμο Περιστερίου....συγχαρητήρια ξεφτίλες

Σάββατο σήμερα και είχα αποφασίσει να ανεβάσω στο Πινάκιο, κάτι πέρα απο “αγανακτισμένους”¨. Ή την συνέντευξη που μου έδωσε ο Πύρρος Δήμας, ή την εκπληκτική ομάδα του Περιστερίου, τους “Μπελάδες” που συνδυάζουν χορό με ενόργανη και το θέαμα προσφέρουν είναι μοναδικό και κόβει ανάσες..

Δεν είναι ότι δεν ήξερα τι από τα δύο να διαλέξω, αλλά έγινε κάτι που με όργισε πολύ και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

Πέρα από την δημοσιογραφική μου ιδιότητα, πολλές φορές όταν έμεινα άνεργος, δούλευα στο ταξί του πατέρα μου και συνεχίζω να το κάνω όχι μόνο για λόγους επιβίωσης αλλά και “δεσίματος”...

Στο ταξί, λοιπόν, θα έχετε ακούσει πως μπαίνουν όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτου κοινωνικού στρώματος.

Σήμερα το πρωί λοιπόν, έξω από τον Μαρινόπουλο στο Περιστέρι, μια γυναίκα φορτωμένη με σακούλες που σηκώνει το χέρι, ανάβω αλάρμ, βάζω το ταξί στην άκρη και βγαίνω να ανοίξω το πορτ-παγκάζ και να βοηθήσω.

Όπως έβαζα, τις σακούλες μέσα, πρόσεξα πως είχε τα πιο φθηνά προϊόντα. Μπήκαμε, στο ταξί, τη ρώτησα που πάμε, μου είπε και ξεκινήσαμε.

Πιάσαμε την κουβέντα -τι περιέργο λέτε για μένα όσοι με ξέρετε- και μου είπε γεγονότα που μου σηκώθηκε η τρίχα.

Μου εξήγησε γιατί παίρνει τις πιο φθηνές συσκευασίες, μου είπε πως ζει στα όρια της φτώχιας, σε μια κατάσταση που η κόρη της έχασε τα λογικά της...Ο άντρας της ήταν μέθυσος, της έφαγε την περιουσία στα χαρτιά και τη χτύπαγε εκείνη και την κόρη της...

Δεν ήθελα να πω άλλα και να ρωτήσω, αλλά η κουβέντα άναβε και μου απευθυνόταν σαν να ήμουν εξομολογητής της. Της είπα, πως δεν μπορώ να ξέρω τι συμβαίνει γιατί δεν έχω ακούσει και την άλλη πλευρά. Στην συνέχεια της κουβέντας, μου τόνισε πως η κόρη της έχει κάνει απόπειρες αυτοκτονίας γιατί δεν αντέχει άλλο την κατάσταση και έχει κλειστεί στον εαυτό της.

Της είπα, να πάει να βρει έναν πολύ δικό μου άνθρωπο που δουλεύει σε έναν φορέα ψυχικής υγείας, να την βοηθήσει, της έδωσα και το τηλέφωνο. Έλαμπε από χαρά και χαμογελούσε λες και της είχα δώσει και εγώ δεν ξέρω τι...

Φτάνουμε έξω από το σπίτι...Αντι για κουφώματα στα παράθυρα είχε βάλει σακούλες νάιλον απο σούπερ μάρκετ...Τι ρώτησα γιατί; Μου είπε, δεν έχουμε να φάμε...δεν μας περισσσεύουν για θέρμανση και για παράθυρα...έπεσα κάτω από τα σύννεφα, αλλά προσπάθησα να μη της το δείξω.
Δύο ερωτήσεις θα σας κάνω μόνο, απευθυνθήκατε στα ριάλιτι που φτιάχνουν σπίτια. Ναι, μου απάντησε, αλλά μη τα πιστεύεις γιέ μου, όλα γίνονται με κληρώσεις...και εγώ δεν ήμουν τυχερή.

Οκ..-απαντώ- και συνέχισα, αλλά ο Δήμος του Περιστερίου, έχει πρόγραμμα κοινωνικής πολιτικής και δίνει γεύματα στον κόσμο.
Αγόρι μου που ζεις; Είχαν έρθει προεκλογικά μου έδωσαν δύο γάλατα, ένα πακέτο ρύζι και μία σκόνη ρολ και από τότε δεν ξανα ήρθε κανένας.

Έχουμε βγει έξω και τη βοηθάω στα ψώνια και πάει να μου δώσει ένα τάληρο, δεν ήθελα να πάρω λεφτά, δεν μου πήγαινε, από την άλλη έθιγα και την αξιοπρέπεια της, που ήταν όλη της η περιουσία.

Δεν κοστίζει η διαδρομή σας πέντε ευρώ, είναι η ελάχιστη, όχι μου απαντά, για το καλό που μου έκανες που μου πρότεινες το τηλέφωνο του ανθρώπου για να βοηθήσει το παιδί μου το αξίζεις και μακάρυ να είχα κι άλλα να σου δώσω.

Κοιτάχτε, να δείτε, δεν θα τα δεχτώ σήμερα, θα κρατήσω την ελάχιστη και άν όλα πάνε καλά με το παιδί θα μας κάνεις ένα φαγητό και θα μας φωνάξεις.

Με αγκάλιασε και έκλαιγε....Ένιωσα αμήχανος. Έλα τώρα, σιγά...όλά θα πάνε καλά της είπα. Την καλημέρισα και έφυγα.

Τελειώνοντας το κείμνο, το οποίο και θα ποστάρω με σχόλιο στις σελίδες των τοπικών αρχόντων, θέλω να ρωτήσω τα εξής: Όλη η κοινωνική σας πολιτική είναι δύο γάλατα, ένα πακέτο ρύζι και μία σκόνη ρολ...Δεν ντρέπεστε..ε. Αν σας πω αλήτες θα μου κάνετε μήνυση για εξίβρυση και για προσβολή .εεε, πείτε το. Δεν έχετε βαρεθεί να τρώτε από τις πλατείες και τις δήθεν αναπλάσεις; Στον Ατρόμητο τρέχατε όλοι και ο κόσμος πεινάει.

Δεν ανέχομαι, σε έναν επί επιτήρηση δήμο λόγω χρεών, όλα τα λεφτά να έχουν πάει σε πλατείες, δημαρχεία και οπουδήποτε αλλού και δεν μπορείτε να δώσετε ένα πιάτο φαϊ. Είστε ξεφτίλες, όλοι σας...Γιατί, πάτε σε δικούς σας, ένα πακέτο φαγητό και στήνεστε για φωτογραφίες, ντροπή σε εσάς αλλά και στην αντιπολίτευση, που δεν φέρνει τέτοιες ιστορίες στα δημοτικά συμβούλια. Έλεος...

Οι αγανακτισμένοι ξεκινάν από τις γειτονιές ξέρετε...και εμείς είμαστε πολύ στο Περιστέρι.

Όταν διηγήθηκα στον πατέρα μου, την ώρα που αλλάζαμε το ταξί, την παραπάνω ιστορία, μου είπε ότι δυστυχώς τίποτα δεν αλλάζει.

Κάποτε εκείνος είχε γνωρίσει έναν τοπικό άρχοντα στο Κερατσίνι και είχαν πιάσει κουβέντα και του είχε πει τότε ο κ. Χρήστος (ο μπαμπάς μ) γιατί δεν ταίζετε τον κόσμο και κάνετε πλατείες...Η απάντηση που πήρε... “Οι πλατείες φαίνονται οι καλές πράξεις όχι και για να βγεις, μετράει να φαίνεσαι...

Επειδή εγώ δεν σταματάω στις ερωτήσεις και έχω όπλο την πέννα μου, πείτε μας στο δήμο του Περιστερίου, θα σκύψετε πάνω απο τους συνδημότες σας που σας έβγαλαν δήμαρχο ή θα συνεχίζετε να κάνετε πλατείες και αναπλάσεις; Περιμένω απάντηση όπως και πολλοί άλλοι...