"Έλληνες" κήρυξαν μνημείο το χώρο που τιμάται ο Κεμάλ, το θύτη της γενοκτονίας χιλιάδων ανθρώπων

Ιστορικά Ντοκουμέντα, φιλοξενεί το ΠΙΝΑΚΙΟ απο το λέκτορα Πανεπιστημίου Θράκης Φ. Μαλκίδη

Στον απόηχο των εξελίξεων του μνημονίου και των αντιδράσεων των αγανακτισμένων, μόνο στα ψιλά των εφημερίδων και κυρίως της Μακεδονίας πέρασε η είδηση πως στο σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ κυρήχθηκε...μνημείο.

Πιο συγκεκριμένα την ημέρα της παρθενικής πτήσης των Τουρκικών Αερογραμμών από την Κωνσταντινούπολη στη Θεσσαλονίκη, το Κεντρικό Συμβούλιο Νεότερων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού ανακοίνωσε την ομόφωνη απόφασή του να κηρυχθεί μνημείο το φερόμενο ως σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη, που στεγάζει σήμερα το τουρκικό προξενείο. Η εξέλιξη αυτή χαιρετίζεται από τη δημοτική αρχή, δυσαρέστησε όμως τους εκπροσώπους του ποντιακού ελληνισμού, οι οποίοι έκαναν λόγο για "πολιτική του καρσιλαμά" που δεν μπορεί να επισκιάσει την ιστορική αλήθεια.

Ιστορικά Ντοκουμέντα

Στο Πινάκιο, μιλά για το θέμα ο λέκτορας του Πανεπιστημιου Θράκης, Φάνης Μαλκίδης ο οποίος μεταξύ άλλων διερωτάται “Πως μπορεί δηλαδή να κηρύσσεται μνημείο ο χώρος που τιμάται ο Κεμάλ, ο θύτης της γενοκτονίας χιλιάδων ανθρώπων; Γιατί δεν μπορεί υποκριτικά να μιλάς για Γενοκτονία, να ψηφίζεις σχετικούς νόμους περί ημέρας μνήμης και την ίδια στιγμή να τιμάς αυτόν που έχεις ονομάσει σε επίσημο κρατικό - νομικό έγγραφο ως υπεύθυνο της Γενοκτονίας”

“Δε θα αναφερθώ στην απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού να κηρυχθεί ως μνημείο το φερόμενο ως σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ, γνωστού και ως Αταττούρκ, στη Θεσσαλονίκη. Είναι μία απόφαση που θα κριθεί, στην ουσία και στον τύπο της από την ιστορία και κυρίως από αυτούς που έχουν βλέπουν το ελλαδικό κράτος, το οποίο ενώ έχει ψηφίσει νόμους που ονομάζουν τον Κεμάλ ως βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας, να χαρακτηρίζει μνημείο το φερόμενο ως σπίτι του!

Παρά την προπαγάνδα, ότι ο Μουσταφά Κεμάλ γεννήθηκε το 1881 στη Θεσσαλονίκη, στο τριώροφο κτήριο, το οποίο είχε χτίσει ο πατέρας του και βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αποστόλου Παύλου και Αγίου Δημητρίου (τότε Γενί Καπί και Νουμάν Πασά), εμείς υποστηρίζουμε ότι ο ισχυρισμός της γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη και στο συγκεκριμένο κτίριο είναι ένας μύθος.

Ο Κεμάλ γεννήθηκε στη Χρυσαυγή (Σαρίγερ) Λαγκαδά και μάλιστα το 1981, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μουσταφά Κεμάλ, επισκέφθηκε την Χρυσαυγή (το κτίριο της τότε κοινότητας) ο Τούρκος πρόξενος Θεσσαλονίκης μαζί με τον γραμματέα του (εφημ. ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ, 10 Μαΐου 1981) συνοδευόμενοι και από Τουρκικό τηλεοπτικό συνεργείο.

Ο πρόξενος ήξερε την αλήθεια και γι’ αυτό παρακάλεσε τους κατοίκους να του υποδείξουν το ακριβές σημείο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ, απ΄ όπου πήρε πολλές φωτογραφίες. Σε κάποια στιγμή αποκάλυψε στους Έλληνες συνοδούς του: «γνωρίζω ότι αυτή είναι η αλήθεια, αλλά είναι δύσκολο να το παραδεχθούμε επίσημα και καταλαβαίνετε το λόγο…». Ο ίδιος προθυμοποιήθηκε να χρηματοδοτήσει την ανέγερση μουσείου, το οποίο θα βοηθούσε και την ανάπτυξη του χωριού…

Το 1981 πάλι, με αφορμή τους εορτασμούς για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Κεμάλ, οι βουλευτές Νικήτας Βενιζέλος και Κ. Μπαντουβάς, με ερώτησή τους στο Ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών, αμφισβήτησαν επισήμως τη θεωρία ότι το σπίτι δίπλα στο Τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης είναι αυτό στο οποίο γεννήθηκε ο Κεμάλ, επικαλούμενοι μάλιστα και αυτοί την μαρτυρία της ίδιας της αδελφής του της Μακμπουλέ, όπως διασώθηκε σε τουρκικές βιβλιογραφικές πηγές (Aydemir κλπ)

Στην δεκαετία του 1930, μετά το ελληνοτουρκικό σύμφωνο φιλίας και συγκεκριμένα 1934 η Ελληνική κυβέρνηση ανάρτησε έξω από το σπίτι, μία πινακίδα όπου αναφερόταν ότι «εδώ γεννήθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ». Και σαν να μην έφτανε αυτό, το 1937 η κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά, έδωσε εντολή στο δήμο Θεσσαλονίκης να αγοράσει το σπίτι από την οικογένεια Σεραφειμίδου, που το κατοικούσε. Όταν η οικογένεια αρνήθηκε να το πουλήσει, τότε το κράτος προχώρησε στην απαλλοτρίωσή του. Μετά, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κ. Μερκουρίου, ενημέρωσε με επιστολή του την κυβέρνηση του Ισμέτ Ινονού, ότι χαρίζει το σπίτι στο Τουρκικό κράτος.

Η Τουρκία μετέφερε έπιπλα από τα ανάκτορα Ντολμά Μπαχτσέ και Τοπ Καπί της Κωνσταντινούπολης, ακόμα και ρούχα του Κεμάλ, τα οποία εκθέτονται πλέον στο δίνοντας την εντύπωση στον επισκέπτη, ότι χρησιμοποιήθηκαν μέσα σε αυτό το σπίτι από τον ίδιο τον Κεμάλ.

Πέρα από αυτό, συχνά – πυκνά αλλά και κάθε 19^η Μαΐου, ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας, για την Τουρκία ημέρα εξόντωσης των Ελλήνων, χιλιάδες επισκέπτες καταφθάνουν για να προσκυνήσουν το «σπίτι». Μία κατάσταση η οποία συνεχίζεται και μάλιστα με όρους που απαξιώνουν την ελληνική ιστορία.

Συν τοις άλλοις, στο φερόμενο ως σπίτι του Κεμάλ γράφτηκε μία από τις μεγαλύτερες προβοκάτσιες στην παγκόσμια ιστορία.

Η έκρηξη τη νύχτα της 6ης προς την 7η Σεπτεμβρίου 1955 στον κήπο του τουρκικού Προξενείου Θεσσαλονίκης και έξω από το φερόμενο ως σπίτι του Κεμάλ αποτέλεσε την αφορμή για τον πρωτοφανή για τα παγκόσμια χρονικά διωγμό μίας αυτόχθονης ομάδας, των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Ο κλητήρας του Προξενείου της Θεσσαλονίκης έπεσε σε αντιφάσεις σχετικά με τα αίτια της έκρηξης και τελικά ομολόγησε ότι αυτός έβαλε τη βόμβα, προσθέτοντας ότι του την έδωσε ο Οκτάυ Εγκίν, φοιτητής της Νομικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από την Κομοτηνή, ο οποίος και ομολόγησε την πράξη του, ενώ αποδείχθηκε ακόμη ότι η ίδια η βόμβα είχε έρθει από την Τουρκία μέσα στον διπλωματικό σάκο του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής! Ο Εγκίν αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση και ο τούρκος πρόξενος της Κομοτηνής Αχμέτ Ουμάρ, τον φυγάδευσε στην Τουρκία, όπου εργάστηκε αρχικά στον ραδιοσταθμό της Κωνσταντινούπολης, στη διεύθυνση του Αστυνομικού σώματος, στην Υπηρεσία Πληροφοριών (ΜΙΤ), ενώ το 1993 διορίστηκε νομάρχης στην Καππαδοκία!

Το φερόμενο ως σπίτι του Κεμάλ αποτελεί ένα χώρο που πέρα από το ψεύδος περί της γνησιότητάς του, εμπεριέχει και συνιστώσες του σεβασμού του σύγχρονου ελληνικού κράτους προς τους πολίτες τους. Πως μπορεί δηλαδή να κηρύσσεται μνημείο ο χώρος που τιμάται ο Κεμάλ, ο θύτης της γενοκτονίας χιλιάδων ανθρώπων; Γιατί δεν μπορεί υποκριτικά να μιλάς για Γενοκτονία, να ψηφίζεις σχετικούς νόμους περί ημέρας μνήμης και την ίδια στιγμή να τιμάς αυτόν που έχεις ονομάσει σε επίσημο κρατικό - νομικό έγγραφο ως υπεύθυνο της Γενοκτονίας. Για τη στάση αυτή θα έχουμε μία, έστω, απάντηση;