“Οι πολιτικοί είναι άνθρωποι τους οποίους έχουμε ψηφίσει εμείς, τά σκάνδαλα που βγαίνουνε στη φόρα και που μαθαίνονται είναι πράγματα που τα ξέραμε και ήταν κοινά μυστικά. Εμένα η γνώμη μου είναι πως η επανάσταση, είναι η επανάσταση της καθημερινότητας. Όταν η καθημερινότητα από τις πιο απλές συνήθειες αλλάξει τότε ίσως αλλάξουν κάποια πράγματα και η κοινωνία μας γίνει πιο ανθρώπινη και πιο ευαίσθητη”.
Το “Όσα αντίο μας μένουν” , είναι από το ομότιτλο τραγούδι ο τίτλος του δίσκου και λέει για εκείνη τη στιγμή που ίσως δεν υπάρχει πια άλλος χρόνος να δώσεις σε μία κατάσταση και πρέπει να πεις κάποιο αντίο, για να προχωρήσεις παρακάτω. Μια καινούργια αρχή είναι ίσως και πολύ καλύτερη, οπότε να τελειώνουμε με αυτά που μας έχουνε κουράσει”.
Όναρ...λέξη όνειρο , λέξη μαγική...ή απλά μουσική! Σε ένα πάρτυ μου, στην Δευτέρα Λυκείου, ένας αγαπημένος φίλος μου είχε φέρει δώρο το CD των πρωτοεμφανιζόμενων ΟΝΑΡ το 1999 -αν θυμάμαι καλά- το Έργο που παίζουν τα μάτια σου.
Οι μελωδικές φωνές της Πένυς και του Λευτέρη, με ταξίδεψαν σε φανταστικές περιπλανήσεις της ψυχής μου που είχαν μέσο τον πρώτο μου έρωτα. Εκεί στο Λύκειο άλλωστε είναι η ηλίκια που θες αλλά δεν μπορείς από ντροπή να κάνεις βήμα και κλείνεσαι στον εαυτό σου. Εκεί δεν ήμουν μόνος μου, είχα τη μουσική μου και φυσικά άκουγα σχεδόν κάθε μέρα, σε ένα παλιό πλέον ραδιοCD τους ΟΝΑΡ. Μετέπειτα τους παρακολουθούσα και πάντα έπαιρνα τους δίσκους τους. Πριν από λίγες ημέρες λοιπόν, με πήρε ο Σταύρος ο αδερφός μου και μου είπε τάξε μου ποια σου έχω κλείσει για συνέντευξη αλλά και για να μιλήσουμε για το ΔΙΑΔΡΑΣΙΣ. Την Πέννυ των ΌΝΑΡ. Αυτομάτως το μυαλό μου , γύρισε πίσω τις στιγμές που περίμενα να ακούσω καρτερικά τη νέα μπάντα μετά το φροντιστήριο.Ανασυγκρότησα τις σκέψεις μου και ετοίμασα τις ερωτήσεις. Η Πέννυ είχε έρθει στην ώρα της. Συζητήσαμε πριν κάνουμε την συνέντευξη και κατά τη διάρκεια της συζήτησης, αντιλήφθηκα, πως επρόκειτο για έναν πολύ ευαίσθητο άνθρωπο. Μιλήσαμε για την πορεία των ΟΝΑΡ και για την ποιότητα τους που στάθηκε η βάση να αντέξουν και να μείνουν χαραγμένοι στις μουσικές μας προτιμήσεις παρά την πάροδο μιας δεκαετίας και κάτι περισσότερο, φυσικά για τις εξελίξεις στα κοινωνικά αλλά και πολιτικά γίγνεσθαι. Για την τελευταία τους δουλειά, “Όσα αντίο μας μένουν”, για το συγγραφικό εγχείρημα της Πένυς που ακούει στον τίτλο “Υπέροχα Μόνοι”, αλλά και για τα παιδιά και τις κοινωνικές ομάδες που έχουν ανάγκη τη μικρή βοήθεια μας. Δεν θα σας κουράσω άλλο στο πρόλογο, κρατώντας σας παράλληλα σε αγωνία για το τι ειπώθηκε. Σε αυτό το σημείο μόνο, να προσθέσω ότι μπορείτε να στείλετε mail στο ΠΙΝΑΚΙΟ, για μια κλήρωση των ΟΝΑΡ, για να κερδίσετε την τελευταία δουλειά τους “Όσα αντίο μας μένουν” , την προτελευταία, “Δεν μπορώ να χαραμίσω άλλη ανάσα” και το βιβλίο της Πένυς: “Υπέροχα μόνη”
Καλή Ανάγνωση: Λευτέρης Χ. Θεοδωρακόπουλος
Σε ένα τραγούδι σας λέτε.... “Δεν πέθαινω έτσι εύκολα μάτια μου, μες στις στάχτες μου βρίσκω Θεό....” θα μπορούσε αυτό το τραγούδι να εκφράσει την Ελλάδα ειδικά αυτή τη στιγμή;
“Θα ήταν ευχής έργο να την εκφράσει γιατί ούτως εις άλλως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αλλά εμείς πιστεύουμε πάρα πολύ στον αστάθμητο παράγοντα που είναι πιο πάνω απο αυτόν της τύχης, είναι ο παράγων άνθρωπος. Εκεί δηλαδή που νομίζεις ότι είσαι στο χειρότερο σημείο σου μπορεί να γίνει ένα “κλικ” και ξαφνικά να αρχίσεις να πηγαίνεις προς τα πάνω. Για μένα αυτός ο παράγοντας που λέγεται άνθρωπος είναι πάρα πολύ σημαντικός. Και μπορεί να λειτουργεί καμιά φορά, ίσως λειτουργεί και αρνητικά αλλά αν λειτουργήσει πηγαίνει προς τα πάνω
-ΜΟΥΣΙΚΗ-
Οι Όναρ βρίσκονται στο προσκήνιο της ελληνικής μουσικής σκηνής εδώ και 12 χρόνια, τι έχετε αποκομίσει από την πορεία σας;
“Καμια πορεία δεν είναι εύκολη, είτε είναι μια πορεία σχέσης, είτε δουλειάς. Εμείς μέσα απο αυτή τη διαδικασία και γαλουχηθήκαμε και μεγαλώσαμε και μέσα σε αυτό το ταξίδι διαμορφώσαμε κάποιες απόψεις μας, μεγαλώσαμε με αυτό. Οπότε έχουμε αποκομίσει το μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού μας και το ποιοι είμαστε μέσα απο αυτή τη διαδρομή. Το σημαντικότερο για μένα είναι ότι έχουμε την ευκαιρία να γνωρίζουμε πολλούς ωραίους ανθρώπους είτε αυτοί είναι καλλιτέχνες είτε όχι. Είναι μια διαδικασία σου δίνει την ευκαιρία να γνωρίσεις ανθρώπους, καταστάσεις, μέρη που αν έκανα άλλη ενασχόληση σίγουρα δεν θα είχα αυτή τη δυνατότητα. Για μένα αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος. Και επίσης αυτή η αίσθηση της δημιουργίας το πως και το γιατί, αυτό που προσπαθύμε να έχουμε τα αυτιά μας και τις αισθήσεις μας ανοιχτές, να νιώθουμε τα πράγματα. Μπορεί να συναντούμε δυσκολίες ειδικά όταν μιλάμε για κάτι τόσο ρευστό, αλλά και για όταν εκτίθεσαι, από τη μία είναι ωραία αλλά από την άλλη είναι και σκληρό. Στη σκηνή τα δίνεις και δείχνεις σαν καλλιτέχνης όλο σου το είναι και ο θεατής τα βλέπει όλα. Η σκηνή με ένα μαγικό τρόπο σε κάνε διαφανή”.
Τι σημαίνει “Όναρ” και απο που προέκυψε η ονομασία;
“Όναρ σημαίνει όνειρο, είναι αρχαία ομηρική λέξη. Η ονομασία προέκυψε από έναν φίλο του Λευτέρη, που όταν ακόμη ηχογραφούσαμε τον πρώτο δίσκο και δεν είχαμε βρει όνομα και είχαμε ξεκινήσει και κάναμε κάποιες συναυλίες, ψάχναμε απεγνωσμένα να βρούμε ένα όνομα που θα μας κάτσει...Ο φίλος του Λευτέρη είχε φέρει ένα cd με επιλογές Σιδηρόπουλο, Ξύλινα Σπαθιά και το είχε ονομάσει ΟΝΑΡ, έναν τίτλο δικό του και τότε ψάξαμε τη λέξη και το νόημα της και είπαμε εδώ είμαστε. Και επειδή η αρχή ήταν πολύ όμορφη και μυθιστορηματική πως βγήκε ο πρώτος δίσκος και δεν είχαμε φανταστεί ούτε καν ονειρευτεί πως θα βγάλουμε δίσκο και έτσι όλες οι σκέψεις μας ήρθαν και έδεσαν...Όναρ λοιπόν”
Τα τραγούδια σας απευθύνονται κυρίως στην νέα γενιά, αυτή η γενιά βρίσκεται στις πλατείες διεκδικόντας τη ζωή που της κλέβουν. Θα μπορούσατε να εμπνευστείτε από τους “αγανακτισμένους¨ και να αποδώσετε ένα νέο τραγούδι;
“Εμάς η κατάσταση αυτή δεν είναι ότι μας εμπνέει. Μας δυσκολεύουν πάρα πολά πράγματα στην καθημερινότητα μας, έχουμε ένα παιδί και δεν ξέρουμε ποιο θα είναι το μέλλον του. Είναι κάτι που μας δίνει έναυσμα να γράφουμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Θυμάμαι όταν γράφαμε τον τελευταίο δίσκο, ο Λευτέρης έγραψε ένα τραγούδι “Ν' αλλάξεις τον κόσμο” . Περιγράφει την αγωνία της μεγαλύτερης γενιάς και τονίζει πως αφού εγώ δεν έκανα την αρχή για να αλλάξω τον κόσμο, δεν μπορώ να απαιτήσω από εσένα να κάνεις αυτή τη δουλειά. Είναι κάτι που μας απασχολεί εδώ και χρόνια γιατί μας απασχολεί στη ζωή μας, οπότε είναι ένα κομμάτι της θεματολογίας μας όλο αυτό που συμβαίνει και μέχρι και πριν κάποιο καιρό ίσως μας θεωρούσαν και γραφικούς που ασχολούμασταν με αυτά τα θέματα τη πολιτική, τους πολιτικούς. Δε θα μ' άρεσε να κάτσω σε ένα γραφείο και να γράψω ένα τραγούδι για την πλατεία, το θεωρώ ανήθικο. Θυμάμαι με τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 08 που όλοι δακρύζαμε και δεν ξέραμε τι μας συμβαίνει, δεν θέλαμε να μπούμε στην διαδικασία να γράψουμε επί τούτου, για ένα τόσο βαθύ και σοβαρό θέμα, γιατί θα μπορούσε να γίνει κάτι επιφανειακό και αν είναι να γίνει έτσι τότε καλύτερα μην το κάνεις καθόλου. Πρέπει κάποια πράγματα να κάθονται μέσα μας, να μας ποτίζουν, για να μπορούμε μετά εμείς να τα αγγίξουμε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα και να τα βγάλουμε προς τα έξω”.
Ποια είναι η αντίδραση σας, ενάντια στα πιο σκληρά μέτρα και στην πιο σκληρή πολιτική που ασκήθηκε ποτέ;
“Εγώ δεν το αποκόβω αυτό από τη γενικότερη ζωή που κάναμε τα τελευταία 30 χρόνια. Θεωρώ πως όλα αυτά είναι μια αλύσιδα και μία συνέχεια. Από προσπάθειες του κάθε ενός ξεχωριστά μπορεί να συμβεί κάτι πολύ καλό, έτσι από το ν' αλλάξουμε λίγο τον τρόπο που σκεφτόμαστε λίγο ο καθένας τότε άλλαζαν και πάρα πολύ τα πράγματα σε μεγάλη κλίμακα. Εμείς είμασταν από την πρώτη Τετάρτη που έγινε αυτό το κίνημα της πλατείας, στο Σύνταγμα, γιατί είχαμε ένα ένστικτο πως πρόκειται για κάτι καθαρό και όχι καθοδηγούμενο. Ήταν άνθρωποι σαν κι εμάς που κατέβηκαν στον δρόμο. Κατά την γνώμη μ πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε άρδην, από την πιο ασήμαντη επιλογή μας μέχρι την πιο σημαντική. Γενικά πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Το σίγουρο είναι πως αυτά τα μέτρα και αυτή η κατάσταση που ζούμε τώρα είναι πάρα πολύ δύσκολη και έχει αλλάξει η καθημερινότητα όλων μας, αλλά και ο τρόπος ζωής μας, αλλά έχει αλλάξει και ο τρόπος που σκεφτόμαστε. Αν τα πράγματα δεν φτάσουν σε ακραίες καταστάσεις, να κοιτάξουμε να αποκομίσουμε ότι πιο θετικό”.
Η μουσική είναι ταξίδι ψυχής;
“Το θεωρώ και μάλιστα έμενα αυτό είναι κάτι που μου συμβαίνει πιο έντονα στις συναυλίες, γιατί έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους που είναι το υπέρτατο αγαθό της μουσικής γιατί μπορεί να σου δοθεί η ευκαιρία με την ενέργεια που θα πάρεις από τους ανθρώπους τους άλλους και εκείνοι από εσένα και όλο αυτό που γίνεται, ξαφνικά να γνωρίσεις μια γωνιά της ψυχής σου και του εαυτού σου χωρίς να μπορείς να το ελέγξεις και γίνεται αυτόματα και κρατάει και λίγο, που δεν θα είχες την ευκαρία να το κάνεις αλλιώς...Αυτό είναι πολύ μεγάλο δώρο, να βγεις από τον εαυτό σου για λίγα δευτερόπτα. Αυτό είναι θείο δώρο να βγαίνεις από τον εαυτό σου και να τον κοιτάς απ' έξω
Η κρίση έπληξε τη μουσική και τις τέχνες;
“Πάρα πολύ και σε πολύ μεγάλο βαθμό. Σίγουρα είναι το πρώτο πράγμα που θυσιάζει ο άλλος για να ζήσει”
Πέρα απο το οικονομικό κομμάτι, η μουσική δεν είχε υποστεί στην Ελλάδα κρίση;
“Ναι και θεωρώ μέσα σε αυτό το πλαίσιο της σκέψης λίγο πιο βαθιά επειδή συμβαίνουν όλα αυτά τα πράγματα, ίσως αυτό να είναι και ένα από τα κέρδη, το να στραφούμε και να αγωνιάμε για πράγματα λίγο διαφορετικά απο αυτά που αγωνιούσαμε πριν πέντε ή δέκα χρόνια. Κι αυτό σίγουρα θα αποτυπωθεί και στις τέχνες. Οι τέχνες υπάρχουν για να αποτυπώνουν την κάθε εποχή. Μπορεί οι ενότητες να παραμένουν ίδιες ανά τους αιώνες: ο έρωτας, η αδικία, ο πόλεμος, ο αποχωρισμός, αλλά τα πράγματα ειπώνονται σε κάθε εποχή με διαφορετικό τρόπο, γιατί οι εποχές είναι διαφορετικές. Οπότε σίγουρα θα συμβεί αυτό στις τέχνες”.
-ΟΣΑ ΑΝΤΙΟ ΜΑΣ ΜΕΝΟΥΝ-
Θα μας πείτε δύο λόγια για την τελευταία σας δισκογραφική δουλειά; Πως προέκυψε;
“Είναι ένας δίσκος που τον χαρήκαμε πάρα πολύ σε επίπεδο δημιουργίας, γιατί τον φτιάξαμε στο σπίτι με τον συνεργάτη μας τον Λευτέρη τον Περγάμαλη, που παίζει πλήκτα. Καθίσαμε οι τρεις μας, αφιερώσαμε πολλές ώρες, πολύ κουβεντολόι, περάσαμε ωραία σε κάθε τραγούδι που φτιάξαμε, το χαρήκαμε γιατί του αφήσαμε το χρόνο του να ωριμάσει και θεματολογικά. Το “Όσα αντίο μας μένουν” , είναι από το ομότιτλο τραγούδι ο τίτλος του δίσκου και λέει για εκείνη τη στιγμή που ίσως δεν υπάρχει πια άλλος χρόνος να δώσεις σε μία κατάσταση και πρέπει να πεις κάποιο αντίο, για να προχωρήσεις παρακάτω. Μια καινούργια αρχή είναι ίσως και πολύ καλύτερη, οπότε να τελειώνουμε με αυτά που μας έχουνε κουράσει”.
Αγκαλίαστηκε από τον κόσμο;
“Δόξα τω Θεώ επειδή ξεκινήσαμε να παίζουμε αμέσως μετά την κυκλοφορία του, ο κόσμος αγάπησε πολλά τραγούδια και κάποια ακόμη τραγούδια που δεν είχαν ακουστεί. Κατά τη γνώμη μου, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει το ίντερνετ τώρα πια. Να πηγαίνεις σε μία συναυλία, μόλις έχει βγει ο δίσκος και να ζητάς το 10 τραγούδι, ενώ δεν το έχει παίξει κανένα ραδιόφωνο, σημαίνει ότι από κάποιο άλλο μέσο έχει λειτουργήσει. Και το παρατήρησα φέτος ειδικά πάρα πολύ. Δηλαδή, έβλεπα κομμάτια που διαδικτυακά έχουν βρει το δρόμο τους με κάποιον τρόπο”.
Ποιο τραγούδι ξεχωρίζειτε τα 12 χρόνια δικό σας;
“Θα σου πω όχι από άποψη γούστου αλλά αυτό που είμαι δεμένη πολύ. Αυτό είναι το “Με τρομάζεις” , από τον πρώτο δίσκο, το πρώτο τραγούδι. Ήταν το τραγούδι που γνωριστήκαμε σαν μπάντα, το πρώτο-πρώτο τραγούδι που κάναμε πρόβα, που πήγαμε στις εταιρίες, που έγινε βίντεο-κλιπ, που έπαιξε στο ραδιόφωνο. Δηλαδή είχε πολλές πρωτιές, συναισθηματικές.
Ποια έχετε “ζηλέψει” που θα θέλατε να είχατε ερμηνέψει εσείς;
“Πάρα πολλά. Δεν μπορώ να πω όμως πως τα έχω ζηλέψει, αλλά χαίρομαι και που τ' ακούω. Όταν ακούω ένα ωραίο τραγούδι είμαι πολύ χαρούμενη που το έχουμε, που το έγραψε ένας άνθρωπος.
Δεν έχω μπει ποτέ στο τρυπάκι γιατί όχι εγώ;;;
-ΥΠΕΡΟΧΑ ΜΟΝΟΙ-
Έχετε γράψει και ένα βιβλίο, το “Υπέροχα Μόνοι”, θα μας πείτε δύο λόγια γι' αυτό;
“Ξεκίνησα με κάποιες λέξεις να βρω ένα ρεφρέν κάτι. Μου βγήκε μια παράγραφος, με κάποιες σκέψεις. Μετά την επόμενη μέρα ξαναγύρισα σ' αυτό (που είχα γράψει) πρόσθεσα και κάτι άλλο. Και ξαφνικά μέρα με τη μέρα έγινε μια ιστορία, με πλοκή, απέκτησε χαρακτήρες. Αυτούς τους χαρακτήρες τους αγάπησα από τον τρόπο που γεννηθήκανε, δεν το πολυκατάλαβα πως έγινε και προχώρησε από δυο-τρεις σκέψεις σε κάτι με πλοκή και κάποια στιγμή έφτασε να είναι η βασική μου ενασχόληση για ένα μεγάλο διάστημα. Είχα την αγωνία να τελειώσουν όλες οι δουλειές και να καθίσω να δω τι θα γίνει παρακάτω, να δω τι θα γίνει με τις ζωές των ηρώων που δημιουργήθηκαν και έτσι τελείωσε. Δεν είχα σκοπό να γράψω μυθιστόρημα ή κάτι τέτοιο. Κάποια στιγμή τελείωσε και από κάποιες συγκοιρίες βρέθηκα σε μια συναυλία όπου και γνώρισα τον εκδότη του βιβλίου, των εκδόσεων Ταξιδευτής, τον Κώστα Παπαδόπουλο, ο Λευτέρης του είπε πως έχω γράψει κάτι και αν ήθελε να το δει. Το είδε του άρεσε και...προχώρησε
Γιατί αξίζει κάποιος να το διαβάσει;
“Υπάρχει μια συγκηνιασιάκή φόρτιση διαβάζοντας κάποιος αυτό το βιβλίο. Φτιάχνωντας κάτι λειτουργούν παράγοντες προσωπικοί, να αποφορτιστείς, να εκφράσεις κάποιες σκέψεις, να βγάλεις από πάνω σου μια ιστορία”.
Θα ακολουθήσει και άλλη απόπειρα συγγραφης;
“Ήδη ακολουθεί ένα παιδικό παραμύθι, το οποίο δεν ήταν δική μου ιδέα, ήταν του γιου μου του Κωστή. Κάθισα και την κατέγραψα γιατι μ' άρεσε ο τρόπος που σκέφτηκε κάτι...τόσο αγνό που μόνο τα παιδικά μάτια μπορούν να δουν. Έκατσα το κατέγραψα και γράψαμε μαζί με τον Λευτέρη μια μουσική για να συνοδεύει την αφήγηση. Και είναι μια ιδέα που την τελειώνουμε μές το Καλοκαίρι και το Χειμώνα ευελπιστώ να βρίσκεται στα χέρια των παιδιών
-ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ-
Είστε ένας άνθρωπος της τέχνης, η πορεία σας μαρτυρά πως υπάρχουν μέσα σας ευαισθησίες, οι ευιασθησίες αυτές ή παρόμοιες διακτέχουν τους πολιτικους;
“Τους πολιτικους (;;;;!!!) Μου κάνει εντύπωση η ερώτηση. Κοίταξε να δεις, ας μην κρίνω αυστηρά εκ του αποτελέσματος θα κρίνω. Εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως όχι. Δεν είναι ένα σύστημα με παντελή έλλειψη ευαισθησίας. Από το πιο απλό μέχρι το πιο βαθύ. Το βλέπουμε, το ζούμε καθημερινά οι ομάδες των ανθρώπων όπως οι άνθρωποι με ιδιαιτερότητες που δυσκολεύονται πάρα πολύ και δεν υπάρχουν οι βασικές προϋποθέσεις για την εξασφάλιση της.
Αν βρισκόσασταν στο Βήμα της Βουλής τι θα λέγατε απευθυνόμενοι στους 300;
“Αυτό που μου περιγράφεις θα ήταν ωραίο αν ήταν ταινία. Δεν νομίζω πως είναι τόσο απλό . Θεωρώ ότι θέλει πάρα πολύ δουλειά από όλους μας μεμονομένα σαν άτομα και αυτό καταλήγει και σαν ομάδες. Ωστόσο σαν λαός έχουμε ριζωμένα μέσα μας κάποια πολύ βαθιά κουσούρια, πως θα βολευτούμε, πως θα γίνουμε δημόσιοι υπάλληλοι, πως θα δουλέψουμε λίγο και θα βγάλουμε λεφτά και δεν αγιοποιώ τους άλλους λαούς, ότι οι άλλοι είναι τέλειοι και εμείς έχουμε όλα αυτά. Σε εμάς έχουν δυσκολέψει τη ζωή τη δική μας, αλλά και αυτήν που θα ζήσουν τα παιδιά μας. Οι πολιτικοί είναι άνθρωποι τους οποίους έχουμε ψηφίσει εμείς, τά σκάνδαλα που βγαίνουνε στη φόρα και που μαθαίνονται είναι πράγματα που τα ξέραμε και ήταν κοινά μυστικά. Εμένα η γνώμη μου είναι πως η επανάσταση, είναι η επανάσταση της καθημερινότητας. Όταν η καθημερινότητα από τις πιο απλές συνήθειες αλλάξει τότε ίσως αλλάξουν κάποια πράγματα και η κοινωνία μας γίνει πιο ανθρώπινη και πιο ευαίσθητη.
Τη γενιά μας την έχουν καταδικάσει ήδη στον αργό και επώδυνο θάνατο, μπορούμε να ανατιδράσουμε και πως;
“Είμαστε έτοιμοι, έχουμε αποδεχτεί πως πρέπει ν' αλλάξουμε και εμείς, γιατί συμφωνώ με το πρέπει να αντιδράσουμε, συμφωνώ πως τα μέτρα αυτά είναι απίστευτα σκληρά και θα περάσουμε πάρα πολύ δύσκολα, άλλα...όταν ήμουν μες τον κόσμο αναρωτιόμουνα ότι αν μας λέγανε παιδιά αυτή ήταν η μπόρα και τελείωσε , θα επιστρέψουμε όπως ήμασταν, θα θέλαμε να διεκδικήσουμε το κάτι καλύτερο ή θα επιστρέφαμε στη νιρβάνα που ήμασταν. Αυτό το κλικ δεν ξέρω αν είναι έτοιμη ακόμη η κοινωνία να το κάνει. Γκρινιάζουμε απλά ή θέλουμε να αλλάξουμε αυτό που συμβαίνει; Θέλω να πιστεύω πως ισχύει το δεύτερο.
Ποιο στίχο δικό σας ή αγαπημένο θα αφιερώνατε στη γενιά μας;
“Θα σου πω ένα κουπλέ που είχε φτιάξει ο Λευτέρης σε αυτό το δίσκο πριν συμβούν όλα αυτα κι εμένα μ' αρέσει να το σκέφτομαι και να το σιγοτραγουδώ ειδικά τώρα. Λέει το κουπλέ: Κάποιοι απόψε πρέπει ν' ακούσουν, αγόρια κορίτσια μεγάλα όνειρα, δεν είναι κεριά που πάνε να σβήσουν, μα μια φωτιά που καίει δυνατά. Αυτό θέλω να πιστεύω ότι ισχύει, η νέα γενιά, οι νέοι άνθρωποι είναι μια γενιά που καίει δυνατά και ελπίζω να καταφέρει να κάψει τα θέματα, τα βολέματα, τα κακώς κείμενα και να χτίσει πάνω σε αυτά κάτι καινούργιο”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου