Αυτοί είναι οι δικοί μας...Μπελάδες

Ακροβατικά που κόβουν την ανάσα, στη μέση του δρόμου σε παρκέ, σε γήπεδα και όπου μπορείς να φανταστείς από μικρά παιδιά….Ζουν σε μια πόλη της Δυτικής Αττικής, το Περιστέρι και παρά τις δυσκολίες έχουν μάθει να δαμάζουν τη ψυχή τους και το σώμα τους. Ο λόγος…για τους ΜΠΕΛΑΔΕΣ….Μια ομάδα που έχει συνδυάσει τη ρυθμική γυμναστική με το στρέιτ ντάνς, κι όλα αυτά εξαιτίας της Εμμανουέλας Καραγιώτα, αφού οι «μπελάδες» είναι δικό της δημιούργημα, που πήρε σάρκα και οστά από τα παιδιά που απαρτίζουν την ομάδα. Όλοι μαζί, έχουν έναν παρανομαστή…ΨΥΧΗ και θέληση. Η Εμμανουέλα, μας μιλάει για τους Μπελάδες της, πως είναι παιδιά με βλέψεις, με όνειρα, με οράματα, αλλά και με προβλήματα και με πολλές ανασφάλειες για το αύριο.Όμως η ψυχή τους, έχει χαλιναγωγηθεί με ατσάλι. Εμμανουέλα τα θεωρεί και δικά της παιδιά…Ας γνωρίσουμε τους μπελάδες της Εμμανουέλας ή αν προτιμάτε την Εμμανουέλα των Μπελάδων

Είσαι η δημιουργός των Μπελάδων. Θα μας πεις τι ακριβώς είναι οι "Μπελάδες";
Οι μπελάδες είναι μια ομάδα Γενικής γυμναστικής ή αλλιώς Γυμναστική για
όλους, μόνο που είμαστε λίγο πιο ιδιαίτεροι σαν team στις μουσικές μας
προτιμήσεις και στο κομμάτι των χορευτικών μας.

Κάτω από ποιες συνθήκες γεννήθηκαν;
Γεννήθηκαν το 2000 όταν στην προσπάθεια μου να δείξω στην γιορτή στου συλλόγου
κάτι πιο ιδιαίτερο και πρωτότυπο ,ώστε να κεντρίσει το ενδιαφέρον των
παιδιών και των γονιών, προσπαθώντας να βάλω μέσα σε ένα πρόγραμμα με
μουσική στο έδαφος όσο το δυνατόν πιο πολλές ασκήσεις που είχα διδάξει
στα παιδιά όλο τον χρόνο .Άρεσε και το καθιέρωσα.

Οι ηλικιακές ομάδες που απαρτίζουν οι Μπελάδες; Αν θέλει κάποιος να μπει στην ομάδα σας γίνεται και αν ναι, ποιες προϋποθέσεις πρέπει να πληρεί;
Πάντα ψάχνω για νέο αίμα ,συνήθως προτιμώ μικρές ηλικίες για να έχουν μέλλον στην γυμναστική. Πρέπει να ταιριάζει με την ομάδα ,να έχει την χημεία μας να παλεύει για τα όνειρα που είναι κοινά για μας. Όλη η ομάδα έχει άποψη. Αν δεν έχουν κοινά ενδιαφέροντα και ψυχή, τσαμπουκά και ζήλο δεν τον θέλουν. Γενικά θέλω άτομα με καρδιά και να πονάνε την ομάδα να είναι πρώτη προτεραιότητα και όχι έτσι απλά να λένε ότι είναι στους μπελάδες .Όλοι οι μπελάδες έχουν κερδίσει με το σπαθί τους την θέση τους, τίποτα δεν μας και τους χαρίστηκε.

Παρουσίαζες την ομάδα σου στο ημίχρονο και στα τάιμ άουτ της ομάδας μπάσκετ του Περιστεριού, ο κόσμος τι σας έλεγε; Σας χειροκροτούσε; Και τα "παιδιά" σου πως το εισπράττανε αυτό;

Μας λένε τα καλυτέρα πάντα στην αρχή δεν ήξεραν τι κάνουμε στον 2ο αγώνα και με την ενθάρρυνση -προτροπή από τούς γονείς των παιδιών πήραν χαμπάρι και
χειροκροτανε। Σήμαινε πολλά για μας οι Fentagin να μας δεχτούν. Τα συγκεκριμένα παιδιά έχουν φοβερό ήθος και το είδανε σαν δουλειά ,οπότε έπρεπε να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους ότι και να γίνει. Να εμψυχώνουν
την ομάδα και να δείχνουν στους αντιπάλους ότι το περιστέρι είναι ενωμένο και οι μπελάδες χορεύουν για όλους στο γήπεδο.

Οι μπελάδες είναι δημιούργημα σου, τι νιώθεις γι αυτούς;
Αυτό που νιώθω είναι ανεπανάληπτο οπότε μιλάω για τα παιδιά δακρύζω, τα χω μεγαλώσει και τα λατρεύω όλα, έχουν και θα έχουν μια θέση στην καρδιά μου ξεχωριστή για πάντα। Είμαι περήφανη «μαμά» θα έλεγα γιατί είναι μια ομάδα που ξεκίνησε απ το μηδέν με καμιά βοήθεια και μας πηρέ 7 χρόνια για να απολαύσουμε τώρα την αναγνωσιμότητα που έχουμε। Θέλει πιστή ,υπομονή, επιμονή και πολλή αγάπη και τρελές ώρες προπόνησης για να φτάσουμε εδώ.

Η ομάδα έχει όλα τα φόντα να διαγωνιστεί σε διεθνείς διαγωνισμούς, τι είναι αυτό που σας κρατάει στάσιμους;
Θα έλεγα ότι τα οικονομικά θέματα μας μπλοκαρουν। Πολλά παιδιά από την ομάδα αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα ,καθώς κάποια είναι αδέλφια, πολύτεκνες οικογένειες και επίσης παιδιά μεταναστών. Δεν μας
πειράζει όμως γιατί πάντα πάμε Κεφαλλονια για φεστιβάλ και είναι ταξίδι
για μας।

Στην Ελλάδα δεν είναι πολύ πρωτοποριακό αυτό που κάνεις;
Πρωτοποριακό σαν ομάδα γυμνιστικής για όλους όχι για τι υπάρχουν άπειρα σωματεία ,αλλά στην επιλογή της μουσικής, τα χορευτικά αλλά ακόμα και το ύφος
και το ντύσιμο μας ναι. Ακόμα καμιά ομάδα μπασκετ δεν έχει τέτοια ομάδα
με παιδιά και να συνδυάζει hip-hop kai breakdance με τόσο τρελές και
ριψοκίνδυνες ακροβατικές ασκήσεις στο παρκε!!

Σε μια εποχή που όλα τα παιδιά είναι κολλημένα στους υπολογιστές και στα ηλεκτρονικά εσύ κάνεις κάτι διαφορετικό, κάτι πιο εναλλακτικό, υπάρχει διέξοδος για τους σημερινούς εφήβους αλλά και για πιο νεαρά παιδιά। Τι λέει η εμπειρία σου;

Πάντα υπάρχει απλά δεν το προσπαθούν, νομίζουν ότι δεν αξίζει τον κόπο. Τα παιδιά δεν φταίνε το σύστημα φταίει, πολλή ύλη για διάβασμα, παραπαιδεία στο φουλ, φροντιστήρια αγγλικά, που χρόνος για αθλήματα. Ενώ είναι εκτόνωση για τα παιδιά έστω και μια ώρα μπασκετ με φίλους, αλλά δυστυχώς μιλάμε με τους φίλους μας μέσω f acebook. Καλό το pc αλλά έχει χαθεί η επικοινωνία ,τα παιδιά στις αλάνες χάθηκαν ,η πλατεία έσβησε και το κρυφτό στις γειτονιές απαγορεύτηκε λόγω εγκληματικότητας.

Αν ήσουν για μέρα υπουργός αθλητισμού τι θα άλλαζες;
Από που ν αρχίσω.....!Σε αλλά κράτη το μάθημα (το σωστό μάθημα) της Φυσικής αγωγής και όχι(παρτε μπάλες και παιχτε)είναι 3με 4 φορές την εβδομάδα σε όλες τις βαθμίδες ,τα παιδιά θέλουν κίνητρα και όχι απλά ελεύθερη ώρα. Όχι άσκοπη και ποσοτική γνώση αλλά γνώση που θα τους
ελευθερώσει και θα γίνουν ενεργοί πολίτες γνωρίζοντας την χώρα τους। Το μάθημα της γυμναστικής μαθαίνει τα παιδιά να συνεργάζονται να μαθαίνουν στην σωστή άμιλλα, να βοηθούν αυτούς που τούς έχουν ανάγκη, να κατακτούν πράγματα και είναι ένα είδος κοινωνικοποίησης। Λίγοι είναι οι γονείς που ρωτάνε «πως είναι ο κωστακης στην γυμναστική παιζει; Μοιράζεται; Χτυπάει; Στην γυμναστική;

Ζεις και δουλεύεις με εφήβους...τους "Μπελάδες" τι σου εξομολογούνται; Φοβούνται για το μέλλον τους ή ελπίζουν σε καλύτερες μέρες απ' αυτές που ζουν;
Φοβούνται με όλα αυτά ,προσπαθούν να καταλάβουν τι πρέπει να κάνουν για να έχουν μια ασφαλή δουλειά ένα μέλλον ,αλλά τώρα με την οικονομική κρίση, τους έχουν πέσει τα φτερά. Όλες οι οικογένειες ζορίζονται και πιέζονται και
αυτά, έχουν μια αισιοδοξία ότι κρίση είναι θα περάσει και εύχονται να
πάνε όλα καλά.

Οι μπελάδες είναι…
Η Ελένη Αδαμοπούλου, η Κωνσταντίνα Κωνσταντακοπούλου, η Ελένη Σελεμίδη, η Έφη Ματθαίου, η Βασιλική Πανταζοπούλου, η Κάτια Πρασσά, ο Ντάνιελ Σουσάνου, ο Γιάννης Αρτόπουλος, η Βασιλική Παπαδοπούλου, η Βαρβάρα Κωνσταντοπούλου, η Πάμελα Πετσαγκουράκη, η Θεοδώρα Κάλκου, η Δήμητρα Παπαιωάννου, η Βαλεντίνα Σονέλ, η Ραφαέλα Καρκαλέτση, ο Νίκος Απέργης, η Βιβή Μπάρδη, η Μάγια Σιούτη Μπέρκοβιτς και η φυσικά η Εμμανουέλα Καραγιώτα

Η αρχή
Όλα ξεκίνησαν όταν αποφάσισα μαζί με κάποια παιδια που είχα να κάνουμε ένα απλό χορευτικό σε γυμναστικές επιδείξεις το 2000.
Το αποτέλεσμα δεν άρεσε μόνο σε εμάς αλλά και στον κόσμο που το παρακολούθησε, το οποίο το ευχαριστήθηκε και το χειροκρότησε έντονα.
Έτσι αποφασίσαμε να ανεβάσουμε το βαθμό δυσκολίας και να δώσουμε ακόμη καλύτερο θέμα στο κόσμο που μας παρακολούθησε και του αρέσαμε. Η ηλικία μου ήταν κοντά στα παιδιά γεγονός που επέτρεπε την καλύτερη επικοινωνία μεταξύ μας», επισημαίνει μεταξύ άλλων η Εμμανουέλα Καραγιώτα.

Και το όνομα αυτών...μπελάδες


Στην συνέχεια η Εμμανουέλα μας λέει για τις απαιτητικές προπονήσεις αλλά και για τα όραμα που είχε για τα «παιδιά». Έψαχνε, ρώταγε, συνεχώς...ήθελε να φτάσουνε ψηλά , να ξεχωρίζουν απο τους υπόλοιπους... Έτρεχε με τα παιδια σε γυμναστήρια, σε φεστιβάλ, σε διαγωνισμούς, σε γήπεδα... Και κάποιοι γονείς της έλεγαν αστειευόμενοι πως με εσένα βρήκαμε το μπελά μας...και έτσι απο αυτό το αστείο τα παιδιά ονομάστηκαν Μπελάδες. «Έτρεχα με τα παιδιά παντού, οι ώρες που κάνεμε προπόνηση ατελείωτες. Μαζί με τα παιδιά «ταλαιπωρούσα» και τους γονείς τους. Όμως η τρέλα μου ήταν – και είναι ακόμη- αυτά τα παιδιά να ξεχωρίσουν και να φτάσουν ψηλά. Αυτό απαιτεί θυσίες απο όλους, Τα παιδιά άντεξαν την πίεση αλλά και οι γονείς....Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον μπαμπά της Στέφης να μου λέει αστειευόμενος, με σένα βρήκαμε το μπελά μας. Αυτή η φράση με κόλλησε. Και έτσι ονόμασα την ομάδα μου μπελάδες».