Κυριακή βράδυ βρέθηκα στο Φλοίσβο και αποφάσισα να πάρω το
τραμ για πρώτη φορά στη ζωή μου...Ήξερα πως θα ήταν μια εμπειρία που δεν θα
ήθελα να ζήσω, αλλά από την άλλη δεν είχα και επιλογές.
Είκοσι λεπτά αναμονή και όταν ήρθε και πάτησα μέσα
μεταφέρθηκα δεκαετίες πίσω...Συνεχώς σκεφτόμουν γιατί «φαγώθηκαν» τόσα χρήματα
για ένα μέσο μεταφοράς που η ταχύτητα του ήταν ανάλογη με τα φιλμ του
Αγγελόπουλου. Κι εκεί που το φιλοσοφούσα και συνάμα αναρωτιόμουν γιατί δεν
έφτιαξαν μετρό και σπατάλησαν λεφτά για το τραμ, μπαίνει ένας τετράποδος επιβάτης...ένας
συμπαθέστατος σκύλος. Στην όψη του πολλές ηλικιωμένες κυρίες τρόμαξαν, μα ο ίδιος
άκακος δεν έδωσε σημασία και περίμενε καρτερικά στην πόρτα ώσπου φτάσαμε
Συγγρού Φιξ για να κατέβει...
Με την παρουσία του μας έκανε να δραπετεύσουμε
για λίγο από την ανιαρή πραγματικότητα που την
επιβάρυνε με την ταχύτητα του το τραμ...ο τετράποδος επιβάτης χωρίς να το θέλει
σκόρπισε τα χαμόγελα - έστω κι αν κάποια
από αυτά ήταν αμήχανα- σε πολλά γκρίζα πρόσωπα...Μπράβο σου λοιπόν, φίλε
συνεπιβάτη...
σκύλος στο τραμ 1 από Pinakio
σκύλος τραμ 2 από Pinakio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου