Αξίζω...

Της Μαίρης Σταμπουλοπούλου 

Σίγουρα θα υπήρξαν στιγμές στη ζωή σου που αισθάνθηκες ότι σε υπονομεύουν, ότι σε υποτιμούν, ότι σε περιφρονούν ότι δε σε υπολογίζουν, ότι δε σε λαμβάνουν υπόψη, ότι αδιαφορούν για την ύπαρξή σου, ότι καταπατούν τα δικαιώματα σου, ότι σε μειώνουν.

Σίγουρα θα υπήρξαν στιγμές στη ζωή σου που ένιωσες απαίσια για τον εαυτό σου, που κοίταξες το είδωλό σου στον καθρέφτη και θέλησες να αποστρέψεις το βλέμμα σου, γιατί αυτό που αντίκριζες σου προκαλούσε δυσαρέσκεια.

Σίγουρα θα υπήρξαν στιγμές στη ζωή σου που σύγκρινες τον εαυτό σου με άλλους ανθρώπους και πάντα κατέληγες εύκολα στο συμπέρασμα ότι είναι καλύτεροί σου.

Σίγουρα θα υπήρξαν στιγμές στη ζωή σου που το μόνο που επιθυμούσες είναι να τρέξεις όσο πιο γρήγορα, όσο πιο μακριά γίνεται, προκειμένου να ξεφύγεις από καταστάσεις που προέκυπταν.

Σίγουρα θα υπήρξαν στιγμές στη ζωή σου που η υποκρισία και η πολυπροσωπία ορισμένων ανθρώπων σου προκαλούσε αηδία, ώστε να είσαι σε σημείο να τους ξεφωνίσεις και να εξωτερικεύσεις όλα τα συναισθήματα οργής και αγανάκτησης που σε διακατέχουν για το ψέμα και την κοροϊδία τους.

Σίγουρα θα υπήρξαν στιγμές στη ζωή σου που οι άλλοι, με γνώμονα τα προσωπικά τους συμφέροντα, τις φιλοδοξίες και τον υπέρμετρο εγωισμό τους, έδρασαν παραβιάζοντας την ελεύθερη βούλησή σου και μετατρέποντας σε, σε ένα άψυχο αντικείμενο, σε ένα άβουλο και ανέγνωμο άτομο που εύκολα χειραγωγείται και καθοδηγείται.

Σίγουρα θα υπήρξαν τέτοιες στιγμές στη ζωή σου αλλά μπορεί ποτέ σου να μην αντέδρασες, να μην έκανες κάτι για να αντιμετωπίσεις την κατάφωρη αδικία που διαπράττεται εις βάρος σου. Ήσουν πάντα ο ευγενικός, ήσυχος και ολιγομίλητος άνθρωπος που μπόρεσε να κρύψει το θυμό και τη στεναχώρια του, απλώς βάζοντας ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του.

Μπορεί να αισθάνεσαι αδύναμος και ευάλωτος, αλλά ξέρεις πόση δύναμη χρειάζεται κανείς για να παραμερίσει, ενδεχομένως να καλύψει την απελπισία του και να προσποιείται ότι δε συμβαίνει τίποτα;

Συνειδητοποιείς πόσο δυνατός είσαι , όταν με το ψεύτικο αυτό χαμόγελο, με το οποίο δείχνεις την τάχα αισιόδοξη και καλότροπη στάση σου απέναντι σε όλους, ουσιαστικά περιορίζεις τον εξαγριωμένο σου εαυτό σε ένα στενό χώρο, ουσιαστικά κρύβεις το θηρίο που έχεις μέσα σου και υπερνικάς το ζωώδες σου ένστικτο, που εκείνη την ώρα βρίσκεται σε χαοτική έξαρση;

Ας μη κοροϊδεύεις λοιπόν άλλο, ούτε τον εαυτό σου, ούτε τους γύρω σου. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου, γιατί μπορεί κάποτε να είναι αργά και να μετανιώσεις που τους άφησες να σε πατήσουν. Την επόμενη φορά που κάποιος θα σε αδικήσει ή θα σε απαξιώσει, μην μείνεις άπραγος. Οπλίσου με θάρρος και σιγουριά για τον εαυτό σου και πες ό, τι έχεις να του πεις.

«Ξέρεις κάτ; Αξίζω!!!» Αξίζω γιατί έμαθα στη ζωή μου, ότι πρέπει να πολεμάς δίκαια για να πραγματοποιήσεις το στόχο σου και ότι οι διακρίσεις και οι ανισότητες δε χωράνε στο δρόμο προς το στόχο, γιατί ακόμα κι όταν φτάσεις στο τέλος του δρόμου, δεν θα έχεις υλοποιήσει πραγματικά το στόχο σου.

Αξίζω γιατί σε ανθρώπους που αγαπώ και εμπιστεύομαι, δίνω τα πάντα και ειλικρινά δε περιμένω ανταπόδοση. Φτάνει να βλέπω την ευτυχία τους, γιατί τότε θα είναι και δική ευτυχία…