Ο Νίκος Κουλούσιας είναι ο Έλληνας σεφ που μαγείρεψε στον Πούτιν

Ο Νίκος Κουλούσιας με ένα πιάτο του

Ο Νίκος Κουλούσιας σκιαγραφεί τα γευστικά του ταξίδια και εξηγεί γιατί ήρθε πίσω στην Ελλάδα της κρίσης

Ένα ταξίδι που αναμειγνύονται αρώματα, γεύσεις, πολιτισμοί αλλά και μπόλικος κρόκος Κοζάνης είναι αυτό του Νίκου Κουλούσια τον οποίο η ζωή τον έφερε πίσω από κουζίνα στην Μόσχα να μαγειρεύει για τον Πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν.

«Του αρέσει το στιφάδο», του Προέδρου, λέει στα Επίκαιρα και συνεχίζει να αφηγείται τις πιο γλυκές αλλά και αλμυρές εμπειρίες της ζωής του. Πως ξεκίνησε Έλληνας μετανάστης στην Γερμανία, πως αντιμετώπισε το τέρας της ανεργίας μέχρι να βρει δουλειά και να ξεδιπλώσει το ταλέντο του μέχρι και για τα ταξίδια του στην Αφρική όπου στην Γκάνα ήταν ο πρώτος Έλληνας σεφ που έβαλε στα πιάτα του κόσμου εκεί παραδοσιακές ελληνικές γεύσεις.

Λίγο πριν αρχίσει η συνέντευξη εκμυστηρεύτηκε πως μιλάμε για τουριστικό και γαστρονομικό πολιτισμό όταν μυαλά του παρελθόντος διαδίδουν το «μουζάκα»”, τζατζίκι, γύρο. «Έχουμε τόσο βαθιά παράδοση στην κουζίνα μας, που είναι κύτταρο πολιτισμού γιατί να είμαστε ντεμοντέ; Δυστυχώς έτσι είναι και η πολιτική μας, ντεμοντέ ή «μουζάκα».».

Μιλά με υπερηφάνια για την ιδιαίτερη πατρίδα του την Κοζάνη και μάλιστα αφήνει στην άκρη την καριέρα του για να γυρίσει πίσω, να ανοίξει ένα εστιατόριο στον τόπο που έζησαν οι πρόγονοι του.

Ο Νίκος Κουλούσιας πέρα από εξαίρετος σεφ, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ο ήρωας της διπλανής πόρτας, που αφήνει μια καριέρα στο απόγειο της για να γυρίσει σε μια ελλειμματική -κατά πολλές απόψεις- Ελλάδα, για να προσφέρει.

Άλλωστε η ζωή ποτέ δεν ξέρεις πως τα...μαγειρεύει! ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο για τα Επίκαιρα

Νίκο Κουλούσια, επαγγελματίας σεφ και πραγματικά ένα ατελείωτο ταξίδι…όχι μόνο στις γεύσεις αλλά και σε χώρες. Πως ξεκίνησες, που έχεις ταξιδέψει;

«Από μικρή ηλικία κατάλαβα πως η μαγειρική ήταν μέσα μου και πως αυτή θα ήταν το ταξίδι της ζωής μου . Όταν τα παιδιά της γειτονιάς τρέχανε να παίξουν ποδόσφαιρο και άλλα παιχνίδια εγώ έπαιζα στον μπαχτσέ του θείου μου. Μου άρεσε να βλέπω πως μεγαλώνουν τα λαχανικά αλλά και πως μύριζαν.

Αργότερα, στην ηλικία των 16 πήγα να σπουδάσω την Μαγειρική.

Έτσι ξεκίνησα και δούλευα παράλληλα της σπουδές μου σε ένα από τα ποιο μοντέρνα ξενοδοχεία εκείνης της εποχής στην Γερμανία (σ.σ ήταν Έλληνας μετανάστης που ζούσε στην Γερμανία) . Πάντα προσπαθούσα να φέρω και λίγο την ελληνική γεύση κοντά στους πελάτες αλλά ως νέος δεν ήταν εύκολο να αποφύγεις τα βασικά μενού και συνταγές του Σεφ.
Θυμάμαι όμως πως πάντα είχα λίγο ρίγανη στην τσέπη μου και έριχνα στα κρυφά... Η αντίδραση του κόσμου ήταν εξεταστική διότι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ήταν αυτό το αρωματικό.
Πάντα το όνειρο μου ήταν να απλώσω τα φτερά μου και να δω διαφορετικά μέρη. Άκουγα πολλά να λένε, αν είσαι μάγειρας μπορείς να κανείς ταξίδια να δεις άλλες κουζίνες , δεν ήταν τόσο εύκολα όπως τα άκουγα.

Ωστόσο το καλό με την ελληνική κουζίνα είναι πως είναι γνωστή παγκόσμίως.
Πολλές χώρες ξέρουν τον μουσακά , παστίτσιο, γύρο και τζατζίκι .

Όμως την κλασική ελληνική κουζίνα δεν την γνωρίζουν. Αυτή είχα σκοπό να μεταδώσω στα ταξίδια μου».

Από την Γερμανία, στην Καστοριά, στην Χαλκιδική, στην Μόσχα, μετά στην Αφρική και τώρα ετοιμάζεσαι για τα Εμιράτα. Περιέγραψε μας τον κάθε σου σταθμό;

Ο Έλληνας σεφ επί τω έργω

«Όταν λοιπόν έκανα το μεγάλο βήμα να φύγω από την Γερμανία και να γυρίσω στην Ελλάδα βρέθηκα αντιμέτωπος με το “τέρας” της ανεργίας. Δεν μπορούσα να βρω μέσω γνωστών και φίλων δουλειά πουθενά
Ώσπου ένα μεσημέρι ρώτησα σε ένα ξενοδοχείο της Καστοριάς . Αυτή έμελλε να είναι και η πρώτη μου δουλειά στην Ελλάδα . Ήμουν βοηθός του βοηθού αλλά με τον καιρό είδαν τις δυνατότητες μου και προχώρησαν στην πρόληψη μου.
Στην συνέχεια και μετά από αρκετό καιρό κατάφερα να δουλέψω σεζόν σε ένα από τα ποιο γνωστά ξενοδοχεία της Χαλκιδικής , είχα την χαρά να συνεργαστώ με έναν πολύ καλό Σεφ της Ελλάδας των Ευάγγελο Μπουλη .

Επειδή ο Σεφ ήταν και σε αραβικές χώρες μου με μύησε και σε άλλες κουζίνες πιο ανατολίτικες .
Στο τέλος της σεζόν έφυγα από την Χαλκιδική και βρέθηκα στην Αίγυπτο . Το πρώτο μου ταξίδι εκτός Ευρώπης , πέρασα ευχάριστα 3 χρόνια εκεί και έφυγα μόνο και μόνο επειδή εκείνη την εποχή έβραζε η περιοχή εξαιτίας των πολιτικών εξελίξεων με το ρίξιμο του Μουμπάρακ.
Επόμενος σταθμός μου η Μόσχα. Ο Θεός τα “μαγείρεψε¨ έτσι όπου εκει γνώρισα την γυναίκα μου, η οποία εργάζεται και αυτή στον ξενοδοχειακό κλάδο.

Μετά από πολλές γνωριμίες και συνεργασίες εκεί απέκτησα να κάνω φίλους πολλούς και διάσημους σε όλον τον κόσμο.
Μάλιστα λίγο καιρό αργότερα μου ήρθε μια ειδοποίηση από δυτική Αφρική για Γκάνα. Δεν είχα φανταστεί πως κάποιος από τους πελάτες του ξενοδοχείου είχε στρέψει το ενδιαφέρον του σε μένα και με ήθελε στο δυναμικό του ξενοδοχείου του.
Έκανα κάποιες έρευνες για την χώρα και πήγα. Ήμουνα ο πρώτος Έλληνας Σεφ στην Γκάνα , που έφερα το μεσογειακό , την ελληνική κουζίνα στην χώρα .
Η Αφρική είναι ένα σπουδαίο κομμάτι για μένα».

Στα ταξίδια σου γνώρισες και άλλους γευστικούς συνδυασμούς; Ποιος είναι αυτός που σε συνάρπασε;

«Στην κουζίνα δεν παύεις να μαθαίνεις . Παντού υπάρχει κάτι νέο που το παίρνεις και αναμειγνύεται με τις δικές σου γνώσεις. Απλά σε ό,τιδήποτε νέο βάζεις το δικό σου αποτύπωμα».

Έχεις μαγειρέψει και για τον Πρόεδρο της Ρωσίας, Πούτιν…αλήθεια τι του ετοίμασες, σου μίλησε μετά;

Ο πρόεδρος της Ρωσίας απολαμβάνει το γεύμα του

«Έχω ανεβεί Μόσχα να γράψω ένα μενού για ένα από τα γνωστά εστιατόρια της χώρας . Αυτό ανήκει στον όμιλο Νοβικοβ και είναι ελληνικό .Όταν λοιπόν ξεκίνησα την διαδικασία για την παρουσία βλέπω να μπαίνει ο Κυρ. Βλάντιμιρ Πούτιν.

Ο πρόεδρος ήρθε και με χαιρέτισε , λέγοντας πως θέλει να γευτεί κάτι παραδοσιακό ελληνικό . Επειδή γνωρίζω πως το αγαπημένο τους εκεί είναι το κουνέλι και το είχα στο μενού, του έδωσα λίγο από το στιφάδο που ετοίμασα .
Στην συνέχεια με κάλεσε στο τραπέζι του για να με ευχαριστήσει και μου είπε πως κάθε ελληνική Αρχή που θα επισκέπτεται την Μόσχα θα έρχονται εδώ για να τους μαγειρεύω».

Χάρηκες που βρήκε γευστικό το μενού σου;

«Δεν είναι επειδή το είπε μια πολιτική αρχή, στην συγκεκριμένη περίπτωση ο Πρόεδρος της Ρωσίας. Θεωρώ πως πρέπει κανείς να πιστεύει στον εαυτό του για να φτάνει σε ένα επίπεδο να είναι υπερήφανος για το αποτέλεσμα».

«Δένεις» την ελληνική κουζίνα στις συνταγές σου; Την διαδίδεις;

«Η ελληνική κουζίνα είναι η ρίζα μου. Επειδή κατάγομαι από δυτική Μακεδονία , ο τόπος μου προσφέρει πολλά που τα χρησιμοποιώ στην κουζίνα μου. Τρούφα , κρόκο, μέλι».

Τον κρόκο Κοζάνης τον χρησιμοποιείς στην μαγειρική σου;

« Το είπα πιο πάνω, αλλά να σου πω κάτι; Είμαι πολύ περήφανος που μπορώ και φέρνω την κουζίνα κοντά στον κόσμο εκτός χώρας και εκτός Ευρώπης . Πιστεύω πως αυτό είναι και μια διαφήμιση για την πατρίδα μας. Ακούμε πολλά τον τελευταίο καιρό , και το μόνο που μας έμεινε είναι ο τουρισμός . Όλοι βλέπουν Αγγλία , Ντουμπάϊ , Παρίσι για πρώτη επιλογή της καριέρας τους . Εγώ πήγα ανάποδα σε χώρες που δεν έχουν ακούσει για την ελληνική κουλτούρα , την κουζίνα».

Νίκο είσαι ένας από τους νέους ανθρώπους που το ταλέντο του αναγνωρίστηκε εκτός ελληνικών συνόρων. Σε πληγώνει αυτό;

«Αποφάσισα να επιστρέψω στην χώρα μου, παρά τις όποιες δυσκολίες που ξέρω πως θα βρεθώ αντιμέτωπος. Έλληνας είμαι και θα τραβήξω μαζί του κουπί με όλον τον κόσμο , μου βγαίνει ο πατριωτισμός μου.
Είναι δύσκολος καιρός , αλλά πρέπει να μπορέσεις να ευχαριστείς τον κόσμο και να τον κάνεις να νιώσει άρχοντικά με τα λίγα που έχει».

Θα κάνεις κάποια κίνηση επιχειρηματική στην Ελλάδα; Θαρρείς πως με την τεχνογνωσία και την εμπειρία που απέκτησες πλέον μπορείς να συνεισφέρεις και σε τοπικό επίπεδο αλλά και να ανοίξεις θέσεις εργασίας;

«Θέλω να κάνω τον κόσμο, με ένα μικρό εστιατόριο, να νιώθει σπίτι του.
Έχω να δώσω πίσω ένα ευχαριστώ στον κόσμο που με στηρίξανε και ήταν κοντά μου πριν κάνω τα μεγάλα μου και μακρινά μου ταξίδια».

Αλήθεια σε ποιο μέρος σκέφτεσαι να ανοίξεις εστιατόριο;

«Εάν κάνω κάτι θα το κάνω στο χωριό μου , ορεινά με φρέσκο αέρα και προϊόντα Βοΐου».

Αν ο Τσίπρας επισκεπτόταν το μαγαζί σου τι θα του μαγείρευες;

«Όλοι έχουν το ίδιο δικαίωμα να έχουν τον κάθε σεβασμό . Δεν έχει έξτρα οποίος και να είναι...

Πάντα λέω πως ο καθένας όταν τρώει σκύβει το κεφάλι του είτε είναι επίσημος , πλούσιος , φτωχός . Και αυτό με κάνει και σκέφτομαι για όλους ίδια με το που μπαίνουν να δοκιμάσουν το φαγητό μου».

Τέλος, τι θεωρείς αλατοπίπερο στην ζωή μας;

«Η ζωή μας είναι ένα κομμάτι κρέας εάν δεν το αλατοπιπερώσεις δεν έχει γεύση»/