Της Andi
Tasou
Από την άλλη μεριά εμφανίζονται «εθνοσωτήρες» χορηγοί,
υπεύθυνοι μεγάλων εταιριών, να παράσχουν «ανθρωπιστική» βοήθεια στα σχολεία που
έχουν ανάγκη. Φιλότιμο; Κοινωνική ευαισθησία; Κι αν είναι έτσι ,γιατί δεν
προσπαθούσαν εδώ και χρόνια; Μάλλον τυχοδιωκτισμός ,καιροσκοπισμός και
μακροπρόθεσμα έλεγχος και χειραγώγηση των Ελληνικών σχολείων διαφαίνεται.
Χρησιμοποιούν ,στα πλαίσια αυτής της μεθόδευσης,μεγαλόσχημα,
παραπλανητικά σλόγκαν(του τύπου:το σχολείο που θέλεις είναι στο χέρι σου κλπ.)
προκαλυπτόμενοι έτσι πίσω από τη λαχτάρα του κάθε γονιού και του κάθε μαθητή
,να ζήσει το όνειρο της σχολικής του ζωής ,όσο καλύτερα μπορεί και όχι ως
εφιάλτη ενός ανίκανου πολιτικού σχεδιασμού.
΄Ολες αυτές οι πρωτοβουλίες υπακούν στον νόμο της αγοράς .Το ζητούμενο
είναι να μην οδηγηθούμε στο σχολείο της αγοράς. Κάτι που όπως διαφαίνεται ήδη
προωθείται ,αφού οι διευθυντές – μάνατζερ στα καινούρια τους καθήκοντα θα έχουν
και την αναζήτηση χορηγών.Αυτό βέβαια θα δημιουργήσει οικονομικές και άλλες
εξαρτήσεις σε σχέση με το περιεχόμενο σπουδών, αλλά και με τις συνθήκες
εργασίας των εκπαιδευτικών. Ενέχεται ο κίνδυνος να δημιουργηθούν σχολεία πολλών
ταχυτήτων .Στο τέλος της κατάταξης θα βρεθούν τα μικρά σχολεία της επαρχίας
,στα οποία θα κληθούν οι εκπαιδευτικοί να αναζητήσουν αλλού εργασία και οι
μαθητές άλλο χώρο εκπαίδευσης ,αν δεν μπορέσουν να συμπράξουν με κάποιο χορηγό,
καταδικάζοντας έτσι το μέλλον τους.
Εταιρείς εκμεταλλεύονται την ανυπαρξία του κράτους και στήνουν πάρτυ μέσα στα δημόσια σχολεία με το πρόσχημα της φιλανθρωπίας τους...Όμως στην ελληνική Παιδεία δεν χωράνε Χορηγοί
« Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται» .Η λαϊκή μας θυμοσοφία εκφράζεται και συμφωνεί απόλυτα με τα τεκταινόμενα στον πολύπαθο χώρο της παιδείας .
« Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται» .Η λαϊκή μας θυμοσοφία εκφράζεται και συμφωνεί απόλυτα με τα τεκταινόμενα στον πολύπαθο χώρο της παιδείας .
Φαινόμενο των καιρών η εισβολή των Αγιοβασίληδων ιδιωτών στο
συγκεκριμένο χώρο ή καλοστημένη εφαρμογή πολιτικών επιδιώξεων και εκμετάλλευση των διαμορφούμενων
συγκυριών;
Από τη μία μεριά παρατηρούμε εδώ και χρόνια ένα κράτος
αποποιούμενο το ρόλο του αρωγού στο χώρο της εκπαίδευσης.Παρατηρούμε σχολεία
παρατημένα στο έλεος των ΟΤΑ και βασισμένα πολλές φορές στο πενιχρό εισόδημα
των γονέων. Σε έναν τομέα ύψιστης εθνικής και πολιτικής σημασίας παρατηρούμε
ανικανότητα διαχείρισης .
Όλα αυτά τα δικαιολογούν τώρα πια με μία λέξη ΚΡΙΣΗ. Θα
πρόσθετα κι άλλες :ΔΝΤ,Τρόικα, κεφαλαιοκρατία, μεθόδευση, αναλγησία
,ανικανότητα. Από ποιούς ;Από αυτούς που καλούνται μετά την εκλογή τους από
τους πολίτες να δικαιολογηθούν για την αχρηστία τους και να θελήσουν να
εξωραΐσουν την πολιτική τους ανυποστασία, δίνοντας χώρο στον ιδιωτικό τομέα να
τους αντικαταστήσει.
Εταιρείες όπως γνωστή πολυεθνική εταιρεία εμφιάλωσης που
δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη, αναζητούσε με ψηφοφορία μέσω facebook,το σχολείο που θα αναλάβει να
αναμορφώσει . Εταιρεία χρωμάτων στη Σύρο ,ήταν διατεθειμένη να προσφέρει
χρώματα για τη βαφή ,με αντάλλαγμα διαφημιστικό σποτ ,χρησιμοποιώντας ως
«προβολείς» της, μαθητές και
εκπαιδευτικούς και πάμπολλα άλλα παραδείγματα στην Αττική και αλλού .Πλασάρουν
τελικά τους εαυτούς τους ως την ιδανικότερη λύση(και εκ των αναγκών
επιβεβλημένη) που θα καλύψει τα κενά της πολιτείας και θα αναμορφώσει τα
ελληνικά σχολεία.
Πώς είναι όμως δυνατό να δεχθείς τέτοιου είδους προσφορές
από εταιρείες που ,για το κέρδος τους και μόνο, ανοιγοκλείνουν τα εργοστάσια
τους, καταστρατηγούν συμβάσεις εργασίας ,τσαλακώνουν μισθούς και αξιοπρέπειες;
Αρωγοί τους βέβαια και τα ΜΜΕ με τις μηδαμινές έως και
μηδενικές τους αναφορές.
Ζητούν και συμφωνούν με πολιτικούς φορείς
υπουργεία,δημάρχους,επιτροπές παιδείας ,να εκμεταλλευτούν αρχικά σε μικρό
ποσοστό (ποιος εγγυάται για τις μελλοντικές τους απαιτήσεις;) χώρους του
δημοσίου ,που φτιάχτηκαν με χρήματα των φορολογούμενων πολιτών,για να
διαφημίζονται και μάλιστα σε αποκλειστικότητα στους τοίχους και τους πίνακες
ανακοινώσεων των σχολείων , αλλά και στα ευαίσθητα και διαμορφούμενα μυαλά των
παιδιών.Απτό παράδειγμα η περίπτωση εταιρείας με έδρα τον Πειραιά διαφημίζει πως μπορεί να
αναλάβει ορισμένα λειτουργικά έξοδα των σχολείων (πετρέλαιο, μικροεπισκευές
κλπ…), με αντάλλαγμα, το 10% της επιφάνειας του σχολείου να διατίθεται για την
διαφήμιση χορηγών. Ζητούν από εκπαιδευτικούς να λειτουργήσουν απρόσκοπτα
ως υπάλληλοι τους ,σερβίροντας την εμπορική τους ματαιοδοξία ως παροχή
υπηρεσιών μιας αλλοτριωμένης και χειραγωγούμενης εκπαίδευσης. Όπως κάποιος ραδιοσταθμός που διοργάνωσε τα περσινά Χριστούγεννα ραδιομαραθώνιο αγάπης,
προκειμένου να μαζευτούν έσοδα για Δημοτικό Σχολείο του Πειραιά. Χορηγοί της
εκδήλωσης ήταν και διάφορες εταιρείες, όπως γνωστή εταιρεία παρασκευής πίτσας.
Στη διάρκεια της εκδήλωσης, οι δάσκαλοι του σχολείου (στην πλειοψηφία τους νέοι
συνάδελφοι και συμβασιούχοι)
υποχρεώθηκαν να μοιράζουν σε γονείς και παιδιά ΑΜΕΑ εκπτωτικά κουπόνια της
εταιρείας.
Υποταγή στον νόμο της αγοράς
Υποταγή στον νόμο της αγοράς
Αυτές λοιπόν οι εταιρείες ζητούν
επί της ουσίας να ελέγχουν ,καθώς θα κερδίζουν,τις παρεχόμενες υπηρεσίες προς
το σύνολο των εκπαιδευομένων και των εκπαιδευτικών ,υπό το ίδιο πνεύμα που λειτουργεί
το ΔΝΤ και η Τρόικα :σε δανείζω- σε
ορίζω!
Βλέποντας τα λοιπόν όλα αυτά ελπίζω ότι η
πολιτική της εμπορευματοποίησης της Παιδείας , να συναντήσει απέναντί της το
κοινό Μέτωπο γονιών, εκπαιδευτικών και μαθητών που μαζί με τα κινήματα πολιτών,
θα καταφέρουν να τη σταματήσουν έγκαιρα.
Τα
στοιχεία που αναφέρθηκαν πάρθηκαν από ανακοινώσεις των ΕΛΜΕ Πειραιά και ΕΛΜΕ Κυκλάδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου