Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου
Δεν περίμενε για ταξί...Άλλωστε δεν είχε να πάει
κάπου...Τουλάχιστον το προηγούμενο βράδυ δεν ήταν κρύο εκεί στο υγρό παγκάκι της πιάτσας που διάλεξε να περάσει τη
νύχτα του. Η μόνη του προστασία μια παλιά κουβέρτα και δύο χαρτόκουτα διπλωμένα
το μαξιλάρι του. Στις 8 το πρωί της Κυριακής που τον αντίκρισα κοιμόταν βαθιά και ίσως ονειρευόταν έναν κόσμο
πιο αλληλέγγυο, πιο ζεστό, ίσως ονειρευόταν και ένα μικρό ζεστό δωμάτιο. Ποιος
ξέρει; Πίσω από το παγκάκι της πιάτσας έστεκε ο Άγιος Αντώνιος και πολλοί από αυτούς
που πήγαιναν στην λειτουργία κουνούσαν το κεφάλι τους. Ίσως από λύπηση, ίσως από
στεναχώρια...αυτός κάτω από την κουβέρτα του δεν μπορούσε να τους δει, να τους αισθανθεί
ήθελε μόνο να ξεκουράσει το κορμί του στην υγρή τάβλα της πιάτσας.
Κι αυτός ένας από τους πολλούς που τα έχασαν όλα...Την ίδια
ώρα το ΕΣΡ απαγορεύει τις εικόνες εξαθλίωσης, δηλαδή την πραγματικότητα που απέχει
λίγα μέτρα από το σπίτι μας, γιατί σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης
δημιουργείται αρνητικό κλίμα...Τα συμπεράσματα δικά σας.
Πινάκιο (pinakio.blogspot.gr)άστεγος στην... από Pinakio
Το ΕΣΡ δεν απογορεύσε την εικόνα των εξαθλιωμένων, υπόδειξη έκανε στα μέσα ενημέρωσης να μην μεταδίδουν όχι την εξαθλίωση ως έννοια αλλά τον εξαθλιωμένο ως οντότητα, χωρίς προηγούμενη συναίνεση από τον ίδιο τον εξαθλιωμένο. Υπάρχει νομίζω σαφής διαφορά: 1) ως προς την απόφαση και την υπόδειξη και 2) ως προς την εννοια και τον άνθρωπο.
ΑπάντησηΔιαγραφή