Γραμμές μέχρι το...άπειρο

 

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Οι ζωές μας πια δυο ράγες τρένων

Παράλληλες και καταδικασμένες

Να μην συναντηθούν ποτέ

Γραμμές από το ίδιο υλικό

Γραμμές που κουβαλάνε το ίδιο βάρος

Που τα τρένα τις γδέρνουν

Μα αυτές σαν άλλες κόρες

Του Προμηθέα αντέχουν

Αντέχουν τον ήλιο

Την βροχή το κρύο

Αυτό που δεν αντέχουν

Είναι πως ξέρουν πως

Δεν θα συναντηθούν ποτέ

Βουβές στέκουν εκεί

Και κοιτούν τον ουρανό

Μέρα – νύχτα

Ζηλεύουν τα σύννεφα που

Κινούνται ελεύθερα σε αυτόν

Αυτές φυλακισμένες

Κάθε βράδυ μετρούν τα άστρα

Που λαμπιρίζουν πάνω τους

Κι όμως και οι δυο τους

Είναι ερωτευμένες...

Μέχρι το άπειρο