Ναυαγός στις πιο άδυτες σκέψεις σου

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Οι νύχτες μακριά σου ατέλειωτες μέχρι το άπειρο γραμμές, σκέψεις μου και αναμνήσεις άγκυρες βαριές , σχίζουν του ονείρου το βυθό, σκορπώντας χρώματα αλλά και θυμό , σκιαγραφώντας πορείες άλοπροσαλες που διασταυρώνονται με λέξεις αινιγματικές δύσκολες για το νου να κατανοήσει...

Σε μια προσπάθεια αποκωδικοποίησης των σημείων του χάρτη μένω μετεξεταστέος στου ερώτα σου την πλάνη και σαν εικόνες που εναλλάσσονται χωρίς καμία ουσία ξάφνου εξαφανίζεται όλη αυτή μαγεία….

Το μαξιλάρι δίπλα άδειο, αλλά το τσιγάρο ανοιχτό και το τασάκι περιμένει ακόμη και άλλη καυτή πίσσα στα σωθικά του, για να γίνει εικόνα και καθ' ομοίωση της ψυχής μου που σιγοκαίει από την επιθυμία του δικού σου κορμιού.

Είναι βασανιστικό το ολοήμερο κρυφτό  με τον εαυτό μου αφού τα βραδιά μετατρέπεται σε ένα κυνηγητό ανελέητο σκέψεων, επιθυμιών και αναμνήσεων μα καθηλωμένος σε ένα άδειο κρεβάτι μοιάζει με σαδιστικό αδιέξοδο παιχνίδι του μυαλού μου...

Και άδικο, αφού εσύ ζεσταίνεις κάποιο άλλο μαξιλάρι...τουλάχιστον αυτό που μπορώ να κάνω είναι να περιμένω ωσότου η άγκυρα αναρριχηθεί από τον βυθό για να ξεκινήσεις ένα ακόμη ταξίδι στις πιο άδυτες σκέψεις σου με την ελπίδα να έχω ναυαγήσει  εκεί...