Ντίνα Παπαγεωργίου: Αν μάθεις για την Καστοριά, αν την νιώσεις, την ερωτεύτηκες

Η εμπενύστρια της "Γυρολιμνιας"  Ντίνα Παπαγεωργίου ποζάρει δίπλα από την αγαπημένη της λιμνη

Τι λέει στο ΠΙΝΑΚΙΟ η διαχειρίστρια της σελίδας «ΓΥΡΟΛΙΜΝΙΑ»

«Οι χώρες που έχουν ταξιδέψει οι φωτογραφίες μου είναι πάρα πολλές βάση στατιστικών της σελίδας. Μάλιστα δεν σου κρύβω ότι μεγάλοι εικαστικοί από το εξωτερικό είναι θαυμαστές, πράγμα που με κάνει χαρούμενη»

Είναι μια πόλη (σ.σ η Καστοριά) που έχει ένα μελαγχολικό Φθινόπωρο με χρώματα γκρι-πορτοκαλί, έναν χειμώνα κατάλευκο, μια άνοιξη ευωδιαστή που μαζί με το άνθισμα των λουλουδιών ανθίζει και η ψυχή μας και ένα καλοκαίρι ιδανικό να δροσίσει και τους πιο απαιτητικούς

Δεν θα είμαι αντικειμενικός…Δεν μπορώ άλλωστε να αντικρούσω συναισθήματα και αναμνήσεις που έχουν αποτυπωθεί μέσα μου, θα ήταν άτοπο σε βάρος μου.

Όσοι με ξέρετε σίγουρα γνωρίζετε για την αδυναμία μου που έχω στην Καστοριά.

Μια πόλη που συνορεύει με τα σύνορα της φαντασίας και των ονείρων.

Δυστυχώς έχω να την «περπατήσω» χρόνια μα έχουν ριζώσει μέσα μου οι εικόνες που ξεχειλίζουν μαγεία.

Αυτές οι εικόνες αναδύθηκαν και ήρθαν ξανά στο προσκήνιο των σκέψεων μου χάρις την Ντίνα Παπαγεωργίου. 

Ηρεμία που "αδειάζει" το μυαλό σου

Συνέντευξη: Λευτέρης Χ. Θεοδωρακόπουλος

Φωτογραφίες: Ντίνα Παπαγεωργίου - Γυρολιμνιά

Η Ντίνα συνέθεσε την «Γυρολιμνιά», την σελίδα που «φυλακίζει» στιγμιότυπα γύρω από την λίμνη αλλά και από τα απόκρυφα σημεία της πόλης που η Φύση έχει προικίσει με περίσσια ομορφιά.

Η Ντίνα Παπαγεωργίου μιλά στο  Πινάκιο για το πώς «γεννήθηκε» η Γυρολιμνιά, αλλά και τι σημαίνει.

Για το αν ο κόσμος «αγκάλιασε» τις στιγμές που παγώνει ο χρόνος στην λίμνη, αλλά και για τις «ντίβες» που ποζάρουν συνεχώς μπροστά της με στοιχεία ναρκισσισμού.

Τέλος, γίνεται αναφορά και σε αυτούς που υποκλέπτουν με τρόπο αδαή και αίσχιστο τις φωτογραφίες που αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία χωρίς να αναφέρουν πηγή και μάλιστα αλλοιώνουν ακόμη και υπογραφές. Μια σκιά στην εποχή που ο καθένας στο διαδίκτυο μπορεί να απέχει από την ηθική και το ύφος. Ας ξεδιαλύνουμε την σκιά και ας αγναντέψουμε τον ήλιο που καθρεφτίζεται στην λίμνη σα να χαριεντίζεται ανέμελος μαζί με τις ντίβες.  

Οι Φωτογραφίες που φιλοξενούνται στο ΠΙΝΑΚΙΟ προς χάριν την συνέντευξης είναι από την  Ντίνα Παπαγεωργίου και την σελίδα της, την  ΓΥΡΟΛΙΜΝΙΑΣ, Αρεστό θα ήταν να της χαρίζατε ένα like εδώ

Επίσης μας παραχωρεί δύο φωτογραφίες που είναι αδημοσίευτες…

Πως «γεννήθηκε» ιδέα της Γυρολιμνιάς;

Δεν είναι εικόνα από παραμύθι αλλά η Καστοριά όπως την "αιχμαλώτισε" η Ντίνα Παπαγεωργίου

«Καλησπέρα καταρχήν και σε ευχαριστώ πολύ για αυτή την συνέντευξη. Ήσουν ο πρώτος δημοσιογράφος-και αυτό είναι κάτι που θέλω να τονίσω-που με αναζήτησε μέσα από τις φωτογραφίες μου, και εν συνεχεία προέβαλλε την δουλειά μου στο Πινάκιο και στο ευρύ κοινό.

Αν σου απαντήσω πως δεν υπήρχε καν ιδέα θα θεωρηθεί αστεία απάντηση;

Ήταν λοιπόν ένα από τα συνηθισμένα απογεύματα που πήγαινα για τρέξιμο στην Γυρολιμνιά. Στον γυρισμό και λίγο πριν τα ‘Πετσιά’, που λεμέ και εμείς οι Καστοριανοί (περιοχή που ονομάστηκε έτσι γιατί παλαιοτέρα οι γουναράδες άπλωναν τα δέρματα),το καθρέφτισμα του ουρανού με τα σύννεφα στα νερά της λίμνης, ήταν τόσο μοναδικό στο βλέμμα μου, που χωρίς να το σκεφτώ έβγαλα το κινητό μου, έκανα το μαγικό ‘κλικ’ και παρακαλούσα να έχει αποτυπωθεί όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικά και ακριβώς όπως το έβλεπα εκείνη την στιγμή (πράγμα δύσκολο βέβαια!).

Γύρισα σπίτι και ανέβασα την φωτογραφία στον λογαριασμό μου, όπως έκανα και με άλλες φωτογραφίες. Σκέφτηκα, πως αφού κάθε μέρα όλο και από κάτι ξετρυπώνω, γιατί να μην τις έχω συγκεντρωμένες και για όσους δεν ήταν ‘φίλοι’ μου..; Τέτοια ομορφιά ποιος δεν θα ήθελε να την βλέπει; Και κάπως έτσι, έχτισα την πρώτη «φυλακή» που φιλοξένησε και την πρώτη φωτογραφία».

Αλήθεια τι σημαίνει η λέξη «Γυρολιμνιά»

 

Οι "ντίβες" λιάζονται στην λίμνη

«Γυρολιμνιά για εμένα ή για όσους δεν ξέρουν και θέλουν να μάθουν; Αν απαντήσω για εμένα, δεν θα φτάνουν οι λέξεις, πίστεψέ με, άσε που πιστεύω πως δύσκολα λέξεις την περιγράφουν..συναισθήματα μόνο!
Γυρολιμνια, λοιπόν, για να μαθαίνουν όσοι σκοπεύουν να μας επισκεφτούν, είναι ο δρόμος που αγκαλιάζει την λίμνη μας και ενώνει Βόρεια και Νότια παραλία. Περπατάς αυτή την χερσόνησο, όπως χαρακτηρίζεται, που εισχωρεί στην λίμνη, αν δεις την Καστοριά από ψηλά. Ο γύρος της λίμνης με άλλα λόγια».

Τι είναι αυτό που σε  ωθεί και  κλικάρεις προκειμένου να «φυλακίσεις» στιγμιότυπα της πόλης σου;

Ο πάγος απλώνεται και ενώνεται με την γη στο βάθος οι ντυμένες με λευκά κορφές

«Μου το ρωτάνε πολλοί αυτό και μάλιστα απορούν: “..γιατί τόση αγάπη βρε Ντινα; Μια πόλη είναι απλά...”.

Δεν ξέρω, Λευτέρη, αν διαβαστώ υπερβολική, αλλά πραγματικά είναι καθαρά συναίσθημα. Το πιστεύω ότι αυτή η πόλη έχει κάτι το μαγικό..είναι μια πόλη μαγεμένη όπως την χαρακτηρίζω πολλές φορές στις φωτογραφίες μου!
Κάθε φορά λέω να μην πάρω μαζί μου στην βόλτα την φωτογραφική μηχανή, ας απολαύσω απλά την βόλτα μου, αλλά κάθε φορά που δεν την παίρνω μαζί μου το μετανιώνω και εκείνες τις φορές που απλά την κουβαλώ και έχω πει στον εαυτό μου : “..όχι  φωτογραφίες σήμερα”, δεν αντιστέκομαι. Όλο και κάτι θα εμφανιστεί στα μάτια μου που θα προκαλέσει αυτό το κλικ. Όσοι κάνουν την Γυρολιμνιά θα με καταλάβουν. Ένα παιχνίδισμα του ήλιου στα νερά της λίμνης, ένα πέταγμα, μια ‘ντίβα’ που σε φωνάζει για να ποζάρει με χάρη..όλα!
Και κάθε φορά είναι σαν να φωτογραφίζω πρώτη φορά, ακόμα και αν είμαι στο ίδιο σημείο πολλοστή φορά».

Υπήρξαν στιγμές που και εσύ η ίδια έμεινες έκπληκτη βγάζοντας φωτογραφίες… Ποιες ήταν αυτές;

Ακόμη και το φύλλο στέκει θεατής της αγνής ομορφιάς

«Κάθε φορά. Αλλά επειδή δεν θέλω να γίνομαι υπερβολική θα σου πω με ποιες στιγμές γελάω και είναι αυτές με τις ‘ντίβες’ μου, όπως τις έχω ‘βαφτίσει’. Πόζες μοντέλων λες και καταλαβαίνουν πως θέλω να στηθούν μπροστά στο φακό. Έπειτα τα πετάγματα τα λατρεύω (όπως και καθένας που φωτογραφίζει), γιατί νιώθεις ότι είσαι στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή. Και θα πω και την βόλτα στην παλιά πόλη, Ντολτσό και στενά δρομάκια γενικότερα που αναρωτιέσαι : "μα καλά αυτό πως δεν το είχα ανακαλύψει τόσα χρόνια;".

Σαν μεμονωμένο περιστατικό θα σου αναφέρω ένα μεσημέρι στην Βόρεια παραλία, που ξαφνικά βλέπω 4 πιτσιρίκια να είναι στην λίμνη με μια αυτοσχέδια σχεδία με καρεκλάκια επάνω και μια ομπρέλα! Τρελάθηκα! Τελικά τα παιδικά χρόνια σου δίνουν αυτή την ανεμελιά, την ελευθερία και φυσικά έμενα μου έδωσαν μια υπέροχη φωτογραφία.  Αυτά τα ξαφνικά που λένε.. τα πιο ωραία πράγματα εκεί που δεν το περιμένεις».

 Οι κύκνοι ποζάρουν ως μοντέλα ή το παίζουν ντίβες… Ποια είναι η εμπειρία σου από τις έως τώρα φωτογραφήσεις σου;

Δύο ερωτευμένοι κύκνοι ποζάρουν για την Ντίνα Παπαγεωργίου

«Ντίβες τις λέω γιατί μάλλον κάποιος τους ειδοποίησε ότι φιγουράρουν! Δεν εξηγείται αλλιώς! Λένε ότι οι καλύτερες φωτογραφίες βγαίνουν όταν δεν έχεις κανένα άγχος μπροστά στον φακό και το άτομο που σε φωτογραφίζει σου βγάζει οικειότητα. Άρα αν το σκεφτώ λίγο ,έμενα με έχουν μάθει πλέον (!) και όσο για το άγχος, με γυρολιμνιά κάθε μέρα, ποιο άγχος;! Το καλύτερο αγχολυτικό απολαμβάνουν!».

 Το εγχείρημα σου (υποθέτω πως) έχει σκοπό να μάθουν για τις ομορφιές της Καστοριάς και άνθρωποι που τις αγνοούν…αλήθεια κατά πόσο το έχεις καταφέρει αυτό;  Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κόσμου ή αν προτιμάς των χρηστών στην θέα των εικόνων σου;

«Πλέον, ναι. Σε ένα βαθμό το εγχείρημα αυτό με την όποια έκταση έχει πάρει, είναι να μάθει ο κόσμος σε τί παράδεισο ζει ή αν δεν ζει εδώ, γιατί να τον επισκεφτεί. Οι χώρες που έχουν ταξιδέψει οι φωτογραφίες μου είναι πάρα πολλές βάση στατιστικών της σελίδας. Μάλιστα δεν σου κρύβω ότι μεγάλοι εικαστικοί από το εξωτερικό είναι θαυμαστές, πράγμα που με κάνει χαρούμενη γιατί εδώ πρέπει να πω ότι όλο αυτό είναι καθαρά ερασιτεχνικό.

 Εκείνο όμως που με γεμίζει στο 100% είναι τα μηνύματα ανθρώπων και κυρίως των απανταχού Καστοριανών, που περιμένουν πως και πως κάθε ανάρτηση γιατί νοσταλγούν την πόλη και εγώ έχω τον ρόλο της γέφυρας αναμνήσεων-πραγματικότητας. Αυτό είναι για 'μένα η μεγαλύτερη ανταμοιβη. Τα όμορφα λόγια τους, η καλοσύνη, οι ευχές. Μου αρκούν. Το σημαντικό στη ζωή είναι να μπορείς καμιά φορά να ‘δανείσεις’ τα μάτια σου να δουν και όσοι δεν έχουν την δυνατότητα. Υπάρχει καλύτερο δώρο;».

 Θεωρείς πως η Καστοριά είναι τόσο γραφική που μπορεί κανείς να αντλήσει δεκάδες στιγμές που θα μείνουν χαραγμένες στην μνήμη του;

«Αυτό είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό. Σίγουρα όμως δεν πιστεύω ότι δεν μπορεί να βρει κάτι που θα του μείνει στην μνήμη. Το θεωρώ αδύνατο. Άλλωστε η πόλη συνδυάζει τόσα πολλά πράγματα, τοπία, ιστορία, παράδοση.. Σημασία έχει να θέλεις να μάθεις. Να την επισκεφτείς και να έχεις τα μάτια και τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά. Και πίστεψέ με, αν μάθεις για την Καστοριά, αν την νιώσεις, την ερωτεύτηκες».

Γιατί μια τόσο όμορφη πόλη δεν έχει αξιοποιηθεί τουριστικά;

«Δεν νομίζω να είμαι το κατάλληλο άτομο να απαντήσει. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι ναι μεν έχει τουρισμό, αλλά ταυτόχρονα δεν έχει τον τουρισμό που της αξίζει να έχει. Η Καστοριά είναι μια πόλη που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απολύτως από καμία πόλη που χαρακτηρίζεται ως τοπ προορισμός.

 Είναι μια πόλη που έχει ένα μελαγχολικό Φθινόπωρο με χρώματα γκρι-πορτοκαλί, έναν χειμώνα κατάλευκο, μια άνοιξη ευωδιαστή που μαζί με το άνθισμα των λουλουδιών ανθίζει και η ψυχή μας και ένα καλοκαίρι ιδανικό να δροσίσει και τους πιο απαιτητικούς. Υπάρχουν εξαιρετικά ξενοδοχεία, παραδοσιακοί ξενώνες, καταλύματα για όλα τα γούστα και την οικονομική δυνατότητα, εύκολη πρόσβαση από τα οδικά δίκτυα και πάνω από όλα ανθρώπους που είναι εγκάρδιοι, φιλόξενοι και ενδιαφέρονται για να προβληθεί ο τόπος.

Προσωπικά δεν θα σταματήσω να την προβάλω.. και όταν κάτι το προβάλεις από καρδιάς, κάτι πετυχαίνεις. Και εμείς οι Καστοριανοί θέλω να πιστεύω πως έχουμε καρδιά».

Αληθινό παραμύθι δίχως τέλος

Στις φωτογραφίες σου βάζεις το λογότυπο σου και όμως αυτές διαρρέουν στο διαδίκτυο χωρίς αναφορά στην πηγή. Σε εκνευρίζει αυτό. Θεωρείς ότι θωρακίζεις την δουλειά σου και οι άλλοι προσπερνούν τις νομικές άμυνες σου στο βωμό των κλικς…

«Όταν ήρθα αντιμέτωπη πρώτη φορά με αυτό, δεν σου κρύβω ότι εκνευρίστηκα. Τον εκνευρισμό διαδέχτηκε η θλίψη. Πιο πολύ γιατί σε κανέναν δεν απαγόρευσα να μοιράζεται τις φωτογραφίες μου, (άλλωστε υπάρχουν και ομορφότερες από τις δικές μου) αλλά το να παρουσιάζονται ως δικές τους, να είναι επεξεργασμένες και να έχουν και την ταυτότητα άλλου..νομίζω σε πονάει. Νιώθω σαν να σου παίρνουν ένα κομμάτι από το πάζλ σου και να σου χαλάει ολόκληρο. Φυσικά το διαδίκτυο δεν ελέγχεται. Ελπίζω στην ευγένεια την πλειοψηφίας που μοιράζεται τις φωτογραφίες και μεγαλώνει την παρέα της Γυρολιμνιάς. Οι υπόλοιποι είναι ελάχιστοι. Οι φίλοι μου, οι Γυρολιμνιώτες μου, ξέρουν ποιος είχε την χαρά της πρώτης προβολής. Όλα καλά, καλή καρδιά».

Τι θα έλεγες σε όσους χρησιμοποιήσουν στο μέλλον τις φωτογραφίες σου…να αναφέρουν πηγή; 

«Δεν θα το έλεγα μόνο για τις δικές μου. Βλέπω απίστευτες φωτογραφίες στο διαδίκτυο. Μοναδικές. Από επαγγελματίες και μη. Πραγματικά είναι κρίμα για έναν ο οποίος εκείνη την στιγμή σου κάνει ένα δώρο και σου χαρίζει μια στιγμή που ίσως δεν θα έβλεπες, να τον παρακάμπτεις και να την καρπώνεσαι. Η πηγή είναι η ταυτότητα της φωτογραφίας. Ο ρόλος της είναι να ταξιδεύει, αλλά πείτε μου ποιος ταξιδεύει χωρίς ταυτότητα;».