Εκατό προσωπικότητες στέλνουν ηχηρό μήνυμα κατά του bullying μέσω του Πινακίου

Bullying....μια λέξη που το τελυταίο μήνα κρέμεται πια απο τα χείλη όλων μας. Μια λέξη που μπήκε βίαια στην ζωή μας όπως ακριβώς και η ένοια της. Ένας θάνατος αποτέλεσε την αφορμή να σηκώσουμε το χαλί που για χρόνια κρύβαμε κάτω απο αυτό το πρόβλημα.

Στο Πινάκιο 100 προσωπικότητες (δημοσιογράφοι, πρωταθλητές ηθοποιοί, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες αλλά και ειδικοί) στέλνουν μήνυμα κατά του φαινομένου αυτού που ρίζωσε στην ελληνική κοινωνία και τρομάζει τους πάντες…

Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όσους συμμετείχαν στην έρευνα αυτή αλλά και φανταστικό σκιτσογράφο από την Κέρκυρα Σπύρο Μουρατίδη ο οποίος μας έφτιαξε δύο φοβερά για (να δέσω) το θέμα Σπύρο Μουρατίδη.

Θερμές ευχαριστίες στην Σεβαστή Βρακατσέλη που με βοήθησε σημαντικά στην έρευνα…

Ελπίζω να την απολαύσετε…

Έρευνα των: Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου – Σεβαστής Βρακατσέλη για το Πινάκιο

Σκίτσα: Σπύρος Μουρατίδης

        

Ειρήνη Νικολοπούλου, δημοσιογράφος, παρουσιάστρια, εκδότρια της σελίδας eirinika.gr: Τα δυο μαχαίρια

Συγκλονίζομαι που σαν μητέρα είδα μια μανά να χάνει τον γιο της με όλες τις ενδείξεις να «μιλάνε» για bullying. Εξίσου όμως λυπάμαι και για τις μάνες που οι «λεβέντες» τους ασκούν βία.

Ποιόν να πρωτοσκεφτείς; (γιατί αυτά τα παιδιά και λίγο να αισθάνονται ένοχα, θα το κουβαλούν ισόβια μέσα τους).

Το bullying, είναι σκληρό, είναι βίαιο…Κι ας γίνει αυτή η αιματηρή αφορμή ο λόγος για να συναισθανθούμε όλοι μας πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.

Δεν χωρούν κοσμητικά επίθετα όπως ο «χοντρούλης», ο γυαλάκιας, η θεούσα (σ.σ η περίπτωση της νοσηλεύτριας), ο «gay» κ.α μόνο και μόνο για να εμπαίζουν και να αστειεύονται οι «νταήδες».

Δεν μπορούν να κάνουν μπαλάκι το συμμαθητή τους ή την συμμαθήτρια τους  αντιθέτως θα πρέπει να ζουν αρμονικά μαζί του ή μαζί της.

Να μην ξεχάσουμε τις περιπτώσεις του Γιακουμάκη αλλά και της νοσηλεύτριας και να μάθουμε από αυτές. Πρέπει σε κάθε σπίτι να συζητηθεί το θέμα αυτό.

Μιλάμε για δύο μαχαίρια. Το ένα έφτασε έως το τέλος και επέφερε τον θάνατο, το άλλο ευτυχώς όχι, το προλάβαμε!

Φαίη Μαυραγάνη, δημοσιογράφος, παρουσιάστρια (παρουσιάζει αυτή την περίοδο το "Τώρα ό,τι συμβαίνει στο κάναλι "Ε"): Τα παιδιά είναι σε μεγάλο βαθμό εικόνα μας

Ξαφνικά μέσα από περιστατικά όπως αυτό του άτυχου Βαγγέλη, μάθαμε οι πάντες, για τον σχολικό εκφοβισμό. Ευαισθητοποιηθήκαμε, λυπηθήκαμε, ανησυχήσαμε, θυμώσαμε, αντιδράσαμε και ... Ακούσαμε διάφορες θεωρίες, από ειδικούς και μη, διαβάσαμε αναλύσεις και...Το θέμα του σχολικού εκφοβισμού θα πρέπει να μας απασχολήσει μέσα στο μικρόκοσμό μας, να δούμε σαν γονείς πως μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας.

Να τα βοηθήσουμε να προστατεύουν τον  εαυτό τους από την αγριότητα που τα περιβάλλει, να τα μάθουμε να μην αποδέχονται άκριτα τη συμπεριφορά του απέναντι, που μπορεί να είναι βίαια, ακραία, προβληματική.

Να τα μάθουμε να μην γίνονται τα ίδια βίαια, ακραία και απαράδεκτα.

Καλώς ή κακώς τα παιδιά είναι σε μεγάλο βαθμό εικόνα μας και ότι βλέπουν, ότι ακούν και μαθαίνουν από το σπίτι τους αναπαράγουν. Γονείς και δάσκαλοι έχουμε τεράστια ευθύνη για ιστορίες σαν του Βαγγέλη, για ιστορίες σαν την 22χρονη που έφτασε να μαχαιρώσει τις συμφοιτήτριές της. Ας μην ξαφνιαζόμαστε κάθε φορά που φτάνει ένα πρόβλημα να γίνει πρωτοσέλιδο, γιατί είναι τουλάχιστον υποκριτικό. Σε έναν κόσμο βίαιο, με βίαιες ταινίες, βίαια παιχνίδια και μια άγρια οικονομική κατάσταση που έχει κάνει τους ενήλικες  να παλεύουν για τα βασικά, ας  σταθούμε ο καθένας όσο μπορεί πάνω από το πρόβλημα..Και ίσως καταφέρουμε να μαλακώσουμε λίγο την καταπιεσμένη οργή, ίσως περιορίσουμε λίγο την ακρότητα.

Κατερίνα Λάσπα, δημοσιογράφος, εκδότρια της σελίδας kl2real.gr : Η Σιωπή έχει «Φωνή»

Ο Βαγγέλης «έφυγε». Ξεχείλισε ο πόνος, η ντροπή για μια ολόκληρη κοινωνία…

Έγινε στόχος, κακοποιήθηκε ψυχικά και σωματικά, όχι γιατί ήταν «διαφορετικός» αλλά γιατί ήταν «καλύτερος».

Δεν ήθελα να γράψω για αυτό… για πολλούς λόγους.

Ειπώθηκαν πολλά. Σχεδόν όλα.

Αναρωτιέμαι γιατί όλοι σιωπούσαν; Ο Βαγγέλης έχει γονείς, συγγενείς, φίλους. Κανείς δεν αντιλήφθηκε κάτι από το βάσανο που περνούσε; Απορώ τι γινόταν σ αυτή την σχολή; Γιατί τόση σιωπή;

Μόνο σαν μάνα θέλω να μοιραστώ σκέψεις και προβληματισμούς μου.

Πριν 2 χρόνια στον παιδικό σταθμό – όταν δηλ. η Σάρρα ήταν 2 ετών – οι γονείς θα συναντούσαμε ομαδικά την παιδοψυχολόγο του σχολείου με θέμα συζήτησης το bullying. Μου φάνηκε τότε αστεία πρώιμο!

Και όμως σοκαρίστηκα όταν ενημερώθηκα ότι η προσχολική βία εκδηλώνεται ακόμη και από την ηλικία των 4-5 ετών και μάλιστα με διαφορετικά χαρακτηριστικά στα αγόρια και διαφορετικά στο κορίτσια.

Δείτε την συνέχεια εδώ

Αθανασία Τσουμελέκα, Ολυμπιονίκης: Να λέω τις ανησυχίες μου χωρίς να ντρέπομαι για αυτές

Το bullying υπήρχε ανέκαθεν ... Και δυστυχώς δεν «στεγάζεται» μόνο στα σχολεία ... Το αντιμετωπίζουμε καθημερινά και σε όλες του τις μορφές... και τις εκτάσεις!

Η κακοποίηση η σωματική είναι η πιο ανώδυνη τελικά ! Γιατί φαίνεται ! Και έτσι μπορείς να προφυλάξεις το θύμα .... Τι γίνεται όμως με τη λεκτική και την συναισθηματική που είναι και η πιο συνήθη;

Που υπάρχει; Παντού! Στην εργασία, στο σχολείο, στη καθημερινότητα μας... Παντού…

Πως θα το αντιμετωπίσουμε ;

Μια λύση είναι να μάθουμε στα παιδιά μας να μας μιλάνε χωρίς να φοβούνται ....

Αντιστρόφως όμως τι γίνεται όμως όταν η βία ξεκινά μέσα από την οικογένεια;

Το πρόβλημα το θεωρώ μεγάλο και το βλέπω να υπάρχει από τις πρώτες κιόλας τάξεις του δημοτικού (δυστυχώς ...)

Η συμβουλή που δίνω είναι η εξής προς όλους: Να μιλάω και λέω τις ανησυχίες μου δίχως να ντρέπομαι για αυτές !

Νάντια Αλεξίου, δημοσιογράφος- αστυνομικός συντάκτης   (το) Bullying στην.. ελληνική! (δείτε το site της Νάντιας Αλεξίου nantiareport.wordpress.com)

 Στην οπτική, βλέπουμε δύο πλευρές. Στον εκφοβισμό- όπως κι αν εκπορεύεται- υπάρχουν τρεις.. Ο θύτης, το θύμα και το «κοινό» τους. Ο θύτης που "θρέφεται" από τη σιωπή του «κοινού» του, που ερμηνεύει ως επιβράβευση…Το θύμα με μειωμένη αυτοπεποίθηση μέσα στη "σιωπή" του, απομονώνεται από την κοινότητα και αποδυναμώνεται. Το κοινό, όλοι εμείς, διαφορετικοί(!) γιατί όλοι ίδιοι δεν είμαστε, παρατηρητές, ωτακουστές, θεατές.. Τώρα αναλογιστείτε.. .. πόσες φορές έχετε βρεθεί στην άλλη πλευρά;

Ανθή Βούλγαρη, δημοσιογράφος: Ας σπάσουμε όλοι την σιωπή

«Είσαι χοντρή»! συνήθιζαν να μου  φωνάζουν κυρίως τα αγόρια στο σχολείο ή στην πλατεία όπου παίζαμε πληγώνοντας  την αθώα τότε παιδική μου ψυχή. Δυστυχώς από το σπίτι τους δεν είχαν μάθει πως το να κοροϊδεύεις τον συμμαθητή σου ή τον φίλο σου είναι έλλειψη ευγένειας και σεβασμού. Ευτυχώς στάθηκα τυχερή γιατί λόγω χαρακτήρα δεν με πήρε από κάτω. Βρήκα παρέα που με δέχτηκε επειδή αν και χοντρή περνούσαμε καλά παίζοντας στις γειτονιές μετά το σχολείο και κάποια στιγμή ήρθε η ώρα που η "χοντρή" του σχολείου έγινε αθλήτρια του στίβου με προκρίσεις που -για φαντάσου- όλοι ήθελαν να κάνουν παρέα μαζί της.

Περνώντας τα χρόνια κατάλαβα πως  το bullying που  είχα υποστεί στα παιδικά μου χρόνια συνεχιζόταν σε άλλες μορφές σε διαφορετικούς τομείς της ζωής μου.

Από τα επαγγελματικά μου μέχρι τις προσωπικές μου σχέσεις.

Η φράση που έχει γίνει μόδα  «Θα σε απολύσω» κάθε τρείς και λίγο έτσι για τον φόβο των Ιουδαίων είναι bullying,  η  βία  είτε σωματική είτε  λεκτική  είτε  ψυχολογική μέσα στις σχέσεις είναι bullying.

Όποιος τρόπος  γίνεται μέσο πίεσης και εξευτελισμού της προσωπικότητάς μας  είναι bullying.

Όσοι είστε θύματα σταματήστε να σκέφτεστε πως φταίτε. Μιλήστε, ζητήστε βοήθεια και ξεπεράστε το! Ο Βαγγέλης ας είναι η αρχή για να σπάσουμε όλοι μας τη σιωπή! Όσοι πάλι είστε θύτες ζητήστε και εσείς βοήθεια για να μπορέσετε να τα βρείτε πάνω από όλα με τον εαυτό σας.

Αμαλία Αρσένη, ηθοποιός: Μην αφήσεις κανέναν να σβήσει το χαμόγελο απτά χείλη σου

Όταν κάποιος σου φέρεται άσχημα, σε υποτιμά, σε μειώνει χαμογέλασε του. Όταν δεν αφήνεις κανέναν να σε επηρεάσει, όταν προφυλάσσεις εσύ τον εαυτό σου με την αισιοδοξία και την δύναμη σου το παιχνίδι είναι μόνο δικό σου.

Μην αφήσεις κανέναν να σβήσει το χαμόγελο απτά χείλη σου. Υπεύθυνος γι’ αυτό είσαι μόνο εσύ.

Εβελίνα Νύκτα - Δημοσιογράφος  Being.gr/JoyTvShow: Τα παιδιά της «φασαρίας» και της «γωνίας»

Ο δυνατός και ο αδύναμος. Ο φυσιολογικός και το παιδί με… κάποιο πρόβλημα. Ο δραστήριος και ο προβληματικός. Γιατί δυστυχώς, έχουμε μάθει ασυναίσθητα να διαχωρίζουμε τα παιδιά της «φασαρίας» και της «γωνίας» χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτή που ίσως ο ζωηρός κρύβει διαταραγμένη συμπεριφορά και ο «κλειστός» απλώς κρύβει πολιτισμό. Γιατί τελικά, η σωστή «μαγκιά» θέλει τον πολιτισμό της.

Ανδρέας Στάμος, τραγουδιστής: Ας γίνουμε όλοι μας υπεύθυνοι για ένα καλύτερο μέλλον

Bullying σημαίνει εκφοβισμός, όταν κάποιος προσπαθεί να εκφοβίσει να κοροϊδέψει να τρομοκρατήσει κάποιον που τον θεωρεί αδύναμο. Η γνώμη μου είναι πως πρέπει να γίνουμε πιο υπεύθυνοι γονείς και να δίνουμε στα παιδιά μας όχι μόνο μόρφωση αλλά και παιδεία, για να σταματήσουν να συμβαίνουν τέτοιου είδους περιστατικά.

Αυτό που θα συμβούλευα στα άτομα που αισθάνονται αδύναμα είναι να είναι ο εαυτό τους να έχουν αυτοπεποίθηση και να μη μοιάζουν με θύματα. Σε περίπτωση που αισθανθούν άβολα με κάτι που τους το προκαλεί κάποιος, καλό θα είναι να μη το κρατήσουν ΜΥΣΤΙΚΟ αλλά να το μοιραστούν με κάποιον ενήλικα. Αυτός μπορεί να είναι ο γονιός, ο δάσκαλος, ή κάποιος που εμπιστεύεται . Σε περίπτωση που δε μπορεί να εκμυστηρευτεί το άτομο που δέχεται το bullying σε κάποιον απ τους παραπάνω , υπάρχει και η εθνική τηλεφωνική γραμμή για τα παιδιά 1056. Λειτουργεί πανελλαδικά σε 24ωρη βάση  7 ημέρες την εβδομάδα, και η κλήση είναι δωρεάν. Στελεχώνεται από κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους. Όλες οι τηλεφωνικές συνομιλίες είναι απόρρητες και δε καταγράφονται. Μπορούν να καλέσουν παιδιά, γονείς, ενήλικες, εκπαιδευτικοί, υπηρεσίες , φορείς. Ας γίνουμε όλοι μας υπεύθυνοι για ένα καλύτερο μέλλον

Μαρία Σμιλίδου, δημοσιογράφος – παρουσιάστρια, Παρουσιάζει καθημερινά τη μεσημβρινή ζώνη ενημέρωσης στο SBC LIVE - το κανάλι της οικονομίας και του χρηματιστηρίου: Οι αληθινοί άντρες προστατεύουν τους αδύναμους

Ο Βαγγέλης κλείνοντας της ζωή του με τον τρόπο που επέλεξε, άνοιξε ένα μεγάλο θέμα συζήτησης. Γνωστοποίησε σε μια ολόκληρη κοινωνία ότι το bullying υπάρχει, τραυματίζει ψυχισμούς και μπορεί να οδηγήσει στο τέλος. Σαν τους ποιητές που αναγνωρίζεται η αξία τους μετά θανάτου . Έτσι και ο νεαρός Γιακουμάκης έγινε μέσα σε λίγες ώρες για όλους μας απλώς, ο Βαγγέλης. Σύμβολο και συνώνυμο της τραμπουκικής συμπεριφοράς των ισχυρών έναντι των αδύναμων και διαφορετικών . Σε όποιο τραπέζι , παρέα, συνάθροιση κι αν βρέθηκα το bullying ως φαινόμενο - πυροδότησε έντονους διαλόγους και καυτές διενέξεις. - Μαλακίες και στα δικά μας χρόνια δεν είχαμε bullying; Πάθαμε τίποτα ; Γίναμε πιο δυνατοί ως άντρες . - Ε, αν ήταν «τοιούτος» …. Ποιος ξέρει - Αυτή η καραμέλα έχει παραπάει . Υπερβολικοί οι Έλληνες σε όλα μας. Στο στρατό δηλαδή τι γίνεται τόσες δεκαετίες . Ξύλο δώσαμε , καψόνια μας έκαναν , ε δεν πάθαμε και τίποτα - Δεν φταίει το bullying. Αυτός που είναι να αυτοκτονήσει θα αυτοκτονήσει αργά ή γρήγορα . Είναι προβλήματα του μυαλού του Δεν με τρομάζει τίποτα περισσότερο από την στενότητα του μυαλού. Αυτό το θέμα δεν προσεγγίζεται με λογική αλλά με ψυχή. Δε χωράνε συγκρίσεις . Όποιος δεν μπορεί να το νιώσει με την καρδιά του σαν να ήταν ο Βαγγέλης το δικό του παιδί , ας μην επιχειρηματολογεί . Ο Βαγγέλης έγινε αιτία για να αφυπνιστούμε όλοι μας. Να δούμε πόσο σκληρή κοινωνία έχουμε καταντήσει. Να αναρωτηθούμε αν είμαστε κοντά στις ψυχές των παιδιών μας . Να αποδεχθούμε τα παιδιά μας , τους φίλους μας , τους ανθρώπους μας , για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θα θέλαμε να είναι. Πιστεύω ακράδαντα ότι ο καθένας από εμάς καθορίζεται εκ θεμελίων από την ζεστασιά που εκπέμπει στην ψυχή η αγάπη της μαμάς του. Η αποδοχή , το χάδι , η κατανόηση -όταν όλα έξω γκρεμίζονται. Ομολογώ , πάντως, ότι προσωπικά με συντάραξε περισσότερο η συμπεριφορά των σκληρών της παρέας . Τους λυπήθηκα περισσότερο από τον Βαγγέλη. Βρέθηκα να τους υπερασπίζομαι όταν όλοι χίμησαν να τους αποτελειώσουν . Εικοσάχρονα παλικάρια τι ανάγκη άραγε να τα οδηγούσε να λάβουν επιβεβαίωση από τον αδύναμο της σχολής; Οι αληθινοί άντρες προστατεύουν τους αδύναμους , δεν τους μεταμορφώνουν σαν σε αρκούδες στο πανηγύρι. Πιο αδύναμοι από τον ανήμπορο Βαγγέλη αυτοί , ξέρουν μόνο οι ίδιοι και οι οικογένειές τους ,τι πήγε στραβά. Όλοι οι υπόλοιποι αν μπορούμε κάτι να κάνουμε - είναι να μην κάνουμε τα «στραβά μάτια ».

Μάριος Αραβαντινός, Δημοσιογράφος, Γραφείο Τύπου του Κινήματος «Το Ποτάμι»: Το φλερτ με το έγκλημα, δεν είναι ένδειξη υπεροχής

Έρευνα που διεξήχθη πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη, κατέδειξε μεταξύ άλλων ότι σχεδόν το 85% των μαθητών Λυκείου έχουν γίνει μάρτυρες περιστατικών ενδοσχολικής βίας, περίπου 60% ομολόγησαν πως έχουν υπάρξει θύτες, ενώ τρεις στους δέκα μαθητές παραδέχθηκαν ότι έχουν υπάρξει θύματα. Τα ποσοστά προκαλούν ίλιγγο. Οι μαθητικές κοινωνίες, αλλά κι εκείνες των μεγάλων γνωρίζουν μα σιωπούν. Το ελληνικό σχολείο δεν είναι ελκυστικό και οι δάσκαλοι δεν υποστηρίζονται από παιδοψυχολόγους όπως θα συνέβαινε σ’ ένα προηγμένο κράτος, σκοπός του οποίου δεν θα ήταν η καταστολή του προβλήματος, αλλά κυρίως η πρόληψή του.

Πυλώνας του φαινομένου που τα τελευταία χρόνια εμφανίζει ραγδαία αύξηση, δεν είναι άλλος από το έλλειμμα παιδείας. Έλλειμμα που η Πολιτεία αδυνατεί ή αρνείται να αντιμετωπίσει. Είναι επιβεβλημένο, σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, να αναδειχθούν τρόποι αντιμετώπισής του μέσα από προγράμματα εκπαίδευσης μαθητών, γονέων και βεβαίως εκπαιδευτικών. Μέσα από δράσεις που θα καταστήσουν σαφές πως η βία απέναντι στον αδύναμο, η χλεύη απέναντι στον δήθεν διαφορετικό και σε τελική ανάλυση, το φλερτ ακόμη και με το έγκλημα, δεν είναι ένδειξη υπεροχής αλλά ταπείνωσης και πως η σιωπή μπορεί πράγματι να σημαίνει συνενοχή. 

Σόφη Πασχάλη, γυμνάστρια : Χρειάζεται καθημερινή δουλειά από τους γονείς

Θεωρώ ότι το πρόβλημα ξεκινά από την οικογένεια. Πόση αγάπη και σεβασμό βλέπει το παιδί ανάμεσα στο ζευγάρι και κατ επέκταση με πόση αγάπη αξιοπρέπεια κ ήθος το μεγαλώνουν. Αν το παιδί βιώνει βία είτε λεκτική είτε σωματική μέσα στο σπίτι είτε προς εκείνο είτε ο πατέρας προς την μάνα δυστυχώς κ το παιδί θα αντιδράσει κατά τον ίδιο τρόπο. Με βία. Ένα παιδί είναι σφουγγάρι . Παπαγαλίζει . Άρα ότι βλέπει αυτό κ κάνει. Επίσης δεν υπάρχει η κατάλληλη παιδεία στα σχολεία ούτε και η κατάλληλη ενημέρωση προς τη σωστή συμπεριφορά . Για μένα η ψυχολογία θα πρέπει να υπάρχει μάθημα από το δημοτικό. Για να κλείσω η λέξη μπουλιγκ είναι κάτι που δυστυχώς έγινε μόδα. Που όλοι ξαφνικά ξέθαψαν τις δικές τους ιστορίες. Επειδή είμαστε Έλληνες Η λέξη είναι βία που Υπήρχε κ δυστυχώς θα υπάρχει αν δεν καλυτερέψουν αρχικά οι σχέσεις των ανθρώπων . Και ο λόγος για να μπορούν όταν μοιράζονται τις ζωές τους δυο άνθρωποι να κάνουν παιδιά για τον μοναδικό λόγο την αγάπη τους , την ένωση τους. Υπάρχουν ευτυχισμένα παιδιά από συνειδητά ευτυχισμένους γονείς. Υπάρχουν ευτυχισμένοι γονείς αν είναι ευτυχισμένα μεμονωμένα άτομα. Για όλα όμως αυτά χρειάζεται καθημερινή δουλειά. Κάτι που ελάχιστοι κάνουν.

Έλλη Αγγελιδάκη, γυμνάστρια: Είναι κρίμα να πληγώνονται παιδικές ψυχές

Το Bullying είναι ένα φαινόμενο που υπήρχε πάντα ,απλά τώρα έχει επιτέλους αρχίσει να ακούγεται και να συζητιέται έντονα. Πρέπει όλοι μας και ειδικά οι γονείς που μεγαλώνουμε παιδιά να κάνουμε ότι μπορούμε για να περιοριστεί το bullying και αν είναι δυνατόν να εξαληφθεί. Εγώ προσωπικά έχω μιλήσει άπειρες φορές στο γιο μου για αυτό το θέμα και του έχω ζητήσει να παίρνει θέση όταν βλέπει να συμβαίνει δίπλα του και όχι απλά να μην το κάνει ο ίδιος. Αν συμβεί στον ίδιο, του έχω ζητήσει να μου το πει αμέσως για να το αντιμετωπίσουμε μαζί. Είναι βασικό να επικοινωνούμε με τα παιδιά μας και να προσπαθούμε να τα κάνουμε καλούς ανθρώπους. Από το σπίτι ξεκινάνε όλα και από την ανατροφή των παιδιών και εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε. Είναι κρίμα να πληγώνονται παιδικές ψυχές και να φτάνουν μέχρι και την αυτοκτονία λόγω της έλλειψης παιδείας.  

 

Έλσα Τόλη: Όλοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί αλλά είμαστε όλοι ίσοι..

«Bullying» φαινόμενο τις εποχής...Άγριο, άδικο ,απάνθρωπο.... 

Η κοινή λογική  λέει πως το Bullying ξεκινάει από το σπίτι από την οικογένεια, την έλλειψη παιδείας και ενασχόλησης με τα παιδιά μας...δεν χτυπάμε όταν μας χτυπούν ,γιατί απλά γινόμαστε το ίδιο λέω στα παιδιά μου, δεν προσβάλουμε.

 Όλοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί αλλά είμαστε όλοι ίσοι..

Με στεναχωρεί αυτό το φαινόμενο με φοβίζει, αλλά ελπίζω πως μπορούμε να μικρύνουμε την έκταση με πολύ κουβέντα και πράξη που ξεκινάει από  εμάς από το σπίτι. 

Μην ξεχνάμε πως τα παιδιά είναι ο καθρέφτης μας...

Θανάσης Κουρλαμπάς, ηθοποιός: Ποιος ώριμος κοινωνικά και πολιτικά άνθρωπος θα εκδήλωνε τέτοιες συμπεριφορές;

Είμαστε σε μια κομβική στιγμή για την κοινωνία μας, την πολιτική ζωή μας, την κοινωνική ύπαρξη μας ως άνθρωποι και ως Πολιτεία. Αν δεν επαναδιαπραγματευθούμε τις αξίες και τους στόχους μας, πολύ φοβάμαι πως μας περιμένουν χειρότερα. Η βία – σε όλες της τις εκφάνσεις και τα πλαίσια που εκδηλώνεται- είναι χαρακτηριστικό αυτής της εκ-πτωσης. Ποιος ώριμος κοινωνικά και πολιτικά άνθρωπος θα εκδήλωνε τέτοιες συμπεριφορές; Εύχομαι να κοιτάξουμε βαθιά μέσα και στον διπλανό μας. Και κάτι καλύτερο θα συμβεί. Εύχομαι!

Ντένης Μακρής., Ηθοποιός:  To bullying είναι εύκολο

Δε θα ονοματίσω, ούτε θα αναφερθώ σε κανένα συγκεκριμένο συμβάν ενός εκφοβισμού καταδικάζοντας απ' το σπίτι μου κανέναν!

Καμία μόδα εύκολης κριτικής από παντού για τα πάντα δε θα' θελα ποτέ να μ' άφηνε να κάνω το εύκολο.

Κι αυτό είναι όλο το θέμα. Ότι επιλέγουμε το εύκολο!

Κι αυτό είναι το δικό μου bullying!

ΠΩΣ η εκπαίδευση, η όποια (μη) καλλιέργειά μας, οι διαπροσωπικές σχέσεις, η ερώτηση στον υπάλληλο της δημόσιας υπηρεσίας, η σχέση μου με τον αστυνομικό, με τον γιατρό, με τον δάσκαλο, με τους γονείς μου κουβαλάνε μέσα τους το εύκολο!; ΠΩΣ!;

Και με το εύκολο εννοώ, το να μην ασχοληθώ πραγματικά/προσωπικά μαζί σου, το να μην εξυπηρετήσω, το να εκμεταλλευτώ να καταχραστώ την προφανή και δεδομένη εξουσία μου εις βάρος σου, αφού μπορώ.

Να μην εμπλακώ, να μην προσπαθήσω, να μην μετακινηθώ ποτέ σε τίποτα γιατί θα έχει κόστος. Άρα δε θα'ναι εύκολο.

Άρα να μπορώ να βρίζω, να χτυπάω, να αγνοώ, να γίνομαι ανάγωγος.

Το εύκολο το φοβάμαι. Θέλω να το πετάξω. Να το αρνούμαι.

Γιατί είναι εύκολο. Γι'αυτό! 

To bullying είναι εύκολο.

Ζωή Τηγανούρια Συνθέτις – Σολίστ του Ακορντεόν: Το παιδί πρέπει να μάθει πως, είναι πιο μεγάλη «μαγκιά» το να απλώνεις το χέρι σ’ έναν γονατιστό άνθρωπο,

 

Με τα παιδικά μου μάτια, δεν μπορούσα να  διαχωρίσω το χοντρό από το λεπτό παιδάκι, το πλούσιο από το φτωχό, το έξυπνο από το αργόστροφο, κ.ο.κ. .

Μπορούσα όμως να καταλάβω τις συζητήσεις των «μεγάλων» - όταν τις έπαιρνε κρυφά το αυτί μου:  «το παιδί του τάδε είναι…» «το δικό μου είναι πιο …. από του τάδε»

Τώρα που έχω παιδί, βλέπω ότι μέσα από την αθώα τους ματιά, δεν μπορούν να γίνουν ρατσιστές ή να φανατιστούν ή να βγάλουν ψευτονταϊλίκι, χωρίς την επήρεια των «μεγάλων»…

Όπως ο μπαμπάς κι η μαμά μέσα στο σπίτι έχουν αδυναμίες και προτερήματα, έτσι και το παιδί πρέπει να μάθει πως, είναι πιο μεγάλη «μαγκιά» το να απλώνεις το χέρι σ’ έναν γονατιστό άνθρωπο, παρά να τον κλωτσάς να πέσει πιο κάτω…

Διονύσης Μαρίνος, συγγραφέας (κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πάπυρος το τελευταίο του βιβλίο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΤΩ)  - δημοσιογράφος: Χέρια, δάκρυα, φωνές

Γελούν, γελούν, τα πόδια του περπατούν, όχι αυτός, γελούν, τους ακούω, η πλάτη μου τους βλέπει και να φύγει, εδώ αυτή την πόρτα, όχι, δεν είναι δύσκολο, να, την ανοίγεις και αυτοί χάνονται, δεν ανοίγει, τα χέρια μου έχουν φύγει, δεν τα έχω, κάτι πέφτει, κάτι βαρύ πέφτει, στο αυτί του, κόκκινο που τρέχει, γελούν, τους ακούει, τους ακούω, σώματα και άλλα σώματα που αχνίζουν τριγύρω μου, βλέπω τη λάμψη των δοντιών του, ανοιγοκλείνουν, τα χείλη που λένε το όνομά μου, κάτι λένε, δεν ακούω, δεν ακούει, πιο δυνατά να ακούσει, να το καταλάβει, εμείς και μόνος του, μόνος μου και αυτοί, να ανοίξω την πόρτα, γιατί δεν ανοίγει αυτή η πόρτα, πάντα άνοιγε, παλιά, όχι τώρα, με σπρώχνουν, ο τοίχος, καλύτερα ο τοίχος, όχι, πονάει καθώς πέφτω στα γόνατα και μετά κρύο νερό, στο πρόσωπο, τι όμορφα μουσκεμένος, τώρα θα καταλάβει, τρέχουν όλα μαζί, νερά, χέρια, δάκρυα, φωνές, όλα τρέχουν τριγύρω και εδώ κάτω, τους βλέπω, δεν τους βλέπω, σκύβουν από πάνω, τώρα θα μας δεις θες δεν θες, καμία πόρτα, μια πόρτα, έστω να φύγει, να εξαφανιστεί από εκεί, μπορεί να γίνει, κάποια στιγμή πρέπει να γίνει, γελούν, γελούν, κλείνω τα αυτιά μου, γελούν, γελούν, δεν σταματάει το βουητό, ο άνεμος δεν σταματάει.

Βασιλική Καρακώστα, τραγουδίστρια: Καλύτερες οικογένειες λοιπόν για μια καλύτερη κοινωνία

«Η συναισθηματική Βία η ψυχολογική Βία - που για εμένα- είναι χειρότερη από τη σωματική συμβαίνει και ξεκινά σε καθημερινή βάση μέσα στην οικογένεια ! Έτσι κάποια παιδιά δέχονται παθητικά τις επιθέσεις και άλλα παιδιά επιτίθενται και στις δυο περιπτώσεις μιμούνται μια κατάσταση που έχουν ζήσει στην πρώτη κοινωνία που ζούμε και αυτή είναι η οικογένεια. Καλύτερες οικογένειες λοιπόν για μια καλύτερη κοινωνία» 

Μαρια Εγγλέζου, τραγουδίστρια:  Το bullying ζιζάνιο που φύτρωσε σε πρόσφορο έδαφος

Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για το περίφημο bullying, μια καραμέλα που αναμασάτε από το  7χρονο πρωτάκι του δημοτικού, μέχρι τον 77χρονο συνταξιούχο.

Το bullying ζιζάνιο που φύτρωσε σε πρόσφορο έδαφος, αυτό των παιδικών ψυχών. 

Μεγαλωμένων μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή, εξοικειωμένων στη βία, πρόωρα αλλοτριωμένων από μια  «κακή» τηλεόραση, απόλυτα εξαρτημένων από facebook και κινητά τηλέφωνα. Μεγαλώνουμε παιδιά απαθή, αδιάφορα, νευρικά, επιθετικά, αγχώδη, παιδιά που δεν έχουν μάθει να σέβονται τον εαυτό τους, πόσο μάλλον τους γύρω τους. 

Χρειάζεται άραγε να αναρωτιόμαστε για το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού;    

Θάνος Κονδύλης, συγγραφέας (τελευταίο βιβλίο Εγκλημα στην Αρχαία Αμφίπολη, εκδ. Ψυχογιός): Το bulling στην Ελλάδα - Ένα αγκάθι που προκαλεί πολύ πόνο!

Όλοι το ξέραμε, αλλά κανείς δεν μιλούσε ανοιχτά… μέχρι πρότινος, τουλάχιστον. 
Τι είναι το bulling; Σε γενικές γραμμές η δια του λόγου (ή δια της φυσικής επαφής) παρενόχληση ατόμου από άτομο/άτομα με στόχο κυρίως τον εκφοβισμό του θύματος. Αυτά τα περιστατικά συμβαίνουν κυρίως σε χώρους εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ανάμεσα σε ανηλίκους. Σε τούτες τις περιπτώσεις κομβικός είναι ο ρόλος των καθηγητών. Η στάση τους (αδιαφορία, αμέλεια, αδράνεια, κτλ) επιτείνει τα φαινόμενα bulling που μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να καταλήξουν σε ανεπανόρθωτες επί των θυμάτων ζημιές. Αντίθετα, η διακριτική και ενεργή επιτήρηση των μαθητών και η άμεση επέμβαση με συμβουλευτικό αρχικά και ενίοτε με κατασταλτικό τρόπο (ακόμα και με τιμωρία των δραστών, ανάλογα με την εκάστοτε περίπτωση) μπορεί κυριολεκτικά να ξεριζώσει το φαινόμενο. Η εκπαίδευση και η γενικότερη παιδεία που προσφέρουμε στα παιδιά μας τόσο στο σχολείο όσο και στο σπίτι είναι, πιστεύω, το κλειδί για την εξάλειψη της βίας από τα σχολεία. 

Βασιλική Λεβεντάκη, συγγραφέας (τελευταίο βιβλίο ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ, εκδ. Λιβάνης):  Ο σχολικός εκφοβισμός είναι εδώ και ορθώνει ανέντιμα το ανάστημα του

Μια νέα απειλή; Μάστιγα; Μια διαφορετική μορφή τρομοκρατίας;

Όποιο χαρακτηρισμό κι αν επιλέξουμε, ο σχολικός εκφοβισμός είναι εδώ και ορθώνει ανέντιμα το ανάστημα του.

Τρυπώνει ύπουλα στις παρυφές της πρωτόλειας κοινωνικής ένταξης, θεμελιώνοντας τις ρίζες του στον ψυχισμό της πιο εύπλαστης ομάδας της κοινωνίας μας, αφήνοντας πίσω, αδιάψευστους μάρτυρες, τα καταστροφικά του αποτελέσματα.

Όταν η βία γίνεται μέθοδος αντίδρασης... Τη στιγμή που η ανηθικότητα προβάλει το πιο σκληρό της πρόσωπο, κι η απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας μοιάζει με λογικό επακόλουθο μπροστά στην κατάκτηση της δύναμης, όλο εμείς, που παραμένουμε οι σιωπηλοί θεατές σε μια παράσταση που καταρρακώνει συνειδήσεις, σπέρνει το φόβο, επιβάλλει την ανοχή, είμαστε απλά.. συνένοχοι.

Ναι!

Έφθασε πια η ώρα να αντιδράσουμε!

Να ενώσουμε τις φωνές μας καταδικάζοντας κάθε μορφή βίας που υποτιμά και προσβάλει τη διαφορετικότητα... Να πολεμήσουμε κάθε ενέργεια που χρίζει θριαμβευτή τη δύναμη σε βάρος της αδυναμίας... Να υπερασπιστούμε το ανόμοιο σαν όμοιο μας...

Να διδαχθούμε, πρώτα εμείς, ώστε να μπορέσουμε με πράξεις πλέον να μιλήσουμε στα παιδιά μας, πως η δύναμη δεν βρίσκεται στα όπλα που κρατούν τα χέρια μας, αλλά σε εκείνα που κουβαλά η καρδιά και η ψυχή μας... Και με μεγαλύτερο όπλο από την αγάπη και το σεβασμό προς τον συνάνθρωπο μας, δεν προικίστηκε ποτέ η ανθρώπινη φύση!!!

Είμαστε άνθρωποι και όχι αρπακτικά, και σαν άνθρωποι θα πρέπει να πορευόμαστε!!!

Χριστίνα Ρασιδάκη, ψυχολόγος, σύμβουλος γονέων και συγγραφέας (το τελευταίο της βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη και είναι το: Σχολικός εκφοβισμός Bullying) : Η άγνοια, οι σπασμωδικές κινήσεις και οι τιμωρίες επιδεινώνουν το φαινόμενο 

Οι κοινωνικές αλλαγές των τελευταίων ετών όσο αφορά στα δικαιώματα όσο αφορά την ισότητα, την ασφάλεια και το σεβασμό, καθώς και  τα αποτελέσματα ερευνών πάνω στο Βullying που αποκαλύπτουν τις βλαβερές συνέπειές σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο, έχουν φέρει το θέμα έντονα στο προσκήνιο. Η άποψή μου είναι ότι καλούμαστε τώρα, έχοντας βαθύτερη επίγνωση των σύνθετων δυναμικών που διέπουν τον εκφοβισμό να λάβουμε μέτρα τέτοια που ανταποκρίνονται πιο υπεύθυνα και πιο ενεργά στον παιδαγωγικό μας ρόλο.  Η άγνοια, οι σπασμωδικές κινήσεις και οι τιμωρίες επιδεινώνουν το φαινόμενο επιφέροντας ακόμα και καταστροφικά επακόλουθα.  Εκπαιδευτικοί, γονείς, ψυχολόγοι και όσοι ασχολούνται με το παιδί πρέπει να συνεργαζόμαστε αλλά κυρίως να επιμορφωνόμαστε σε σύγχρονες μεθόδους ανατροφής. Χαίρομαι να διδάσκω αυτές τις μεθόδους γιατί παρότι πιο απαιτητικές από πλευράς χρόνου, ενισχύουν σημαντικά τους ενήλικες στη ζωή των παιδιών στο να τα μεγαλώσουν σωστά, τους καθοδηγούν στο πώς να τους μεταδίδουν αξίες, τους διδάσκουν δεξιότητες που ενθαρρύνουν την υπευθυνότητα, το σεβασμό και την αλληλεγγύη, καθώς και πώς να τα ενδυναμώνουν στο διεκδικούν το δίκιο τους και να παίρνουν θέση απέναντι στο κακό και το λάθος.  Πιστεύω πως όλα αυτά τις εποχές που ζούμε είναι περισσότερο σημαντικά από ποτέ.

Χρύσα Ξάνθη: Δημοσιογράφος στην Εφημερίδα «Ενεργός Πολίτης» και στο TRT:

Το bullying δυστυχώς πάντα υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει

Το bullying δεν είναι αστείο, δεν έχει πλάκα, δεν ξεχνιέται, δεν ξεπερνιέται. Δεν χρειαζόταν να θρηνήσει μια οικογένεια για να μάθουμε να παρεμβαίνουμε σε περιστατικά εκφοβισμού. Δεν χρειάζονταν τόσες μέρες έρευνες για να θυμηθούν ξαφνικά όλοι το bullying. Το bullying δυστυχώς πάντα υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει όσο κυριαρχεί μέσα μας η κακία και ο κομπλεξισμός!!

Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Συγγραφέας - Εκπαιδευτικός - Αγγελιοφόρος Ψυχικής Υγείας στα Σχολεία: Ας μιλήσουμε για το σχολείο της χαράς και της αγάπης

Καταπολεμώντας την ενδοσχολική βία και τον εκφοβισμό, ας μιλήσουμε για το σχολείο της χαράς και της αγάπης, για το σχολείο της δημοκρατίας και της ελεύθερης έκφρασης, για το σχολείο της δημιουργίας και της έκφρασης.

Σε αυτό το σχολείο όλοι έχουν τη δική τους θέση και δεν υπάρχει χώρος για να αναπτυχθούν νοσηρά φαινόμενα.

Ζηνοβία Σαπουνά, Δημοσιογράφος Ρ/Σ Παραπολιτικά 90,1: «Όταν συνηθίζεις το τέρας, αρχίζεις να του μοιάζεις»

«Λόγια, έκπληξη, καταδίκη και αποποίηση ευθυνών. Οι άλλοι πάντα φταίνε, όχι εμείς. Μια κοινωνία η οποία σε μεγάλο βαθμό μεγαλώνει τα παιδιά της παρκάροντάς τα μπροστά στην τηλεόραση, μια κοινωνία που «διδάσκει» πως δεν θα βγάλεις εσύ το φίδι απ’ την τρύπα, μια κοινωνία που δεν ακούει, δεν μιλά, δεν συνδιαλέγεται, μια κοινωνία που προτιμά να κρύβει τα συναισθήματα και τις απόψεις κάτω από το χαλί, σοκαρίστηκε όταν ανακάλυψε το bullying, σοκαρίστηκε όταν ο άδικος θάνατος ενός παιδιού της χτύπησε την πόρτα. Ο σχολικός εκφοβισμός είναι εδώ, όπως είναι εδώ ο εργασιακός εκφοβισμός, ο κοινωνικός εκφοβισμός, ο πολιτικός εκφοβισμός.

Έγινε έξη, συνήθεια, να σε τρομοκρατούν. Κι ο φασισμός εδώ είναι. Κι αυτή η κοινωνία τον ψηφίζει για να την εκπροσωπήσει στα θεσμικά όργανα του κράτους. «Όταν συνηθίζεις το τέρας, αρχίζεις να του μοιάζεις» έγραφε ο Μάνος Χατζιδάκις. Ακόμα απορούμε για το γιατί του bullying;»

Ηλίας Βαμβακούσης, τραγουδιστής - τραγουδοποιός: Να φέγγει στο σεργιάνι μου στου κόσμου το ρημάδι

Πως καίει μέσα μου η φωτιά στάχτη πως μ΄ έχει κάνει Σαν βλέπω ανθρώπου θέλημα σκουπίδι να με κάνει

Μοίρα δεν σου ζητώ πολλά μήτε χαρά περίσσια Ζητώ μονάχα να γενείς με τσ' άλλες μοίρες ίσα

Για να γλυκάνει η φωτιά να γίνει πυροφάνι Να φέγγει στο σεργιάνι μου στου κόσμου το ρημάδι

Μα η φωτιά είναι φωτιά μα η φωτιά είναι λάβα Χωρίς να θέλω μου κάνε τα σωθικά μου μαύρα

Σοφία Ξανθοπούλου, δημοσιογράφος: Ήταν πολύ "μάγκας" αυτός ο κόσμος για το Βαγγέλη και τον κάθε Βαγγέλη

Είσαι μέσα στη σκέψη μου καθημερινά Βαγγέλη. Δε σε γνώρισα ποτέ κι όμως σε ξέρω και σε πονάω σαν δικό μου παιδί.

Έχω κι εγώ ένα παιδί και φοβάμαι. Ναι φοβάμαι. Γιατί ο κόσμος είναι όντως πολύ κακός εκεί έξω από πολύ νωρίς.

Ποιος θρέφει τόσο μίσος;;;;

Πώς γίνεται να ακούμε για ανήλικους εγκληματίες και νεαρούς σαδιστές;;;;;

Πρώτα ο Άλεξ, μετά ο νεαρός από τη Σαντορίνη που ακόμη αγνοείται και τώρα εσύ Βαγγέλη...

Ήταν πολύ "μάγκας" αυτός ο κόσμος για το Βαγγέλη και τον κάθε Βαγγέλη.

Όμως νταήδες του κόσμου τούτου όπου κι αν είστε με μεγάφωνο στα αυτιά σας θα ουρλιάζω: ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΔΕ ΘΑ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΕΙ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ.

Το bullying υπήρχε και θα υπάρχει όσο δε λαμβάνει δραστικά μέτρα η πολιτεία και όσο το σχολείο και κάποιοι γονείς είναι αμέτοχοι. Εδώ χρειάζεται να βάλουμε πλάτη ΟΛΟΙ. Για το δικό σου, το δικό της. το δικό τους παιδί. Για τα παιδιά όλων μας. Διαφορετικά ας μη λεγόμαστε πια άνθρωποι. Τέτοια τέρατα που θα έχουμε αγνοήσει.

Μιχάλης Μανωλιός, συγγραφέας ( το τελευταίο του βιβλίο είναι το «Αγέννητοι Αδερφοί» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος:  Η νοοτροπία είναι πολύ πιο συντηρητική απ’ όσο υποψιαζόμαστε

Αυτό που συνήθως υποτιμάται στο θέμα του σχολικού εκφοβισμού είναι ο ρόλος των γονέων του θύτη (ή των θυτών) και οι δυνατότητες προληπτικής δράσης στην πηγή του προβλήματος.

Από το πεντάπτυχο θύμα - θύτης(ες) - θεατές - εκπαιδευτικοί - γονείς, οι τελευταίοι αποτελούν μία από τις απαρχές του προβλήματος και, εκτός των άλλων φυσικά, πιστεύω ότι θα έπρεπε να ενταθούν και εκεί οι προσπάθειες αντιμετώπισης του φαινομένου.

Θεωρώ, ίσως σε αντίθεση με πολύ κόσμο, ότι η συντριπτική πλειονότητα των γονέων είμαστε ακατάλληλοι για τον ρόλο μας, αν θέλουμε φυσικά να αποκτήσουμε την κοινωνία που διατεινόμαστε ότι επιθυμούμε. Η νοοτροπία μας, για θέματα όπως η διαφορετικότητα, ο ρατσισμός, οι σχέσεις των φύλων, η σεξουαλική και μη αυτοδιάθεση, είναι συχνά πολύ πιο συντηρητική απ’ όσο υποψιαζόμαστε ή θα θέλαμε να πιστεύουμε.

Είμαι βέβαιος ότι οι γονείς των περισσότερων παιδιών ή εφήβων που εξασκούν bullying δεν έχουν ιδέα γι’ αυτό, εκπλήσσονται όταν το μαθαίνουν και, το χειρότερο, ακόμα και όσοι παραδέχονται τη δική τους συνυπαιτιότητα, δεν μπορούν να καταλάβουν τι έφταιξε και σε ποιο στάδιο.

Η παιδεία πρέπει να ξεκινά μέσα απ’ το σπίτι. Υποχρεωτική και συνεχής επιμόρφωση γονέων, η οποία δεν θα περιορίζεται μόνο στον σχολικό εκφοβισμό, δεν θα ήταν ούτε ντροπή, ούτε πολυτέλεια. Είναι, ανέκαθεν ήταν, απόλυτη αναγκαιότητα.

Ειρήνη Μιχαλούδη, δημοσιογράφος: . Η ζωή πίσω από τα σχολικά κάγκελα άλλωστε, καθρεφτίζει με απόλυτη ευκρίνεια το τελματωμένο σήμερα

«Φόβος, σιωπή, πνιγμένα δάκρυα, άυπνες νύχτες…  Όσο η κοινωνία παρακολουθεί σε καθεστώς ύπνωσης τα βίαια ξεσπάσματα της νέας γενιάς, τόσο αυτή θα θυμίζει ενήλικη κρεατομηχανή. Η ζωή πίσω από τα σχολικά κάγκελα άλλωστε, καθρεφτίζει με απόλυτη ευκρίνεια το τελματωμένο σήμερα. Αύριο;

Και σαν μεταμοντέρνα πινελιά, το ατελείωτο και ακατάσχετο ιντερνετικό κουβεντολόι που αραδιάζει ότι σαπίλα έχει κρυμμένη στο μπαούλο του ο καθωσπρέπει χρήσης. Η επανάσταση του πληκτρολογίου, η βία των πλήκτρων, η αναίδεια και ο σκοταδισμός της διαδικτυακής κοινής γνώμης συντελούν άραγε στο ατελείωτο αυτό υβρεολόγιο, μπροστά από τον υπολογιστή, εκτός αυτού, εντός γηπέδων, εκτός, εντός σχολείων, εκτός. Η βία είναι η σκιά που ακολουθεί τον άνθρωπο, είναι ο φόβος του άγνωστου, για το άγνωστο, για τον  ίδιο τον εαυτό. Τελικά είναι θέμα παιδείας, οικογένειας, σχολείου, κοινωνίας, είναι θέμα ταξικό, ράτσας, οικονομικής δυσπραγίας, αποχαύνωσης ή απλά η εξωτερίκευση της εσωτερικής μας πάλης;» 

Αλέξης Γούδας -Τραγουδοποιος: Θύτες του εκφοβισμού είναι καρποί δέντρων , που δεν ποτίστηκαν όταν έπρεπε με τρυφερότητα

Ενοχλητικό που η δημόσια συζήτηση για τον εκφοβισμό, διατρανώθηκε με το θλιβερό γεγονός του θανάτου ενός παιδιού.

Εκ των υστέρων υπερασπιστές γίνονται όλοι.

Που πολύ πιθανό να υπήρξαν κάποτε και διώκτες .

Θύτες του εκφοβισμού είναι καρποί δέντρων , που δεν ποτίστηκαν όταν έπρεπε με τρυφερότητα .

Θύματά του ...οι «αδύναμοι , οι διαφορετικοί». Και τι θα’ταν ο κόσμος χωρίς διαφορετικότητα . Κοιτάξτε τη νέα άνοιξη πως μας το υπενθυμίζει !

Μαίρη Νέγρη , Ηθοποιός: Η λέξη κλειδί είναι ο σεβασμός

Εύχομαι η σχέση των ανθρώπων να μην χτίζεται με βάση την δύναμη αλλά με βάση τον σεβασμό στην διαφορετικότητα. 

Μαρία Χ. Μήτσιου, Σύμβουλος Υγείας (PhDc,MSc,BSc,BSc.): Μάθετε να ακούτε τα παιδιά σας ακόμη και όταν σιωπούν

«Μάθετε να ακούτε τα παιδιά σας, ακόμη και μέσα από τη σιωπή τους..»

Ενωμένοι όλοι στην προσπάθεια καταπολέμησης του bullying, γονείς, εκπαιδευτικοί και φορείς (ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου).

Ο αγώνας συνεχίζεται με τη διαδραστική εκστρατεία ενημέρωσης. Πάνω από 2000 μαθητές πήραν το μήνυμα, ακούγοντας «Μη φοβάσαι, ΜΙΛΑ!»

mitsioumaria@gmail.com http://mitsioumaria.blogspot.com/

Χριστίνα Καρυπίδου, Δημοσιογράφος: Ας μην αντιμετωπίζουμε τον άλλον ως «διαφορετικό», γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κι εμείς ίσως να είμαστε «διαφορετικοί»

Όταν μου ζητήθηκε να γράψω κάτι σχετικά με το “bullying” -ελληνιστί «εκφοβισμός» - ομολογώ ότι προβληματίστηκα. Από τη μία η οργή ξεχειλίζει όταν ακούω για φαινόμενα εκφοβισμού, από την άλλη σκέφτομαι ότι η οργή είναι κακός σύμβουλος και μπορεί τελικά να οδηγήσει σε νέα επεισόδια.

Είναι σίγουρο ότι ο όρος έχει γίνει ευρέως γνωστός τον τελευταίο καιρό και ολοένα και περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι τέτοια φαινόμενα, δυστυχώς, δεν σπανίζουν και στην ελληνική κοινωνία.

Πραγματικά, αδυνατώ να αντιληφθώ πώς ένας άνθρωπος μπορεί να βλάψει έναν άλλον, επειδή πολύ απλά δεν είναι ίδιος με εκείνον -ή τουλάχιστον αυτό πιστεύει. Αδυνατώ να αποδεχτώ ότι κάποιος μπορεί να αμαυρώσει την εικόνα του συνανθρώπου του ή να του επιτεθεί είτε λεκτικά είτε σωματικά, επειδή πολύ απλά δεν είναι όπως θα ήθελε εκείνος.

Προσωπικά, γοητεύομαι όταν γνωρίζω νέους ανθρώπους, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, εθνικότητας. Μ’ αρέσει να επικοινωνώ με τους ανθρώπους, να τους εξερευνώ και να τους ανακαλύπτω. Εκείνο που βρίσκω πιο δελεαστικό στο να προσεγγίσω έναν άνθρωπο είναι η διαφορετικότητά του. Είναι όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία τον καθιστούν τόσο ξεχωριστό και μοναδικό από άλλους ανθρώπους που έχω γνωρίσει.

Πάντα νιώθω ευγνώμων για τη γνωριμία που έχω με έναν άνθρωπο, γιατί από αυτήν κάτι αποκόμισα. Εάν διαπιστώσω ότι δεν ταιριάζω με κάποιον, τον ευχαριστώ για τη γνωριμία και πηγαίνω σε κάποιον άλλο. Ναι, τον ευχαριστώ! Γιατί από κάθε άνθρωπο που γνωρίζεις στη ζωή σου κάτι παίρνεις, ακόμα και από εκείνους με τους οποίους τελικά δεν τα βρίσκεις.

Ο σεβασμός απέναντι στον άλλο και η αποδοχή του γι’ αυτό που είναι είναι ό,τι ουσιαστικότερο μπορεί να χαρακτηρίσει έναν άνθρωπο.

Ας μην κοιτάμε, λοιπόν λοξά εκείνον που διαφέρει από εμάς, αλλά ας τον πλησιάσουμε. Εάν τα βρούμε, συμπορευόμαστε. Εάν δεν τα βρούμε, ας τραβήξει καθένας τον δρόμο του, χωρίς, όμως, ζημίες και βλάβες.

Ας μην αντιμετωπίζουμε τον άλλον ως “διαφορετικό”, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κι εμείς ίσως να είμαστε “διαφορετικοί” για κάποιον άλλο...

Κωνσταντίνα Παπαγεωργίου,

Αγροτοοικονομολόγος ( MSc ) Οwer/Photographer @Γυρολιμνια Καστοριας #stop_bullying

Ο σχολικός εκφοβισμός, γνωστό και ως bullying, είναι ένα φαινόμενο που υπήρχε και συχνά "σκεπαζόταν" με το «φοβάμαι να μιλήσω» , «πως θα πάω την άλλη μέρα στο σχολείο αν πεις κάτι στους δασκάλους μαμά» , «δεν έγινε κάτι δεν θα το ξανακάνουν» και άλλες φοβερά εφευρετικές δικαιολογίες των μικρών παιδιών για να αποφύγουν την φασαρία και το μετέπειτα εχθρικό περιβάλλον σε κάποιο απόμερο σημείο του σχολείου, εκεί που τα μάτια των άλλων συμμαθητών δεν θα μπορούν να δουν τι γίνεται.. σε ένα στενό στην γειτονιά που οι γείτονες δεν θα δώσουν σημασία με την δικαιολογία «παιδιά είναι θα παίζουν!».

Όταν διαβάζω μέχρι και για αυτοκτονίες από άσκηση ψυχολογικής βίας (ίσως και σωματικής), απορώ για το εάν το πνευματικό μας επίπεδο σαν άνθρωποι, τα θεμέλια σαν γονείς και η νοοτροπία μας σας είδος συμβαδίζει με το έτος 2015.

Είναι πραγματικά λυπηρό.

Σταματήστε να κλείνετε τα μάτια σε ένα τόσο σοβαρό θέμα που απλά δεν χτύπησε την πόρτα σας ή δεν είναι στο τετράγωνο της γειτονιάς σας.

Αύριο μπορεί να είναι το δικό σας παιδί, κάτι που απεύχομαι , αλλά δεν μπορώ, έστω και με αυτό το μικρό κείμενο, να μην έχω προσπαθήσει να αφυπνίσω έστω και έναν. Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να μιλάν για την καθημερινότητά τους, γίνετε φίλοι τους, κάντε τα να αισθανθούν ότι υπάρχει μια σχέση εμπιστοσύνης και θα πατήσουν γερά στα πόδια τους.

Όσο για την άλλη μεριά, τα γνωστά "μαγκάκια", είναι και αυτό απόσταγμα λάθους προσέγγισης (η μάλλον αποστασιοποίησης!) των γονέων από αυτά.

Η μαγκιά δεν φαίνεται από το πόσο δυνατή γροθιά έχει το πιτσιρίκι, από το πόσο φημισμένος είναι, έναντι κάποιου άλλου παιδιού με χαμηλότερο προφίλ, πόσα αλλά μαγκάκια έχει στην παρέα του και τον κάνει ‘αρχηγό’.. η μαγκιά είναι να μπορείς να καταλάβεις ότι με τέτοια συμπεριφορά, μικρέ μου φίλε-φίλη, αύριο η ιδία η κοινωνία θα σου φερθεί με τρόπο ‘bullying’ και θα σε απορρίψει. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί το επίπεδο της προσωπικότητάς σου και της δήθεν μαγκιάς σου θα έχει μείνει εκεί : στο προαύλιο ενός σχολείου, στο στενό μιας γειτονιάς..ενώ εσύ θα έχεις μεγαλώσει.

Y.Σ.: H ιστορία πάντα (δυστυχώς) θα επαναλαμβάνεται όσο δεν κάνουμε κάτι. Παράδειγμα πρόσφατο, ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, ένα παλικάρι 20 χρονών, που θα μπορούσε να είναι ο φίλος μου, ο αδελφός μου, το παιδί σας, ο συνομήλικος..κάτι που δεν σκέφτηκε κανείς τους, όταν όλα ‘φώναζαν’ για βοήθεια, βοήθεια η οποία ποτέ, όπως φάνηκε, δεν ήρθε και σκεπάστηκε, όπως τόσες άλλες ιστορίες γνωστές ή μη, με την κουκούλα του "καλά είναι, τον ρωτήσαμε..αν είχε κάτι θα το έλεγε..δεν ξέραμε..δεν φανταστήκαμε..ήταν ήρεμος..ήταν καλός..ήταν..ήταν..ήταν..."
Όλοι κάτι έχουν να πουν..μέρες μετά..μια σιωπή που σπάει πιο δύσκολα και από το οτιδήποτε σκληρό..και το κυριότερο χωρίς κανείς να ξέρει το ΓΙΑΤΙ. Γιατί τόση αδιαφορία; Γιατί τόσο μίσος; Γιατί τόση κακιά. Δολοφονία ή αυτοκτονία, λάθος τρόπο επέλεξες ζωή για να του την χαρίσεις..την γαλήνη που τόσο ήθελε και ποτέ δεν έβρισκε.

Στέφανος Δημητριάδης, κολυμβητής: Οι γονείς να «οχυρώνουν» τα παιδιά με δύναμη και ανθεκτικότητα

Το bullying είναι ένα φαινόμενο που όλοι το έχουμε ζήσει ιδιαίτερα στα σχολικά χρόνια , υπήρχε και κατά τη γνώμη μου θα υπάρχει διότι η κοινωνία πάντα θα νοσεί , το bullying δεν σταματάει στα σχολεία αλλά εκτίνεται και έξω από αυτά. Το σχολείο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας, όλοι ευθύνονται για το κοινωνικό φαινόμενο αυτό. Τέτοια περιστατικά πρέπει να εξαλειφτούν. Αυτό μπορεί να συμβεί με ποικίλους τρόπους.

Πρώτο μέλημα είναι των γονιών και των καθηγητών να παρέχουν την κατάλληλη παιδεία στα παιδιά τους και στους μαθητές τους αντίστοιχα ώστε να μην έχουν υιοθετούν τέτοια στάση.

Οι γονείς από την άλλη πρέπει να «οχυρώνουν» τα παιδιά με δύναμη και ανθεκτικότητα για να μπορέσουν να μην δέχονται το πείραγμα και να βγαίνουν στη κοινωνία εφοδιασμένοι κατάλληλα ώστε να επιβιώσουν σ αυτή ,διότι πάντα θα είναι σκληρή και δύσκολη. Τα εφόδια αυτά τα παίρνει ένα παιδί και μέσω του αθλητισμού καθώς μαθαίνει να επιβιώνει σε πιο δύσκολες καταστάσεις και να σκληραίνει μέσω της προσπάθειας και της επιμονής που καταβάλλει για την επίτευξη των στόχων του.

Άννα – Ρεβέκα Καρακόλη, Προπονήτρια Ξιφασκίας σε αμαξίδιο,

Καθ.Φυσ.Αγωγής & Αθλητισμού (Τ.Ε.Φ.Α.Α., Α.Π.Θ.)

ειδ:Ειδική Φυσική Αγωγή & Θεραπευτική Γυμναστική

Deutsche Sporthochschule Köln, Πρόεδρος-Κριτής Οπλομαχίας

Πτυχιούχος Τμήματος Μαιευτικής (Α.Τ.Ε.Ι.Θ.)

MSc Φυσικής Δραστηριότητας και Ποιότητα Ζωής (Α.Π.Θ): Ας ξεριζώσουμε αυτό το «Θεριό»

Bullying. Σύγχρονη μάστιγα ή διαχρονική καθημερινότητα; Ένα πρόβλημα που προϋπήρχε και έγινε πλέον «της μόδας».

Το «b» πάντα υπήρχε ο κόσμος δεν είχε τον χρόνο να ασχοληθεί…

Tα θέματα που απασχολούσαν τους ανθρώπους προγενέστερα ήταν ο καθημερινός αγώνας για την επιβίωση, η εύρεση τροφής αλλά και η προστασία από έναν επικείμενο θάνατο. Αλλά ο θάνατος δεν είναι μόνο αυτός ο γνωστός, ο θάνατος της σάρκας. Ο «άλλος» θάνατος αυτός της ψυχής, είναι πιο βαρύς, είναι αυτός που σου δημιουργεί ένα αίσθημα κλειστοφοβίας. Ενώ πεθαίνεις ζεις. Ζεις εγκλωβισμένος σε μια σάρκα. Οι άνθρωποι ήταν πάντα ανθρωποφάγοι και έτσι συνεχίζουν να είναι ακόμα. Το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος που «σκοτώνουν». Το «νταηλίκι» λοιπόν, λεκτικά, σωματικά ή ψυχικά εμφανίζεται ραγδαία με ρυθμούς επιδημίας σε όλους τους κοινωνικούς χώρους (οικογένεια, εργασία, σχολείο, αθλητικές-πολιτιστικές ομάδες). Ας είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με τους ανθρώπους που πλαισιώνουν ηγετικές θέσεις στο περιβάλλον που αλληλεπιδρούμε εμείς και τα παιδιά μας.

Η ψυχοπαιδαγωγική κατάρτιση των ηγετών αλλά και του καθενός προσωπικά είναι απαραίτητη πλέον προϋπόθεση για την δημιουργία υγειών ομάδων.

 Οι άνθρωποι ήταν πάντα ανθρωποφάγοι… Ας ξεριζώσουμε αυτό το «Θεριό».

Αννίτα Τριανταφυλλοπούλου, δημοσιογράφος: Bulling: Ας κοιτάξουμε μέσα μας

Συνηθίζεται οι γονείς να υποκρίνονται τους «έκπληκτους» όταν διαπιστώνουν πως το παιδί τους εκδήλωσε επιθετική συμπεριφορά. Παραβλέπουν το γεγονός πως το παιδί μαθαίνει από τα παραδείγματα. Πράττει ότι ακριβώς βλέπει να κάνουν οι άλλοι.

Οι «άλλοι» είναι οι γονείς και όσοι ανήκουν στο στενό περιβάλλον του παιδιού. Συνεπώς, την πρώτη φορά που θα έρθει σε επαφή με την «κοινωνία», δηλαδή το σχολείο, θα συμπεριφερθεί με βάση αυτά που γνωρίζει.

Εδώ έρχονται οι δάσκαλοι για τους οποίους είναι πολύ εύκολο να ξεχωρίσουν τα επιθετικά παιδιά, από τα φυσιολογικά από τις πρώτες κιόλας ημέρες.

Αν μάλιστα αντιδράσουν αμέσως, είναι σε θέση να προλάβουν την εξάπλωση της βίας. Συνεπώς, αγαπητοί γονείς, όταν οι δάσκαλοι σας ενημερώνουν ότι το παιδί σας επιτέθηκε ή απείλησε άλλα παιδιά, καλό είναι να μην στρουθοκαμηλίζετε.

Οι δάσκαλοι ξέρουν ήδη σε ποιο βαθμό εμπλέκεστε και καλό θα ήταν για εσάς, για τα άλλα παιδιά και πρωτίστως για το παιδί σας, να παραδεχθείτε τα γεγονότα. Εν ολίγοις, να αναλάβετε την ευθύνη σας. Έτσι θα δώσετε λύση.

Αν το πρόβλημα παραμείνει άλυτο, θα κάνει τον κύκλο του στην κοινωνία μέσα από τη ζωή του παιδιού σας και το τελευταίο θύμα θα είστε εσείς οι ίδιοι. Διότι έτσι κλείνουν οι κύκλοι. Επιστρέφοντας στην αρχή!

 Τα παιδιά που έχουν βιώσει τη βία και την μεταφέρουν στο σχολείο, ξεχωρίζουν από την αρχή. Και μόνο το γεγονός ότι τα παιδιά δεν υποψιάζονται πως αυτό είναι «κακή συμπεριφορά» και θα έπρεπε να ντρέπονται, δείχνει το πόσο εξοικειωμένα είναι με τη βία. Ή αλλοιώς, με το «τέρας» όπως είχε αναφέρει ο Μάνος Χατζηδάκις σε συνέντευξή του, αρκετά ενωρίς από την εποχή του bulling, στις 30 Ιουλίου του 1978! Συγκεκριμένα, ο Μάνος Χατζηδάκης είχε πει ότι: «όταν πάψεις να φοβάσαι το τέρας, αυτό σημαίνει ότι άρχισες να του μοιάζεις».

 «Γίνεσαι ο ίδιος το τέρας». Βλέποντάς το κάθε μέρα, συνηθίζεις μαζί του και παύεις να το φοβάσαι… Επισήμανε δε ο Μάνος Χατζηδάκις, ότι οι άνθρωποι εξοικειώνονται με το «τέρας», όταν η βία γίνεται μέρος της ψυχαγωγίας τους. Ωριμάζοντας μέσα από την ψυχαγωγία της βίας και του αίματος, πώς να αντιληφθεί ένα τέρας ότι είναι επιβλαβές για το κοινωνικό σύνολο; Πόσο λογικό είναι λοιπόν να περιμένουμε από το τέρας να συνετισθεί; Με ποια όπλα αντιμετωπίζει ένας ενάρετος άνθρωπος τη βία όταν προέρχεται από ένα τέρας;

Κώστας Κρομμύδας, Ηθοποιός- συγγραφέας. (www.kostaskrommydas.gr): Η σιωπή είναι συνεργός 

Θα ήταν ουτοπικό να πιστέψει κανείς πως το bullying   θα σταματήσει ως δια μαγείας μια μέρα. Το φαινόμενο παρατηρείται  στην μακρά ιστορία της ανθρωπότητας και εμφανίζεται από άκρη σε άκρη σε όλο τον πλανήτη.

Η ταυτότητα του δεν έχει ρίζες σε κανένα συγκεκριμένο κοινωνικό στρώμα. Έχει να κάνει με τη γενικότερη αντίληψη που πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον συνάνθρωπό τους. Ειδικά στις ηλικίες όπου διαμορφώνεται ο χαρακτήρας των νέων παιδιών που περνάνε στην εφηβεία το φαινόμενο κάνει θραύση. Τα περισσότερα καλά, αλλά και κακά ξεκινούν από το σπίτι και αμέσως μετά από την παιδεία την οποία ασκεί μια μικρή κοινωνία αλλά και ένα ολόκληρο κράτος. Ακόμη και άθελα του κάποιος μπορεί να γίνει συμμέτοχος του φαινομένου. 

Η σιωπή επίσης είναι συνεργός και δίνει χώρο και χρόνο στην άνθιση της σωματικής αλλά και ψυχολογικής βίας σε ανθρώπους που είτε δεν έχουν τη δύναμη να αντιδράσουν είτε δεν όταν το κάνουν δεν βρίσκουν ανταπόκριση με αποτέλεσμα ακόμη και την αυτοχειρία.  Ας μην ξεχνάμε και όλες αυτές τις περιπτώσεις όπου το bullying γίνεται με τόσο ύπουλο και υπόγειο τρόπο που μόνο θύτης και θύμα το αντιλαμβάνονται. Η πρόληψη και ο σεβασμός την ανθρώπινης μοναδικότητας είναι ο μόνος τρόπος για να μειωθεί αποτελεσματικά το φαινόμενο.

Μαριάντα  Βρεττού, Founder (Ιδρυτής)/Κοινωνική Λειτουργός στην εταιρεία ΜΑΖΕΙ-Κέντρο Παιδοψυχολογικής Υποστήριξης : Δεν μπορεί να τρομοκρατείται η σιωπή

 Το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού ( ή αλλιώς bullying) δεν είναι καινούριο, αλλά δυστυχώς έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στις μέρες μας , εξαιτίας των δύσκολων οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών ,αλλά  και λόγω της κατάρρευσης βασικών αρχών και αξιών.

 Ο σχολικός εκφοβισμός είναι η επαναλαμβανόμενη, απρόκλητη παρενόχληση κάποιου παιδιού, που αδυνατεί και παράλληλα, δυσκολεύεται να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Πρόκειται για ένα φαινόμενο, το οποίο εκδηλώνεται με πολλές μορφές βίας, όπως ψυχολογική, λεκτική,  σωματική, σεξουαλική και διαδικτυακή. Στο εν λόγω φαινόμενο, οι εμπλεκόμενοι δεν είναι μόνο το παιδί που δέχεται τη βία και το παιδί ή η ομάδα που ασκεί τη βία, είναι τα παιδιά θεατές, οι εκπαιδευτικοί  και οι γονείς. Όταν λοιπόν, το παιδί γίνεται δέκτης  των παραπάνω  συμπεριφορών,  πρέπει να ενημερώσει κάποιον  ενήλικα, όπως το δάσκαλο , το διευθυντή ή τους γονείς του. Καλό είναι να αποφεύγει το άτομο ή την ομάδα, που το εκφοβίζει  και να είναι πάντα με παρέα. Δεν πρέπει να νιώθει ντροπή και ενοχή γι’αυτό που συμβαίνει, καθώς δεν ευθύνεται το ίδιο για τις ακραίες και αλόγιστες συμπεριφορές των άλλων .

Με αφορμή τον άδικο και αναίτιο χαμό του 20χρονου φοιτητή της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων , ποινικοποιήθηκε ο σχολικός εκφοβισμός. Αναρωτιέμαι, όμως, γιατί δεν είχαν ληφθεί δραστικά μέτρα, πριν αποτελέσει ο 20χρονος το πρώτο, καταγεγραμμένο με θάνατο, θύμα σχολικού εκφοβισμού, στην Ελλάδα.

Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι δεν μπορεί να τρομοκρατείται η σιωπή, δεν αξίζει σε κανένα να είναι το θύμα. Ο καθένας ορίζει  τη ζωή του και θέτει τα όρια στον εαυτό του.

Κώστας Γιαννόπουλος, Παίκτης Χειροσφαίρισης Käerjeng Bascharage και εθνικής ομάδας Ελλάδος: ΑΣ ΖΗΣΟΥΜΕ

Το μήνυμα μου είναι : Όλοι περάσαμε από αυτό ως θύτες η θύματα .Το bullying στερεί ζωές ...ΑΣ ΖΗΣΟΥΜΕ!

Χρύσα Βαλαμουτοπούλου - Ψυχολόγος, Οικογενειακή σύμβουλος, Msc: Για ένα αύριο, χωρίς βία, αντιπαλότητα κι εκφοβισμό!

Σε μια κοινωνία όπου συνυπάρχουν θύματα, θύτες και παρατηρητές του bullying, αυτό που χρειάζεται είναι μια αγκαλιά αποδοχής για όλους! 

Μόνο έτσι, ο θύτης θα κατευναστεί, το θύμα θα δυναμώσει κι ο παρατηρητής θα μιλήσει! Μη κοιτάς μακρυά ή απέναντι σου.

 Κοίτα μέσα σου γιατί κι εσύ κουβαλάς αυτές τις πλευρές: του θύτη, του θύματος και του παρατηρητή, όπως όλοι μας. 

Αναγνώρισε τες, αποδέξου τες και ανάλαβε την ευθύνη τους. Για ένα αύριο, χωρίς βία, αντιπαλότητα κι εκφοβισμό!

Ηλίας Βερβαινιώτης -  Πολιτικός Μηχανικός: Μήπως φταίει η κοινωνία μας

Η αλήθεια είναι πως πάντα υπήρχε αλλά όχι σε αυτό το βαθμό!!!

 Σίγουρα δεν φταίνε τα παιδιά και η λύση δεν είναι να τους πούμε απλά να μην το κάνουν!! !Μήπως φταίει η κοινωνία μας, μήπως έχει χαθεί ο θεσμός της οικογένειας, μήπως στοιβάζουμε τα παιδιά σε χώρους (σχολεία) χωρίς να τους δίνουμε ενδιαφέροντα, τρόπους δημιουργικής εκτόνωσης της ενέργειας που έχουν και στόχους για το μέλλον; Τα παιδιά αντιγράφουν τα πρότυπα που τους δίνονται και όλοι μαζί πρέπει να δούμε ποια κοινωνία παρέχουμε στα παιδιά για να ζήσουν!! Άμα κοιτάζαμε το συνάνθρωπό μας στο δρόμο και τα παιδιά θα ενδιαφέρονταν για το συμμαθητή τους στο σχολείο!!! Μακάρι μέσα από τα παιδιά να καταλάβουμε ότι πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς και ΑΜΕΣΑ καθώς τα παιδιά εκπέμπουν SOS για το σημείο που έχει φτάσει η κοινωνία μας!!!

 

Χαρούλα Σάββα - Φιλόλογος και blogger: Μη σωπαίνεις!!! Μη φοβάσαι !Μίλα!!!

Ο σχολικός εκφοβισμός ή αλλιώς bullying είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το φαινόμενο της χρήσης βίας ανάμεσα σε μαθητές ή συνομήλικους. Πηγή τροφοδότησης αυτού του φαινομένου αποτελεί ο φόβος.

Μη φοβάσαι να τους αντιμετωπίσεις!! 

Μίλα!! Αν κάποιοι σε κοροϊδεύουν, σε ενοχλούν, σε πειράζουν μίλα! Μην αφήνεις το bullying να σε εμποδίσει να εκφράσεις τον εαυτό σου! Μίλα! Εκφράσου αυθόρμητα και ελεύθερα! Μη μένεις ουδέτερος! Μίλα!! Μην αφήνεις τη σιωπή να γίνεται συνένοχος της βίας! Μίλα!

Μη σωπαίνεις! Μη φοβάσαι! Μίλα!

Ηλίας Μπατσινίλας, προπονητής Brazilian Jiu-Jitsu: Να ξεπεράσουμε το bullying

Εκφοβισμός και βία είναι συμπεριφορές που υπήρχαν πάντα στις ανταγωνιστικές κοινωνίες..

Σήμερα όμως με την πληροφόρηση, την γνώση και τα ταμπού που ξεπερνάμε ως σύγχρονη κοινωνία, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την επιβολή και την πρόκληση του ψυχικού και σωματικού πόνου!!

Λέμε: Όχι, λοιπόν  στο bullying και δηλώνουμε όλοι ΠΑΡΟΝΤΕΣ

στην αντίσταση!!!

Δήμητρα Κούτρα - Δημοσιογράφος: Μην βάζεις το πρόβλημα κάτω από το χαλί …

Η Ενδοσχολική βία μεταξύ των παιδιών ήταν ένα πρόβλημα χωρίς όνομα που τα τελευταία χρόνια γιγαντώθηκε και έγινε ιδιαίτερα σοβαρό, θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει ως την μάστιγα του αιώνα που διανύουμε…. Λεκτική βία, εκφοβισμός με απειλές, σπρωξιές, μπουνιές, κλοτσιές ή ακόμη και με τη χρήση μαχαιριών, στην πιο ακραία μορφή. Τα τρία στα δέκα Ελληνόπουλα έχουν πέσει θύματα βίας ή έχουν ασκήσει βία, ενώ το 34,69% απαντά ότι έχει πέσει θύμα εκφοβισμού. Μόνο αν έχεις ζήσει το bullying στο σχολείο ή στη γειτονιά που μεγάλωσες, μπορείς να καταλάβεις πόσο σοβαρό πρόβλημα μπορεί να γίνει η απειλή από τους συμμαθητές σου. 

Το ευχάριστο είναι ότι πλέον το μπούλινγκ είναι αναγνωρίσιμο ακόμα και στην ελληνική κοινωνία άρα η μισή λύση του προβλήματος βρέθηκε. Τώρα μένει η άλλη μισή …

Κίμωνας Μπαλαμώτης, πρωταθλητής πάλης: Μην φοβάσαι μίλα

Δεν είναι κακό να μιλάμε σε δικούς μας για κάτι που μας ενοχλεί η παρενοχλεί.... Δεν είναι ένδειξη  ρουφιανιάς η κόμπλεξ, αντιθέτως είναι η  σωστή  αρχή επίλυσης του προβλήματος σου.. 

Η βία φέρνει βία.. και το να μην μιλάς φέρνει χειρότερα αποτελέσματα!! Μην φοβάσαι μίλα στους δικούς σου!!!

Βαϊα Μαυρομάτη,  Ψιμυθιολόγος: Ένα καλύτερο μέλλον χωρίς αμόρφωτους νταήδες που οπισθοδρομούν την κοινωνία

Εδώ και αρκετά χρόνια ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων λόγο της ιδιαιτερότητας τους καταλήγουν να γίνονται θύματα ρατσισμού . O θύτης θεωρεί τα θύματα του ως κατώτερα ή ακόμη και άξια περιφρόνησης, λόγω της φυλετικής ή εθνικής τους καταγωγής. Είναι μια συμπεριφορά που παρουσιάζουν οι κοινωνίες και είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο. Tο ανάλογο φαινόμενο στο σχολικό πλέον περιβάλλον ονομάζεται Bullying μια μορφή κακοποίησης, πιο συγκεκριμένα εκφοβισμού ή εξαναγκασμού. Τα τρία βασικά είδη κακοποίησης είναι η συναισθηματική, η λεκτική και η σωματική. Όλοι λίγο πολύ βιώσαμε μια μορφή ρατσισμού η το γνωστό πλέον σε όλους μας Bulling που κατά την δική μου άποψη είναι άρρητα συνδεδεμένα . Πρόσφατα χάθηκε μία αθώα ζωή άδικα ο Βαγγέλης μας, ένα παιδί που δεν γνωρίσαμε αλλά όλοι αγαπήσαμε. Με αφορμή λοιπόν αυτό το δυσάρεστο γεγονός όλοι οι άνθρωποι πρέπει να ενωθούμε να χειραφετήσουμε τα παιδιά μας με αγάπη για τον πλησίον τους και να θέσουμε υψηλούς στόχους στην παιδεία τέλος θα μπορούσαμε να τα διδάξουμε πως το βασικότερο αγαθό για να υπάρχει ειρηνική συμβίωση είναι η αλληλεγγύη και η αλληλοϋποστήριξη ανεξαρτήτως των ιδιαιτεροτήτων του εκάστοτε ανθρώπου . Ας δώσουμε λοιπόν ''ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ'' ένα τέλος σε αυτό το φαινόμενο και ας χαράξουμε επιτέλους ένα νέο δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον χωρίς άδικους θανάτους και αμόρφωτους νταήδες που οπισθοδρομούν την κοινωνία και προσβάλλουν ανελέητα το δημοκρατικό πνεύμα....

Λάζαρος Καψιμάλης, τραγουδιστής: Έχω υπάρξει θύμα κι εγώ

Αναμφισβήτητα όλα ξεκινάνε από την Παιδεία, Όμως ο πρώτος πυλώνας της Παιδείας είναι η   οικογένεια και στην συνέχεια «καλλιεργείται»  στα σχολεία. 

Όταν ένα παιδί δεν έχει τις σωστές βάσεις από το σπίτι ,στην μετέπειτα πορεία του εξελίσσεται σε ένα άγριο θηρίο που θέλει να κατασπαράξει οποίο θήραμα βρεθεί γύρω του.

Έχω βιώσει παρόμοιες περιπτώσεις όταν πήγαινα και εγώ σχολείο αλλά και λίγο αργότερα όταν υπηρέτησα την Μαμά πατρίδα … εκεί τα βλέπεις όλα . Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες! Εύχομαι στο μέλλον να μην έχουμε αλλά κρούσματα .

Rafaela Joi, καλλιτέχνης: Η βία ενεργεί με τυφλή δουλικότητα και όχι με ελεύθερη θέληση.

Είσαι σίγουρος ότι ξέρεις ποιος είσαι; Τι θέλεις; Τι ζητάς; Είσαι σίγουρος ότι έχεις φτιάξει το παζλ του χαρακτήρα σου; Και αν ναι..πως είσαι τόσο σίγουρος ότι δεν λείπει κάποιο κομμάτι; Για πες, έχεις την δύναμη να το διαλύσεις και να το ξαναφτιάξεις...και αν ναι, πόσες φορές; Είσαι σίγουρος ότι μπορείς να δείξεις όλα τα κομμάτια του δικού σου παζλ; Και αν ναι...σε πόσους;

Είναι σημαντικό να μπορείς να απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις γιατί αυτό σημαίνει πως αν σταθείς μπροστά σε έναν καθρέπτη θα ξέρεις κάθε λεπτομέρεια της εικόνας που κοιτάς. Της δικιάς σου εικόνας!

Είναι συναρπαστικό αλλά και περίπλοκο το ταξίδι της αναζήτησης του εαυτού σου, ίσως βρεις κάποια σκοτεινά σημεία που δεν σου αρέσουν, που ίσως να θελήσεις να τα κρύψεις. Αυτά όμως θα είσαι εσύ!! Ναι..!..φοβάσαι να τα δείξεις, γιατί πιστεύεις πως δεν θα σε δεχτούν στη ζωή τους. Λάθος!!! Εσύ πρέπει να τους δεχτείς στη δική σου! Όσοι δεν σε δέχονται , δεν αξίζουν να βρίσκονται στη ζωή σου.

Μη νιώθεις μειονεκτικά. Όλοι έχουμε ατέλειες στο χαρακτήρα μας. Να νιώθεις περήφανος που είχες το χρόνο και το θάρρος, για να τα εξερευνήσεις. Για όσους εσάς όμως, που η διαφορετικότητα σας τρομάζει, που το γεγονός οτι κάποιος είναι διαφορετικός από όλους τους υπόλοιπους σας αγχώνει, γιατί καταβάθος ξέρετε οτι κάνει αυτό που δεν τολμάτε εσείς, ακούστε αυτό...

Ο Μπέν Τζόνσον είπε πως η βία ενεργεί με τυφλή δουλικότητα και όχι με ελεύθερη θέληση.

Το να μην είσαι κανένας άλλος, από τον εαυτό σου.. Σε έναν κόσμο που πασχίζει καθημερινά, να σε κάνει ίδιο με όλους τους άλλους συνεπάγεται ο δυσκολότερος αγώνας, που μπορεί να δώσει ένα ανθρώπινο ον...Έναν αγώνα που δεν τελειώνει ποτέ.

Πλέον οι λέξεις έχουν αντικατασταθεί από δύο σφιγμένες γροθιές έτοιμες να παλέψουν ,τα χαμόγελα από ένα στόμα έτοιμο να βρίσει και τα αθώα μάτια έχουν γεμίσει με μίσος και θυμό. Πολλοί νέοι χάνουν τον εαυτό τους στα κρυφά και σκοτεινά μονοπάτια της βίας χωρίς να αντιλαμβάνονται το κακό που προκαλούν στους άλλους και στον ίδιο τους τον εαυτό. Δεν αντιλαμβάνονται πως λερώνουν τις ψυχές τους μέσα σε αυτό το...φαινόμενο και κατρακυλούν όλο και περισσότερο στο γκρεμό της αποτυχίας, της αποξένωσης και της δουλικότητας. Ναι της δουλικότητας. Γίνονται δούλοι χωρίς να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους. Δούλοι της βίας.

Θα μπορούσαμε να πούμε πως η βία γεννάει δειλούς. Δειλούς που δεν έχουν το θάρρος να ξεχωρίσουν. Να δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό!! Αυτό που πραγματικά είναι αλλά επιλέγουν τον εύκολο δρόμο. Να κρύβονται πίσω από μία μάσκα και δύο σηκωμένες γροθιές έτοιμες να χτυπήσουν για να μην δείξουν την αδυναμίας τους.

Όσοι μιλάτε μέσω της βίας να θυμάστε: Το να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου λέγεται ΑΥΤΑΠΑΤΗ. Το να κοροϊδεύεις τον άλλον λέγεται ΑΠΑΤΗ. Το να προσπαθείς όμως να κοροιδέψεις όλους τους άλλους γύρω σου για το ποιος είσαι λέγεται ΚΑΤΑΝΤΙΑ.

 Ελευθερία Μπενοβία, ηθοποιός: Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν νιώσει ποτέ ασφάλεια και αυτό είναι τρομακτικό

Έχουν λεχθεί τόσα πολλά για το bullying που δε έχω να πω κάτι καινούριο.... Με θλίβει το γεγονός ότι δεν καταλαβαίνουμε ότι αυτό το θέμα δε θα λυθεί όταν ο κάθε ένας από μας κλείνεται στην ασφάλεια του μικρόκοσμου του. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν νιώσει ποτέ ασφάλεια και αυτό είναι τρομακτικό να το σκέφτεσαι, πόσο μάλλον να το ζεις!

Στέλλα Βογιατζάκη, ηθοποιός: Να μάθουμε να αγκαλιάζουμε το διαφορετικό

To Βullying στα σχολεία δεν πιστεύω πως είναι ένα νέο φαινόμενο υπήρχε πάντα.  Κατά τη γνώμη μου η βία και η μη αποδοχή του διαφορετικού δεν ξεκινάει από το σχολικό προαύλιο αλλά από τον πιο σημαντικό πυρήνα από όλους την ίδια μας την οικογένεια.

 Ο σχολικός εκφοβισμός θεωρείται πλέον κοινωνικό πρόβλημα και δεν αφορά μόνο το θύτη και το θύμα άλλα τους γονείς τους εκπαιδευτικό και όσους  παρατηρούν βίαιες καταστάσεις και παραμένουν σιωπηλοί. 

Πιστεύω θα βοηθούσε πολύ αν σε όλα τα σχολεία υπήρχαν κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι και αν δινόταν μεγαλύτερη βάση σε καλλιτεχνικά μαθήματα  όπως η θεατρική αγωγή-  το θεατρικό παιχνίδι ,η μουσική τα εικαστικά εκεί όπου τα παιδιά  μπορούν να εκφραστούν  ελεύθερα .

Μέσα από δημιουργικά μαθήματα τα παιδιά μπορούν να μάθουμε να αγκαλιάζουμε το διαφορετικό και όχι να στρεφόμαστε ενάντια σε αυτό.

Πάνος Μαλακός, χορευτής: Σεβασμός στην διαφορετικότητα

Οι τυπάδες που το παίζουν μαγκάκια πρέπει να σταματήσουν αυτό το παιχνίδι. Πρέπει να σεβαστούν την διαφορετικότητα και την ιδιαιτερότητα των ανθρώπων.

Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και επιλέγει μόνος του το πώς θα ζήσει και κανείς δεν μπορεί να του το ορίσει. Άλλωστε ζούμε στην πιο δημοκρατική χώρα του κόσμου που ο παρανομαστής της είναι η πολυφωνία. 

Γεωργία Δήμου, τραγουδίστρια: Ας θυμηθούμε να μην ξεχνάμε

Ζούμε στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου! Με ανθρώπους που μπορούν να κάνουν πραγματικά τα πάντα, έχοντας την κατάλληλη παιδεία. όταν όμως συμβαίνει κάτι, όσο σοβαρό κ αν είναι, έχουμε την τάση να το ξεχνάμε και να το προσπερνάμε...με αφορμή τα τελευταία επεισόδια μπουλινγκ που έγιναν τόσο γνωστά σε όλους μας από τα Μέσα, ας θυμηθούμε να μην ξεχνάμε !Πρέπει να καταλάβουμε και  εμείς και  τα παιδιά μας πως σε οποιαδήποτε μορφή βίας δε μένουμε αμέτοχοι, μιλάμε. Δεν το περνάμε μόνοι μας, ζητάμε και δίνουμε υποστήριξη και  βοήθεια.

Δεν πρέπει να μας "ενοχλεί" η διαφορετικότητα...παρακολούθησα πρόσφατα την ταινία the imitation game,

Δανείζομαι μια φράση από  εκεί," τα σπουδαιότερα πράγματα γίνονται από ανθρώπους που ποτέ δεν θα περίμενες..."το μόνο που χρειαζόμαστε είναι αγάπη...να αγαπάμε τους συνανθρώπους μας και  τον εαυτό μας ... 

Η αγάπη όλα τα μπορεί...

Αλέξανδρος Βιτάλης, dj: Τα παιδιά πρέπει να σέβονται και να αποδέχονται το διαφορετικό

Η παρενόχληση των μαθητών, ο σχολικός εκφοβισμός ή αλλιώς bullying (νταηλίκι) είναι ένα φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας, που εμφανίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου.

Ο σχολικός εκφοβισμός αναφέρεται στη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή συνομηλίκων παιδιών με στόχο να προκληθεί πόνος ή αναστάτωση.

Μπορεί να πάρει τη μορφή λεκτικού εκφοβισμού (π.χ. κοροϊδία), κοινωνικού εκφοβισμού (π.χ. απομόνωση από την ομάδα) και σωματικού εκφοβισμού (π.χ. χτυπήματα, σπρωξίματα).

Μαθητές που πέφτουν θύματα σχολικού εκφοβισμού συχνά αντιμετωπίζουν κοινωνικό άγχος, μοναξιά, εσωστρέφεια και χαμηλό αυτοσεβασμό. Μπορεί επίσης να αναπτύξουν φοβίες, να υιοθετήσουν επιθετική συμπεριφορά, να αποκτήσουν κατάθλιψη. Μερικοί μαθητές χάνουν μαθήματα, βλέπουν τους βαθμούς τους να πέφτουν ή ακόμα παρατούν το σχολείο εντελώς. Από την άλλη μεριά, παιδιά και έφηβοι που συμπεριφέρονται ως νταήδες, μαθαίνουν να θεωρούν την επιθετικότητα ως δύναμη και μπορεί να σταματήσουν να νοιάζονται για τη διαφορά μεταξύ σωστού και λάθους γενικότερα. Σταδιακά, μπορεί να γίνουν βάναυσοι ενήλικοι...Αυτό το ξέραμε το γνωρίζαμε μέχρι που ο θάνατος του Βαγγέλη Γιακουμάκη το έβαλε και μέσα στα σπίτια μας....γιατί κατά την προσωπική μου άποψη ο χαρακτήρας ενός παιδιού δεν φτιάχνεται ούτε σε σχολεία ούτε σε πανεπιστήμια εκεί όλοι μαθαίνουν τα ίδια, ο χαρακτήρας ενός παιδιού φτιάχνει στο σπίτι από τους γονείς είτε είναι ο θύτης είτε είναι το θύμα του bullying...Πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας ότι εκεί έξω σε αυτό που λέμε κοινωνία πρέπει να σέβονται και να αποδέχονται το διαφορετικό να μάθουμε ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι και δεν γίνεται να είναι ίδιοι να μάθουμε στα παιδιά μας να βοηθούν και όχι να αποξενώνουν να μάθουμε στα παιδιά μας ότι στην ζωή δεν υπάρχει μονό άσπρο η μόνο μαύρο...για κάποιους είναι ίσως ψηλά γράμματα όλα αυτά...

Πηλιούρα Κέλλυ, σκηνοθέτης - ραδιοφωνική παραγωγός: Εγώ βλέπω παραμύθια εσύ δεν "Μπορείς"

Ακούω συνέχεια τον ίδιο ήχο , ένα συνεχόμενο έντονο ενοχλητικό ήχο που δηλώνει κάτι .. Κάτι άλλο κάθε φορά.

Ο πρώτος ήχος είναι αυτός που δηλώνει την αρχή της μέρας μου..

Εύχομαι κάθε μέρα να μην είναι ίδια.

Πίνω το γάλα μου , βουτάω μια φρυγανιά και φεύγω .. Ακούω τη μαμά να φωνάζει " Να προσέχεις".

Τρέχω να προστατευτώ πάνω της , δεν θέλω να δείξω τον φόβο μου, της πετάω ένα γρήγορο φιλί και έξω από την πόρτα , έξω στο κενό , στο φόβο , μακριά από την προστασία .

Στο δρόμο περπατάω με σύντροφο τη σκιά μου , η μέρα και ο ήλιος με ευνόησε να έχω παρέα σήμερα. Πίσω ακούγονται γέλια , φωνές , τα ξέρω αυτά τα γέλια , τις θυμάμαι αυτές τις φωνές , είναι κάθε μέρα οι ίδιες. 

Είπα δεν θα φοβηθώ , σήμερα όχι , δεν θα τρέξω , σήμερα όχι , δεν θα κλάψω .

Το βήμα μου έγινε πιο γρήγορο , δεν το κατάλαβα , οι παλμοί μου αυξάνονταν μέχρι να φανεί λυτρωτής ο ήχος από το κουδούνι του σχολείου.

Μπήκα στο καταφύγιο της τάξης , ένιωσα για λίγο το δάσκαλο σύμμαχο , για λίγο, για πολύ λίγο όμως. Ένα λίγο που με ντρόπιασε , που με φόβισε ακόμα παραπάνω.

Παρακαλούσα να μην ακούσω άλλο ήχο σήμερα , καθόμουν απέναντι από τη βοή του μαθήματος και σκεφτόμουν . Δεν ήθελα να φοβάμαι , δεν ήθελα να ντρέπομαι για την ασχήμια και την ανηθικότητα αυτών που έφερναν στο επίκεντρο τους φόβους μου. 

Κοίταξα το δάσκαλο , σκέφτηκα αυτόν παιδί , στη θέση μου και αυτομάτως είδα αυτόν παιδί απέναντι από εμένα . Ο τρόμος μεγάλωνε , μεγάλωνε τόσο που είπα όχι , σήμερα όχι , δεν είμαι άλλος από εσένα , δεν είμαι διαφορετικός , σήμερα είπα μπορώ , μπορούμε είπα!

Εσύ με χτυπάς και με φωνές φυλακίζεις τα αισθήματα μου , εσύ γελάς και εγώ κλαίω , εσύ κάνεις και εγώ δεν αντιδρώ. Εγώ "Μπορώ"και εσύ δεν" Μπορείς".

Εγώ αγαπώ τον άλλον που δεν είναι σαν και εμένα εσύ δεν "Μπορείς"

Εγώ κλαίω όταν είμαι μόνος και θυμάμαι , εσύ δεν "Μπορείς"

Εγώ βλέπω παραμύθια εσύ δεν "Μπορείς"

Εγώ φωνάζω μέσα μου και ας μην με ακούει κανείς, εσύ δεν "Μπορείς"

Εγώ είμαι παιδί , εσύ δεν "Μπορείς"

Σε παρακαλώ έλα να μπορέσουμε μαζί , έλα να δεις πως είμαι εγώ και προσπάθησε να με αφήσεις να δω εσένα , μαζί μπορούμε και μαζί θα "Μπορείς" και εσύ.

Εγώ θέλω, εσύ "Μπορείς";

Πάνος Ράλλιος, τραγουδιστής: Όποιος δεν σέβεται πρέπει να φοβάται ..

Δυστυχώς το φαινόμενο του bullying υπάρχει στην κοινωνία μας και  δυστυχώς δεν είναι πρόσφατα εμφανιζόμενο, αλλά είναι μια μεταδιδόμενη πάθηση , άλλες φόρες κληρονομική(οικογένεια-ρατσισμός-κόμπλεξ), άλλες φορές σαν ίωση (από τα άτομα συναναστροφής μας) .... Εννοείται ότι είμαι κατά του φαινομένου αυτού κ εναντίων , διότι είμαι της άποψης ότι η βία φέρνει πάντα βία . Το ανησυχητικό είναι ότι όλοι μας στις μικρές ηλικίες λίγο πολύ έχουμε βιώσει το συγκεκριμένο φέρσιμο , είτε ως θύματα , είτε ως θύτες αλλά και είτε ως απλοί παρατηρητές-τρίτοι-συνεργοί" εφ'οσον τα αναληφθήκαμε κ μείναμε άπραγοι σε τέτοιες στάσεις ...

Επίσης είμαι της άποψης ότι για να καταπολεμηθούν τέτοιες συμπεριφορές πρέπει να ξεκινάει το ήθος , η παιδεία κ ο χαρακτήρας από το σπίτι του κάθε παιδιού (οικογένεια), το κοντινό το περιβάλλον (φίλους-αδέλφια-συγγενείς) , για να φτάσουμε κ αργότερα στις μεγαλύτερες κοινωνίες (σχολειό, γήπεδο, οτιδήποτε) .. για να μπορούν αργότερα να αποκτήσουν οι άνθρωποι ισχυρό χαρακτήρα κ να ανταπεξέρχονται η να ελέγχουν μόνοι τους τέτοια κρούσματα ,, είτε είναι στη μια πλευρά είτε στην άλλη ... Πρέπει όλοι να συμβάλλουμε να επαλειφθούν  αυτά τα κρούσματα κ να απευθυνθούμε κατευθείαν στους αρμοδίους κ υπεύθυνους μόλις τα αντιληφθούμε αλλιώς όπως προείπα γινόμαστε συνεργοί . Βέβαια όταν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο, όπως ο θάνατος κάποιου παιδιού με δικαιολογία την αυτοκτονία , πρέπει να υπάρχει παραδειγματική τιμωρία γιατί όποιος δεν σέβεται πρέπει να φοβάται .. Βέβαια ιδεολογικά όλα καλά είναι στην πράξη να δούμε η κοινωνία τι μπορεί να κάνει .... Ας ελπίσουμε ότι ο θάνατος-αυτοκτονία" κ καλά θα είναι ο τελευταίος και ότι θα αλλάξει κάτι από τους αρμόδιους και από τους υπόλοιπους απλά παρατηρητές … Δηλαδή ότι το συγκεκριμένο παιδί (Βαγγέλης) δεν πήγε για το τίποτα

Έλενα Παναγή, Τραγουδίστρια: Ένα φαινόμενο που δεν σηκώνει ούτε ανοχή ούτε μυστικότητα

Το bullying είναι ένα σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο το όποιο έχει αρχίσει και παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις αφού καθημερινά αυξάνεται ραγδαία ο αριθμός των παιδιών που έχουν πέσει θύματα σχολικού εκφοβισμού...

Ένα στα δέκα παιδιά έχει ζήσει ή δει ανάλογα περιστατικά βίας και εκφοβισμού στο σχολείο. Όλοι μας έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε το δικαίωμα των παιδιών να περνούν καλά στο σχολείο και στην καθημερινότητά τους. 

Όμως, πρώτα απ’ όλα, είναι συμφέρον της κοινωνίας μας να γνωρίζει το φαινόμενο. Ένα φαινόμενο που δεν σηκώνει ούτε ανοχή ούτε μυστικότητα. 

Προσωπικά πιστεύω πως τα θύματα εκφοβισμού δεν πρέπει να σιωπούν και να φοβούνται διότι ο φόβος είναι το μεγαλύτερο όπλο εκείνων που ασκούν bullying !! Θα ήταν καλύτερο να υπάρχει διάλογος προκειμένου να επιτευχθεί η επίλυση του προβλήματος και να σταματήσει η εξάπλωση του ! Η σιωπή δεν σταματά τη βία.

Χρίστος Χριστίδης, προπονητής taekwondo της Εορδαϊκής Δύναμης: Η λύση κατά του bullying πηγάζει μέσα από τον αθλητισμό

Το bullying μπήκε με βίαιο τρόπο στις ζωές μας. Έδειξε τα δόντια του με τον πιο άγριο τρόπο και δυστυχώς σκιάζει την κοινωνία μας. 

Θεωρώ πως η λύση για την καταπολέμηση του, πέρα από τον διάλογο, πηγάζει και μέσα από τον αθλητισμό.

Ο αθλητισμός διέπεται από σεβασμό, αλληλεγγύη και καθαρή σκέψη συστατικά που μαζί με τον διάλογο, όπως προανέφερα, ανατρέπουν το φαινόμενο του bullying.

  Γραμματική Χριστίδου, πρωταθλήτρια Ελλάδας στο taekwondo: Ασπίδα είναι ο διάλογος

Σε μια κοινωνία που προβάλει το δίκαιο του Δυνατού είναι φυσικό επακόλουθο να θέλουν όλοι να επιβληθούν. Δυστυχώς κάποιοι που είναι καταπιεσμένοι εξωθούν έναν βίαιο εαυτό χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. Η ασπίδα είναι ο διάλογος και η αποτροπή η καθαρή σκέψη.

Βασιλική Χριστίδου, αθλήτρια Taekwondo της Εορδαϊκής Δύναμης: Συνθλίβονται συνειδήσεις

Θα ήθελα να σταθώ στην λεκτική και έμμεση βία. Αυτή συνθλίβει συνειδήσεις, σκέψεις και όνειρα. Δεν είναι άτοπο να ειπωθεί πως η λαϊκή ρήση είναι πιο επίκαιρη από ποτέ: Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει. Ωστόσο η λύση περνά από την ακοή και την προσοχή.  Οι συμβουλές και ο διάλογος αποτρέπουν βίαιες καταστάσεις…Ακούστε, μιλήστε και σκεφτείτε

Ειρήνη Μπουράκη, Φοιτήτρια Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Αθλήτρια Taekwondo της Εορδαϊκής Δύναμης: Σε τι κοινωνία ζούμε τέλος πάντων;

Νόμιζα πως δεν υπάρχει, πως δεν υφίσταται. Μου φαινόταν αστείο, αδιανόητο. Πίστευα πως ο κόσμος ήταν γεμάτος με ωραίες μελωδίες, λουλούδια και ονειρεμένες εικόνες. Άργησα να καταλάβω το μέγεθος που είχε λάβει η κατάσταση. Και γιατί να συνεχίζει να συνεχίζεται και να εξελίσσεται; Αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς, έντονους απάνθρωπους βηματισμούς. 
Βία... Λεκτική; Εννοείται δεν θα μέναμε μονάχα σε αυτό. Μάθαμε να είμαστε προχωρημένοι και προοδευτικοί... 
ΜΟΝΟ εκεί που δεν πρέπει. Πλέον η βία στα σχολεία αποτελεί καθημερινότητα... δεν διστάζουν να χτυπούν να βιαιοπραγούν αλλά και να σκοτώνουν.. όμως από που ξεκινάν όλα αυτά; 
Η κοινωνία γιατί να απέχει σε όλο αυτό; 
Οι καλοφτιαγμένες διαφημίσεις-σποτάκια για να σταματήσει το γεγονός απλά το μεγεθύνουν και μας τρομοκρατούν. 
Σε τι κοινωνία ζούμε τέλος πάντων; 
Μιλάω σαν παιδί, σαν αθλήτρια, σαν γυναίκα σαν ένας απλός παρατηρητής

Δημήτρης Περιπάνος, τραγουδιστής: Ο δυνατός είναι αυτός που δίνει το χέρι για να σηκωθείς

To bullying, δυστυχώς, είναι ένα υπαρκτό και πολύ σοβαρό πρόβλημα στις μέρες μας. Πραγματικά, με συγκλόνισε ο πρόσφατος θάνατος του 20χρονου Βαγγέλη. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι κάποιοι οδήγησαν ένα νέο άνθρωπο στην αυτοκτονία, επειδή απλά ήταν ένα καλοσυνάτο συνεσταλμένο παιδί, με πιο εσωστρεφή χαρακτήρα από τους υπόλοιπους, που επιθυμούσε να μένει μακριά από καυγάδες και εντάσεις.

Έχω την εντύπωση ότι κάποιοι σήμερα μπερδεύουν τον ευαίσθητο με τον προβληματικό και τον νταή με τον μάγκα. Για μένα το πρόβλημα ξεκινάει πρώτα από το σπίτι και στη συνέχεια φτάνει και στο σχολείο. Νομίζω ότι θα πρέπει να μαθαίνουμε στα παιδιά από πολύ μικρά να αποδέχονται και να σέβονται τη διαφορετικότητα των άλλων και κυρίως να μη λύνουν τα προβλήματα τους με τη βία, ούτε να τη θεωρούν ως απόδειξη υπεροχής στους πιο αδύναμους.

Τι να την κάνεις όσο μόρφωση και αν αποκτήσεις στα σχολεία και στα Πανεπιστήμια, αν πρώτα δεν έχεις μάθει να είσαι άνθρωπος; Ας μη ξεχνάμε, εξάλλου, ότι πιο δυνατός δεν είναι αυτός που πατάει τον αδύναμο κάτω, αλλά αυτός που θα του δώσει το χέρι να σηκωθεί…

Σοφία Σταυρουλάκη, μουσικός: Κουτέ άνθρωπε

Δεν υπάρχει κάτι βαθυστόχαστο ή σοφό να πω για τη βία στην αντίληψη του ανθρώπου. Ούτε για τη στρεβλωμένη του εντύπωση για την «κανονικότητα». Κουτέ άνθρωπε.. πόσες φορές κοίταξες κάποιον στο διάβα σου και δεν εστίασες στο «στραβό» του; Ένιωσες πολύ ανώτερος; Πολύ πιο άξιος; Πολύ ικανότερος; Τα δικά σου, τα κοίταξες ποτέ; Κουτέ άνθρωπε, τέτοια παιδιά θα γεννήσεις. Και τέτοια παιδιά θα σε γεννήσουν. 

Την άλλη φορά εστίασε αλλού το βλέμμα πάνω στο διπλανό και στον απέναντι και στον άγνωστο. Ίσως έχει κάτι που θα σε πάει μπροστά. Σε εξελίξει. Ο Α. Ιωαννίδης το έχει πει εξαιρετικά: «Ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν θα ‘ταν αγέννητη η γη». Μάθε αυτό στα παιδιά σου.

Παναγιωτόπουλος Γιάννης Μαθηματικός-Οικονομολόγος MBA – Msc in Banking & Finance: Η συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα παιδείας

Σχολικός εκφοβισμός... Μήπως υπήρχε πάντα; Μήπως τώρα το αναγνωρίζουμε, επειδή αρχίζουμε να το γνωρίζουμε; Μήπως δεν είναι ένα ελληνικό φαινόμενο, μα παγκόσμιο και όχι πρωτοεμφανιζόμενο που δεν κοιτά χώρες μα ούτε και κοινωνικές τάξεις; Μήπως τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε και καταγράφουμε πιο συστηματικά όλα αυτά τα συμβάντα και αρχίζουμε να τα αναλύουμε;  Μήπως πήρε άλλες μορφές, μα υπήρχε πάντα; Μήπως από πάντα ο διαφορετικός είχε άλλη αντιμετώπιση (πειράγματα, χειρονομίες, σπρωξίματα, αποκλεισμός κ.α); Θυμάστε το παχουλό παιδί, τον γιαλάκια, τον απουσιολόγιο-συνεπή μαθητή, το «κλειστό» παιδί, το κοριτσάκι που δεν είναι ντυμένη σύμφωνα με τη μόδα, τον έγχρωμο;

 Όλοι στόχοι ανάλογα με το σχολείο, την στάση αυτού, την κοινωνική τάξη, μέρος διαμονής τους μα και την παιδεία των μαθητών ανάλογα από τι οικογένειες προέρχονταν.

Μήπως δεν υπάρχει κοινωνική περιθωριοποίηση ανάλογα με την προερχόμενη τάξη λόγω εσωτερικού πιστεύω για ταξική ανωτερότητα; Θυμάμαι το Γιάννη, το ντροπαλό παιδί, πρώτος μαθητής που δεν ήθελε να πηγαίνει στο σχολείο λόγω του αποκλεισμού του από τις παρέες και λέω μήπως το θέμα, αφού τώρα το αναγνωρίζουμε γιατί αρχίσαμε να το παρατηρούμε- γνωρίζουμε είναι να κάνουμε κάτι για να το αλλάξουμε; Άραγε, οκ οι καθηγητές αρχίζουν και το παρατηρούν, έχουν τον τρόπο και τις γνώσεις να το αντιμετωπίσουν; Μήπως φταίει που τα δημόσια σχολεία μας δεν έχουν ψυχολόγους; Μήπως φταίει η έλλειψη επικοινωνίας μέσα στις οικογένειες; Μήπως δεν είναι μόνο η φτώχεια που προκαλεί την παραβατική συμπεριφορά; Μήπως τα παιδιά αναπληρώνουν μέσα στις ομάδες-συμμορίες την επικοινωνία και την αναγνώριση που τους λείπει; Η συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα παιδείας, αγωγής, ανατροφής, κοινωνικών σχέσεων και καταστάσεων. Ας δώσουμε επιτέλους ουσιαστικό χρόνο επικοινωνίας στα παιδιά μας.. 

Δώρα Αντωνίου: STOP BULLIYNG ΜΙΛΗΣΤΕ ΤΩΡΑ

Γεια σας ονομάζομαι Θεοδώρα Αντωνίου κατάγομαι από τα Γρεβενά και ασχολούμε με την Φ.Ο.Γ και το ΣΤΙΒΟ... Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες όμως θα ήθελα να σας εκθέσω τα τόσο σοβαρά θέματα που ελπίζω μια μέρα να φωτίσουν ολοπλεύρως, το θέμα μας... Πριν από λίγες ημέρες έφυγε ακόμη ένα παιδί από τη ζωή και ο λόγος ως συνήθως ο σχολικός εκφοβισμός, είναι κρίμα που το bulliyng ζει ακόμη...Οι δικές μου οι ερωτήσεις σε αυτούς που ασκούνε bulliyng είναι: Πως μπορείτε και το κάνετε; Μπορείτε και κοιμάστε με καθαρή τη συνείδηση σας; Δεν νιώθετε ενοχές, τύψεις; .. Δεν νομίζω πως δεν νιώθετε τύψεις σας τρώνε οι τύψεις από μέσα σας αλλά και τι να κάνετε ε; το αρχίζετε σαν μια πλάκα αλλά καταλήγει σε ένα κακόγουστο αστείο... Αν νομίζετε ότι είστε μάγκες κάνετε ένα πολύ μεγάλο λάθος, γιατί η μαγκιά δεν είναι να εκφοβίζετε άτομα αδύναμα η μαγκιά είναι να σταματάς αυτούς που δημιουργούν bulliyng και αν δεν μπορείς να το σταματήσεις ζήτα βοήθεια και από άλλους όλοι είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε να σταματήσει για να σε φωνάζουν ήρωα και όχι ένοχο... Τώρα για εσάς που σας ασκούνε bulliyng μιλήστε ζητήστε βοήθεια από (Δάσκαλο,Φίλο,Συγγενή,Γοννέα,Ψυχολόγο) μην το κρατάτε μέσα σας να είστε δυνατοί και οχι δειλοί.. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας....

Γιώργος Ντρες, μέλος συγκροτήματος DOMENICA: Η σιωπή δεν είναι λύση

Η έννοια bullying στην εποχή μας αφορά κυρίως τον σχολικό εκφοβισμό. Εκφοβισμός και βία είναι μια κατάσταση όπου ασκείται επιθετική συμπεριφορά με σκοπό να προκαλέσει σωματικό ή και ψυχικό πόνο.

Δεν πιστεύω ότι τα αδύναμα παιδιά είναι τα θύματα του bullying αλλά τα ιδιαίτερα και τα διαφορετικά, όσα δεν ακολουθούν τα στερεότυπα της σύγχρονης κοινωνίας που τους επιβάλει και ουσιαστικά δέχονται την ισοπέδωση από τους συμμαθητές τους η ακόμα και από τους δασκάλους τους. Ισοπέδωση που εκφράζεται με ψυχολογική βία και σωματική.

Πιστεύω τέλος ότι τα παιδιά δεν πρέπει να θυματοποιηθούν τον εαυτό τους και πως μέσα από την ομαδοποίηση, την αλληλεγγύη, τη φιλία, μπορούν να γίνουν πιο δυνατοί.
Είναι δικαίωμα κάθε παιδιού να ζει και να εκπαιδεύεται σ ένα περιβάλλον όπου θα νιώθει ασφάλεια και αποδοχή.
Η ενημέρωση και η επικοινωνία βοήθα την καταπολέμηση αυτής της μάστιγας.

Η σιωπή δεν είναι λύση. Όλοι μαζί γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές μια φωνή, μια αγκαλιά εναντία στον εκφοβισμό.

Ελένη Σάκο, δημοσιογράφος της ομογένειας στην Φιλαδέλφεια: Οι θύτες μέσω της βίας καλύπτουν τις ανασφάλειες τους

  

                                         

Το bullying είναι ένα φαινόμενο αρκετά συχνό στην εποχή μας το οποίο μόνο αρνητικές επιπτώσεις μπορεί να επιφέρει και στο θύμα αλλά και στο θύτη!

Στο θύμα γιατί θα υποστεί αυτή μορφή βίας αλλά και στο θύτη γιατί ασκώντας βία στους άλλους νομίζει πως θα καλύψει τις ανασφάλειες του. Μάλιστα αυτές ευθύνονται σε μεγάλο ποσοστό γι αυτήν την συμπεριφορά. 

Για αυτόν τον λόγο καλό είναι μαθητές, δάσκαλοι και παν απ’ όλα οι γονείς να συνεργαστούν μεταξύ τους ώστε να εξαλειφθεί αυτό το φαινόμενο βίας.

Σεραφείμ Αθ. Κοτρώτσος

Συνιδριτής Incelligent (Startup στο χώρο του λογισμικού για τηλεπικοινωνίες)

Διδάκτωρ ΕΜΠ, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχ. Η/Υ,

Πιστός στη δημοκρατία, την ελευθερία και τη συμμετοχή του πολίτη στα κοινά: 

Bulling: μια διαχρονική παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας

Με τη δημοσιότητα που λαμβάνει τις τελευταίες ημέρες το θέμα του bullying, κατόπιν των δυο πρόσφατων τραγικών περιστατικών που είδαν το φως της δημοσιότητας, έχει ανοίξει η δημόσια συζήτηση για την επαναλαμβανόμενη βία σε σχολικούς, αλλά και πανεπιστημιακούς χώρους. Επιτέλους συζητιέται ένα ιδιαίτερα σοβαρό πρόβλημα που επί δεκαετίες οι περισσότεροι αγνοούσαν ή αντιμετώπιζαν σαν ένα αθώο νεανικό αστείο.

Όμως η συζήτηση πρέπει να προχωρήσει βαθύτερα και πλατύτερα. Να αναζητηθούν τα αίτια αυτών των συμπεριφορών αλλά και οι υπόλοιπες εκφάνσεις αυτής της νοοτροπίας που γεννά τη βία. Βία λεκτική, κυρίως, αλλά συχνά και σωματική που επεκτείνεται σε πολύ περισσότερους τομείς της ελληνικής κοινωνίας πέραν των σχέσεων μεταξύ μαθητών ή σπουδαστών. Στη χώρα μας, όπου γεννήθηκε η δημοκρατία, η ανεκτικότητα είναι μάλλον άγνωστη έννοια. Όσοι έχουν ζήσει φοιτητικές συνελεύσεις ή συνδικαλιστικές συνεδριάσεις έχουν γίνει μάρτυρες ή και θύματα βίαιων προσπαθειών μειοψηφιών να αποσπούν «δημοκρατική νομιμοποίηση». Όσοι έχουν δημόσια εκφράσει μειοψηφικές ιδέες, ιδιαίτερα μάλιστα αν αυτές δεν έχουν ευλογηθεί πολιτικά από παραδοσιακά πολιτικά κόμματα, είναι περίπου δεδομένο ότι δέχονται βία. Συνήθως λεκτική και συναισθηματική, ενίοτε και σωματική βία. Bullying πλέον ασκεί καθημερινά μέχρι και η Πρόεδρος της βουλής, ειρωνευόμενη όποιον εκλεγμένο αντιπρόσωπο εκφράζει άποψη μη ευθυγραμμισμένη στα δικά της πρότυπα. Η συναισθηματική και λεκτική βία είναι δυστυχώς κοινή πρακτική εναντίον κάθε άποψης που αποκλίνει από τις κρατούσες. Βάζουμε εύκολα «ταμπέλες», χαρακτηρισμούς που να δημιουργούν αυτόματα απαξιωτικούς συνειρμούς, προκειμένου να εξουδετερώνουμε κάθε άποψη, έκφραση ή συμπεριφορά, που ακόμα κι αν δεν προσβάλει τη δική μας ελευθερία, φαίνεται πως μας ενοχλεί. Μας τρομάζει ενδεχομένως. Με την πρώτη ευκαιρία λοιπόν την κατατάσσουμε αρνητικά. Της αποδίδουμε περιεχόμενο που δεν έχει και τη συνδέουμε με έννοιες που δεν εκφράζει.

Μέχρι ενός σημείου ίσως μας προστατεύσει ο νόμος από τη βία, εφόσον καταγγέλλουμε τα ανάλογα περιστατικά στις αρμόδιες αρχές. Όμως είναι μάλλον βέβαιο ότι για τον κύριο όγκο των φαινομένων bullying το μόνο που μπορεί να μας προστατεύσει είναι το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματός μας. Είμαστε όμως αρκετά πατριώτες;

Μαρία – Ειρήνη Αντωνίου, logistician και κατοχος MBA in International Logistics and SCM of Jönköping International Business School:  Η σιωπή σκοτώνει

Ο σχολικός εκφοβισμός, η μάστιγα του 21^ου αιώνα, είναι ένα φαινόμενο που πρέπει να εξαληφθεί άμεσα από την κοινωνία μας. Ίσως έχει έρθει η ώρα θα δράσουμε ώστε να μην υπάρξουν τέτοια περιστατικά βίας. Η πρόσφατη υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη αλλά και του Άλεξ πριν από μερικά χρόνια δίνουν το έναυσμα της ευαισθητοποίησης και της αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων. Τα τελευταία χρόνια η άνοδος του σχολικού εκφοβισμού έχει αυξηθεί σημαντικά. Θύματα είναι συνήθως παιδιά ευαίσθητα με λίγους φίλους και με σωματική ανεπάρκεια. Από την άλλη μέρια θύτες είναι οι ίδιοι οι συμμαθητές τους. Συνήθως παιδιά με σοβαρά οικογενειακά προβλήματα που δεν έχουν που αλλού να ξεσπάσουν και μετατρέπονται σε “νταήδες” του σχολείου. Κατά την προσωπική μου γνώμη αυτά τα περιστατικά πρέπει να σταματήσουν. Έχει έρθει η ώρα λοιπόν κάποιοι αρμόδιοι σε αυτή την χώρα να λάβουν τα μέτρα τους. Επίσημοι φορείς όπως είναι το υπουργείο παιδείας πρέπει να αρχίσει να ενημερώνει επίσημα γονεις και καθηγητές για την έννοια του bullying, τα αίτια και τις επιπτώσεις στην ψυχολογία των θυμάτων. Επιπλέον οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι ενεργοί σε τέτοιου είδους περιστατικά και να μην μένουν αμέτοχοι.

Ο ρόλος τους δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο εντός του σχολείου.

Χρειάζεται κινητοποίηση και άμεση υποστήριξη των θυτών και των θυμάτων.

Τέλος οι μαθητές δεν πρέπει να σιωπούν. Η σιωπή σκοτώνει και όποιος γνωρίζει πρέπει να μιλήσει. Για αυτό λοιπόν .... ΜΙΛΑ!!!!

Βίκυ Κάουλα, Συν-ιδρύτρια Εκδόσεων Ιβίσκος. Life & Business Coach, Σύμβουλος Σχέσεων: Η σιωπή μας κάνει συνενόχους

Το bullying μας αφορά όλους! Πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε, να ενημερωθούμε, να ενημερώσουμε τα παιδιά μας, με απλά λόγια να μην μένουμε αμέτοχοι. 

Η ανοχή και η σιωπή μας σε φαινόμενα bullying μας κάνει συνενόχους.

 





Ιωάννης Π.  Μήτσιος (Φυσικός-Ηλεκτρονικός/Ραδιοηλεκτρολόγος, Προγραμματιστής, Συγγραφέας) : Να  μη το προσπεράσεις αδιάφορα κάνοντας κατόπιν το «διαδικτυακό σωτήρα»

Ο τραμπουκισμός (bullying) δεν είναι μια ξενόφερτη μόδα με φανταχτερό τίτλο που εμφανίστηκε πρόσφατα. Είναι κάτι που σε στιγματίζει για μια ολόκληρη ζωή. Δυστυχώς υπήρχε ανέκαθεν, έχοντας πάρει διαστάσεις επιδημίας, αλλά μόλις τώρα τελευταία μας ανάγκασε να προσέξουμε τα θύματά του.

 Έπρεπε να σκοτωθεί ο Βαγγέλης Γιακουμάκης για να ξυπνήσει η κοινή γνώμη;

Τα θύματα εκφοβισμού, οποιασδήποτε μορφής (από την ωμή βία ομάδων ατόμων ως την πιο εξεζητημένη περίπτωση ψυχολογικού πολέμου που σε κάνει να ντρέπεσαι ακόμη και να κυκλοφορείς στο δρόμο), σκέφτονται πάντα το ίδιο εκείνες τις στιγμές: «ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ!» Βάλτε το καλά στο νου σας!

ΔΕΝ κάνεις το χρέος σου απέναντί τους με μια απλή κοινοποίηση κειμένου, που ούτε καν έγραψες εσύ ο ίδιος, στο Facebook – δε μιλάμε για άλλη μια επανάσταση του καναπέ. ΔΕ βοηθάς απλώς με το να τηλεφωνήσεις ανώνυμα κάπου για να ξεμπερδεύεις. ΔΕΝ είναι η καυτή πατάτα στα χέρια σου που πρέπει να ξεφορτωθείς. ΔΕ λύνεται το πρόβλημα εκ των υστέρων, όταν έχει ήδη χαθεί μια ανθρώπινη ζωή. Χρειάζονται την ηθική υποστήριξη όλων μας. Καλύτερα ν’ αντιμετωπίσεις μαζί τους, τους νταήδες υπαίτιους, να επωμιστείς ΕΣΥ το βάρος της επίθεσης απαλύνοντας τον πόνο τους, παρά να το προσπεράσεις αδιάφορα κάνοντας κατόπιν το «διαδικτυακό σωτήρα». Μονάχα έτσι θα νιώσουν ότι είσαι το στήριγμά τους.

ΜΟΝΟ ΑΝ ΒΡΕΘΕΙΣ ΕΚΟΥΣΙΑ ΚΙ ΕΣΥ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ! ΔΕΝ υπάρχει ο «εύκολος» τρόπος εδώ! Sorry!!!

Δανάη Τασιούλη, συγγραφέας: Η βία γεννά βία

Το άσχημο στο θέμα Bullying ειναι πως πρέπει να θρηνήσουμε θύματα για να ασχοληθούμε με αυτό το φαινόμενο. Είναι ένα πρόβλημα που υπήρχε και παλαιότερα απλά λόγω των πρόσφατων γεγονότων έχει πάρει διαστάσεις. Πότε επιτέλους θα αρχίσουμε να ακούμε τον συνάνθρωπο σε αυτή τη χώρα; Πότε θα του δώσουμε τον χώρο που χρειάζεται για να μιλήσει; Όταν θα φτάσουμε να θρηνούμε τους φίλους μας, τα αδέρφια μας η τα παιδιά μας;

Τι είδους μαγκιά είναι ο εκφοβισμός ενός διαφορετικού, αδύναμου η και ευαίσθητου ανθρώπου; Μόνο ανδρείκελα χρησιμοποιούν τέτοιου είδους "ανδρισμό".

Είναι ένα φαινόμενο που έχει πάρει διαστάσεις και καλό θα ήταν όλοι μας να σκεφτούμε έναν τρόπο αντιμετώπισης πριν χαθούν και άλλοι άνθρωποι θύματα μιας τέτοιας άθλιας συμπεριφοράς.

Ίσως τα τελευταία γεγονότα μας βάλουν σε σκέψεις.. Μήπως ο καθένας ξεχωριστά θα πρέπει να κάνει κάτι απέναντι σε αυτό το φαινόμενο; Μήπως πρέπει να σκεφτόμαστε λιγάκι διαφορετικά απέναντι σε όλο αυτό και να αρχίσουμε να μιλάμε όταν αντιλαμβανόμαστε τέτοιου είδους συμπεριφορές;;; Μήπως;;; Η βία γεννά βία και δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ψύχραιμοι απέναντι στον χαμό ενός δικού του ανθρώπου. Μήπως πρέπει να σκεφτόμαστε λιγάκι διαφορετικά;; Λίγο πιο ανθρώπινα;;; Λέω τώρα, μήπως;;;

 

Νίκος Βούλγαρης, παίχτης μπάσκετ Αρχηγός του ΓΣΠ: Το bullying είναι  μία κακή μόδα

Δυστυχώς είναι κάτι το οποίο διαρκώς αυξάνεται. Πάντα υπήρχε αλλά αυτή την στιγμή έχει γίνει μία κακή μόδα. Και νομίζουν αυτοί που το κάνουν ότι αυτό είναι μαγκιά. Δεν είναι έτσι όμως. Το πως μπορούμε να το σταματήσουμε όμως είναι το ερώτημα. 

Θα πρέπει όλοι μας να βοηθήσουμε. Και αυτοί που το δέχονται αλλά και αυτοί που το βλέπουν να γίνεται σε κάποιους να μην φοβούνται να μιλήσουν.

Θα πρέπει κατευθείαν να ενημερωθούν οι γονείς ή σε σχολεία οι καθηγητές.

Πρέπει να το σταματήσουμε τωρα και σε αυτό πρέπει να βοηθήσουμε όλοι.

Να μην φοβούνται τα παιδιά να μιλήσουν. Μαγκιά δεν είναι να ασκείς βία σε κάποιους.

Άννα Νικολαίδη -  Υπ.Διδάκτωρ Φιλοσοφίας ΕΚΠΑ, συγγραφέας: Το bullying υπάρχει όσο υπάρχουν κοινωνίες με ανισότητες

Mετά τα τελευταία γεγονότα, έχει πάρει πολύ μεγάλη έκταση και στην Ελλάδα το θέμα που είναι παγκοσμίως γνωστό ως bullying. Δυστυχώς, όπως τις περισσότερες φορές, πρέπει να συμβεί ένα τραγικό γεγονός για να ευαισθητοποιηθεί το κοινωνικό σύνολο και να δοθεί σε ένα τόσο ακραίο φαινόμενο, η σοβαρότητα που του αρμόζει. Η αλήθεια είναι ότι το bullying υπάρχει όσο υπάρχουν κοινωνίες με ανισότητες, υπάρχει όσο το ανθρώπινο πνεύμα παραμένει δέσμιο του κατώτερου ενστίκτου της εξουσίας, όσο ο φόβος κουρνιάζει στην ανθρώπινη ψυχή και την κατασπαράζει. Ας ελπίσουμε και ας κάνουμε όλοι το καλύτερο έργο που μπορούμε, ώστε να καλλιεργηθούν στις κοινωνίες του αύριο αυτές οι αξίες που δεν θα δίνουν χώρο σε αυτά τα ένστικτα, αλλά αντίθετα θα αφυπνίζουν την ελπίδα, τον σεβασμό, την αποδοχή της διαφορετικότητας και τη φιλία.

Για το 2015 να ευχηθώ να περιοριστούν σημαντικά όποιες συμπεριφορές απορρέουν από λαβωμένες ψυχές και να ανθίσουν οι σκέψεις και οι προϋποθέσεις που θα οδηγήσουν τον πολιτισμό μας σε ένα ανώτερο επίπεδο, πνευματικά και ψυχικά.

Αυτή θα ήθελα να είναι η ευχή μου και προς τους αναγνώστες του Πινακίου. Να έχουν στη ζωή τους - τους ανθρώπους αυτούς που τους δίνουν χαρά, έμπνευση και πνευματική ανάταση.

                                             

Στέφανος Σολωμός, μπασκετμπολίστας : Τον ταύρο από τα κέρατα να τον πιάσουμε

Κάνοντας αναγραμματισμό την λέξη bullying το μήνυμα μου είναι να πιάσουμε τον ταύρο από τα κέρατα…έτσι θα λύσουμε το πρόβλημα αυτό και όχι αδιαφορώντας.

Βανέσα  Γεωργίνη, Εκπαιδευτικός φιλολογικών μαθημάτων: Τα παιδιά δεν γνωρίζουν τον τρόπο να συνεργάζονται

To τελευταίο χρονικό διάστημα, το μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού έχει στρέψει το ενδιαφέρον του στην μορφή εκφοβισμού ή εξαναγκασμού που έγινε γνωστή με τον όρο “bullying”. Oι περισσότεροι αναφερόμαστε στην επιβολή ενός ατόμου ή μιας ομάδας πάνω σ' ένα άλλο άτομο ή ομάδα, με σκοπό την επίδειξη δύναμης. Το “bullying” μπορεί να προκύψει σε οποιοδήποτε περιβάλλον, στο οποίο ανθρώπινα όντα αλληλεπιδρούν, αλλά ως εκπαιδευτικός επιλέγω να δώσω ένα παράδειγμα από την σχολική μονάδα. Είναι σημαντικό να περιγράψουμε το φαινόμενο, να εστιάσουμε στα αίτια εξάπλωσής του και ν' αναλύσουμε τις συμπεριφορές με τις οποίες εμφανίζεται αλλά αυτό δεν αρκεί.

Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών, έχοντας την πρόθεση να διδάξουμε στα παιδιά την έννοια της συνεργατικότητας, τους αναθέτουμε ομαδικές εργασίες σε σχέση με κάποιο αντικείμενο που τους ενδιαφέρει, συνήθως, για να εξασφαλίσουμε την προθυμία τους.

Τότε, τα παιδιά αρχίζουν να μαλώνουν, αρχικά, γιατί όλοι θέλουν ν' αναλάβουν τον ρόλο του εκφωνητή της εργασίας ενώπιον της τάξης, εφόσον είναι ο πιο ελκυστικός και στη συνέχεια, επειδή ο καθένας επιθυμεί να είναι το δικό του κείμενο, αυτό που θα εκφωνηθεί από την στιγμή που θεωρεί ότι είναι το πιο επαρκές, πρωτότυπο και καλογραμμένο. Απ' το παράδειγμα λοιπόν, γίνεται φανερό ότι τα παιδιά δεν γνωρίζουν τον τρόπο να συνεργάζονται, τον οποίο οφείλουμε να τους δείξουμε εμείς ( και οι γονείς).

Δεν έχουν μάθει να σέβονται όλους τους ρόλους μιας ομάδας,

διότι έχουν συνηθίσει να τους διακρίνουν σε σημαντικούς και λιγότερο σημαντικούς. Όμως , είναι- εξίσου- σημαντικοί όλοι οι ρόλοι για να λειτουργήσει μια ομάδα (όχι μόνο μαθητών αλλά και πολιτών) και να προκύψει ένα χρήσιμο αποτέλεσμα, κι αυτό πρέπει να γίνει τρόπος σκέψης πρώτα σ' εμάς τους ενήλικες κι έπειτα στα παιδιά.

                          Ευγενία.Χ Αιμιλιανίδου Δικηγόρος Αθηνών: Ένα τραύμα βαθύ

Σχολικός εκφοβισμός..Μια μάστιγα της εποχής ή ένα καλά ανά τα έτη συγκαλυμμένο φαινόμενο; Ότι και από τα δυο να ισχύει το τραύμα που επιφέρει στην παιδική, εφηβική και μετεφηβική ηλικία παραμένει το ίδιο...

Βαγγέλης Ιωάννου Δημοσιογράφος: Σεβασμός στην διαφορετικότητα του καθενός

Άννα Γαλανού -  Συγγραφέας: Το bullying καμουφλάρεται πίσω από ένα ψευτονταηλίκι θρασύδειλων και αδύναμων ανθρώπων

Το bullying είναι μια ακραία μορφή κοινωνικού ρατσισμού. Συνήθως καμουφλάρεται πίσω από ένα ψευτονταηλίκι θρασύδειλων και αδύναμων ανθρώπων που επιδιώκουν να προκαλέσουν απόγνωση, φόβο και ντροπή στους συνανθρώπους τους. Με αφορμή το θάνατο του Βαγγέλη Γιακουμάκη, το φαινόμενο συζητήθηκε κυρίως για τα σχολεία. Ασφαλώς και είναι σημαντικός ο λόγος, αφού αυτά είναι τα φυτώρια της γενιάς που ακολουθεί. Όμως δυστυχώς δεν υπάρχει μόνο εκεί. Ας ρίξουμε μια προσεκτική ματιά γύρω μας… Άτομα με ειδικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες, άνθρωποι του περιθωρίου, άστεγοι, ομοφυλόφιλοι, επαίτες, άνθρωποι με ιδιόμορφη εμφάνιση και τρόπο ομιλίας, κοντοί, χονδροί, φαλακροί, αμόρφωτοι, φτωχοντυμένοι, ντροπαλοί, όλοι αυτοί αποτελούν τον περίγυρό μας και μοιράζονται την καθημερινότητά μας. Αν παρατηρήσουμε πρόσωπα και συμπεριφορές θα διαπιστώσουμε ότι το bullying περιλαμβάνει πολλές μορφές βίας και όχι μόνο σωματικής αλλά και ψυχολογικής. Ας δώσουμε μια υπόσχεση στον εαυτό μας, ότι θα το καταπολεμήσουμε με κάθε τρόπο. Το μήνυμα μου απευθύνεται σε όλους, μικρούς και μεγάλους. Όχι στις ρατσιστικές συμπεριφορές, όχι στο χλευασμό ανθρώπων, όχι στην περιθωριοποίηση, στην περιφρόνηση και στην απαξίωση κάθε ανθρώπινης ύπαρξης.

Χρήστος Γαλαριώτης, Δημοσιογράφος Ενημερωτικής ιστοσελίδας PeristeriNews.gr: Το bullying μπορούμε να το συναντήσουμε παντού

Bullying… μια λέξη σήμα κατατεθέν της εποχής μας. Ή μήπως όχι; To bullying με την απλοποιημένη έννοια μπορεί να χαρακτηριστεί ως “τραμπουκισμός” ψυχικός ή σωματικός. Δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη επιστημονική γνώση για να το αντιληφθεί κάποιος. Το bullying μπορούμε να το συναντήσουμε παντού. Στην οικογένεια, στο σχολείο, στη δουλειά μας ακόμα και στην παρέα μας. Είναι κάτι που πλέον συμβαίνει ασυναίσθητα από τον καθένα μας προς τον καθένα από εμάς. Γενικά η άποψή μας για αυτή τη νέα μόδα της εποχής που κάποιοι θέλησαν να της δώσουν περισσότερο βάρος και υπόσταση, είναι ότι ο “τραμπουκισμός” πάντα υπήρχε και θα υπάρχει όσο θα υπάρχουν και αντιλήψεις που αντιμετωπίζουν τον συνάνθρωπο τους ως μάζα και όχι ως προσωπικότητα. Η γνώμη μας είναι ότι αυτό ξεκινάει από την διαπαιδαγώγηση που προσάπτει στο νεαρό παιδί η οικογένειά του. Άλλωστε όλα από εκεί ξεκινούν σε αυτή τη ζωή…

Ελένη Ιωανίδου, δικηγόρος: Bullying. Η βίαιη επιβολή της κυριαρχίας, ο εκφοβισμός, το νταηλίκι (ελληνική μετάφραση του όρου, πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/Bullying) εκ μέρους ενός προσώπου ή μιας ομάδας, απέναντι σε άλλο πρόσωπο ή ομάδα

Στην ουσία σαν Bullying οφείλουμε να ορίσουμε τη φασίζουσα ή φασιστική συμπεριφορά και πρακτική του προσώπου ή της ομάδας. Και αυτό γιατί αντιβαίνει σε κάθε νομικό και ηθικό νόμο συμπεριφοράς, που ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει κατακτήσει μέσα στην πορεία της κοινωνικής του εξέλιξης, έως σήμερα.

Η τραγική κατάληξη του 20χρονου φοιτητή απ' την Κρήτη Βαγγέλη Γιακουμάκη και η πιο πρόσφατη περίπτωση της φοιτήτριας, στο τμήμα Νοσηλευτών της σχολής του ΟΑΕΔ, στου Ρέντη, επιτέθηκε με μαχαίρι και τραυμάτισε ελαφρά στο χέρι τρεις συμφοιτήτριές της, την ώρα που το μάθημα βρισκόταν σε εξέλιξη, κατάφεραν να αναδείξουν τα πιο ακραία και απάνθρωπα αποτελέσματα του εκφοβισμού σε "κλειστές" κοινωνικές ομάδες.

Στις δύο αυτές πρόσφατες περιπτώσεις το αποτέλεσμα του Bullying  ήταν θανατηφόρο ή δολοφονικό και για τα δύο μέρη, θύματα και θύτες.

Μέσα σε μια κοινωνία σε βαθιά οικονομική κρίση, όπως η δική μας, το πρόβλημα οξύνεται, γίνεται καθημερινότητα δίπλα μας, πολλαπλασιάζεται και οδηγεί σε τραγικά αποτελέσματα.

Ήλθε η θυσία δε του Βαγγέλη Γιακουμάκη να το φέρει στο προσκήνιο, σαν ένα πρόβλημα, μια παθογένεια που απαιτεί άμεση κοινωνική και νομική αντιμετώπιση.

Ο νομικός πολιτισμός, όπως άλλωστε είναι η φύση του να προσαρμόζεται ακολουθώντας την κοινωνική εξέλιξη, οφείλει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα στη ρίζα του, γιατί μέχρι σήμερα ή δεν είχε λάβει σοβαρά τις διάφορες εκφάνσεις του ή τις αντιμετώπιζε εξειδικευμένα (όπως π.χ. στην εργασιακή κακοποίηση) και πάντα μετά τη τέλεση του.

Πρωτίστως όμως είναι χρέος της ίδιας της κοινωνίας, εμάς των ιδίων, να επαγρυπνούμε, να διαπιστώνουμε, να πολεμάμε και καταδικάζουμε τα φαινόμενα αυτά εν τη γενέσει τους, προστατεύοντας και βοηθώντας τους αδυνάμους.

Άλλωστε, τότε και μόνο τότε, δε θα μιλάμε για ζούγκλα, αλλά για ανθρώπινη κοινωνία και πολιτισμό. Αγαθό που η δική μας γενιά οφείλει να αφήσει παρακαταθήκη στις επόμενες.

Το μήνυμα του επιτελείου του Dalu

Το Dalu cafe cocktail bar τάσσεται κατά του bullying. Το κατακρίνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Η βία δεν έχει χώρο σε μια ανεπτυγμένη κοινωνία. Οι διαφωνίες λύνονται με το διάλογο.

Άρτεμις Πονηρού: Το bullying μπορεί να γίνει μπούμερανγκ 

Στις μέρες μας η χώρα μας βιώνει το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού ή αλλιώς bullying,πολύ έντονα, το οποίο αντί να μειωθεί, διαδίδεται ραγδαία με τους Έλληνες να μη ξέρουν πως να το αντιμετωπίσουν, να το μειώσουν ή ακόμα και να το εξαφανίσουν.

Δυστυχώς, σήμερα το φαινόμενο του ενδοσχολικού εκφοβισμού έχει καταντήσει να γίνεται "συνηθισμένο". Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι 2 στα 10 παιδιά αντιμετωπίζουν καθημερινά το μπούλινγκ.  Είτε ως θύματα,είτε ως μάρτυρες κάποιου συμβάντος. Δεν είναι λίγα. Το bullying δεν είναι κάτι ασήμαντο, αδιάφορο. Δεν πρέπει ούτε να σιωπάμε, ούτε να αδιαφορούμε. Παίζονται ψυχές παιδιών, δεν είναι αστείο. Πρέπει επειγόντως να γίνει κάτι δραστικό. Αν κάποιο παιδί είχε υπάρξει στο παρελθόν θύμα, στο μέλλον θα γίνει θύτης. Πρέπει λοιπόν, για να το αποφύγουμε αυτό και να διορθώσουμε τα πράγματα, να πάρουμε δραστικά μέσα. Στα σχολεία, όπου είναι ο κυριότερος παράγοντας του bullying, θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου, αντί να μας δείχνουν συνέχεια video ή θεατρικές παραστάσεις με θέμα τη Βια, να κάνουν κάτι γι'αυτό.

Πρέπει ΟΛΟΙ μας να κάνουμε κάτι γι'αυτό. Να βοηθήσουμε, να ακούσουμε τον άλλο. Να κάνουμε ότι μπορούμε. ΜΗΝ σιωπάτε. ΜΗΝ αδιαφορείτε. Μπορεί στο μέλλον να γίνει και σε εσάς. Να πέσετε κι εσείς θύμα του bullying. Κάντε κάτι!

                               Αθήνα Ισιγώνη, δημοσιογράφος: Οι αληθινοί υπαίτιοι

Αυτό που δυστυχώς έπαθε ο Βαγγέλης πρέπει να γίνει παράδειγμα στα παιδιά που δέχονται το μπουλινγκ και δεν μιλάνε γενικά ή δεν τα παίρνουν κρανίο και να γίνονται επιθετικοί αλλά και στα αλλά τα παιδιά που κάνουν το μπούλινγκ  που πουλάνε δήθεν αντριλίκι! Αλλά η άποψη μου είναι πως  δεν φταίνε μόνο αυτά τα παιδιά που το κάνουν!

Στην πατρίδα μου λένε πως από την κεφαλή βρωμάει  το ψάρι όταν λοιπόν οι γονείς αφήνουν  τα παιδιά τους ανεξέλεγκτα αυτά τα πράγματα συμβαίνουν ! Και βεβαία πρέπει στα σχολεία-πανεπιστήμια  οι καθηγητές μόλις τους αναφέρουν κάτι τέτοιο οι μαθητές  άμεσα πρέπει να λύνουν το πρόβλημα και όχι να κοιτούν  το ρολόι τους πότε θα τελειώσουν οι ώρες διδασκαλίας.

Ιωάννα Μπέγκα, δημοσιογράφος: Είσαι πιο σημαντικός από όσο θέλουν να σε κάνουν οι άλλοι να πιστεύεις

Λέμε ένα δυνατό όχι στο bullying!Δεν καλύπτουμε κανέναν, δεν φοβόμαστε κανέναν...

Είσαι πιο σημαντικός από όσο θέλουν να σε κάνουν οι άλλοι να πιστεύεις...

Αλέξανδρος Τσάκωνας, Δικηγόρος - Πρώην αθλητής: Stop Bullying!

Δήμητρα Δημητρακοπούλου, Ερμηνεύτρια - Καθηγήτρια Φωνητικής: Ας προστατέψουμε όσο μπορούμε τις παιδικές ψυχές…!!!

Για το θέμα του  «bullying» υπάρχουν χιλιάδες θέματα για να αναπτύξω, όμως θα ήθελα να επικεντρωθώ περισσότερο στην ενδοσχολική βία. Δεν  σταθώ στα γεγονότα που έχουμε ακούσει κατά καιρούς,  αλλά στο ότι γνωρίζουμε το «πρόβλημα» που υπάρχει και το αγνοούμε. Η ενημέρωση από τους αρμόδιους σε γονείς, δασκάλους/καθηγητές και παιδιά θεωρώ πως είναι οι 3 παράγοντές για την αποφυγή αυτών των καταστάσεων. Την μεγαλύτερη ευθύνη βέβαια γι’ αυτά τα περιστατικά που συμβαίνουν την ρίχνω στους γονείς των «θυτών» που τα μεγάλωσαν χωρίς να σέβονται τον συνάνθρωπό τους   και δυστυχώς και αυτά κάποια στιγμή θα γίνουν γονείς και θα κάνουν παιδιά και όλα αυτά γίνονται μια αλυσίδα. Ας προστατέψουμε όσο μπορούμε τις παιδικές ψυχές…!!!

Πάντα θα βρίσκονται «θύτες» στον δρόμο μας, όμως το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς γι’αυτο…θα γίνουμε «θύματα»ή ΟΧΙ!;!;!

Γιώργος Κωστάκης, ιδιοκτήτης του escape.gr: Όλοι μαζί μπορούμε να σταματήσουμε το bullying

Ίσως κάποιοι να γεννιούνται πιο ευαίσθητοι, πιο ευάλωτοι η απλά διαφορετικοί, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι όλοι είμαστε το ίδιο και έχουμε το ίδιο δικαίωμα στη ζωή, στη μόρφωση, στην υγεία, στη χαρά... Το μπούλινγκ όπως λένε, η αλλιώς η χειρότερη μορφή βίας σε νεαρές ηλικίες είναι κάτι που πρέπει εμείς οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και όποιος μπορεί, να φροντίσουμε να εξαλειφθεί. Νομίζω έχει άμεση σχέση με τα φαινόμενα ρατσισμού, μίσους κτλ. Ας δώσουμε στα παιδιά μας να καταλάβουν ότι όλοι μαζί μπορούμε να σταματήσουμε το bullying. Είναι "θανατηφόρο""

Ερωδίτη Παπαποστόλου, απόφοιτος οικονομιικών-μάρκετινγκ, συγγραφέας κι ερασιτέχνης φωτογράφος: BULLYING, ή αλλιώς, νταηλίκι

Το bullying, είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο που ταλαιπωρεί δεκάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Μπορεί να προκύψει σε οποιοδήποτε περιβάλλον στο οποίο αλληλεπιδρούν μεταξύ τους ανθρώπινα όντα. Αυτό περιλαμβάνει το σχολείο, το στρατό, την οικογένεια, το χώρο εργασίας, το σπίτι και τις γειτονιές. Θύματά του, είναι όσοι ξεχωρίζουν από τη μάζα, είτε λόγω οικονομικής κατάστασης, καταγωγής, εμφάνισης, σεξουαλικότητας, είτε χωρίς κανένα προφανή λόγο, επειδή απλά κρατούν χαμηλό προφίλ και δεν τρέχουν πίσω από τους «νταήδες» που θέλουν να επιβάλουν την τάξη. Έχει τρεις μορφές. Σωματική, λεκτική και ψυχολογική βία. Στην πρώτη περίπτωση βασανίζουν σωματικά τον «στόχο» τους, προκαλώντας μερικές φορές ακόμα και το θάνατό του. Στη δεύτερη και τρίτη περίπτωση η ψυχολογική πίεση που δέχεται το θύμα είναι τόσο μεγάλη που καταλήγει να έχει ψυχολογικά προβλήματα με κατάληξη πολλές φορές την αυτοκτονία.

Έπειτα, είναι εκείνοι που βλέπουν τι συμβαίνει, κι όμως δεν μιλούν, δεν ενημερώνουν, δεν προσπαθούν να βοηθήσουν το «στόχο» από φόβο μήπως πάρουν τη θέση του και μπουν στο στόχαστρο των βασανιστών του.

Ο εκφοβισμός αυτός πρέπει να σταματήσει. Τα εκάστοτε θύματα δεν πρέπει να σιωπούν. Πρέπει να διαπαιδαγωγηθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να εμπιστεύονται τους γονείς και τους δασκάλους, αν πρόκειται για παιδιά, ή τους οποιουσδήποτε ανωτέρους τους που είναι ικανοί να σταματήσουν το φαινόμενο και να τιμωρήσουν παραδειγματικά τους ενόχους. Πρέπει επίσης όλοι μας να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό και τις ικανότητές μας, ώστε η ψυχολογική βία που μπορεί να μας ασκήσουν να μην έχει αντίκτυπο στην ψυχική μας υγεία. Όσοι γίνονται μάρτυρες αυτών των γεγονότων, πρέπει να ενημερώνουν όσους μπορούν να βάλουν τάξη και να βοηθήσουν τα αθώα θύματα. Δεν έχουν λόγο να φοβούνται. Αν μαζευτούν, είναι πολύ περισσότεροι από τους «νταήδες» που θέλουν να κάνουν επίδειξη δύναμης.

Τέλος, όσον αφορά τον σχολικό εκφοβισμό, οι γονείς και οι δάσκαλοι είναι σημαντικό να διαπαιδαγωγούν τα παιδιά με την πεποίθηση ότι όλοι είμαστε ίσοι, κι αν πέσει στην αντίληψη τους κάποιο φαινόμενο bullying, θα πρέπει να πάρουν τα απαραίτητα μέτρα ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να τιμωρήσουν αυστηρά τα ίδια τους τα παιδιά.

                                        Μανος Βροντζακης Personal Trainer/Μοντελο

                   "Πριν με κρίνεις, σιγουρέψου ότι είσαι τέλειος , και πίστεψε με δεν είσαι!!!

Γιάννα Στρατή : ΑΝΟΙΞΕ το στόμα σου, ΜΙΛΑ, ΚΛΕΙΣΕ το δικό τους

Τα λόγια πολλές φορές πονάνε, πόσο μάλλον όταν συνέχεια για εσένα μιλάνε και άδικα συνέχεια σε σταματούν και σε βαράνε . ΑΝΟΙΞΕ το στόμα σου ΜΙΛΑ ΚΛΕΙΣΕ το δικό τους

Κώστας Πατινιωτάκης, εμπειρογνωμονας στον τομέα νέας γενιάς στο Ποταμι:Ψάξτε τους δορυφόρους και τις συνιστώσες που δημιουργούν το bullying

Η σχολική αυλή, η παιδική χαρά που δεν υπάρχει πια, το διάλειμμα στο φροντιστήριο, η πλοήγηση στο διαδίκτυο είναι χώροι που βρίσκουν και έβρισκαν τα παιδιά να εκτονώνουν την ενέργειά τους . Το καθένα από αυτά μεταφέρει εμπειρίες κι βιώματα της οικογένειας του και προσπαθεί να ενσωματωθεί σε ένα κοινωνικό σύνολο που οι κανόνες του έχουν μια συνεχή και εξελισσόμενη μορφή bullying . Ένας όρος που πρόσφατα μπήκε στην ζωή μας αλλά διαχρονικά κυκλοφορεί . "αν δεν είσαι καλός στο σχολείο μαύρο φίδι που σε έφαγε, καλός τον φλώρο, πως είσαι έτσι ρε " " αν αργήσεις ξανά θα σε απολύσω, αγαπητέ δεν έπιασες τους στόχους της εταιρίας μας, αν δεν με πας ταξίδι χωρίζουμε" . Ο καθένας βιώνει πιέσεις και το ζητούμενο είναι η ίδια η οικογένεια από την παιδική ηλικία να χτίζει αντισώματα και μηχανισμούς αντίδρασης . Αντίδρασης που στην ενήλικη ζωή του θα τον έχουν κάνει να αξιολογεί τι είναι bullying και τι δεν είναι . Πιο ειδικοί από εμένα είναι ψυχολόγοι και επιστήμονες αλλά μην ξεχνάμε οτι τα παιδιά πρέπει να ζουν και αυτά στον πραγματικό κόσμο . Μια βόλτα σε μεγάλα καταστήματα παιχνιδιών τώρα λίγο πριν το Πάσχα θα σας δώσει απαντήσεις με τερατόμορφους ήρωες που γίνονται αντικείμενο λατρείας συνοδευόμενα με την πασχαλινή λαμπάδα . Ηλεκτρονικά παιχνίδια εξοπλίζουν υπερήρωες με πολεμικά όπλα και το διαδίκτυο ανοιχτό σε όλα . Ψάξτε τους δορυφόρους και τις συνιστώσες που δημιουργούν το bullying . Έχει πολλές απαντήσεις για όλους μας ..

Κατερίνα Τριανταφύλλου, Εξειδικευμένη και πιστοποιημένη μουσικός παιδαγωγός σε σχολεία για παιδιά προσχολικής ηλικίας: Κλειδί η ψυχική ισορροπία του παιδιού

Έρευνες δείχνουν ότι στα καλλιτεχνικά σχολεία τα φαινόμενα bullying

είναι εξαιρετικά σπάνια! Αυτό συμβαίνει γιατί η ψυχική ισορροπία του παιδιού στην οποία συμβάλει ουσιαστικά η μουσική εκπαίδευση χτίζει ισορροπημένα συναισθηματικά παιδιά, με απόλυτο αυτοέλεγχο και αυτοεκτίμηση πράγμα που συντελεί καθοριστικά στη δημιουργία υγειών σχέσεων και στην καλύτερη διαχείριση των άσχημων -ατυχών στιγμών ... που όλοι ήρθαμε αντιμέτωποι στην τρυφερή παιδική ηλικία.

Η εκμάθηση αλλά και η διατήρηση της ισχύος κανόνων συμπεριφοράς από την μικρή κοινωνία της οικογένειας και πιο μικρές «τιμωρίες» είναι σημαντικό να μπαίνουμε στη διαδικασία ότι παντού ισχύουν και τους σεβόμαστε αλλιώς είναι βέβαιο ότι θα δεχτούμε τις επιπτώσεις των πράξεων μας... Και αυτό είναι κάτι το οποίο διδάσκεται. Είναι μηχανισμός στην εγκεφαλική λειτουργία του ανθρώπου που γίνεται συνείδηση μεγαλώνοντας και παραμένει ως τρόπος ζωής για πάντα , διασφαλίζοντας την ομαλότερη συμβίωση σε όποια κοινωνία ζει ο καθένας μας!

Ουρανία Τουτουντζή, κοινωνιολόγος και διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου, συγγραφέας  (τελευταίο της βιβλίο είναι Ο Ρομπέν των κάστρων και ο φυλακισμένος γελωτοποιός που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διότρα) : Οι «νταήδες» δεν είναι οι αυριανοί επιτυχημένοι της ζωής

Μιλώντας για τον εκφοβισμό, αυτό κυρίως θα ήθελα να πω σε κάθε παιδί και σε κάθε έφηβο που πέφτει θύμα του:

Αυτά που ενδεχομένως έχεις υποστεί από τους «νταήδες» του σχολείου ή της γειτονιάς σου, αποκαλύπτουν τη δική τους δειλία απέναντι στη ζωή, όχι τη δική σου.

Μην τους φοβάσαι.

Για να τους σταματήσεις, ένας μόνο τρόπος υπάρχει: μίλα. Μίλα για αυτό που συμβαίνει, στους γονείς σου, σε κάποιον δάσκαλο ή καθηγητή, ή κάλεσε κάποια γραμμή στήριξης παιδιών και εφήβων.

Και να θυμάσαι πάντοτε: Οι «νταήδες» δεν είναι οι αυριανοί επιτυχημένοι της ζωής. Αντίθετα, μάλιστα: είναι αυτοί που από πολύ νωρίς ήδη δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν υπεύθυνα τη ζωή.

Ελένη Μπεντίλα, συγγραφέας (τελευταίο της βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη «Ο φιλοξενούμενος»: ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΣΚΑΣΕΙΣ

Μια μέρα όμορφη καθόμουνα στην Πλάκα, στη γειτονιά των Θεών και έπινα το καφεδάκι μου απέναντι από ένα ψυγείο της Κόκα-Κόλα όπου καθρεφτιζόντουζαν όμορφα τα παλιά ερειπωμένα σπίτια. Ξαφνικά, περνάει μια χοντρή κυρία ντυμένη σαν καρναβάλι και μου προκαλεί ένα γέλιο που δεν μπορώ να συγκρατήσω τόσο που γυρνάει και με κοιτάζει. Καταπίνω την ευθυμία μου και σηκώνομαι να την αγκαλιάσω. Έτοιμη να κλάψω μέσα στην αγκαλιά της. "ΜΑΡΙΑΝΘΗ!!" Ήταν η Μαριάνθη, μετά από 40 χρόνια που είχα να τη δω. Από το σχολείο... "Δεν παντρεύτηκα ποτέ, δεν δούλεψα ποτέ, ζω με τη σύνταξη του πατέρα μου και τις βοήθειες της εκκλησίας. Έχεις κανένα φράγκο να μου δώσεις, σε παρακαλώ..." Βγήκα από την αγκαλιά της και κραύγασα έντρομη."ΟΧΙ!!" Δεν άλλαξες βρε κορίτσι μου... Και τότε ήσουν χοντρή και γύρευες δεκαράκια για να φας τυρόπιτες. Κι εμείς, τα υπόλοιπα κορίτσια που σιχαινόμασταν τα κιλά σου και το μόνιμα γεγάτο σου στόμα σου δίναμε όλες τις οικονομίες μας για να τρως κι άλλο, μέχρι να σκάσεις! ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΣΚΑΣΕΙΣ, ΝΑ ΣΕ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΛΑΜΕ ΑΙΩΝΙΑ!!    

Μαρία Δούρου, στιχουργός: ΜΙΛΑ και μη φοβάσαι!

Ο εκφοβισμός είναι μια μορφή βίας που οδηγεί σε συναισθηματική αλλοτρίωση , η βία και ο εκφοβισμός είναι μάστιγα της κοινωνίας & χρειάζεται κινητοποίηση κ εκπαίδευση προκειμένου να αντιμετωπιστούν τέτοια φαινόμενα κ στήριξη από όλους μας ...είναι θέμα παιδείας αν δεν έχεις παιδεία οδηγείσαι στην βία και στον ρατσισμό!  Ας αναγνωρίσουμε λοιπόν όλοι μας την βία απέναντι στους αδύναμους και να σεβαστούμε και να κατανοήσουμε ότι όλοι μας είμαστε ίσοι !

Ας κάνουμε κάτι όλοι μας για να σταματήσει αυτό το φαινόμενο.

Αν περιμένουμε από κάποιον άλλο τότε κανείς δε πρόκειται να κάνει τίποτα ! Για οποιοδήποτε τέτοιο περιστατικό ΜΙΛΑ και μη φοβάσαι !

Μαρία-Μαγδαληνή Μάρκου,  Πανελλαδική Γραμμή 115 25 του Μαζί για το Παιδί: «Αγάπα τον άνθρωπο, γιατί είσαι εσύ»

Λέμε όχι στον σχολικό εκφοβισμό γιατί η στοχοποίηση του ενός είναι εν δυνάμει στοχοποίηση του καθενός. Γιατί η διαφορετικότητα είναι όχι μόνο αυτονόητο δικαίωμα αλλά και αναγκαία για την προσωπική ολοκλήρωση του ατόμου. Λέμε όχι στον εκφοβισμό και στη βία γιατί αυτή οδηγεί στην κοινωνική αποξένωση και στην προσωπική μοναξιά.  Λέμε ναι στην αλληλεγγύη και στην υποστήριξη του διπλανού - συμμαθητή και συνανθρώπου – γιατί όλοι μας έχουμε χώρο ύπαρξης και την ελευθερία να υπάρχουμε. Λέμε όχι στον σχολικό εκφοβισμό γιατί ο δυνατός τρώει τον αδύναμο μόνο στη ζούγκλα. Στις εκπολιτισμένες κοινωνίες ο ένας στηρίζει τον άλλον και ο σεβασμός αποτελεί βασική ανθρωπιστική αξία. Λέμε όχι στον σχολικό εκφοβισμό γιατί η ανοχή γίνεται ενοχή. Παρεμβαίνουμε, επεμβαίνουμε, αντιδρούμε. Λέμε ναι στην ζωή και στην απόλαυσή της και όχι στην καταπόλεμησή της, ούτε στην περιθωριοποίησή της. «Αγάπα τον άνθρωπο, γιατί είσαι εσύ» - Νίκος Καζαντζάκης (1883 - 1957) .

Δείτε επίσης το άρθρο της Μαρίας-Μαγδαληνής Μάρκου για τηνενδοσχολική βία εδώ

 

Lay -out.gr: Η αδιαφορία των ενηλίκων, ισοδυναμεί με συναίνεση στα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού

Σε ένα φαινόμενο όπου θύτες και θύματα είναι συνήθως ανήλικοι, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αμφότεροι χρειάζονται φροντίδα, υποστήριξη και πάνω από όλα προσοχή. Η αδιαφορία των ενηλίκων, ισοδυναμεί με συναίνεση στα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού.

Stop cyber bullying - Natura

Σίγουρα όλοι γνωρίζουμε τι  σημαίνει «σχολικός εκφοβισμός» (school bullying), ένα από τα φαινόμενα νεανικής παραβατικότητας, που εμφανίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Πλέον, όμως οι ανήλικοι και έφηβοι χρήστες των ελληνικών social media, ζουν τον τρόμο και το φόβο της διαδικτυακής βίας. Πρόκειται για το cyber bullying, μια νέα μορφή εκφοβισμού που αναδύεται μέσα από την αυξανόμενη χρήση των τεχνολογικών μέσων, καθώς και την καθολική εξάπλωση  των φορητών συσκευών…Δείτε την συνέχεια εδώ


Το μήνυμα του kozaniLife.gr για το bullying

Το kozaniLife.gr με αφορμή το θάνατο του Βαγγέλη Γιακουμάκη που συγκίνησε όλο το πανελλήνιο και αποτέλεσε το πρώτο θάνατο απο bullying στην Ελλάδα, στέλνει μήνυμα κατά της βίας και της καταπάτησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας από το φαινόμενο bullying.

Το bullying δεν είναι μόνο σχολικό φαινόμενο και έχει βαθύτερες αιτίες. Σε ενδοψυχικό επίπεδο εκφοβιστής γίνεται μόνο αυτός που σε κάποια ευάλωτη στιγμή της ζωής του δέχτηκε λεκτική ή ψυχολογική βια. Το αντίκτυπο αυτής της τραυματικής εμπειρίας είναι να στοχοποιήσει στο μέλλον ένα νέο αδύναμο άτομο με σκοπό την επίδειξη εξουσίας και δύναμης. Το θύμα αισθάνεται ψυχικά ευάλωτο και ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί την όλη κατάσταση, πολλές φορές αισθάνεται τύψεις και θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο. Μάλιστα σε πρόσφατη έρευνα, ένας στους τρεις μαθητές έχει πέσει θύμα bullying! Είναι τουλάχιστον ντροπή να παραβλέψουμε κάτι τέτοιο και να μένουμε άπραγοι καταλογίζοντας ευθύνες σε άλλους. Είναι θέμα όλων μας γιατί όλοι μας έχουμε έρθει αντιμέτωποι είτε άμεσα είτε έμμεσα με αυτό το φαινόμενο, άλλοι ως θύματα, άλλοι ως απλοί θεατές ή ακόμη και ως θύτες…

Ας μη ξεχνάμε λοιπόν μικροί και μεγάλοι ότι στο πρόσωπο κάθε ατόμου που υποφέρει από το φαινόμενο αυτό θα μπορούσαμε να ήμασταν εμείς, το παιδί μας, κάποιος φίλος μας και ας πάρουμε θέση γιατί κανείς δεν αξίζει τέτοιου είδους συμπεριφορά. Είναι στο χέρι μας να επέμβουμε κατευθείαν και να δώσουμε τέλος στο εκφοβισμό και την καταπάτηση της αξιοπρέπειας ενός ακόμη ατόμου.

Salonikara.blogspot.gr: Να είσαι γενναίος και να αντιδράσεις

Για όλες εκείνες τις φορές που αδικηθήκαμε ή ακόμα που μας φόβισαν γιατί για κάποιο λόγο ξεχωρίζαμε ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους . Για όλες εκείνες τις φορές θα πρέπει να συνεχίζουμε να προσπαθούμε και να μη ξεχνάμε πως ήταν εκείνη η αίσθηση και η ελπίδα πως αυτή η αδικία θα πρέπει να σταματήσει. Γι αυτό αν δεις κάποιον να εκφοβίζει άλλους θα πρέπει να φανείς γενναίος και να αντιδράσεις.

Για το eklogika.gr Χρήστος Καψάλης : Καταδικάζουμε το bullying

Το bullying δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία μορφή βίαιης ρατσιστικής συμπεριφοράς και ως τέτοια πρέπει όχι μόνο να καταδικάζεται από όλους αλλά και να αντιμετωπίζεται με αποφασιστικότητα από κάθε άνθρωπο που θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως δημοκράτης και πολιτισμένος. Το www.eklogika.gr από την ημέρα της δημιουργίας του δεν δημοσιεύει ειδήσεις, άρθρα ή σχόλια που προωθούν την βία, τον ρατσισμό ή τους εκφραστές τους, απ’ όπου και αν προέρχονται. Αντιθέτως συμμετέχουμε και προβάλουμε κινήσεις και πρωτοβουλίες που στοχεύουν στην αντιρατσιστική ενημέρωση και δράση. Αποτελεί για μας στάση και τρόπο ζωής.