Απολαύσαμε «καφέ» σερβιρισμένο από τον Θανάση Κουρλαμπά

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο και στο Πινάκιο

Ο Θανάσης Κουρλαμπάς είναι από τους ανθρώπους που τους χαρακτηρίζουν οι χαμηλοί τόνοι και διοχετεύουν την ενέργεια τους στο έργο τους.

Ο ίδιος παρά τις επιτυχίες που έχει γράψει στο επαγγελματικό του κοντέρ διακατέχεται από μία ήρεμη δύναμη.

Αρκεί κανείς να googλάρει το όνομα του για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι ότι το βιογραφικό του είναι γεμάτο από επιτυχίες.

Από την οργή των Θεών το 1995 έως τις Μάγισσες της Σμύρνης και από τον Ψεύτη Παππού έως την Δικαίωση, ενώ στο θεατρικό σανίδι πατά από το 1992 έως και σήμερα.

Εκεί τον συνάντησα και εγώ, στο Θέατρο Φούρνος όπου ο ίδιος και η «Ομάδα 92» κερνάνε Καφέ κάθε Δευτέρα και Τρίτη.

Μιλήσαμε για το έργο αλλά και τις κοινωνικές του επεκτάσεις σχολιάζοντας την άνοδο των ακραίων πολιτικών δυνάμεων καθώς η μαύρη κωμωδία που πρωταγωνιστεί γράφτηκε στην φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι στα τέλη της δεκαετίας του 30.

Ενώ στην συνέχεια προχωρήσαμε στις επιπτώσεις της μοναξιάς στον άνθρωπο, η οποία αποτελεί και έναν από τους βασικούς άξονες του «καφέ».

Αναφερόμενος στην μεγάλη του αγάπη  το θέατρο ο ίδιος υπογραμμίζει πως «Σε όλες τις κρίσιμες οικονομικές και ευρύτερα κοινωνικοπολιτικές περιόδους-όπου σχεδόν όλες οι παράμετροι και οι αξίες της ζωής τρίζουν και χρειάζονται "επαναδιαπραγμάτευση"-το θέατρο και γενικά η τέχνη πάντα θα αποτελεί σχεδία, στήριγμα ηθικό και αξιακό στις ψυχές μας».

Τέλος, διαβάστε τι λέει ο Θανάσης Κουρλαμπάς για τους ανικανοποίητους πόθους…

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη προσκαλείτε τον κόσμο για έναν καφέ… Που τον σερβίρετε και τι «καφές» είναι αυτός;

«Τον κερνάμε απλόχερα στο θέατρο Φούρνο κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00 μέχρι και την Μ.Τρίτη. Είναι ένας αγαπημένος καφές που με το χαρμάνι του μας ταξιδεύει κι εμάς τους ίδιους-την ομάδα92- τρία χρόνια τώρα και κάτι μου λέει πως θα βρει τον τρόπο να συνεχίσει!»

Ποιοι είναι οι υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης;

«Σκηνοθέτης: Βασίλης Νικολαΐδης

Σκηνικός χώρος- Κοστούμια: Γιάννης  Μετζικώφ

Επιμέλεια κίνησης : Κική Σελιώνη

Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος

Φωτογραφίες: Γιώργος Μαρινάκης, Γεωργία Σιέττου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ηλέκτρα Καρτάνου

Παίζουν: Θανάσης Κουρλαμπάς, Μαρία Καρακίτσου, Ευγενία Μαραγκού, Θεοδώρα Σιάρκου, Γιώργος Σκυριανός,  Στέλλα Χατζημιχελάκη»

Γιατί διαλέξετε αυτό το έργο το 2015, θεωρείτε πως είναι επίκαιρο; Και αν ναι γιατί;

«Η επιλογή έγινε το 2013 αρχικά τυχαία από τον σκηνοθέτη μας για να καλύψει τις ανάγκες της ομάδας ως προς την σύνθεσή της-2 άντρες 4 γυναίκες-αλλά και ως προς το είδος, μαύρη κωμωδία. Σιγά- σιγά όμως και καθώς "σκάβαμε" όλο και περισσότερο στις σχέσεις και στον κόσμο αυτής της οικογένειας ανακαλύψαμε θησαυρό εννοιών και παραλληλισμών που όντως είναι σπαρταριστά επίκαιροι-ο φασισμός είναι απίστευτα παρών- και όντως είναι τύχη σε ένα θεατρικό σχήμα να του δοθεί η ευκαιρία να κοινωνήσουν όλα αυτά στο κοινό».

Η ιστορία διαδραματίζεται στα τέλη της δεκαετίας του ’30 και όμως στην Ευρώπη του 2015, σχεδόν έναν αιώνα μετά, το φάντασμα του φασισμού αρχίζει να πλανάται ξανά…Σας τρομάζει αυτό;

«Είναι εξαιρετικά ανησυχητική τόσο η άνοδός του όσο και η απήχησή του στους νέους.

Βρίσκει ρωγμές και κενά στις ψυχές κάποιων ανθρώπων αλλά και κοινωνιών και ριζώνει χωρίς να το πολυκαταλάβουμε.

Αυτό  ακριβώς περιγράφει και η παράστασή μας. Και βέβαια είναι ένα φαινόμενο που πρέπει διαρκώς να μας απασχολεί η αντιμετώπισή του».

Οι νοσηροί πόθοι είναι και ανικανοποίητοι», επισημαίνει κάποια στιγμή ο Εμερεντζιάνο Παροντσίνι, ισχύει αυτό και στην αληθινή διάσταση και αν σε τι βαθμό;

«Ζούμε και σε μια εποχή που βασίζεται στην ικανοποίηση.

Εκπαιδευόμαστε στο σκληρό έως και ανελέητο κυνήγι της ικανοποίησης. Πολλές φορές και σε πολλούς ανθρώπους αυτό συναντάει νοσηρές ανάγκες και πόθους. Δυστυχώς βλέπουμε συχνά ότι υπάρχουν περιθώρια ικανοποίησης και νοσηρών καταστάσεων γύρω μας».

Οι τρεις αδελφές αναζητούσαν έναν άνδρα…τελικά η μοναξιά είναι ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς του ανθρώπου;

« Η μοναξιά από την φύση της είναι εχθρική έννοια προς τον άνθρωπο. Είμαστε κοινωνικά πλάσματα εμείς οι άνθρωποι.

Βρίσκουμε την ουσία μας μέσα από το κοινό μας ταξίδι με τους άλλους.

Σε φιλικό, σε ερωτικό, σε συναισθηματικά επίπεδο. Συνεπώς η μοναξιά ναι, σκοτώνει και πνευματικά και ηθικά και σωματικά».

Έχετε καταφέρει και έχετε δώσει κινηματογραφική ατμόσφαιρα στο έργο και το γεγονός αυτό βάζει τον θεατή στο κλίμα της εποχής. Πως το καταφέρατε αυτό σε έναν τόσο μικρό χώρο;

«Μας καθοδήγησε ο σκηνοθέτης μας, ο Βασίλης Νικολαΐδης σε ερμηνευτικές επιλογές αυτής της περιοχής-του κινηματογραφικού ρεαλιστικού παιξίματος. Άλλωστε ο μικρό  θεατρικός χώρος δύσκολα θα άντεχε κάτι πιο μεγενθυμένο. Έχουμε διαρκώς την αίσθηση και τον αυτοέλεγχο ότι απευθυνόμαστε στον διπλανό μας κυριολεκτικά»!

Ο Θανάσης Κουρλαμπάς τι άλλο κάνει αυτή την στιγμή;

«Τελειώνω τις παραστάσεις και του "Καφέ" και του la Strada που κάνουμε πάλι σε σκηνοθεσία του Β. Νικολαΐδη στο θ. Βικτώρια με την Κάτια Γέρου, τον Νίκο Νίκα και μια υπέροχη και ταλαντούχα ομάδα ηθοποιών-μουσικών και ακροβατών. Παράλληλα έχω αρχίσει πρόβες για μια κωμωδία που θα ανέβει για λίγες παραστάσεις πάλι στο θ. Βικτώρια μετά το Πάσχα  με τίτλο "Όλη η Βίβλος-λέμε τώρα" που σκηνοθετεί η Αθανασία Καραγιαννοπούλου και παίζουμε ο Ιωσηφίδης ο Ιωσήφ, ο Σωτήρης ο Δούβρης κι εγώ και μετά το Πάσχα θα ξεκινήσω πρόβες για την Ηλέκτρα του Ευριπίδη στο θ. Badminton σε σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου όπου θα κάνω τον Ορέστη».

Ποια είναι τα σχέδια σας, τα επαγγελματικά στο προσεχές μέλλον;

«Να πάνε καλά οι καινούργιες δουλειές-δοκιμασίες και αυτές να φέρουν τις επόμενες».

Η κρίση σίγουρα έχει πλήξει πολύ κόσμο, κι όμως τα θέατρα είναι γεμάτα. Αυτό αποτελεί ένα μήνυμα; Και αν πως το αποκωδικοποιείτε;

«Σε όλες τις κρίσιμες οικονομικές και ευρύτερα κοινωνικοπολιτικές περιόδους-όπου σχεδόν όλες οι παράμετροι και οι αξίες της ζωής τρίζουν και χρειάζονται "επαναδιαπραγμάτευση"-το θέατρο και γενικά η τέχνη πάντα θα αποτελεί σχεδία, στήριγμα ηθικό και αξιακό στις ψυχές μας. 

Πάντα θα έχουμε ανάγκη το γέλιο και το δάκρυ του θεάτρου ώστε να κάνουμε τις δικές μας αντιστοιχίες με την πραγματική ζωή».

Φεύγοντας ο κόσμος από το θέατρο φούρνος τι σας λέει; Τι είχε «εισπράξει» από το έργο που διαδραματίστηκε σε απόσταση αναπνοής απ’ αυτόν;

«Μοιράζεται μαζί μας υπέροχα συναισθήματα και μας ανταμείβει με χαμόγελο και όμορφα λόγια κυρίως για την εντιμότητα της παράστασης ως προς τους στόχους της αλλά και την θεατρική μέθοδο που τους προσεγγίζει. 

Είμαστε ευτυχείς για την απήχηση του "καφέ" μας στις καρδιές των θεατών μας 3 χρόνια τώρα»!

Η ταυτότητα του έργου

Το Θέατρο Φούρνος παρουσιάζει από τις 6 Οκτωβρίου για 3 χρονιά τη μαύρη κωμωδία σε ελεύθερη διασκευή από την «Ομάδα 92» βασισμένη στην νουβέλα του Πιέρο Κιάρα “La spartizione” και στην ταινία «Ελάτε να πάρετε τον καφέ σ’ εμάς» του Αλμπέρτο Λατουάντα.

Το έργο περιγράφει την σχέση ενός δημοσίου υπαλλήλου με τρεις ανύπαντρες αδελφές στην εποχή του Μεσοπολέμου στην φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι.

Η πρόσκληση για έναν καφέ έχει απροσδόκητες εξελίξεις και οδηγεί τους ήρωες σε οριακές καταστάσεις. Με πολύ χιούμορ, πολλές φορές μαύρο και με σπαρταριστές σκαμπρόζικες καταστάσεις, το έργο δεν είναι παρά ένα αλληγορικό σχόλιο στη γέννηση, στην άνοδο και την πτώση του φασισμού.  

Θέατρο Φούρνος:  Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα (Εξάρχεια)