Οδοιπορικό του Πινακίου στο Πήλιο: Χαρτογραφώντας την γη των κενταύρων

Πήλιο, μια λέξη που στο νου φέρνει δεκάδες εικόνες, εικόνες τυλιγμένες με μυθικές ιστορίες και φυσική ομορφιά που κόβει την ανάσα.  Το λένε το μικρό Άγιο Όρος, ενώ κατά την αρχαιότητα ήταν το μέρος όπου κατοικούσαν οι Κένταυροι.  

Κείμενο - Φωτογραφίες: Λευτέρης Χ. Θεοδωρακόπουλός

Συνωστισμός Θεών και ανθρώπων σε ένα κομμάτι γης που είναι ευλογημένο όσο λίγα στον κόσμο. Το Πινάκιο βρέθηκε εκεί και σας μεταφέρει τις εικόνες που αποτύπωσε.  Ένα ταξίδι εκεί όπου η φύση συνορεύει με την φαντασία αναδύεται στην συνέχεια. Με ορμητήριο το χωριό Καλά Νερά περιπλανηθήκαμε στις άκρες του Πηλίου.  Ανοίξτε μια  πορτοκαλάδα ΈΨΑ και απολαύστε την γεύση της σε συνδυασμό με τις εικόνες που ακολουθούν.

1^η ημέρα

Ως ορμητήριο είχαμε το χωριό Καλά Νερά. Στους πρόποδες του νοτιοδυτικού Πηλίου, του βουνού των Κενταύρων και σε απόσταση 18 km από την πόλη του Βόλου, βρίσκεται το χωριό  και οι κάτοικοι του καυχιόνται πως έχουν την πιο όμορφη παραλία στον Παγασητικό Κόλπο. (Ίσως όχι και άδικα). Από το συγκεκριμένο χωριό γίνονται πολύ εύκολα οι περιηγήσεις στα γύρω κοντινά γραφικά χωριά του Πηλίου.

Την διαμονή μας την απολαύσαμε στο ξενοδοχείο Αλκίφρων, το οποίο μας έκανε εντύπωση από το όνομα και μόνο. Φθάνοντας σε αυτό μείναμε με ανοιχτό το στόμα από την αρχιτεκτονική του. Μικρά παραδοσιακά σπιτάκια με έντονο το στοιχείο του ξύλου μας «μετέφεραν» σε άλλη διάσταση.  Το ξύλινο πάτωμα σε συνδυασμό με το πηλιοριτικό «ρυθμό» που τον εισέπραττες ανοίγοντας την μπαλκονόπορτα καθώς  απλωνόταν στα μάτια σου όλος ο Παγασητικός κόλπος. Η Leader του ξενοδοχείου Άσπα Παπουτσή μιλώντας στο Πινάκιο υπογράμμισε πως το Αλκίφρων εκπέμπει ό,τι και το όνομα του…την απλότητα του έρωτα για την ζωή.  «Αυτό που θελήσαμε λοιπόν, είναι να βρούμε ένα όνομα για να ταιριάζει με το χαρακτήρα του «σπιτιού». Θέλαμε ένα όνομα ασυνήθιστο όπως είναι και το ξενοδοχείο μας. Οι απόψεις και οι ιδέες πάρα πολλές. Ψάξαμε στο ιντερνέτ, σε βιβλία, σε εγκυκλοπαίδειες και μάθαμε για τον Αλκίφρωνα. Ο Αλκίφρων ήταν ερωτικός ποιητής,σοφιστής και επιστολογράφος. Όλοι γνωρίζουν τα μεγάλα ονόματα που η αρχαία ελληνική γραμματεία μας κληροδότησε (Πλάτων, Θουκυδίδης, Σοφοκλής). Κοντά σε αυτούς όμως υπάρχει και μια πληθώρα μικρότερων. Ένας από αυτούς είναι και ο Αλκίφρωνας, ο οποίος έζησε λίγο πριν το θεοκρατικό χέρι του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου θάψει οριστικά το αρχαίο πνεύμα (3ος αιώνας μΧ). Ο Αλκίφρωνας ασχολήθηκε κυρίως με την επιστολογραφία, ένα είδος αγαπητό στους αρχαίους Έλληνες.

Η Leader του Ξενοδοχείου Αλκίφρων κα. Άσπα Παπουτσή

Συνέταξε επιστολές με αγροτικό, αλιευτικό και ερωτικό περιεχόμενο, καθώς επίσης με αντικείμενο τις εταίρες και τους παράσιτους. Οι παράσιτοι ήταν παρίες που οι πλούσιοι καλούσαν στα συμπόσια τους και τους επέβαλλαν σε κάθε είδους εξευτελισμό για να διασκεδάσουν. Επίσης ο Αλκίφρωνας συνέταξε και τις ερωτικές αμοιβαίες επιστολές ανάμεσα στον Μένανδρο,το γνωστό κωμωδιογράφο και της Γλυκέρας, μιας άγνωστης κοπέλας». Αυτά μας είπε η κα. Άσπα Παπουτσή για το ξενοδοχείο της και διαπιστώσαμε πως το όνομα ήταν αυτό που ταίριαζε γάντι σε ό,τι αντίκριζαν τα μάτια μας και οι υπόλοιπες αισθήσεις μας. (Ακούστε το ηχητικό αρχείο της συνέντευξης που ακολουθεί). Να τονιστεί πως το ξενοδοχείο βρήκαμε ανθρώπους από την άλλη όχθη του Ατλαντικού οι οποίοι ψηφίζουν εδώ και χρόνια διακοπές στο ξενοδοχείο Αλκίφρων.

Αφού αφήσαμε τακτοποιήσαμε τα πράγματα μας και απολαύσαμε τον καφέ μας στον κήπο του ξενοδοχείου τραβήξαμε για το χωριό Μηλιές.  Στις Κάτω Μηλιές υπήρχε ο σιδηροδρομικός σταθμός ο οποίος ήταν κάτι παραπάνω από γραφικός. Ωστόσο μας μάτιασαν και δεν είχαμε να βγάλουμε φωτογραφία εκεί καθώς είχαμε ξεμείνει από μπαταρία. Αφεθήκαμε στην έκσταση της περιοχής και δεν φροντίσαμε τις συσκευές μας. Ωστόσο πληροφοριακά εμείς απολαύσαμε την πορτοκαλάδα ΕΨΑ μας στο χωριό Πάνω Μηλιές.

2^η ημέρα

Φεύγουμε από τα Καλά Νερά. Λίγο πριν στρίψουμε στον επαρχιακό δρόμο στο δεξί μας χέρι ένας φούρνος. Οι κάτοικοι μας είπαν το προηγούμενο βράδυ να προτιμήσουμε το τυρόψωμο ή το ελιόψωμο. Βέβαια εμείς πήραμε και κιμαδόπιτα και μάλλον δικαιωθήκαμε για την επιλογή μας καθώς συνδυάσαμε τις σφολιάτες και τις πίτες με σοκαλατούχο γάλα. Πρωινό όπως αυτό που παίρναμε παιδιά. Ή αν προτιμάτε καλοκαιρινό πρωινό… Αποφασίσαμε να πάμε στην άλλη άκρη του Πηλίου, το Τρίκερι. Δεν μας πτόησαν οι (λιγοστές) πινακίδες που έγραφαν πως η απόσταση ήταν 50 χλμ από το σημείο που βρισκόμασταν. 
 

Φτάσαμε στο υψηλότερο σημείο του Τρίκερι αφού στο διάβα μας προς το χωριό μας καλωσόρισε ένα κοπάδι από κατσίκια και πρόβατα υπενθυμίζοντας μας πως ο Θεός έφτιαξε έναν κόσμο ισόνομο για όλα του τα πλάσματα και αυτά πρέπει να ζουν αρμονικά μεταξύ τους. Γεγονός το οποίο αντιληφθήκαμε αφού είδαμε τα συμπαθή ζωάκια. 

Αφού μπήκαμε στο χωριό κάτσαμε για καφέ στην πιο ωραία βεράντα στο «Αγνάντι» . Εκεί η θέα έκοβε την ανάσα. Ο κ Βασίλης Μανέτας και η σύζυγος του μας πρόσφεραν κρύο καφέ τον οποίο και ήπιαμε χαλαρώνοντας αφού στα μάτια μας ξεπεταγόταν ένα απέραντο μπλε.  

Απολαύσαμε καφέ από την πιο ωραίο βεράντα στο Τρίκερι

Στην συνέχεια – και αφου χαιρετίσαμε τους ανθρώπους κάναμε βόλτα στο εκκλησάκι του χωριού και στην συνέχεια στην πλατεία απολαύσαμε μια παγωμένη πορτοκαλάδα ΕΨΑ.  Και εκεί πήραμε την απόφαση να κατέβουμε στο λιμάνι της Αγίας Κυριακής και με θαλάσσιο ταξί να περάσουμε απέναντι στο νησάκι, το παλιό Τρίκερι. Όμως με το που κατεβήκαμε είχε ήδη αναχωρήσει το μικρό πλοίο και θα περιμέναμε αρκετά. Και έτσι αποφασίσαμε να τραβήξουμε προς τα πίσω. Ωστόσο εκεί μας είπαν πως κάνουν την καλύτερη καραβιδομακαρονάδα. Οπότε αν πάτε μέχρι εκεί να φροντίσετε να γευτείτε μία.

Στην διαδρομή αποφασίσαμε να γυρίσουμε προς τα Καλά Νερά και να κάνουμε μπάνιο σε μια παραλία κοντά στο ξενοδοχείο. Πήγαμε λοιπόν στην παραλία «Χόρτο». Η αίσθηση ήταν υπέροχη όπως και η ομορφιά. Μιλάμε για παραλία με βότσαλο.

Το μονοπάτι που οδηγει στην παραλία στο βάθος

Το βράδυ επιλέξαμε να πιούμε τσίπουρο στα Καλά Νερά. Κάτσαμε στην «Ρούμελη».

Ο Βύρωνας Μαλλάς της Ρουμελης κρατά τους πρώτους μεζέδες που συνοδεύουν το τσίπουρο μας

Σε μια από τις παλιότερες ταβέρνες της περιοχής. Τώρα έχει περάσει στα χέρια του Φίλιππα Μαλλά. Ο ίδιος μαζί με τον αδερφό του Βύρωνα είναι οι άνθρωποι που δουλεύουν στην ταβέρνα τους από το πρωί μέχρι το βράδυ. Πίσω στην κουζίνα οι γονείς τους δίνουν την δική τους μάχη. Τα δύο αδέρφια μιλώντας στο Πινάκιο εξέφρασαν την αγάπη τους για τον τόπο τους και ταυτόχρονα τους προβληματισμούς τους. 

Και ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας, ο 23χρονος Φίλιππας

Ο 25χρονος Βύρωνας τελείωσε σχολή Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Βόλου και τώρα θέλει να κάνει ένα μεταπτυχιακό. Ο Φίλιππας είναι μόλις 23 χρονών και θέλει να δώσει στα Καλά Νερά άλλη ώθηση.  Τα παιδιά μας άνοιξαν την καρδιά τους όπως τα μύδια ανοίγουν στον ατμό. Σίγουρα με τέτοιους νέους με όραμα οι τόποι πάνε μπροστά. Μην αμελήσετε πέρα από τσίπουρο να ρωτήσετε, αν βρεθείτε στην Ρούμελη, τι μαγειρευτό υπάρχει και φυσικά συνδυάστε τους με τσίπουρο ή με μια παγωμένη πορτοκαλάδα ΕΨΑ.

  

3^η  ημέρα

Από το πρωί είχαμε αποφασίσει πως θα «χαρτογραφούσαμε» την Τσαγκαράδα. Ξεκινήσαμε λοιπόν από το ξενοδοχείο με στάση φυσικά τον φούρνο για τις κατάλληλες «προμήθειες». Είχαμε πάρει τις πληροφορίες μας πως οι περισσότεροι κάτοικοι για να πάνε στην Τσαγκαράδα προτιμούν τον δρόμο από τις Μηλιές, ήταν ο πιο σύντομος. Αυτό κάναμε και εμείς. Δεν είχαμε λόγο άλλωστε να μην τους πιστέψουμε.  40’ λεπτά με 50’ περίπου και βρισκόμασταν σε ένα από τα πιο γραφικά χωριά του Πηλίου.  

Ο πελώριος  πλάτανος έστεκε αγέρωχος στην κεντρική πλατεία του χωριού, μα εμάς μας τραβούσε η θάλασσα. Κατευθυνθήκαμε λοιπόν στο Μυλοπόταμο. Εκεί όπου η φύση ερωτοτροπεί κάνοντας τα κύματα να παλεύουν εδώ και αιώνες με τους βράχους σχηματίζοντας μικρά νησιά εντός θαλάσσης. Πολύ ωραία θάλασσα μα απότομα βαθιά. Αν δεν ξέρετε καλό μπάνιο καλό θα ήταν να μην ανοιχτείτε. Παρόλο που φυσούσε και τα κύματα ήταν μεγάλα εμείς βουτήξαμε και δροσιστήκαμε από την εκπληκτική και πεντακάθαρη θάλασσα.  
 

Ο δρόμος μέσα στο δάσος από το Μυλοπόταμο προς την περιοχή του Νταμούχαρι

Φύγαμε και στην συνέχεια αποφασίσαμε να πάμε στην παραλία Νταμούχαρι. Εκεί γυρίστηκαν σημεία της ταινίας mama-mia. Όχι, άδικα…κάθε άλλο.

Φωτογραφία από το διαδίκτυο

Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής και τελικά αποφασίσαμε να κάνουμε βόλτα στο Βόλο. Βλέπετε στα παραδεισένια μέρη δεν υπάρχουν μηχανήματα ΑΤΜ και έπρεπε ν να «φορτώσουμε» ρευστό. 

4^η ημέρα

Τελευταία ημέρα στα Καλά Νερά και στο Πήλιο και αποφασίσαμε να πάμε σε μια παραλία που μας σύστησαν. Ο λόγος για την Μελανή. Η διαδρομή σίγουρα όχι εύκολη, μα η ηρεμία που εξέπεμπε η παραλία ήταν ότι έπρεπε για να χαλαρώσουμε όταν φθάσαμε σε αυτήν. Η αμμουδιά της ήταν καταπληκτική και έτσι στερεώσαμε την ομπρέλα και τοποθετήσαμε δίπλα σε αυτήν τις ψάθες μας. 

Μια παγωμένη ΕΨΑ πορτοκαλάδα μετά την βουτιά στο Πήλιο είναι γουλιά στο όνειρο...

Τα νερά παγωμένα για την εποχή και η βουτιά όνειρο. Βγαίνοντας από την θάλασσα απολαύσαμε την αγαπημένη μας μπλε πορτοκαλάδα από την ΕΨΑ καθώς λίγα μέτρα από τα λιγοστά υπάρχοντα μας  υπήρχε ένα τροχόσπιτο που ο ιδιοκτήτης του πουλούσε αναψυκτικά και νερά.

Αφού μουλιάσαμε στο νερό αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής καθώς τελευταίο βράδυ επιβαλλόταν να πιούμε τσίπουρα με την συνοδεία των κατάλληλων μεζέδων. Φυσικά στην Ρούμελη, εκεί όπου μας περίμεναν ο Φίλιππας και ο Βύρωνας. 

Φίλιππας και Βύρωνας Μαλλάς με την ταβέρνα τους Ρούμελη δίπλα στο κύμα "ντύνουν" με παραδοσιακές γεύσεις τις νύχτες μας

Η παρέα τους τόσο ζεστή που δεν δίναμε σημασία στον ποδοσφαιρικό αγώνα του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.

Απολαμβάνοντας τσίπουρο και μεζέδες

Η συζήτηση μας κράτησε μέχρι αργά με μουσικό χαλί το κύμα που έσκαγε δίπλα μας. Τους αποχαιρετήσαμε γνωρίζοντας ότι είχαμε αποκτήσει δύο νέους φίλους.

5^η ημέρα

Αναχώρηση από τα Καλά Νερά με προορισμό τον Βόλο. Θα ήταν μέγα ολίσθημα αν δεν περνάγαμε από την Πορταριά και την Μακρυνίτσα. 

Παρκάραμε το αυτοκίνητο λίγο πριν το πεζόδρομο που οδηγούσε στην κεντρική πλατεία. Εκεί δεσπόζουν τεράστιοι πλάτανοι. 

Από το συγκεκριμένο σημείο η θέα κόβει την ανάσα. Αφού ήπιαμε και εκεί μια  παγωμένη πορτοκαλάδα ΕΨΑ αποφασίσαμε κατηφορίζοντας να αγοράσουμε αφεψήματα, τσάι, χαμομήλι κ.α καθώς εκεί φυτρώνουν. Στην αγορά μας αυτή γνωρίσαμε τον Γιάννη Μανό. 

Ο Γιάννης Μάνος ποζάρει στο "Μαγαζάκι της Φύσης"  στην Μακρινίτσα στο Πήλιο

Ο ίδιος άφησε πριν από χρόνια την Αθήνα και πλέον εργάζεται στην Μακρινίτσα πουλώντας βότανα της περιοχής. Εντυπωσιακό και άξιο καταγραφής είναι το γεγονός πως ήξερε τις ευεργετικές ιδιότητες του κάθε βοτάνου.  Αφού γεμίσαμε τσάντες με βότανα αποφασίσαμε να πάμε για έναν καφέ.

Μας είχαν πει να προτιμήσουμε τον «Μύρτιλλο» ο οποίος βρισκόταν στο 9^ο χλμ Βόλου-Πορταριάς. Απολαμβάνοντας την θέα από την βεράντα που είχε πιάτο όλον τον Βόλο…γευτήκαμε χειροποίητη καρυδόπιτα σε συνδυασμό με παγωτό καϊμάκι, ενώ μιλήσαμε με τον ιδιοκτήτη του «Μύρτιλλου» κ. Χρήστο Αϋφαντή. 

Ο Χρήστος Αϋφαντής  ποζάρει από την βεράντα του Μύρτιλλου.. όπου ξετυλίγεται ο Βόλος

Μας είπε πως το μαγαζί του έχει φανατικούς πελάτες από τις ΗΠΑ, τον Καναδά ακόμη και την Αυστραλία οι οποίοι ζητούν τα παραδοσιακά χειροποίητα γλυκά. Ωστόσο επισήμανε πως οι Βολιώτες έχουν «αγκαλιάσει» τον «Μύρτιλλο». Απο το σημείο αυτό αξίζει κανείς να δει την δύση του ηλίου.

Σίγουρα ένα οδοιπορικό γεμάτο εικόνες και πολλούς νέους φίλους.

Αξίζει τον κόπο να το κάνετε!

Τα αρνητικά

Πραγματικός επίγειος παράδεισος

Και για να μην κατηγορηθούμε ότι όλα τα βλέπουμε ρόδινα θα σας πούμε τι μας έκανε κακή εντύπωση. Οι δρόμοι λόγω των βουνών ήταν δύσκολοι και το βράδυ χωρίς ή με ελλιπή φωτισμό σχεδόν απροσπέλαστοι. Θα μπορούσαν οι αρμόδιοι να βρουν λύση για τον φωτισμό στο δίκτυο. Όταν μας τελείωσαν τα λεφτά παρά τα τάματα που κάναμε δεν βρήκαμε ΑΤΜ, έπρεπε να πάμε στην Αγριά όπου είχε ένα και επειδή δεν μας βόλευε έπρεπε να πάμε στον Βόλο. Όλοι όσοι μιλήσαμε μας είπαν πως δεν υπάρχουν αεροπορικές ανταποκρίσεις. Αν ισχύει αυτό πως μια χώρα επενδύει στον τουρισμό όταν κόβει τους αεροδιαδρόμους της; Πάντως όπως και να έχει το ταξίδι είναι αυτό που μετρά…

Διαγωνισμός

Η εταιρεία αναψυκτικών ΕΨΑ που ήταν συνοδοιπόρος της απόλαυσης μας στο ταξίδι μας στο Πήλιο προσφέρει σε δύο αναγνώστες του Πινακίου ένα κιβώτιο γεμάτο απολαυστικές πορτοκαλάδες ΕΨΑ.

Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι αφού κάνετε like στην σελίδα του Πινακίου https://www.facebook.com/pinakio να μας στείλετε τα στοιχεία σας στο pinakio.blog@gmail.com  και το mail σας να έχει την ένδειξη «ΕΨΑ». 

Ο Διαγωνισμός λήγει στις 13/7/2016 , ενώ την επόμενη ημέρα στην σελίδα του facebook του Πινακίου θα ανακοινωθούν οι νικητές.

Όσοι κάνουν share διπλασιάζουν τις πιθανότητες τους. Καλή τύχη σε όλους και ξεδιψάστε με μια παγωμένη πορτοκαλάδα ΕΨΑ